วุ้ย หลงมาบ้านขี้เมาได้ไงเนี่ย ชั้น ต๊ายยย.....

แรกมันก็ไม่เมาร๊อกกกกกก
นานๆไปเดี๋ยวคอยดู ทั้งเมาเหล้า และเมา(บท)กวี

ว่าแต่ว่า...อัพบล็อกง่ายแต้ง่ายว่าอย่างอี้ละก๋าบ่าเดี่ยวเนี่ย
บ่ามีเวลาอ่ะน่อ เมาก้า งมบ่าว อยู่ฮั่นเนาะ

ไม่เมาก็เข้ามาได้ครับ
ไม่เมาเหล้าแต่เมารัก
ก็เมาแทบตายเหมือนกัน
ไม่เชื่อถาม อ.โป๊ะ ชาติพันธุ์ดูสิ
ฮา
ขออย่างเดียว
ไม่รับคนเมาอำนาจเงินตราจนจะพาชาติฉิบหาย
อย่าเข้ามา
เพี้ยง

อ.โป๊ะ เมารักรึท่านมหาเสเพล
เป็นไปได้อย่างไรกัน?????
หรือจะเบื่อรสของสุรา หันมาลิ้มลองนารี

หวังว่า อ.โป๊ะ คงจะสุขสบายดีนะคะ ระลึกถึงเสมอ

อันตัวพี่นิสัยไม่ดื่มเหล้า
เพราะกลัวเมาเพ้อบ่นเหมือนคนบ้า
ยามผิดหวังเขียนกวีเป็นกีฬา
จะพึ่งพาสิ่งอื่นไม่ชื่นใจ

ไม่เมาเหล้าแต่เราเมาเบียร์บ้าง
ไม่เมาค้างหรอกหนาอย่าสงสัย
อันเมาเบียร์ชุ่มชื่นรื่นฤทัย
แต่เมาใครคนนั้นมันช้ำทรวง

...ผมเมาตั้งแต่จิ้มชื่อน้าหล่องที่บล๊อคผมแล้วครับ...55....แล้วไหนล่ะครับบาร์น้ำไปทางไหนอ่ะ....หุหุ

มือไวไปหน่อย[เมานิดๆ]
ผมเชื่อว่าท่านอรุณคือกวีจริงๆ
เหมือนผมเชื่อว่า
ตับผมแข็งแรงกว่าใครในหล้า

...เมา...

อันตัวพี่นิสัยไม่ดื่มเหล้า
เพราะกลัวเมาเพ้อบ่นเหมือนคนบ้า
ยามผิดหวังเขียนกวีเป็นกีฬา
จะพึ่งพาสิ่งอื่นไม่ชื่นใจ

ไม่เมาเหล้าแต่เราเมาเบียร์บ้าง
ไม่เมาค้างหรอกหนาอย่าสงสัย
อันเมาเบียร์ชุ่มชื่นรื่นฤทัย
แต่เมาใครคนนั้นมันช้ำทรวง

เมารสบทกวีมีความสุข
ชีวิตทุกนาทีศรีโชติช่วง
เมารักมักระกำเพราะคำลวง
ยามติดบ่วงเสน่หาจาบัลย์ใจ

ตัดไม่ขาดหรอกหนาสวาทเจ้า
ทุกค่ำเช้าดวงจิตคิดฝันใฝ่
โอ้คิดถึง "ปะหล่อง" ทุกวันวัย
อยากชวนไปนักเขียนบทกวี

(ซึ่งไปที่ 'ร้านหลานตาแจ้ง' แห่งนั้นเอย)
ฮา...ฮิ...ฮิ...ฮา
ฮิ...ฮิ...ฮา

แสนคิดถึงอาจารย์เขมรัฐมากครับ

อาจารย์ครับเข้ามาในเมืองบ้าง แต่มาแล้วต้องพักค้างคืนที่บ้านผมนะ สักคืน 2 คืนก็ยังดี ไม่ต้องห่วงบ้านพักผมนอนได้เป็นสิบคน ไม่เชื่อถามอาจารย์พ่วงดู

ทำไมผมอยากให้อาจารย์พักค้างคืนที่บ้านผม?

คำตอบคือผมจะนัดเขียนบทกวีกับปะหล่องและอาจารย์พ่วงครับ

"เรา" ทุกคนอยากจะนั่งเขียนบทกวีกับอาจารย์ครับ

มาที่นี่ มีแต่ใจใฝ่บทกลอน
คืนนี้นอนไม่หลับขยับ(เงื้อ)ง่า
นึกอยากต่อนิราศเก่าจึงถ่างตา(นอน)
แต่ในเว็บกลับหายหน้า.. โอ้เชียงตุง

จะแต่งต่อก็นึกขำจำไม่ได้
ลงสระไอหรือสระอา ก.กายุ่ง
เมื่อชวดคำจึงเห็นคำตำตาทวง
อาจเป็นพ่วงหรืออรุณพออุ่นใจ

เขาชวนมาดื่มรินกินในเมือง
กับเสเพลนามกระเดื่องเปลืองเหล้าไห
ดวดสุรา-ท้ากวี ชักมีไฟ
แต่ถ้าไปแล้วค้างนอนกลัวถอนเช้า

อีกอย่างนอนใกล้หนุ่มไฟสุมอก
เกิดมันตก เหมือนช้างวางใจเขา ?
เดี๋ยวทวารก็บรรลัยอย่าใจเบา(ฮา)
เพียงดวดเหล้าเฮฮาพอว่ากัน

อีกไม่เกินห้าวันเจอกันแน่
คงมิมีข้อแม้ แม้ถูกหยัน
เลือกมุมดีเหล้าดีได้ประชัน
ที่กระสันในรสถ้อยได้ร้อยเรียง(แน่)

ขออย่ากวนโต๊ะรอบข้างเขาหมั่นไส้
เดี๋ยวเกิดบ้าลากคอไปขึ้นวางเขียง
ขี้เกียจเป็นศรีปราชญ์คอขาดเคียง
น่าจะเลี่ยงมาก่อการที่บ้านน้อง( ๆ)

นี่ก็ดึกนึกอะไรก็ไม่ออก
นาฬิกาก็ย้ำบอกเกือบตีสอง
รอคู่แข่งอิตาลี่จับตามอง
ทีมกาน่าเป็นคู่ถองมันเหลือล่ะ

อย่าหาว่าคนบ้ามานั่งจิ้ม
อ่านแล้วยิ้มใช่บ้ากลอน ฟุตบอลน่ะ
ตามันค้างแต่คู่แรกเป็นต้นมา
ผลก็คือถ่างตาไม่ยอมนอน

พอแล้วทั่นมหา ชอลิ้วเฮียง ปะหล่อง เจอกันประมาณ 15-16 นี้ที่ไหนก็ได้ แต่ยังไม่มีเบอร์ทั่นมหาฯ( ไปดูบอลก่อนนะดึกแล้ว)

สหายผู้ดื่มกินทั้งหลาย
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
นักการเมืองคู่กับการเลือกตั้ง
ประชาชนคู่กับคำสัญญาของนักเลือกตั้ง
สัปเหร่อคู่กับซากศพ
ชายหนุ่มคู่กับหญิงสาว
ล้อรถยนต์คู่กับฉี่สุนัข
หมาน้อยคู่กับเกิบ
ไม้ค้อนคู่กับไก่ขึ้นเฮือน
กวีคู่กับสุรา[อมตะนิรันดิ์กาล]
เอ.....อะไรอีกหว่า?
อ้อ!ท่านกวีอรุณคู่กับสาวงามและบทกวีอันเป็นที่รัก
และบักปะหล่องคู่กับความอกหักอยู่ร่ำไป..หึ หึ หึ
หุ หุ หุ โฮะ โฮะ โฮะ โฮ โฮ โฮ โฮ โฮ โฮ โฮ..ง

เมื่อวานไม่ได้เข้าบล็อกเลยหลังบ่ายโมง
เปล่านะ...ฉันไม่ได้เอางานเอาการขนาดนั้น
แต่............

หม้อแปลงระเบิด !!!


ไฟฟ้าถูกตัดทั้งตึก

ก็เลยกลับบ้าน ไปดูทีวีถ่ายทอดสดแทนทำงาน

แวะมาเยี่ยมตามคำเชิญชวนครับ

5555 น่าหิ้วเหล้ามาด้วยจัง บ้านนี้ บรรยากาศน่าเมา

ไม่ได้มามือเปล่า เอารูปมาฝากด้วยครับ

มีของฝากแบบนี้มาบ่อยๆ
ท่านชายเขมรัฐคนยองชอบท่านชอก็ชอบ
มหาเสเพลสึกก็เพราะไอ้ตัวนี้แหละ
คนอกหักหยั่งปะหล่องยิ่งชอบใหญ่
ท่านอรุณบอกว่ารองจากบทกวีก็นี่แหละชู้รักนักกลอน
มาอีก มาอีก.......

มาเถิดสหาย
มาดื่มกินด้วยกัน
ที่แห่งนี้อาจไม่มีทรัพย์สมบัติให้ท่านตักตวง
แต่..ที่แห่งนี้เปี่ยมล้นซึ่งไมตรีจิต
และมวลมิตรที่เมามาย
มีบทกวีเป็นเพื่อนในยามเหงา
มีความเศร้าเป็นแขกที่มาทักทายประจำ
มาเถิดสหายที่รัก
มาร่วมจิบเดือนแกล้มดวงดาว
เมามายกับความฝันอันเพริดพราย
มาเถิด

..................................
..................................
ใครเกลียดกวีคือ คนป่า
ใครเยาะกวีไซร้แน่แท้ คนดง

............................ .............
............................. ...........
ใครเกลียดสตรีคือ คนบ้า
ใครยัวะสตรีไซร้แน่แท้ คนเชย

เมาเบียร์ละเหี่ยเมื่อ ลืมริน
เมาเหล้ามักลืมกิน กับแกล้ม
เมาตัวมักลืมตีน ทำแน่ นาพ่อ
เมามัวลืมแต่งแต้ม จริยวัตรดีงาม

เมานางลืมว่างเว้น โลกีย์
เมารักมั่วนารี โลกรื่น
เมาใจได้วจี พรอดพร่ำ
เมายายากจะฟื้น หมดเนื้อประดาตัว

ทิพย์ธัญญา และ ประกายหมูกอง หายหน้าไป...ที่ไหน ทิ้งเพื่อนฝูง ยุ่งแต่...นะสิ ระวังเป็นซาง...เน่อ

อย่าลืมท่านผู้ที่รอให้รัฐบาลปันเงินกินแบ่งมาให้
งวดนี้มีเลขเด็ดมาฝากรับรองเจ๋งหนับ
2 5 8 อย่าลืมเลขข้างเคียง อ้อ!และอย่าทิ้งlศูนย์
เมื่อคืนฝันดี ผีปู่ย่าบอก
ปล. ท่านประกายหลึกและท่านเจ้าชายยองอย่าลืมขอตังค์เมียน้อยซื้อเด้อ...และอย่าลืมมาเลี้ยงน้องๆผีก๊ะยักษ์ที่เจียงฮายตวยหว่างนี้โดนหมิ่นหม้อแปดหน้าออกล่าหากิ๋นบ่ได้หลู้ลำยังรอ

ท่านพ่วงเล่นเนตอยู่ที่บ้าน
อิจฉาแท้ ๆ คนซื้อคอมใหม่นินา

ท่านอรุณ ว่าไงท่าน
ทีรถยังซื้อเงินสด
เอาโน้ตบุ๊คสักเครื่องเป็นไง
จะได้แชทกะสาว ๆ ได้น่ะ

ใช่มะท่าน "ชอฯ (กี)"

อิอิ

หมู่นี้ไม่เห็น "พี่สาวรุ่ง" เข้ามาเลย

สงสัยติดงาน

หรือไม่ก็กำลังเคืองใครอยู่

ประกาศถึงพี่สาวรุ่งครับ

ตอนนี้ท่านชอสำนึกผิดแล้ว

วันก่อนดื่มคารวะพี่สาวรุ่งไปสองขวดกะอีกหนึ่งแบน

พี่สาวรุ่งได้โปรดอภัยนะครับ

สี่เท้ายังรู้พลาด

แล้วขี้เมาอย่างท่านชอไยไม่พลั้งบ้าง

ว่าง ๆ อย่าลืมเข้ามานะครับ

กึ๋ย!..ศิษย์น้องตอนนี้ตัวศิษย์ผู้พี่ยังมิสร่างเมานะ..
เด่ว..จะไปดื่มคารวะอีกสักรอบด้วยนารีแดงอีกสักสองไห
และจะชวนเจ้าชายยองเขียนบทกวีวิพากษ์ฟอร์มของฝรั่งเศส
และบราซิลผ่านหน้าจอสักหน่อย..
มิทราบว่าตอนนี้ท่านชายตื่นบรรทมหรือยัง ถ้าตื่นแล้ว เชิญต่อมา
เลย เอ้ย!..ไม่ใช่ เชิญเข้ามาดื่มด้วยกันสักจอกไม่ต้องคิดมากญี่ปุ่น
แพ้แต่ก็ได้อิตาลิคืนมิใช่หรือ...แซวเล่นบ่ดายเด้อพี่ใหญ่....
บ่ดีหายจ้อยเหมือนไผบางคนเน้อ!

...ไม่เมาเจ้าของบ้านก็ไม่ให้กลับ........แล้วนี่เหล้าก็หมด...กินยังไม่ถึงครึ่งตับเลย...งี้เจ้าของบ้านต้องรับผิดชอบนะก๊าบบบบ....

ไม่ได้ดูนัดหัวค่ำ เพราะมีรายการจักรๆวงศ์ ๆมาคั่น แต่ได้ดูคู่เกาหลีกับโตโก ตอนตี ๓ มันไม่ย่อย แล้วเกาหลีก็ชนะไป ๒ / ๑ ส่วนญี่ปุ่นแพ้แบบฟอร์มไม่ถึง

พูดถึงบอลโลก ทีมที่จะก้าวเข้าไปสู่ต้องมีคุณสมบัติพิเศษเท่านั้น ! ย้ำ เท่านั้น! คือ รูปร่างได้เปรียบ ความสามารถเฉพาะตัวดี ครองบอล-จับบอลไม่พลาด ความเร็ว-จังหวะแม่น ตัดสินใจดี ส่วนระบบทีมใครก็ทำได้ถ้าซ้อมบ่อย และมีเงินจ้างโค้ท

สำหรับทีมไทย ต้องรอชาติหน้า เพราะไม่มีสิ่งเหล่านี้เลย ไม่ทราบว่าช่อง UBC มีถ่ายทอดหรือไม่ คงไม่มีจักร-วงศ์มาคั่นนะ.. อิจฉาจัง

ปะหล่อง กริ๊งไปด่า ๒ คนที่หายหน้าไปกำลอ ดักปิ้ง

และฟุตบอลไทยต้องไม่มีนักเตะเส้นใหญ่
ไม่มีนักเตะที่เก่งกว่าโค้ช
มีแต่ระเบียบวินัย
เก่งแล้วไม่กร่าง
ไม่เป็นวัวลืมตีนเหมือนนักเตะที่ผ่านมาไม่ซ้อมแต่อยากเล่น
อยู่ไม่ได้ต้องหนีไปเป็นลูกน้องญวน

แวะเข้ามา "ดื่ม" ครับ
แบบว่า บังเอิญ มี "เหล้า" ติดมือมาด้วย หุหุ

ทำท่าจะดีขึ้นมาแล้วครับ

....บ้านลุง ตาสะว่าง เลยคับ

ใครเคยไปกินลาบบ้านลุงอ้ายบ้าง เดี๋ยวนี้เขาพัฒนาขึ้นเยอะ
ส่วนตรง 3 แยกเข้าสนามบินเก่าก็อร่อยและราคากันเองมาก เสียอย่างเดียวมันตำข้าวสารกรอกหม้อ 4 โมงยังไม่มาตั้งแผงเลย ขาดวิญญาณนักธุรกิจ
แถวบ้านลุงหนั่นก็เข้าท่าดี บรรยากาศในร้านลูกทุ่ง ท้องถนนช่างมัน และราคาก็ไม่โหด
บ้านแมงดาพรรณอาหารถูกคอ เป็นกันเอง แต่บรรยากาศในร้านขี้ฑูตจัง
ร้านป้านางตรงปากทางเข้าราชภัฏ( ป่าแฝกใน )นั้น ปะหล่องชวนไปกินบ่อย เข้าท่าไปอีกแบบ ท้องถนนมีสาว ๆ มาเยื้องกรายให้สบายอารมณ์ด้วย ว้าววววว
ตะวันรอน ท้องกิ่ว อารมณ์เครียด ไปเหอะพวกเรา มีเงินคนละร้อยก็พอ( ๒ คนขึ้นไป / ยาดอง ๓ คนขึ้นไปเหล้าไทยลุกทุ่ง ๕ คนขึ้นไปเหล้ามีระดับ แต่ขอคนละ ๒๐๐ พอ )

-

-

-

-

-
หึหึ..
Back from Hong Kong ; )
Kisses at Minie's cheeks 4 "Lee Noi "
.. ... ...
OOps!! I got drunk !!~
เมาแล้วไปนะ.....คร้าบบบบบบบบ..

พี่สาวรุ่งได้โปรดอภัยนะครับ
..
What a matter ?
What's wrong ?
I have no idea 4 forgiveness at all!!
How come ?
.. .. ..

เฮ้อ!..เริ่มสร่างมานิดๆ
สี่เท้ายังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง
" อาบังยังลืมทวงหนี้ "เน๊าะ !

เริ่มสร่างมานิดๆ
..
What สร่างมา ?


.. ...

อาบังยังลืมทวงหนี้ LoVE ??

ทานข้าวแลงแล้วกา..ลี้น้อย..?
หาไรใส่ท้อง..ใส่ใจบ้าง..
ปะเดี๋ยวจะ.".เมาโกลาหล.."
ปะเดี๋ยว..จะโดน..โส..นะ..หน้า..555

Plz take care ; )

แค่อ่านก็เริ่มมึนนิดๆละค่ะ....ขอชิมแก้วนึงค่ะ..โค๊กนะคะ

หาก...พวกเรากำลังสบาย...จงผายลมดัง...
ปู๊ด..ปู๊ด..

..ประกาศ..
ท่าน สตล.ศ.ป้ามด อย่าทำให้คอยสิครับ
รู้ป่ะ!ท่านทำให้ชาวบ้านชาวช่องเขานอนบ่หลับเด้อ!..
สิบอก..ไห่..
กวีเค้ารอนานบ่ได้เด้อ!
มันสิจุกอกคนแก่..แถวๆเมืองยองบ้านต้า..หุ หุ หุ หุ

..ประกาศ..
ท่าน สตล.ศ.ป้ามด อย่าทำให้คอยสิครับ
รู้ป่ะ!ท่านทำให้ชาวบ้านชาวช่องเขานอนบ่หลับเด้อ!..
สิบอก..ไห่..
กวีเค้ารอนานบ่ได้เด้อ!
มันสิจุกอกคนแก่..แถวๆเมืองยองบ้านต้า..หุ หุ หุ หุ

นานาประเทศล้วน...................นับถือ
คนที่รู้หนังสือ........................แต่งได้
ใครเกลียดอักษรคือ............... คนป่า
ใครเยาะกวีไซร้......................แน่แท้คนดง
(จากพระนลคำหลวง : ร.๖)

สวัสดีทั่นอรุณฯ
ใครฤาแกร่งกล้าเย้ยกวี ??

สวัสดีทั่นอรุณฯ
ใครฤาแกร่งกล้าเยาะกวี ??

เริ่มมาตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ 2549 ทุก ๆ วันพุธ และวันพฤหัส ผมจะไปจัดรายการที่สถานีวิทยุกระจายเสียงทหารอากาศ 015 เชียงราย ภาค FM. คลื่นความถี่ 94.25 เมกะเฮิรตซ์ ชื่อรายการ "บ้านเชียงราย" ออกอากาศช่วงเวลา 18.00-17.00 น.

บางวันผมไปกับหัวหน้าฯ บางวันก็ไปคนเดียว

สำหรับวันนี้(14 มิ.ย.49) ผมไปคนเดียวครับ อยากรู้ว่าผมจะพูดเรื่องอะไรลองเปิดรับฟังดูครับ

ที่สำคัญรายการผมจะเปิดเพลงเพื่อชีวิตให้ฟังด้วยครับ

ตอนที่จัดรายการแรก ๆ ก็รู้สึกประหม่ามาก ๆ แต่พอได้ทำนานเข้า มันรู้สึกสนุกดี ใครมีกิจกรรมอะไรดี ๆ จะให้ผมช่วยประชาสัมพันธ์ก็ขอเชิญครับ-ยินดีอย่างยิ่งครับ

ที่สำคัญรายการผมจะเปิดเพลงเพื่อชีวิตให้ฟังด้วยครับ
..
เพื่อ..ชีวิต...ใครจ๊ะ...ทั่นอรุณฯ

...
ที่กทม เปิดฟังได้มะจ๊ะ??

นานาประเทศล้วน...................นับถือ
คนที่รู้หนังสือ........................แต่งได้
ใครเกลียดอักษรคือ............... คนป่า
ใครเยาะกวีไซร้......................แน่แท้คนดง
(จากพระนลคำหลวง : ร.๖)

โคลงข้างบน ผมจำผิดไปนิดหนึ่งครับ
ที่ถูกคือ

นานาประเทศล้วน...................นับถือ
คนที่รู้หนังสือ........................แต่งได้
คนเกลียดอักษรคือ............... คนป่า
คนเยาะกวีไซร้......................แน่แท้คนดง
(จากพระนลคำหลวง : ร.๖)

วรรค 3,4 ต้องเขียนว่า คน (ไม่ใช่ ใคร)

--------
สวัสดีเช่นกันครับพี่สาวที่เคารพและนับถือ

ใครฤาแกร่งกล้าเยาะกวี ??
ถ้าอินทรีย์ไม่แก่กล้าอย่าเยาะหยาม
ใจกวีประดุจเพชรเม็ดแวววาม
อย่านิยามกวีว่าคืออะไร

"อรุณ อโรคยา"
เชียงราย
14 มิ.ย.49

อย่างเพลง...พี่ชายที่แสนดี...
ก็เพื่อชีวิตนะจ๊ะ...เพื่อชีวิตของน้องสาวอ่ะจ๊ะ หึหึ
เพลงโปรดนะเนี่ย...
.. ... .....
เมฆดูสวยงาม
เมื่อยามมองฟ้า
ฟ้าดุกว้างใหญ่เหมือนเก่า..
เมื่อยังเล้ก
แหงนดู มือไขว่คว้าเอา
สูงจัง อยากตัวโตสูง..
.. ...
จ้องมองแสนนาน
พี่ชายคงเห็นยิ้ม เดินมาใก้ล
แล้วอุ้ม
ขี่คอจนเกือบสูงทัน
จ้องมองบนฟ้านั่น
เอื้อมมือถึงจันทร์
จะเอาเป็นของเรา
..
ครั้นโดนเขา..รังแก..
ร้องงอแงร้องไห้
พี่คนนี้ยังคอยคุ้มครอง คุ้มภัย
น้องเอยอย่ากลัวใครเขา
สองพี่น้องเดินไป น้องตามพี่ชาย
จับมือจูงน้องไป มองฟ้าอันกว้างใหญ่
ฟ้าคงไกลไป ขี่คอพี่สูงเอง
. .. ...
จวบจนฉันโต
พี่คงยังรักและคอยเป็นห่วงแสนห่วง
เมื่อผิดหวังให้กำลังใจ ทั้งดวง
น้องเอย...อย่ากลัวใครเขา
.. ..
เมื่อยามท้อใจ..
จ้องมองบนฟ้า นึกตอนเป็นเด็ก..เล็กนั่น
ขี่คอจนเกือบสุงทัน เอื้อมมือให้เกือบถึงจันทร์
บอกเอาไว่นาน
พี่ชายที่แสนดี

โดย อุ้ย รวิวรรณ จินดา
.. ... ...
ชอบชอบ เพลงนี้
รัก รัก พี่ชายที่แสนดี

หึหึ..
มีแต่พี่ชายที่แสนดี..
เลยมิเคยมีคนรักที่แสนดี
555

ใครฤาแกร่งกล้าเยาะกวี ??
ถ้าอินทรีย์ไม่แก่กล้าอย่าเยาะหยาม
ใจกวีประดุจเพชรเม็ดแวววาม
อย่านิยามกวีว่าคืออะไร

กวีคือกวีมีความฝัน
มีคืนวันรางชางกลางสมัย
มีความรัก มีความสุข,ทุกวันวัย
โลกภายในของกวียากนิยาม

"อรุณ อโรคยา"

ป.ล.

-เพื่อชีวิตเราทุกคนครับ
...

-อยู่ กทม.หรือครับ?

-ถ้าอยากฟังจริง ๆ ผมจะอัดเสียงส่งไปให้ครับพี่สาว

เพลง...พี่ชายที่แสนดี...

อยากให้พี่สาวร้องให้ฟังจังเล้ย!

จะได้มะล่ะครับ

ทั่นอรุณ ที่รัก..
น่ารักจริงเชียว คนไร รุ่มรวยน้ำใจจัง..
ขอบคุณทุกคำตอบจ๊ะ..
..
เพื่อชีวิตเราทุกคนครับ

อืม.. ชอบคำว่า..".เรา."..
...
อยู่ กทม.หรือครับ?

-ถ้าอยากฟังจริง ๆ ผมจะอัดเสียงส่งไปให้ครับพี่สาว

นะ นะ นะ ปรารถนาจะฟังจริงๆจ๊ะ~
ส่งมานะ นะ นะ นะ ~
โห..ชื่นใจจังนิ..!!
ใช่เลย..ใจกวีประดุจเพชรเม็ดแวววาม !!

กวีคือกวีมีความฝัน
มีคืนวันรางชางกลางสมัย
มีความรัก มีความสุข,ทุกวันวัย
โลกภายในของกวียากนิยาม

..
คำใดฤาจักเอ่ยได้ดั่งใจ

..

เพลง...พี่ชายที่แสนดี...

อยากให้พี่สาวร้องให้ฟังจังเล้ย!

จะได้มะล่ะครับ

....................
ตั้งใจฟังให้ดีดีนะ..
ฟังที่.."ใจ."... ด้วยใจ..
ได้ยินฤายังเอ่ย..??

ถึงอาจารย์เขมรัฐ ปะหล่อง อ.พ่วงด้วยนะครับ วันเสาร์-อาทิตย์(17-18 มิ.ย.) ผมไม่ว่างนะครับ ถ้าจะนัดเจอกันก็เอาวันที่ 15-16 นี้เลยนะครับ

ส่วนเรื่องสถานที่ทำพิธีกรรมฯ ยกให้ท่านปะหล่องเป็นคนเลือกหานะครับ

อาจารย์เขมรัฐครับ เบอร์โทรผมขอที่ปะหล่องได้ครับ

คำใดฤาจักเอ่ยได้ดั่งใจ

-คำว่า "...ใจ..." ครับ

ได้ยินฤายังเอ่ย..??

-ได้ยินแล้วครับ เพราะจังเลย อยากฟังซ้ำสักหมื่นแสนครั้ง

พี่สาวครับ

ผมจะขอตัวไปจัดรายการก่อนนะครับ
เพราะต้องขับรถไปไกลพอสมควร
และต้องไปเตรียมตัวที่ห้องบันทึกเสียงด้วย

วันพรุ่งนี้ค่อยมาพบกันใหม่นะครับ

สวัสดี...

พระอวยพรจ๊ะ

ขับรถดีดีนะ

สนุกกับงานแลชีวิต
วันพรุ่งนี้ค่อยมาพบกันใหม่นะ

สวัสดีจ๊ะ

ดูแลตัวเองดีดีนะ
ถนอมเสียงดีดีนะ
ดูแล..ใจ..ดีดีนะ

อ๊ะ!..
เป็นไรท่านอรุณดูท่าทางหุดหิดหัวจัย
เย็นไว้..เย็นไว้...
ประกาศ!
ผองเพื่อนที่รักทุกท่านกำหนดการวันที่ 26/6/49ของท่านชอ

แท้งซะแล้ว เหตุผลนะหรือ..หึ..หึ..ดังนั้นท่านชอว่างงานซะแล้ว
ใครจะพาไปปู้ยี่ปู้ยำที่ไหนบอกมาเลย..พร้อมเสมอจะล้างตับไว้รอ

//www.manager.co.th/MetroLife/ViewNews.aspx?NewsID=9490000076927

ทั่นชอ..
ใยปล่อยให้ใครมาปู้ยี่ปู้ยำ..ว๊า..
..
เย็นไว้..เย็นไว้...

อ่าน..
บึงหญ้าป่าใหญ่ ...
นะ นะ นะ


สำนวนภาษาสละสลวย ภาพประกอบสวยงาม และความสามารถของผู้เขียนที่สอดแทรกแง่คิด มุมมองต่างๆ ไว้ในจินตนาการอันบริสุทธิ์ เหล่านี้ ล้วนเป็นเหตุผลที่ทำให้ “บึงหญ้าป่าใหญ่” คืออีกหนึ่งวรรณกรรมเยาวชนเรื่องเยี่ยมของไทย ที่เด็กไทยและผู้ใหญ่ทุกคนน่าจะลองหามาอ่านดูสักครั้ง


เพื่อเด็กๆ จะได้ถนอมช่วงเวลาที่สวยงามของเขาเอาไว้
เพื่อผู้ใหญ่ ได้กลับไปค้นหา “ความงดงามในวัยเยาว์” ที่เราต่างหลงลืมหรือเก็บไว้ในชั้นลึกสุด ของลิ้นชักแห่งความทรงจำ

อ๊ะ!..
เป็นไรท่านชอฯดูท่าทางหุดหิดหัวจัย

เย็นไว้..เย็นไว้...
..
ใครจะพาไปปู้ยี่ปู้ยำที่ไหนบอกมาเลย..พร้อมเสมอจะล้างตับไว้รอ

ขอตับชอฯได้ก่อเจ้า

อ่านะ หวัดดีค่ะคุณป่ะหล่อง
วันนี้ไม่นิราศให้ฟังหรอคะ อิอิ
เข้ามาขอเมาด้วยคน

หวัดดีค่า กวีทุก ๆ ทั่น

ผู้ใดเกลียดกวีกันหนอ ถึงน้อยเนื้อต่ำใจเพียงนี้????????

พิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์กำลังจะบังเกิดขึ้นอีกแล้วรึนี่!!!!!!!!!

........ปอลอ..อยากฟังเสียงท่านอรุณจัดรายการเนอะ ไม่รู้ว่าจะหวานหยดย้อยเหมือนตอนจีบสาวรึป่าว??

ถึงสาวรุ่ง.. (ครั้งแรกนะเนี่ย)
เรื่องบึงหญ้าป่าใหญ่ ของ เทพศิริ สุขโสภา ใช่ไหม ?
เรื่องนี้แหละที่เป็นแรงบันดาลใจให้เขียน ทุ่งสลับสี ซึ่งก็คว้ารางวัลใหญ่มาครองในปี 37 เรื่องมันดี บริสุทธิ์ หาบรรยากาศแบบนั้นไม่พบแล้ว นอกจากในพม่าและลาว..
ไม่รู้ว่าอ่าน ร่างพระร่วงของแกหรือยัง เล่มหนาเตอะ แค่เห็นก็ไม่อยากถือเสียแล้ว..

ข่าวใหม่.. บอลเยอรมันเข้ารอบแล้ว ชนะรวด 3 แมทช์ ก็ลุ้น ๆ อยู่เพราะถ้าเจ้าภาพ ตกรอบ งานนี้มีหวังเซ็งเลย

สมาคมนักดวดทั้งหลาย... นี่ก็ใกล้เข้าพรรษาแล้ว ท่านทำอะไรอยู่ ? อีกหน่อยก็จะมีคนอ้างว่าจำพรรษา สมาชิกก็จะกร่อยไป อย่ากระนั้นเลย พบกันให้บ่อยขึ้นเถิด เพื่อชดเชยอนาคต ฮ่า... กริ๊ง กรึ๊บ อ่า... (ตบน้ำเย็นอีกอึก ชื่นจาย.. )

.....ทามมม มัยยย ..โลกกกมันนนเอียงงง ๆๆ อะคับบบ

สวัสดีคนยอง...

ใช่จ๊ะ... บึงหย้าป่าใหญ่ โดยอ.เทพฯ
เอ..คุ้นๆ ใครหนอ..คว้ารางวัลใหญ่มาครองในปี 37 ??
ขอแสดงความยินดีด้วยนะเจ้า แม้จะผันผ่านมาแล้ว..
ยังมิได้เสพ/สัมผัสร่างพระร่วงเลยเจ้า..เห็นแต่คำโปรย..
จากหลายเวบอยู่เจ้า..หึหึ..
. .. ...

เมื่อก่อนทำงานอยู่ศูนย์ศิลป์ฯ ซ.วัดอุโมงค์
มิทราบเลยว่าชายวัยกลางคนครานั้น คือผู้เขียน..
..บึงหญ้าป่าใหญ่...ด้วยว่าเราเข้าไปสมัดรเป็น...
อาสาสมัครเล่นละครหุ่นมือและเล่านิทาน..
มิทราบที่มาที่ไปของไผเป็นไผ..
มีกีต้าร์ตัวนึง กับการเล่นคอร์ดได้สี่ซ้าห้าคอร์ด..
ก็โซโล่เพลงเด็กๆได้นับสิบๆเพลง..
จำได้ว่า... ร้องเมดเลย์แบบนันสต๊อป..เพลงเดกเดก หึหึ
แล้วชายผิวดำดำ ก็มาร่ายกลอนสดอยู่ใก้ลๆ
เอ...ใครหว่า..ดำแต่นอก..หึหึ ..วาจามีพลัง..
ร่ายกลอนสด จนหน้าเราเปื้อนไปด้วยน้ำตา..
ถามพี่ที่ทำงานด้วยว่า...อีตาวาจาแปลกๆ..หากมีเสน่ห์..
เป็นไผฤา??..พี่สาวคนนั้นก็หยิบยื่นบึงหย้าป่าใหญ่..
ให้อ่าน..
โอ้โฮ.. มิธรรมดา...มิธรรมดา~..
แต่นั้นมา..เราก็ไปประจ๋อประแจ๋..ครวญเพลง..
ใก้ลๆชายร่างดำอยู่เนืองๆ หึหึ..
ทั่นสร้างแรงบันดาลใจ~ให้เราหลากหลายนะ..
หยิบยื่นหนังสือประเภทวรรณกรรมคลาสสิกให้เสพเนืองๆ
โดยมีข้อแม้ว่า..เราต้องเคี้ยว..ย่อย..แล้วนำมาเล่าให้ทั่นฟังว่า..เราเก็บเกี่ยวไรได้บ้าง ? ได้อรรถรสตรงใดฤา..?
นับว่าทั่นเป็นผู้สร้างนิสัยรักการอ่าน~ ให้เกิดคุณูปการต่อชีวิตเรามิน้อย .. กราบขอบคุณทั่น.. ณ ที่นี้แล้วกัล~

.. .. .....

เอ..เพ้อเจ้อประเจิดประเจ้อไรหนอ..แต่เช้าเชียว..

สาวรุ่ง ; )

บึงหย้าป่าใหญ่

ขอแก้เป็น..
บึงหญ้า..
บึงหญ้า..
บึงหญ้า..
บึงหญ้าป่าใหญ่

ขออำภัยเจ้า

มาแล้วครับ
ไม่ได้ไปไหน
มาด้วยหัวใจ
ใฝ่น้ำอำพัน
คนยองพักนี้
ดูหุดหิดจัง
เป็นอะไรอ๊ะเป่า
ท่านอรุณ
เรื่อง ว.เป็นจาได
รายงานความก้าวหน้าในบอร์ดนี้ก็ได้

พ่วง
เป็นนักศึกษา ป.โท แล้วเป๋นจาไดพ่อง
เมาพ่องก่อ
อ.โป๊ะ ไม่ได้เมาสุรา
แต่ตอนพบกันที่เชียงของ
ผมแอบบอกความลับเรื่องหนึ่งให้เปิ้นฟัง
เปิ้นก็เงียบเฉย
อีกค่ำคืนเปิ้นก็เมาแทบคลาน
แสดงว่าความลับนั้น
เป็ฯโฒ๕ษโฌโษ
๕ซษฒ,ฐฌณ์ฮ.ฉฤฯ
ฉฤฯฌฏ๋ษ ฮ.โป๊ะ
เล่าได้แค่นี้
เดี๋ยวเปิ้นจะไล่เตะเฮา
เฮากั๋ว
แฟนเก่าเปิ้น ยังอยู่เจียงฮาย
อยู่ใกล้ๆ แต่เปิ้นไม่เจอกัน
เฮาเจอ
เฮาเลยฮุ้
เสยดายเฮายะเบอร์โทร์เปิ้นหาย
เลยบ่อได้ให้ อ.โป๊ะฟื้นใจ
ฟื้นใจบ่อง่ายเท่าฟื้นม่านหนา
อ.โป๊ะครับ
ฮาๆๆๆๆๆๆ
เรื่องทั้งหมดที่เล่ามาไม่เป็นความจริง
ผมแต่งเรื่องเอง
ยกเว้นเรื่อง เมาแทบคลาน

เอ๊ะๆ หรือเรื่องทั้งหมดเป็นเท็จ
ยกเว้นเรื่องที่ผมเล่ามา

หวัดดี..ดองหมูกาว..

เป็ฯโฒ๕ษโฌโษ
๕ซษฒ,ฐฌณ์ฮ.ฉฤฯ
ฉฤฯฌฏ๋ษ ฮ.โป๊ะ

ถอดรหัส..มิออก..
หึหึ

โทษที
ที่มิฮู้จัก แล้วใยมาทักมาทาย
หึหึ

หวัดดี
หวัดดี

อืมมม..ทุ่งสลับสี ....อโศก ศรีสุวรรณ

ทุ่งสลับสี / อโศก ศรีสุวรรณ.
พิมพลักษณ์ กรุงเทพฯ : ดอกหญ้า, 2538.
ครั้งที่พิมพ์ พิมพ์ครั้งที่ 2.
...
ตะวันทอในทุ่งกว้าง ของ อโศก ศรีสุวรรณ
...
ในสวนปู่ / อโศก ศรีสุวรรณ, เขียนเรื่อง ;
ปัณยา ไชยะคำ, เขียนภาพประกอบ.
พิมพลักษณ์ กรุงเทพฯ : สารคดี, 2535.
-----------------
108 หน้า : ภาพประกอบสี ; 21 ซม.
โน้ต ได้รับรางวัลชมเชย ประเภทหนังสือบันเทิงคดีสำหรับเด็กก่อนวัยรุ่น (12-14 ปี) จากงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ ประจำปี พ.ศ. 2536.
ผู้แต่งร่วม ปัณยา ไชยะคำ.
เลขมาตรฐาน 9748882845

อืม..
อืมม..

ถ้าหายไปอย่าประหลาดใจนะ

มีปัญหาการเมืองนิดหน่อย

คาดว่าใน 2-3 วันนี้อาจถูกยึดอมยิ้ม

เพราะไปแจ้งลบคอมเมนต์ของมาเฟียเข้าน่ะ

ขอบคุณ....อาจได้พบกันในชื่ออื่น

ทั่นชอจ๊ะ..ทั่นชอจ๋า..

คิคฮอดเน้อ
หึหึ

ฉงฉัยกะลังทำทำพิธีกรรมฯ อันศักดิ์สิทธิ์กัลเนาะ..
หึหึ..
ทั่นชอฯ..ดุแล..ตับ..ดีดีหนา..
เราขอตับทั่นแล้วนะจ๊ะ..
หึหึ..

ฯลฯ เวลาหลังอาหารมื้อเพล เดือนเมษายน พ.ศ.2542 ในชีวิตผมมีความดีใจและประทับใจอย่างยิ่งยวดทีเดียว เพราะได้พบเจอตัวจริงเสียงจริงของ "อ้ายแสงดาว ศรัทธามั่น" ที่หน้าศาลากลางจังหวัดเชียงใหม่

คงจำกันได้ว่าในปี พ.ศ.นั้นพี่น้องชนเผ่าจากดงดอยต่าง ๆ ลงมาชุมนุมเรียกร้องสิทธิเกี่ยวกับการดำรงชีพตามวิถีธรรมชาติอย่างปกติสุข ซึ่งลมหายใจของพี่น้องชนเผ่าเหล่านั้นถูกรบกวนอย่างไร้มนุษยธรรมจาก "นายทุน" และรัฐบาลก็ได้ตรากฎหมา(ย)มาครอบงำอย่างหลับหูหลับตา

หลังจากได้เหมารถเที่ยวตามหาบ้าน "อ้ายแสงดาว" อยู่ 3 รอบ แต่ไม่เจอ!! เพราะผู้คนแถวถนนระแกง อำเมืองเชียงใหม่ หาคนที่รู้จัก "แสงดาว ศรัทธามั่น" ไม่ได้เลยจริง ๆ

พระภิกษุรูปหนึ่งจึงเสียเงินค่าเหมารถสี่ล้อแดงไป 300 บาทอย่างเปล่าประโยชน์

ขอบคุณพี่เปิ้ล - อดีตบรรณาธิการวารสาร "สารล้านนา" ที่ได้แนะนำให้รู้จักกับอ้ายแสงดาว ผมต้องขอโทษพี่เปิ้ลจริง ๆ ที่ผมจำชื่อจริงของพี่ไม่ได้ เพราะผมไม่ได้เจอพี่เปิ้ลนานมากแล้ว ตอนนี้ไม่ทราบว่าพี่เปิ้ลยังอยู่ที่เชียงใหม่หรือย้ายไปทำงานที่อื่นผมไม่ทราบจริง ๆ และต้องขอบคุณพี่เปิ้ลอีกครั้งที่นำบทกวีของผมลงตีพิมพ์ในสารล้านนา ฉบับเดือนธันวาคม 2539 ด้วย เพราะหลังจากบทกวีได้ตีพิมพ์ในสารล้านนาแล้ว ผมมีความมั่นใจในการเขียนบทกวีมากขึ้นตามลำดับ

พอได้เจอตัวจริงของอ้ายแสงดาวแล้ว ผมนำแฟ้มบทกวีซึ่งเขียนเก็บไว้ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2537 ผมเริ่มต้นเขียนวรรณกรรมจริง ๆ เมื่อปี พ.ศ.2536 ตอนนั้นยังใช้คำนำหน้าชื่อว่า "สามเณร" เรียนอยู่วัดเจดีย์หลวง (โรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษา ชื่อ "โรงเรียนสามัคคีวิทยาทาน" ผมจบ ม.6 ที่นั่น)

อ้ายแสงดาวนำบทกวีของผมไปอ่านแล้วคัดเลือกส่งไปตามหนังสือพิมพ์ และนิตยสารต่าง ๆ ในส่วนกลางให้ บทกวีที่อ้ายแสงดาวส่งให้ ผมจำได้ว่า "ชิ้นแรก" ลงตีพิมพ์ในเซ็คชั่นชาวกรุง(หนังสือพิมพ์สยามรัฐรายวัน คอลัมน์อะไรผมจำไม่ได้(น่าจะเป็นคอลัมน์ที่เขียนโดย "ช้างเฒ่า") บทกวีชี้นนั้นผมใช้นามปากกา "อรุณ อโรคยา" ซึ่งใช้มาตั้งแต่ปี พ.ศ.2537 ก่อนปี พ.ศ.2537 ผมใช้นามปากกา "อรุณ ขานคำไทย")

หลังจากนั้นเดือนสิงหาคม 2542 บทกวีชื่อ "คำสัญญา" (อ้ายแสงดาวคัดเลือกส่งให้) ได้ตีพิมพ์ใน คอลัมน์ "สะพานรุ้ง" ดูแลโดย "คมทวน คันธนู" ผมจำได้ว่าได้ค่าเรื่อง 300 บาท

บทกวีชื่อ "คำสัญญา" แต่เดิมชื่อ "คำสัญญาของกวี"
แต่ "พี่คมทวน คันธนู" ตัดคำว่า "ของกวี" ออก เหลือแต่ "คำสัญญา" แล้วนำลงเผยแพร่ให้ในหนังสือพิมพ์สยามรัฐสัปดาหวิจารณ์ ปีที่ 46 ฉบับที่ 11 วันอาทิตย์ที่ 15 -วันเสาร์ที่ 21 สิงหาคม พ.ศ.2542 หน้า 53
ผมท่องจำได้อย่างขึ้นใจ

คำสัญญา

จะเก็บเธอไว้ในบทกวี
ทุกทิวาราตรีมีรักให้
จะเลี้ยงดูอุ้มชูทั้งกายใจ
เฝ้าห่วงใยอาทรป้อนความรัก

จะเก็บเธอไว้ในดวงวิญญาณ์
ทุกเวลาจะให้เธอได้ตระหนัก
ความสุขจะให้เธอพิงพัก
จะทอถักโพธิญาณห่มปราณเธอ

จะเก็บเธอไว้ในเรื่องสั้น
จะกล่อมขวัญให้ประจำสม่ำเสมอ
จะส่งเสริมให้ประเสริฐเลิศเลอ
จะให้เจอมวลมาลีทุกวี่วัน

จะเก็บเธอไว้ในบทเพลง
จะบรรเลงแต่ดนตรีที่เธอฝัน
จะร้องเพลงให้เธอฟังทุกกัปป์กัลป์
จะเป็นเพื่อนสร้างสรรค์ความวิไล

จะเก็บเธอไว้ในธรรมชาติ
จะไม่ขาดดูแลเอาใจใส่
จะป้องกันขวัญเธอให้พ้นภัย
จะช่วยให้เธอได้รับปัญญาณาณ

จะเก็บเธอไว้ในความสุนทรีย์
จะภักดีเธอ...ชั่วฟ้าอวสาน
จะเก็บเธอไว้ในอุดมการณ์
จะปลูกบ้านดอกไม้มอบให้เธอ

อรุณ อโรคยา

-จากใจมอบให้ "พี่สาว" ครับ

-บทกวีของผมส่วนใหญ่ได้ตีพิมพ์ใน สยามรัฐสัปดาหวิจารณ์ ถ้าอยากจะอ่านจริง ๆ พี่สาวไปหาอ่านได้ในห้องสมุดมหาวิทยาลัยต่าง ๆ โดยเฉพาะที่ห้องสมุดมหาวิทยาลัยเชียงใหม่มีให้อ่านครับ เจ้าหน้าที่ห้องสมุดเขารวบรวมไว้เป็นหมวดหมู่ง่ายต่อการค้นหา (ถ้าพี่สาวจะไปค้นหาก็ให้หาที่สยามรัฐสัปดาหวิจารณ์ ฉบับเดือนสิงหาคม 2542 - 2547 เปิดที่คอลัมน์ "สะพานรุ้ง" นะครับ ) แล้วจะได้รู้จัก "อรุณ อโรคยา" มากขึ้น

ขออนุญาตนำมาแปะ นะ นะ นะ..


กาแฟถ้วยที่สี่

เที่ยงวันฉันดื่มกาแฟ เพื่อล้างบาดแผล
ที่เกิดจากยุคสมัย
แผลลึกเกิดกลางข้างใน กัดกินวันวัย
เจ็บปวดรวดร้าวเหลือทน
พบพานวิถีสับสน แห่งโลกมืดมน
มีไหมหอมหวานธารรัก
ดูสิสังคมจมปลัก ทรมานหนัก
เหน็บหนาวคาวเลือดคาวหนอง
บางศพใบหน้าเน่าพอง มากมีเงินทอง
ไม่อาจหยุดยั้งความตาย
กาแฟถ้วยแรกนี้หมาย ล้างความวุ่นวาย
ออกจากจิตใจของเรา
กาแฟถ้วยสองล้างเศร้า และล้างความเขลา
ออกจากชีวิตจิตใจ
ถ้วยสามล้างแผลข้างใน ถ้วยสี่หมายไฟ
จุดประกายวรรณกรรม


อรุณ อโรคยา


*จุดประกาย วรรณกรรม ปีที่ 16 ฉบับที่ 6344 วันอาทิตย์ที่ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2549

-จากใจมอบให้ "พี่สาว" ครับ
...
หึหึ..
ตู่ว่า..เหมาว่า..
.." พี่สาว" -> พี่สาวรุ่ง; )
หึหึ..
นะ นะ นะ

ยินดีจ๊าดนักเจ้า..

โอ้โห! เยี่ยมจริง ๆ พี่สาวของผม

เล่นเอาผมตกใจหมดเลย
ขอบคุณมากครับ

พี่สาวรู้ได้อย่างไรครับ พี่สาวเป็นคนชอบอ่านหนังสือเหมือนกันหรือ

ผมคิดว่าพี่สาวไม่รู้ว่าบทกวีของผมได้ลงตีพิมพ์ที่ไหนบ้าง
ที่ไหนได้...พี่สาวก็รู้เหมือนกัน

อย่างนี้ต้องขอแสดงความนับถือครับ

บ้านพี่แสงดาว..หามิยากดอกนะ..
เป็นบ้านที่อบอุ่นด้วยมิตรภาพและน้ำใจเสมอมา
เป็นบ้านที่ต้อนรับให้ที่พักพิงผู้มาเยือนด้วยไมตรีจิตร
ใช่มะ ใช่มะ..

.. .. ..
อ้ายแสงดาว..
เป๋นอ้ายที่หมั่นขีดเขียนให้กำลังใจต่อทุกผู้คน
เป๋นอ้ายที่เอื้ออาทรต่อทุกผู้คน
เป๋นอ้ายที่ร่างน่อยหากใจกว้างใหญ่ไพศาล

.. .. .. ..

แล้วจะได้รู้จัก "อรุณ อโรคยา" มากขึ้น

- จักรู้จัก วันละนิด หากนานนานเนาะ

"คำสัญญา" เขียนตอนเป็นพระภิกษุนะ
แต่ไม่ใช่ "พระอรุณ"

คนที่เขียนคือ "อรุณ อโรคยา" จึงไม่ผิดศีล

ผมคิดว่าพี่สาวอ่าน "คำสัญญา" แล้วคงจะชอบนะครับ

ถ้าเมื่อไหร่ผมรวบรวมบทกวีพิมพ์เป็นเล่ม ผมจะกราบขอให้พี่สาวเขียนคำนำให้นะครับ

จะได้ก่อครับ?

เล่นเอาผมตกใจหมดเลย
- โอ๊ะโอ ขวัญเอ๊ย ขวัญมา..

อรุณจ๊ะ โลกไซเบอร์ ..
โดยเฉพาะกูเกิ้ล
เอื้อข้อมูลให้เรามิน้อยเลย
มิใช่ฤา
. ....
พี่สาวเป็นคนชอบอ่านหนังสือเหมือนกันหรือ
- โอ้อวดเล็ก นะ นะ นะ หึหึ
ไพวรินทร์ ขาวงาม เคยกล่าวว่า..
..สาวรุ่งน่ะ เป็นนักอ่านที่ดังกว่านักเขียน..
หึหึ.
ชอบ ชอบ อ่านหนังสือจ้า..
หากขีดเขียนมิเป็นสักอย่าง
อย่างที่กล่าวมาข้างต้น..
อ.เทพฯ สอนให้รักการอ่านหนังสือ..มิน้อยเลย

ทุกวันนี้..
ท่องเนท.. ก็อ่านสารพัดจ๊ะ หึหึ..
. .. ...
จักรู้จักใครสักคน
มิยาก เนาะ..
หากก็..มิง่ายเฉกเช่นกัน
ด้วยว่า..เราต่างมีมุมส่วนตัว..
มีโลกทัศน์ ชีวทัศน์ ที่แผกต่างกัน..

.. ...
ยินดีที่ได้รู้จัก อรุณ จ้า

ถ้าเมื่อไหร่ผมรวบรวมบทกวีพิมพ์เป็นเล่ม ผมจะกราบขอให้พี่สาวเขียนคำนำให้นะครับ

จะได้ก่อครับ?
--
มิได้คับ..หึหึ..ด้วยว่า.."มิสามารถ "จริงๆจ้า..
กล่าวจากใจจริงนะจ๊ะ
ปลื้มนะ..ที่อรุณให้เกียรติจ๊ะ..

ผมคิดว่าพี่สาวอ่าน "คำสัญญา" แล้วคงจะชอบนะครับ

ชอบ ชอบ จ๊ะ


อรุณ ขีดเขียนได้ดี สวย ไพเราะ จ๊ะ

พี่สาวครับ ขอถามหน่อยนะครับ

ทำไมพี่สาวต้องทำเสียง หึหึ.. หึหึ.. ด้วยครับ

เหมือนคนขี้ดุเลย

ดุมาก ๆ ผมกลัวนะ

แต่ก็ดีเหมือนกันเนาะ

******
เมื่อช่วงปี พ.ศ.2538-2547 ผมไปปฏิบัติงานอยู่บนดอย ผมไปอยู่มาหลายที่ครับ ที่อำพร้าวก็เคยไปอยู่ครับ ไปอยู่ที่บ้านปกากะญอ(บ้านแม่สูน หมู่ที่ 7 ตำบลแม่ปั๋ง) ชาวบ้านที่นั่นรักผมมาก ตอนที่ผมย้ายไปอยู่แม่แจ่ม(บ้านห้วยฮ่อม) ตำบลบ้านจันทร์ ชาวบ้านที่บ้านแม่สูนเกือบหมดทั้งหมู่บ้านร้องไห้เลยครับ

ช่วงนั้น, ถ้าบทกวีของผมได้ตีพิมพ์ที่ไหนอ้ายแสงดาวจะเป็นคนซื้อเก็บไว้ให้ อ้ายแสงดาวใจดีมากไม่เอาเงินผมสักบาทเลย แล้วอ้ายแสงดาวนะ เป็นคนขยันเขียนจดหมายมากที่สุดในโลกก็ว่าได้ ผมได้รับจดหมายจากอ้ายแสงดาวนับร้อยฉบับเลยครับ ลายมือของอ้ายแสงดาวนะอ่านย้าก ยาก แต่ผมอ่านจนชิน ฉบับหลัง ๆ ผมเดาออกหมดว่าอ้ายเปิ้นเขียนอะไรบ้าง ทีแรกอ่านแล้วอ่านอีก จนหัวคิ้วชนกันมึนตึบตึบ! เลยครับ กว่าจะเข้าใจได้

ถ้าอ้ายแสงดาวเขียนจดหมายรักส่งให้หญิงสาว เธอคงจะรำคาญแน่ ๆ เลย ดีไม่ดีเธอตัดสินใจฉีกทิ้งก็เป็นได้เนาะ

**อำพร้าว
แก้ไขเป็น อำเภอพร้าว

รีบครับเลยพิมพ์ผิด ขอโทษครับ

หึหึ..
ก็พี่เป็นสาวดุ.. ขี้รำคาญอ่ะจ๊ะ .. หึหึ..
จะ. .. อิอิ .. ก็อ่อนวัยไป..
.. ...
ดุมาก ๆ ผมกลัวนะ

แต่ก็ดีเหมือนกันเนาะ

-ตกลง ..กลัวแต่ดี ใช่มะ หึหึ
.. ... ....
-คนอย่าง..อรุณ..มิยากดอกนะที่จะรัก
ดุอ่อนโยน..จริงใจ .. มีน้ำใสใจจริง..

.. .....แล้วอ้ายแสงดาวนะ เป็นคนขยันเขียนจดหมายมากที่สุดในโลกก็ว่าได้ ผมได้รับจดหมายจากอ้ายแสงดาวนับร้อยฉบับเลยครับ ลายมือของอ้ายแสงดาวนะอ่านย้าก ยาก

หึหึ..
- ใช่เลย อ้ายแสงดาวขยันที่ซู๊ดในโลกา..
- ลายใจอ้ายแสงดาว พิสุทธิ์ ดังนั้น..
จะอ่านกี่ครั้ง พี่สาวคนนี้ อ่านออกเสมอ..ยินดีที่จะอ่าน
ด้วยว่า..ลายใจอ้ายพิสุทธิ์ยิ่งนักแล้ว..


ทีแรกอ่านแล้วอ่านอีก จนหัวคิ้วชนกันมึนตึบตึบ! เลยครับ กว่าจะเข้าใจได้
- ในที่สุดก็อ่านได้จนเข้าถึงใจ มิใช่ฤา
หึหึ

ดุอ่อนโยน
แก้เป็น...
ดู
ดูอ่อนโยน

ถ้าอ้ายแสงดาวเขียนจดหมายรักส่งให้หญิงสาว เธอคงจะรำคาญแน่ ๆ เลย ดีไม่ดีเธอตัดสินใจฉีกทิ้งก็เป็นได้เนาะ

- ถ้าพี่เป็นผู้หญิงที่โชดดี .. เป็นคนที่อ้ายแสงดาวเขียนจดหมายรักให้ .. พี่คงปลื้มแลภูมิใจมิน้อยเลย.. จะเก็บอย่างดี .. จะถนอมอย่างดี โอ.. ฉีกทิ้งฤา เสมือนฉีกใจตนเองให้แหลกราญ ใครฤาจักทำเฉกเช่นนั้นหนอ

หากเรารักใครสักคน..

เธอขีดเขียนอันใดลงบนกระดาษแสนธรรมดา..
ข้อความนั้นจักจารอยูในใจมิลืมเลือน
กระดาษแผ่นนั้นไซ้ร นำสิ่งใดมาแลก..ก็มิยอม.

มะเห็นเล่าให้ฟังบ้างเลยว่า..
มะวานจัดรายการวิทยุ เป้นใดพ่อง หือ..

จะเก็บเธอไว้ในธรรมชาติ
จะไม่ขาดดูแลเอาใจใส่
จะป้องกันขวัญเธอให้พ้นภัย
จะช่วยให้เธอได้รับปัญญาณาณ

ชอบ ชอบจัง จะไม่ขาดดูแลเอาใจใส่
ชอบ ชอบ จัง จะช่วยให้เธอได้รับปัญญาณาณ

มึนตึบตึบ!

หึหึ..
อรุณ ..คงมึนตึบ..กับขยะอักษรของพี่สาว..
ฤาไม่ก่อ หิวข้าวจนเป๋นลมเป๋นแล้งไปแร้น
หึหึ

เอ.. นี่บล๊อกไผเอ่ย..
เรามาเอกเขนก นั่งโยกเยก อ่านบทกวี
มาพ่นภูเขาอักษร มากมาย มากมาย
หึหึ

ขอเล่าต่อนะครับ...ผมไปอยู่ที่บ้านแม่สูน อำเภอพร้าว เมื่อปี พ.ศ.2538 ครับ โดยไปขึ้นรถประจำทางที่จอดอยู่ริมแม่น้ำปิง ใกล้กับกาดหลวงนั่นแหละครับ รถแล่นผ่านหน้ามหาวิทยาลัยแม่โจ้ ผ่านบ้านแม่หอพระ ไปถึงบ้านโหล่งขอด แล้วไปถึงบ้านแม่ปั๋ง

เวลาประมาณบ่ายโมง, ผมลงรถที่หน้าซุ้มประตูวัดดอยแม่ปั๋ง(วัดหลวงปู่แหวน) แล้วเดินจากหน้าซุ้มประตูวัดหลวงปู่แหวนไปประมาณ 27 กิโลครับ(ข้อมูลนี้ชาวบ้านบอกครับ) เดินขึ้นดอยนะครับ พี่สาวลองคิดดูว่ามันจะเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าสักขนาดไหนตั้ง 27 กิโล ผมเดินไปหยุดพักไปตลอดทาง

แล้วคิดดูสิ วันนั้นผมลืมเตรียมน้ำดื่มไปด้วย เดินนาน ๆ มันทั้งเหนื่อย ทั้งกระหายน้ำ คอแห้งครับ...ผมเลยแวะเข้าไปที่ "ห้างนา" ของชาวบ้านแล้วพูดว่า "เจริญพรโยม อาตมาขอบิณฑบาตน้ำหน่อย อยากดื่มน้ำมาก" ชาวบ้านเป็นคนเมืองไปทำนา-ทำไร่อยู่บนดอย เขานำน้ำออกมาถวาย แล้วถาม "ตุ๊จะไปทางใด" ชาวบ้านน่ารักมากนะ ถวายน้ำแล้วยังทักทายปราศรัยด้วย "อาตมาจะไปบ้านแม่สูน" ผมตอบ "มันเดินไกลมากเน้อตุ๊" ชาวบ้านว่า "จะเดินอีกประมาณกี่กิโลล่ะโยม" ผมถาม "สิบห้ากิโล" ป้ออุ๊ยคนนั้นตอบ

"ขอบคุณมากคุณโยม" แล้วผมก็ย่างเท้าต่อไป จุดหมายปลายทางคือบ้านแม่สูน อย่างไรก็ต้องเดินไปให้ถึงในวันนี้ ถึงแม้จะมืดค่ำก็ตามที และแม้จะเหน็ดเหนื่อยมากสักเพียงใดผมก็ต้องอดทน เพราะวันรุ่งขึ้นที่จะถึง มันเป็นวัน "อาสาฬหบูชา" ผมต้องไปเป็นเจ้าอาวาส ต้องนำชาวบ้านทำกิจกรรมทางศาสนา แล้วต้อส่งรายงานกิจกรรมให้ผู้บังคับบัญชาทราบด้วย

ชีวิตย่อมคือการเดินทางเสมอ เราต้องเดินทางกันต่อไปจนกว่าจะได้พบความสุขที่แท้จริง สำหรับผมอยู่ที่ไหนผมก็มีความสุขได้เพราะผมมีบทกวีอยู่ในหัวใจ ...ผมเป็นกวี เป็นกวีของพี่สาวไงครับ

พี่สาวครับ

ดูสิผมพิมพ์ผิดอีกแล้ว

**คำนี้ "ปัญญาณาณ" แก้ไขเป็น "ปัญญาญาณ" นะครับ
ขอโทษนะครับพี่สาว(ของผม)


คำสัญญา

จะเก็บเธอไว้ในบทกวี
ทุกทิวาราตรีมีรักให้
จะเลี้ยงดูอุ้มชูทั้งกายใจ
เฝ้าห่วงใยอาทรป้อนความรัก

จะเก็บเธอไว้ในดวงวิญญาณ์
ทุกเวลาจะให้เธอได้ตระหนัก
ความสุขจะให้เธอพิงพัก
จะทอถักโพธิญาณห่มปราณเธอ

จะเก็บเธอไว้ในเรื่องสั้น
จะกล่อมขวัญให้ประจำสม่ำเสมอ
จะส่งเสริมให้ประเสริฐเลิศเลอ
จะให้เจอมวลมาลีทุกวี่วัน

จะเก็บเธอไว้ในบทเพลง
จะบรรเลงแต่ดนตรีที่เธอฝัน
จะร้องเพลงให้เธอฟังทุกกัปป์กัลป์
จะเป็นเพื่อนสร้างสรรค์ความวิไล

จะเก็บเธอไว้ในธรรมชาติ
จะไม่ขาดดูแลเอาใจใส่
จะป้องกันขวัญเธอให้พ้นภัย
จะช่วยให้เธอได้รับปัญญาญาณ

จะเก็บเธอไว้ในความสุนทรีย์
จะภักดีเธอ...ชั่วฟ้าอวสาน
จะเก็บเธอไว้ในอุดมการณ์
จะปลูกบ้านดอกไม้มอบให้เธอ

อรุณ อโรคยา

ได้พิสูจน์อักษรแล้วครับ, รับรองไม่มีที่ผิดอีกแล้วครับ

ทั่นปะหล่อง จ๋า..
ขออนุญาต .. ผู้เย้า
..ที่มาเยือนแล ..ทำเปื้อนด้วยภูเขาอักษร..
ขอบคุณนะจ๊ะ..
. .. ...
ชีวิตย่อมคือการเดินทางเสมอ เราต้องเดินทางกันต่อไปจนกว่าจะได้พบความสุขที่แท้จริง สำหรับผมอยู่ที่ไหนผมก็มีความสุขได้เพราะผมมีบทกวีอยู่ในหัวใจ ...ผมเป็นกวี เป็นกวีของพี่สาวไงครับ

- โห... เป็นกวีของพี่สาวไงครับ
หน้าพี่เปื้อนยิ้ม บานแฉ่งงงง
ยินดีจ๊าดนักเจ้า
หึหึ

ผู้เย้า
ขอแก้เป็น
ผู้เหย้า
ผู้เหย้า

พี่สาวครับ

เรื่องไปจัดรายการเมื่อวาน ก็สนุกดีครับ 1 ชั่วโมงเต็ม ๆ เปิดเพลงเพื่อชีวิตประมาณ 3 เพลง

พี่สาวอยากจะฟัง ก็ขึ้นมาเที่ยวเชียงรายซี มาให้ตรงกับวันพุธนะครับ เพราะส่วนใหญ่ผมจะได้ไปจัดในวันพุธ วันพฤหัสฯ หัวหน้าจะพาคนอื่นไป เพราะมีเจ้าหน้าที่อยู่หลายฝ่าย ให้ผมไปจัดคนเดียว คนอื่น ๆ ก็จะเกลียดเอา

เมื่อวาน, ผมพูดถึงการแก้ไข การบำบัด ฟื้นฟูของเด็กและเยาวชนที่กระทำความผิด และพูดถึงพฤติกรรมของ "เด็กขาใหญ่ด้วย" ครับ

คงต้องขอลาในวันนี้นะจ๊ะ

ใช้เนทที่ร.ร.
เด๋วเขาจะปิดตอน สองทุ่มครึ่งน่ะจ๊ะ


แล้วจะมาอ่านบทกวี เรื่องราวชีวีของกวี อีกจ้า

พระอวยพรจ๊ะ

"เด็กขาใหญ่ด้วย" ครับ

??
??
What ?

พรุ่งนี้พบกันใหม่นะครับ
สวัสดีครับ

พรุ่งนี้พบกันใหม่นะจ๊ะ
สวัสดีจ๊ะ

อยากได้เพลง เด็กเสเพล อะ
ไว้เล่นตอนกินเหล้ากะเพื่อน แม้งโคตรซึ่งอะ
ไคมีบ้างขอหน่อย
ไคมีบอกทีนะพร้อมคอร์ด ด้วยนะ

กังหว่ะสัส กุแดงเบีย หรือเหล้ากุไม่เหงเมาลุยแดก5ขวดเอง5555555555