ชาตะ 7 กุมภาพันธ์ 1912/2455
ที่ Greene County รัฐ Virginia
มตะ28 กันยายน 1983/2525 (อายุ 71)
สัญชาติอเมริกัน
ชื่ออื่น ดูม "Dooms"
เชื้อชาติคอเคเซียน

เป็นเจ้าหน้าที่อุทยานแห่งชาติใน
Shenandoah National Park ในรัฐเวอร์จิเนีย
ระหว่างปี 1942/2485 และ 1977/2520 
เขาถูกฟ้าผ่าเจ็ดครั้งในสถานที่แตกต่างกันและรอดชีวิตทุกครั้ง
ด้วยเหตุนี้เขาได้รับฉายาว่า "มนุษย์สายล่อฟ้า" หรือ "มนุษย์แท่งล่อฟ้า"
เขาได้รับการบันทึกประวัติใน GuinnessWorld
ว่าเป็นคนถูกฟ้าผ่ามากกว่ามนุษย์คนอื่น ๆ
เขาเสียชีวิตจากบาดแผลกระสุนปืนที่ยิงตนเอง
ตอนอายุจาก71 ปีเพราะความรักที่ไม่สมหวัง

Sullivan ซัลลิแวน เกิดในกรีนเคาน์ตี้ รัฐเวอร์จิเนีย
Greene County, Virginia เมื่อ 7กุมภาพันธ์ 1912/2455
เขาเริ่มทำงานเป็นเจ้าหน้าที่วนอุทยานแห่งชาติใน
Shenandoah National Park ในปี 1936/2479 
ซัลลิแวนได้รับการบรรยายว่า​​เป็นผู้ชายที่แข็งแรง
ใบหน้ากว้าง แต่ผิวหน้าขรุขระคล้าย
นักแสดงยีน แฮคแมน Gene Hackman

คนทั่วไปมักจะหลีกเลี่ยงในการอยู่ใกล้ชิดกับเขาชั่วชีวิต
เพราะกลัวว่าพวกเขาจะถูกฟ้าผ่าไปด้วย
และเรื่องนี้นำความเศร้าสลดให้กับเขา
ครั้งหนึ่งเขาเคยเล่าเรื่องในอดีตว่า
"ต​​ัวอย่างเช่น ผมกำลังเดินกับหัวหน้าวนอุทยานในวันหนึ่ง
เมื่อมีฟ้าแลบให้เห็นจะจะ. หัวหน้ากล่าวว่า 'แล้วเจอกันภายหลัง.'"
ในวันที่ 28 กันยายน 1983/2525
เขาเสียชีวิตเมื่ออายุ71 จากบาดแผลที่ยิงตนเอง
เป็นบาดแผลแถวกระเพาะอาหาร
(น่าจะมาจากแผลติดเชื้อหรือทะลุจุดสำคัญ)
หมวกของเขาที่แสดงว่าเป็นเจ้าหน้าทีอุทยานจำนวนสองใบ
ได้แสดงอยู่ที่ ห้องนิทรรศการของ
Guinness World Exhibit Halls
ในนิวยอร์กซิตี้และเซาท์แคโรไลนา New York City and South Carolina

ฟ้าผ่าเจ็ดครั้ง

ฟ้าผ่าครั้งแรกที่มีการบันทึกไว้คือ เกิดขึ้นในเมษายน1942
เขาต้องหลบซ่อนตัวจากพายุฝนฟ้าคะนองในหอคอยตรวจการณ์ระวังไฟ
หอคอยนี้เพิ่งจะสร้างขึ้นใหม่และแต่ยังไม่มีสายล่อฟ้าในเวลานั้น
ฟ้าผ่าประมาณเจ็ดหรือแปดครั้งที่ตัวหอคอย
ไฟได้ลุกโชติช่วงไปทั่วทุกแห่งในหอคอย
เขาต้องวิ่งออกมาและแต่เพียงแค่ไม่กี่ฟุต
ก็ได้รับสิ่งที่เขาคิดว่าเป็นสายฟ้าฟาด
เป็นครั้งแรกครั้งที่เลวร้ายที่สุด
เพราะสายฟ้าได้เผาแถบครึ่งนิ้วตลอดขาขวาของเขา
ถูกที่เท้าของเขาและทำให้รองเท้าเป็นรู

ฟ้าผ่าครั้งที่สองในกรกฎาคม 1969/2502
มันน่าแปลกมากที่เขาถูกฟ้าผ่าขณะที่อยู่ในรถบรรทุก
ขณะที่ขับรถบนถนนสายเลียบภูเขา
ปกติตัวถังโลหะของยานพาหนะ
จะป้องกันมนุษย์จากกรณีดังกล่าว
โดยทำหน้าเหมือนกรงฟาราเดย์ Faraday Cage
ฟ้าผ่าครั้งแรกที่ต้นไม้ใกล้กับรถบรรทุก
แล้วกิ่งไม้ที่หักหันเหเอียงเข้าไปในหน้าต่างรถบรรทุกที่เปิดอยู่
ไฟฟ้าได้ชอร์ตเขาทำให้หมดสติ
และเผาไหม้ขนคิ้ว,ขนตา และผมส่วนมากของเขา
เขาไม่สามารถควบคุมรถบรรทุกได้
ในขณะที่มันกำลังวิ่งไหลไปข้างหน้า
กว่ารถบรรทุกจะหยุดเองก็ใกล้ขอบหน้าผา(ขอบเหว)

ในปี 1970/2513 เขาถูกไฟฟ้าผ่าขณะที่อยู่ที่สนามหน้าบ้าน
ฟ้าผ่าที่หม้อแปลงไฟฟ้​​าในสถานที่ใกล้เคียง
และจากที่นั่นไฟฟ้าได้กระโดดไปที่ไหล่ซ้ายของเขา
ทำให้มันเป็นแผลไหม้

ครั้งที่สี่ที่เกิดขึ้นในปี 1972/2515
ในขณะที่กำลังทำงานอยู่ภายในที่ตั้งอุทยานแห่งชาติใน
Shenandoah NationalPark
ฟ้าได้ผ่าที่ผมของจนลุกเป็นไฟ
เขาพยายามที่จะดับเปลวไฟกับเสื้อของเขา
จากนั้นเขาก็รีบวิ่งไปที่ห้องน้ำ
แต่ไม่สามารถยืนใต้ก๊อกน้ำประปาได้
จึงต้องใช้ผ้าขนหนูเปียกแทน

แม้ว่าเขาจะไม่เป็นคนขี้กลัว
แต่หลังจากฟ้าผ่าครั้งที่สี่แล้ว
เขาเริ่มเชื่อว่ามีพลังบางอย่าง
กำลังพยายามที่จะทำลายเขา
เขาจึงเริ่มเกิดความกลัวตาย
เป็นเวลาหลายเดือนทีเดียว
เมื่อใดก็ตามที่เขาติดอยู่ในพายุฝน
ขณะกำลังขับรถบรรทุกของเขา
เขาจะหยุดรถยนต์ไม่ห้เคลื่อนไหว
แล้วนอนลงบนที่นั่งด้านหน้า
จนกว่าพายุผ่านพ้นไป
เขาก็เริ่มที่จะพกพากระติกน้ำไปด้วย
เพราะเขาเชื่อว่าตัวเขาเอง
คงจะเป็นสายล่อฟ้า
แม้ว่าเขาจะยืนอยู่ในฝูงชน

วันที่ 7สิงหาคม 1973/2516
ในขณะที่เขาออกไปลาดตระเวน
ในสวนสาธารณะ/วนอุทยาน
เขาเห็นเมฆฝนพายุกำลังก่อตัว
เขาจึงรีบขับรถบรรทุกหนีออกไปอย่างรวดเร็ว
แต่เขากล่าวในภายหลังว่า
ดูเหมือนเมฆจะตามเขาไปตลอด
จนในที่สุดเมื่อเขาคิดว่าเขาไปได้เร็วกว่าเมฆแล้ว
เขาจึงตัดสินใจว่ามันปลอดภัยแล้วที่จะออกจากรถบรรทุก
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ถูกฟ้าผ่า
เขายืนยันว่าเขาเห็นกับตาจริง ๆ ว่า
ไฟฟ้าจากฟ้าผ่าผ่านที่ตัวเขา
ฟ้าผ่าผมของเขาจนลุกเป็นไฟ
แล้วย้ายลงแขนซ้ายของเขา
และขาซ้ายและทำให้รองเท้าหลุดกระเด็น
แม้ว่าจะไม่ได้แก้เชือกผูกรองเท้าเลย
จากนั้นไฟฟ้าก็ข้ามไปที่ขาขวาของเขา
ลงไปเพียงใต้เข่า
แต่เขายังมีสติอยู่
จึงรีบคลานไปรถบรรทุกของเขา
และสามารถเทน้ำซึ่งเขามักจะถูกเก็บไว้ที่นั่น
ลงบนหัวของเขา(เพื่อดับไฟ)

วันที่ 5มิถุนายน 1976/2519
เขาก็ถูกฟ้าผ่าเป็นครั้งที่หก
ทำให้บาดเจ็บที่ข้อเท้า
มีรายงานว่าเขาเห็นก้อนเมฆ
และคิดว่ามันกำลังตามเขา
เขาพยายามที่จะวิ่งหนีสุดชีวิต
แต่ก็ถูกฟ้าผ่าในที่สุด

ในเช้าวันเสาร์ที่ 25 มิถุนายน 1977/2520
ขณะที่เขากำลังตกปลาในแหล่งตกปลาน้ำจืด
เมื่อเขาถูกฟ้าผ่าครั้งที่เจ็ด
ฟ้าผ่าลงบนหัวของเขา
ไฟฟ้าผ่านเส้นผมของเขา
และไหลลงไปเผาไหม้ที่หน้าอกและท้องของเขา
เขาหันกลับไปที่รถของเขา
แล้วอีกครั้งหนึ่งสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
มีหมีตัวหนึ่งปรากฏตัวขึ้นมา
และพยายามจะขโมยปลาเทราท์
จากปลายสายเบ็ดของเขา
เขามีความแข็งแกร่งและความกล้าหาญ
จึงตีหมีด้วยกิ่งไม้กิ่งหนึ่ง
เขาอ้างว่าครั้งนี้เป็นครั้งยี่สิบสองแล้ว
ที่เขาตีหมีด้วยไม้ในชีวิตของเขา

การถูกฟ้าผ่าทั้งเจ็ดครั้ง
ถูกรับรองโดย R.Taylor Hoskins
เจ้าหน้าที่ระดับสูงสุดของ Shenandoah National Park
และถูกตรวจสอบโดยแพทย์หลายคน
(ที่ตรวจร่างกายของ ซัลลิแวน)

เขาจำได้ว่าครั้งแรกที่เขาถูกฟ้าผ่า
ไม่ได้อยู่ในช่วงปี 1942 แต่ก่อนหน้านั้นมาก
เมื่อเขายังเป็นเด็ก
ขณะที่ช่วยพ่อของเขาเกี่ยวข้าวสาลีในทุ่งนา
เมื่อสายฟ้าฟาดที่เคียวของเขา
แต่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด
แต่เพราะเขาไม่สามารถพิสูจน์/ยืนยันได้ว่าเป็นจริงหรือไม่
ดังนั้นเขาไม่เคยอ้างถึงมันอีกเลย

ภรรยาของซัลลิแวนก็เคยถูกฟ้าผ่า
เมื่อพายุฝนมาถึงอย่างรวดเร็ว
ในขณะที่เธอออกไปแขวนเสื้อผ้าที่สนามหลังบ้าน
สามีของเธอได้ช่วยเธอในเวลานั้น
แต่ก็ไม่ได้รับอันตรายแต่อย่างใด

ด้านบน แผนที่โลกแสดงความถี่สัมพัทธ์ของฟ้าผ่า 

แผนที่สหรัฐอเมริกา
แผนที่แสดงที่ตั้งของรัฐเวอร์จิเนียที่มีอัตราฟ้าผ่าค่อนข้างสูง

โอกาสของการถูกฟ้าผ่าสำหรับคน
ในช่วงก่อนอายุ 80ปี ประมาณอย่างหยาบ ๆ ว่า 1:10000
ฟ้าผ่าเป็นปรากฏการณ์ที่เป็นอิสระ
ความน่าจะเป็นของการถูกฟ้าผ่าถึงเจ็ดครั้งจะเท่ากับ 1:100007
ตัวเลขเหล่านี้ค่อนข้างนำไปใช้กับซัลลิแวนไม่ได้
อย่างไรก็ตาม โดยพื้นที่ทำงานของเขา
ในเขตพื้นที่ธรรมชาติ
มีรายงานว่ามีการเกิดพายุโดยเฉลี่ยมากกว่าที่อื่นๆ
รัฐเวอร์จิเนียที่เขาอาศัยอยู่เฉลี่ยมีพายุฝนฟ้าคะนอง
ระหว่าง 35 ถึง 45 วันต่อปี
ส่วนใหญ่ตกอยู่ในช่วงเดือนมิถุนายนกรกฎาคมและสิงหาคม

ในระหว่างปี 1959 และ 2000 ในรัฐเวอร์จิเนีย
ฟ้าผ่าทำให้คนตาย 58 คนและ
ได้รับบาดเจ็บอย่างน้อย 238 คน

ในประเทศสหรัฐอเมริกา
มีคนจำนวน 3,239 คนถูกฟ้าผ่าตาย
และได้รับบาดเจ็บจำนวน 13,057 คน
ในช่วงเวลาเดียวกัน
คนที่ถูกฟ้าผ่า
ส่วนใหญ่มักจะเป็นเพศชาย
ระหว่างอายุ 20-40 ปี
และมักจะถูกฟ้าผ่าขณะที่อยู่ในกลางแจ้ง