SMA ไม่มีคำว่าเสียใจ แม้ในหยดน้ำตา # เพทาย จิรคงพิพัฒน์

สำนักพิมพ์แฮปปี้บานานา

พิมพ์ครั้งแรก กันยายน 2557

จำนวนหน้า 116 หน้า

เรื่องเล่าจากประสบการณ์ตรงของหญิงสาวผู้ที่ป่วยด้วยโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรงมาทั้งชีวิต

หนังสือเล่มเล็กๆ ไม่หนานัก แต่อ่านแล้วทำให้เรามีกำลังใจมากขึ้น ...

เมื่อได้รู้เห็นชีวิตของเด็กเล็กๆ คนหนึ่ง กับครอบครัวของเธอที่ต้องต่อสู้รับมือกับความเจ็บป่วย

แต่เธอก็ยังยิ้มสู้ และไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา

น้องแพรวเขียนเล่าเรื่องราวของตัวเองได้กระชับ เข้าใจง่าย 

และยังมีข้อความชวนคิด กระตุ้นความรู้สึกคนอ่านอยู่จี๊ดๆ

เรื่องเล่าของน้องแพรวไม่มีน้ำตา ออกจะเป็นแนวมองโลกในแง่ดี 

อ่านแล้วบางทีก็ต้องอมยิ้มไปกับเรื่องราวน่ารักซนๆ ของเด็กหญิงเพทายเมื่อวันวาน

แม้จะต่างจากเด็กอื่นทางร่างกาย แต่ในความน่ารักสดใสในวัยเด็กยังคงเต็มเปี่ยม

อ่านจบลงด้วยความรู้สึก นับถือ...

นับถือในความเข้มแข็ง

นับถือในความใจสู้

นับถือในความพยายาม

นับถือในความนับถือตัวเองว่ามีค่า

เป็นกำลังใจให้น้องแพรวค่ะ

ป.ล. ส่วนที่น้องแพรวเขียนถึงตัวเอง ไม่เศร้า แต่เรื่องนี้ก็ทำเราเสียน้ำตาตั้งแต่หน้าแรกๆ เป็นส่วนที่คุณแม่ของน้องแพรว เพื่อนตั้งแต่สมัยเด็กๆ รวมถึงคุณหมอที่ดูแลน้องแพรว ได้เขียนถึงน้อง  ไม่ใช่น้ำตาจากความเศร้า ไม่ใช่น้ำตาจากความสงสาร แต่เป็นน้ำตาแห่งความซาบซึ้งและตื้นตันใจแทนน้องแพรวที่มีคนรอบข้างน่ารักและคอยห่วงใยอยู่เสมอ  จากที่เราได้เห็นน้องแพรวในมุมมองของรอบข้าง และสัมผัสจากตัวอักษรที่น้องเล่าถึงตัวเอง บอกได้เลยว่าน้องแพรวเป็นคนเข้มแข็งและมีกำลังใจดีมาก  (ป.ล. จะยาวไปไหน)

อยากชวนให้อ่านค่ะ