|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
|
|
|
|
|
|
กลับบ้านค่ะ
หยุดอัพบล็อกไปเมื่อวันที่ 6 สิงหาคม 2549 เลยจะขอถือฤกษ์ 6 กันยายน วันนี้ มาเป็นวันปัดกวาดเช็ดถู ทำความสะอาด ทาสีและซ่อมแซมบ้านเสียใหม่ พร้อมกับซ่อมแซมตัวเองไปด้วยในตัว
30 วัน 720 ชั่วโมง 43,200 นาที ฉันพยายามอย่างยิ่ง ที่จะพาตัวเองออกห่างจากครื่องมือสื่อสารทุกชนิด ซึ่งฉันพบว่ามันไม่ง่ายดายนัก และฉันเองก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง โดยเฉพาะการพาตัวเองออกห่างๆเครื่องคอมฯ 10 - 15 วันแรก ฉันซุกตัวเองอยู่กับกองหนังสืออย่างบ้าคลั่ง อ่านทุกเมื่อที่มีเวลา แต่บางครั้งก็เหงาจนต้องแวบเข้ามาบล็อกเพื่อนๆบ้างเหมือนกัน
ระยะหลังฉันเริ่มควบคุมตัวเอง ให้จดจ่ออยู่กับกองหนังสือไม่ค่อยได้ รู้สึกเหงาแทบบ้าถึงขนาดต้องพาตัวเองเข้าห้องแชท ทั้งๆที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะเข้าไปแชทกับใครเขา เพียงหกครั้งฉันก็ต้องถอย ใช่...ฉันคงไม่เหมาะกับที่ที่มันวุ่นวายแบบนั้น
30 วัน ฉันอุทิศเวลาทั้งหมดให้กับเพื่อนสองคน ที่ชื่อความสับสนและความระทม ในเมื่อมันทำฉันหดหู่นัก...ก็เอาเลย ฉันจะยกทุกอย่างให้มัน จะอยู่กับมัน ทำความคุ้นเคยกับมัน เป็นเพื่อนมัน และรักมัน จนกว่าฉันจะรู้สึกเหมือนกับว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ถึงตอนนี้หรือ ...เปล่าหรอกเวลาไม่ได้เยียวยาอะไร มันเพียงทำให้ฉันชาชินกับความเจ็บปวดบ้างเท่านั้น แผลมันยังสด เจ็บ...มันก็เลยยังอยู่ที่เดิมของมัน ในหัวใจก้อนเท่ากำปั้นของฉัน แต่คงเป็นเพราะตอนนี้มันเชื่องลงบ้างแล้ว ก็เลยไม่ค่อยทำพยศดีดดิ้นเอากับฉันมากเหมือนเก่า
ธรรมชาติของมนุษย์...ต้องดิ้นรนและก้าวต่อไปใช่ไหม? ปลาที่ไม่ว่ายทวนน้ำคือปลาที่ตายแล้ว ฉันไม่อยากตาย...ทั้งที่ตัวเองยังหายใจอยู่ อันที่จริงฉันไม่โทษใครเลย ที่เป็นแบบนี้เพราะฉันทำร้ายตัวเอง ด้วยความคิด ทำร้ายตัวเองด้วยความสับสน ฟุ้งซ่าน ร้ายที่สุดมันลามเลยไปทำร้ายคนอื่นเข้าให้ด้วย ก็นั่นแหละค่ะเหตุผลที่ว่าทำไม ฉันถึงต้องขอเวลาสำหรับทบทวนตัวเอง
ขอบคุณทุกคอมเมนท์ และทุกกำลังใจที่แวะมาฝากไว้ให้ที่บล็อกค่ะ สัญญาว่าเดี๋ยวจะตามไปตอบให้ทุกคน ไม่ยืนยันค่ะว่าตัวเองเข้มแข็งขึ้น แต่ค่อนข้างแน่ใจว่าชาชินขึ้น ดีใจที่ได้กลับมาพบ แบ่งปัน และแลกเปลี่ยนเรื่องราวกับเพื่อนๆอีก เพิ่งรู้ตัวเองค่ะว่าเหงาและคิดถึงเพื่อนมากจนต้องรีบเผ่นกลับมาที่บล็อก ก็จะมีที่ไหนอบอุ่นเหมือนบ้านบล็อกแก็งค์ จริงไหมคะ
เคยมีใครบางคนพูดเอาไว้ว่า "ความรักและความคิดถึงจะมีค่า ก็ต่อเมื่อเราต้องอยู่ไกลกัน" ฉันเชื่อแล้วว่ามันจริง
รักและคิดถึงเพื่อนๆมากมาย บรรณภรณ์ ป.ล. เพื่อนๆที่เคยเข้ามาคอมเมนท์ไว้ให้ที่บล็อก แม้จะเข้ามาเพียงแค่ครั้งเดียวหรือสองครั้ง ก็ขอแอดชื่อเอาไว้เลยนะคะ ทั้งนี้ก็เพื่อที่ว่าจะได้ไปเยี่ยมเพื่อนๆได้ง่ายๆ และไม่หลงหูหลงตา เพราะมีรายชื่อเพื่อนๆไว้ในเฟรนลิงค์แล้วนั่นเอง ยกเว้นบล็อกของเพื่อนบางคนที่ไม่สามารถ แอดชื่อเข้ามาได้เช่นบล็อกของคุณ ปูขาเกเซมารู เป็นต้น แต่ก็ไม่ต้องน้อยใจกันนะคะ เพราะจะพยายามไปเยี่ยมให้ครบกันทุกคนทีเดียวค่ะ
Create Date : 06 กันยายน 2549 |
|
39 comments |
Last Update : 18 มีนาคม 2550 12:53:16 น. |
Counter : 564 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: JewNid 6 กันยายน 2549 2:12:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: aston27 6 กันยายน 2549 2:45:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: อุ้มสี 6 กันยายน 2549 9:21:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 6 กันยายน 2549 10:13:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: 304 คอนแวนต์ (304 คอนแวนต์ ) 6 กันยายน 2549 10:28:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: maxpal 6 กันยายน 2549 11:01:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 6 กันยายน 2549 13:10:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: Malee30 6 กันยายน 2549 14:14:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: BaLL182 6 กันยายน 2549 19:43:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: Malee30 6 กันยายน 2549 20:54:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: mungkood 6 กันยายน 2549 21:27:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: Maihom (Maihom ) 6 กันยายน 2549 21:55:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: BaLL182 6 กันยายน 2549 22:24:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: ผู้หญิงไร้นาม (มาดามก่งก๊ง ) 6 กันยายน 2549 23:21:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: bagarbu (bagarbu ) 7 กันยายน 2549 3:13:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: อะไรดี IP: 203.188.10.241 7 กันยายน 2549 9:32:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: yyswim 7 กันยายน 2549 10:29:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: เดอะ กั้ง IP: 203.146.145.186 7 กันยายน 2549 11:44:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: ตามมาตอบ (ดำรงเฮฮา ) 7 กันยายน 2549 14:55:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: stawahna (stawahna ) 7 กันยายน 2549 15:56:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: 304 คอนแวนต์ (304 คอนแวนต์ ) 7 กันยายน 2549 17:47:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: bagarbu (bagarbu ) 9 กันยายน 2549 5:21:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: Malee30 9 กันยายน 2549 15:30:56 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
สุราษฏร์ธานี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]
|
"ถ้าลดขนาดความต้องการของเราให้เล็กลง ขนาดของความสุขจะเพิ่มมากขึ้น"
Everything happens for a reason,live it, love it,learn from it, make your smile change the world but don't let the world change your smile
ชื่อติ๊กนะคะ ...... จะเรียกน้อง (ถ้ายังมีคนที่อายุมากกว่าอยู่อ่ะนะ) จะเรียกพี่ เรียกน้า อา หรือป้าก็ได้ไม่ว่ากัน แต่อย่าเพิ่งเรียกยายเท่านั้นเพราะอายุยังไม่ถึง ขณะนี้อยู่ที่สถานีรถไฟหลักสี่ตอนต้น ๆ ค่ะ
ก่อนอื่นใด ....คงต้องกล่าวคำขอบคุณจากใจ ทั้งกับเพื่อนเก่าที่ไม่ลืมกัน......... และเพื่อนใหม่ที่เข้ามาทักทาย และให้โอกาส จขบ. ได้ทำความรู้จักนะคะ รู้สึกเป็นเกียรติมาก สำหรับมิตรภาพที่ทุกคนมีให้ ขอบคุณที่เข้ามาบ้านนี้และทิ้งคำทักทายไว้ให้ ไม่โหวด ไม่ไลค์ไม่เป็นไรค่ะ แค่เข้ามาอ่านและทักทายกันก็ดีใจแล้ว kiss kiss
|
|
|
|
|
|
|
|
ขอกอดหน่อยซิคะ...Give me a hug !!