ปณิธานของปลื้มใจคือมีโรงเรียนเล็กๆ ณ หมู่บ้านเหนือหมอกแห่งนี้เพื่อนำพาความรู้มาสู่เด็กๆที่ด้อยโอกาสก็เพียงเท่านั้น แต่การมาทำตามความฝันอันยิ่งใหญ่ของผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเธอกลับต้องพานพบกับผู้ชายที่สร้างตราบาปให้ปลื้มใจจำไปจนวันตาย รวมพลคือคนที่ทำให้ชีวิตของปลื้มใจมีแต่ความเจ็บปวดทุกครั้งที่พบหน้า
เขาไม่ใช่คนดี นิสัยแย่ เอาแต่ใจ แต่รวมพลเคยสนใจสิ่งที่คนรอบข้างมองเขาหรือเปล่า ไม่เลย เขาไม่เคยสนใจ แต่ตอนนี้สิ่งเดียวที่เขาสนใจคือปลื้มใจ ครูสาวที่จู่ๆก็ทำให้เขารู้สึกต้องการเป็นเจ้าของตัวเธออย่างไม่สนใจว่าจะใช้วิธีไหน เพราะคนอย่างเขาอยากได้อะไรก็ต้องได้เสมอ
เธอสุดแสนจะรังเกียจผู้ชายที่ประกาศว่าเป็นเจ้าของตัวเธออย่างหาที่เปรียบไม่ได้ รวมพลไม่ใช่สุภาพบุรุษ เขาคือผู้ชายเลวร้ายคนหนึ่ง แต่เพราะปลื้มใจไม่อาจทิ้งปณิธานของการอุทิศตนเองได้ เธอจำใจต้องกล้ำกลืนการอยู่บนแผ่นดินกับรวมพล แต่แม้ปากจะบอกว่าเกลียดเขา หากความรู้สึกแปลกๆในหัวใจก็กลับมากขึ้น
ถ้าเขาจะเลวแล้วได้ปลื้มใจ เขาจะเลวให้สุดหัวใจ แต่มันก็คงไม่เพียงพอที่จะทำให้ได้ครอบครองปลื้มใจตลอดไป รวมพลรู้ดีว่าทำผิดแต่เจ้าของหัวใจแค่ไหน ทางเดียวที่ไถ่โทษได้คือ ยอมรับในความผิดและทุกอย่างเพื่อไถ่โทษ นิสัยแย่ๆของตัวเอง นักโทษยังมีการอภัยโทษให้ไม่ใช่หรือ แล้วสิ่งที่เขาทำไปเพราะรักเธอก็น่าจะให้อภัยเขาได้บ้าง
ผู้ชายแย่ๆคนหนึ่ง ซึ่งไม่เคยคิดว่าจะรักใครได้อย่างรวมพล ยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองครั้งใหญ่ เขายอมได้ทุกอย่าง เพียงขอให้ปลื้มใจเลิกเกลียดและรักเขาบ้างสักนิด แล้วมันจะเป็นไปตามที่รวมพลต้องการหรือไม่ เมื่อบาดแผลในอดีตฝังลึกอยู่ในใจของปลื้มใจจนแทบลบล้างไม่ได้ มีเพียงระยะเวลาและความรัก การดูแลเอาใจใส่และการรอคอยเท่านั้นจะเป็นคำตอบให้กับรวมพลได้ว่า เขาจะได้ความรักนั่นกลับมาจากปลื้มใจบ้างหรือเปล่า
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
เรื่องบ่วงรักคนพาล เป็นเรื่องของนางเอกที่เป็นเด็กกำพร้า อยากมาทำโรงเรียนตามชายแดนแถวตาก ฟีน่าก็เพิ่งไปเที่ยวตากมาหยกๆค่ะเลยนึกตามไปด้วยได้ง่ายขึ้น ส่วนพระเอกเป็นคนเอาแต่ใจเพราะมีปมว่าพ่อเจ้าชู้ ไม่เอาใจใส่แม่จนตาย ก็เลยทำตัวแย่ๆประชดพ่ออะไรแบบนั้น พระเอกนิสัยแย่เรียกได้ว่าอันธพาลของแท้ค่ะ และมาเข้าใจผิดบางอย่างกับนางเอก ผสมเมาและจริงๆแล้วชอบนางเอกนิดๆอยู่แล้วเลยล่วงเกินนางเอกเข้าให้ แต่พอจะขอรับผิดชอบนางเอกไม่ยอม แถมเกลียดขี้หน้าเข้าให้อีก พระเอกก็ฮึดฮัดประมาณว่าไม่เคยมีใครปฏิเสธ เลยทำเป็นไม่สนใจหันไปทำตัวแบบเดิมสักพัก ก็รู้แน่แล้วทำไม่ได้ เลยหันกลับปั่นป่วนนางเอกต่อ แต่เรียกว่างานนี้พระเอกไม่ได้ทำตัวดีค่ะก็ยังนิสัยแย่อยู่ดี จนมีเหตุให้ต้องมาแต่งงานกัน หลังจากแต่งงานนี้ล่ะคะ ฟีน่าเริ่มรับได้ เพราะพระเอกไม่ได้ทำตัวน่ารังเกียจตลอด เขารุ้ตัวว่าผิดที่ล่วงเกินนางเอก ไม่ทำตามธรรมเนียมที่ดี ก็พยายามทำดีทุกอย่างเท่าที่ผู้ชายนิสัยเสียคนหนึ่งจะทำได้ แต่ไม่อ่อนแบบเธอว่าอะไรฉันหงอหมด ก็มีฮึดฮัดตามประสาคนเอาแต่ใจคะ แต่เขาก็รักษาสัญญาทุกอย่างไม่ล่วงเกินนางเอกเกินไป เอาใจใส่ทุกอย่าง จนนางเอกมองเห็นความพยายามและใจอ่อน แต่ก็มีเรื่องให้ผิดใจกันบ้างแต่ก็ทำให้รู้ใจกันไปทั้งสองฝ่ายค่ะ
นางเอกเข้มแข็งสุดๆค่ะ ตัวคนเดียวแต่คิดทำโรงเรียนเล็กๆ อดทนสู้กับทุกอย่างเพราะเธอเป็นเด็กกำพร้า และที่สำคัญคือสู้กับพระเอกสุดใจ ถึงเสียตัวกับพระเอก แต่ถ้าหากต้องเลือกผู้ชายแย่ๆคนนี้มาเป็นสามีเธอไม่เอาเด็ดขาดแต่เพราะความจำเป็นบังคับเธอเลยต้องแต่งงานด้วย และสุดท้ายก็ได้รู้ว่าผู้ชายเลวๆคนหนึ่งก็เป็นสามีที่น่ารักที่สุดได้เช่นกัน
ส่วนพระเอกไม่ต้องบอกว่าเป็นยังไง แกนิสัยแย่จริงๆค่ะ แกเสียรังวัดไอ้เรื่องปล้ำนางเอกกับปีนห้องหานางเอกแถมด้วยตอนเมาแล้วปล้ำเมียตัวเองนี้ล่ะคะ แต่พอให้อภัยว่าแกทำเพราะรักที่ซ่อนอยู่ลึกๆ ปากบอกไม่รักแต่เมียฉันใครห้ามยุ่ง นิสัยแกไม่ค่อยน่าจะเป็นพระเอกค่ะ แย่จริงๆ แต่จะมาได้คะแนนก็ตอนหลังแต่งงานแล้ว เพราะนางเอกไม่ได้แต่งเพราะรักแต่เพราะจำเป็นส่วนตัวและช่วยชาวบ้านเพราะพ่อพระเอกบอกว่าถ้าแต่งงานจะยกหนี้ให้คนทั้งหมู่บ้าน นางเอกเห็นว่าไหนๆก็คงจะหนีไม่พ้นพ่อคุณก็แต่งงานก็ได้ แต่ห้ามมายุ่งกับเธอ พระเอกก็ยอมเพราะทำกับเขาไว้มาก งานนี้ถึงคราวนางเอกเอาคืนค่ะ พระเอกก็ทนแต่ทนแบบขอตอดนิดตอดหน่อย
ฟีน่าว่าพระเอกน่ารักดีตอนที่นางเอกหนีมานอนโรงเรียน จนพระเอกต้องมากางเต้นท์นอนเฝ้าเพราะเมียไม่ให้เข้าไปนอนด้วยในห้อง หนาวก็หนาวแต่ต้องทน ถ้าตัวเองต้องไปทำงานมาไม่ได้ก็ส่งลูกน้องมาดูแล ดูแลเอาใจใส่นางเอกสุดๆ จนต้องยอมแพ้พระเอกไป แต่ที่ซึ้งคือฉากที่พระเอกพานางเอกไปกินข้าวที่บ้านแล้วพ่อของพระเอกแกะปลาใส่จานให้พระเอก แล้วนางเอกร้องไห้เพราะตัวเองเป็นเด็กกำพร้าไม่มีพ่อแม่ทำให้อย่างนี้ พระเอกเลยบอกว่าแต่ไปนี้เขาจะแกะปลาให้นางเอกกินตลอดไป จะดูแลเอาใจใส่นางเอก น่ารักมากค่ะ ยิ่งตอนท้ายๆที่ผิดใจกันนิดหน่อย พอนางเอกเห็นปลาก็นึกถึงคำพูดพระเอกจนร้องไห้ หรือตอนนี้ที่ขำๆปนซึ้ง นางเอกให้พระเอกไปบวชถ้าอยู่ได้สามเดือนจะกลับไปอยุ่บ้านด้วย พระเอกก็ยอม ซึ้งตอนไปขอลาพ่อเพื่อบวชค่ะ นางเอกเป็นคนดีน่ารักมากค่ะ ประมาณนางฟ้ากับซาตานเลยล่ะ หรือที่ซึ้งอีกคือตอนพระเอกผ่าตัดให้ไตพ่ออีกข้าง แต่พูดติดตลกประมาณว่า มีไว้สองข้างหนักจะตายไป แบ่งอีกข้างให้พ่อใช้ดีกว่า พ่อจะได้อยู่ได้นานๆ หลอกให้พ่ออยู่เลี้ยงลูกเขาดีกว่า จริงๆแล้วเนื้อแท้พระเอกเป็นคนดีค่ะ แต่เกเรเพราะประชดพ่อ ฉากนี้ฟีน่าก็ร้องไห้นะคะ พ่อแม่เราน่ะคือคนที่รักเราที่สุดในโลก เรื่องนี้แค่นี้เทียบไม่ได้กับบุญคุณพ่อแม่ที่ให้มาหรอกค่ะ และมีฉากขำๆที่ชอบที่สุดคือ ฉากนางเอกโกรธพระเอกแล้วเอาไม้เรียวไล่ตี ก็นางเอกเป็นครูนี้ค่ะต้องมีไม้เรียวตลอด แต่ไม่ได้เคยตีเด็ก ตีแต่พระเอกคนเดียวจนพระเอกกลัวไม้เรียวนางเอกไปเลย
และยังมีอีกคู่ด้วยค่ะ เพื่อนพระเอกและเด็กสาวในหมู่บ้าน จริงๆเพื่อนพระเอกแอบรักนางเอกมาก่อนแต่อกหักเลยไม่ล่วงเกินเด็กคนนี้เขา แนวเดียวกับพระเอกนางเอกค่ะ กว่าจะตกลงกันได้หืดจับ ดีหน่อยตรงที่เพื่อนพระเอกคนนี้ ทำผิดแล้วไม่ทำซ้ำรู้จักแก้ตัว คบกันได้ห้าหกปี ไม่เคยล่วงเกินผู้หญิงคนนี้อีกเลย แต่เขาก็อยากแต่งงานใจจะขาดเพราะอายุห่างกับผู้หญิงคนนี้เป็นรอบ ต้องอดทนให้เธอเรียนจบก่อน แต่ก็น่ารักดีค่ะ
อย่างที่บอกว่ารับได้แม้แรกจะตะขิดตะขวงใจเพราะฟีน่าไม่ชอบพระเอกล่วงเกินนางเอก แต่อย่างที่เคยบอกว่าอย่างน้อยก็รู้จักกันมาก่อน แถมพระเอกพึงพอใจมาเงียบๆ ลึกๆ นางเอกก็มีใจให้นิดๆ แต่มันเร็วเกินไปแถมพระเอกก็ยังทำตัวแย่ๆต่อไปอีกสักพัก แต่แกรู้จักแก้ตัว แก้ไขความผิด ไม่ดึงดันจะทำตัวเลวทรามไปตั้งแต่ต้นยันจบเรื่องแบบบางเล่ม ฟีน่าเลยให้อภัยแกได้ค่ะ แถมอ่านไปเขาเป็นคนไม่ร้ายกาจจนเป็นบัวใต้ตม แต่เพราะอยากประชดพ่อเสียมากกว่า ยิ่งมาแต่งงานกับนางเอกก็พัฒนาตัวเป็นคนดีขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นคนกลัวเมียแบบขำๆดีค่ะ
สรุปแล้วจากการชั่งน้ำหนักความลำเอียงส่วนตัวของฟีน่า ไปตกอยู่ในทางรับได้ค่ะแม้จะกึ่งๆไม่ชอบการกระทำของพระเอกที่ร้ายแรงมากในสามครั้ง แต่พอลบล้างได้จากการทำดีไถ่โทษที่แสดงให้คนอ่านเห็นไม่ใช่ไปทำหลังจากนิยายจบให้คิดเองอะไรแบบนั้น
ขอบคุณพี่สาวที่ส่งมาให้อ่านหลังจากถามว่ามีหรือเปล่า และขอบคุณคนแนะนำให้อ่านด้วยค่ะ เพราะหนังสือของสนพ.นี้หายากค่ะ ถ้าไม่มีคนบอกก็จะไม่มีทางรู้จักเลยค่ะ ขนาดเข้าเวบของสนพ.เองยังไม่มีอะไรเลยค่ะ กลับไปมีข้อมูลในเวบขายหนังสือแทน แปลกๆค่ะ จริงๆเวบของสนพ.น่าจะทำให้หาหนังสือได้ง่ายกว่านี้ค่ะ หน้าเพจต่างๆก็สับสน ปกติเวบสนพ.จะมีมุมร้านหนังสือที่มีแต่ก็ไม่เห็นอัพเดทอะไรค่ะ แหะๆๆ ไหงกลายเป็นบ่นเรื่องสนพ.ไปได้เนี่ย และอีกนิดหนึ่งวันเสาร์กะว่าจะไปซื้อมาเป็นของตัวเอง อย่าคิดอะไรมากเลยค่ะ ขนาดเจเจยังไม่ได้เลยค่ะ คือมีร้านเดียวและหมด คนซื้อเซ็งค่ะ กระจายหนังสือไม่ดีเลย เป็นสนพ.ที่หายากยิ่งกว่าหนังสือทำมืออีกค่ะ ว่าจะซื้อเลยไม่ซื้อล่ะ หายากแบบนี้ เสียดายหนังสือค่ะ มีหลายเรื่องที่ฟีน่าติดในเวบแล้วบอกว่าจะออกกับสนพ.นี้ จะซื้อได้ไหมเนี่ย จะให้ซื้อผ่านเวบแค่เล่มก็ไม่เอาหรอกค่ะเปลือง