Group Blog
 
<<
กันยายน 2549
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
6 กันยายน 2549
 
All Blogs
 
กลับบ้านค่ะ

หยุดอัพบล็อกไปเมื่อวันที่ 6 สิงหาคม 2549 เลยจะขอถือฤกษ์ 6 กันยายน วันนี้ มาเป็นวันปัดกวาดเช็ดถู ทำความสะอาด ทาสีและซ่อมแซมบ้านเสียใหม่ พร้อมกับซ่อมแซมตัวเองไปด้วยในตัว


30 วัน 720 ชั่วโมง 43,200 นาที ฉันพยายามอย่างยิ่ง ที่จะพาตัวเองออกห่างจากครื่องมือสื่อสารทุกชนิด ซึ่งฉันพบว่ามันไม่ง่ายดายนัก และฉันเองก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง โดยเฉพาะการพาตัวเองออกห่างๆเครื่องคอมฯ 10 - 15 วันแรก ฉันซุกตัวเองอยู่กับกองหนังสืออย่างบ้าคลั่ง อ่านทุกเมื่อที่มีเวลา แต่บางครั้งก็เหงาจนต้องแวบเข้ามาบล็อกเพื่อนๆบ้างเหมือนกัน


ระยะหลังฉันเริ่มควบคุมตัวเอง ให้จดจ่ออยู่กับกองหนังสือไม่ค่อยได้ รู้สึกเหงาแทบบ้าถึงขนาดต้องพาตัวเองเข้าห้องแชท ทั้งๆที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะเข้าไปแชทกับใครเขา เพียงหกครั้งฉันก็ต้องถอย ใช่...ฉันคงไม่เหมาะกับที่ที่มันวุ่นวายแบบนั้น


30 วัน ฉันอุทิศเวลาทั้งหมดให้กับเพื่อนสองคน ที่ชื่อความสับสนและความระทม ในเมื่อมันทำฉันหดหู่นัก...ก็เอาเลย ฉันจะยกทุกอย่างให้มัน จะอยู่กับมัน ทำความคุ้นเคยกับมัน เป็นเพื่อนมัน และรักมัน จนกว่าฉันจะรู้สึกเหมือนกับว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ถึงตอนนี้หรือ ...เปล่าหรอกเวลาไม่ได้เยียวยาอะไร มันเพียงทำให้ฉันชาชินกับความเจ็บปวดบ้างเท่านั้น แผลมันยังสด เจ็บ...มันก็เลยยังอยู่ที่เดิมของมัน ในหัวใจก้อนเท่ากำปั้นของฉัน แต่คงเป็นเพราะตอนนี้มันเชื่องลงบ้างแล้ว ก็เลยไม่ค่อยทำพยศดีดดิ้นเอากับฉันมากเหมือนเก่า


ธรรมชาติของมนุษย์...ต้องดิ้นรนและก้าวต่อไปใช่ไหม? ปลาที่ไม่ว่ายทวนน้ำคือปลาที่ตายแล้ว ฉันไม่อยากตาย...ทั้งที่ตัวเองยังหายใจอยู่ อันที่จริงฉันไม่โทษใครเลย ที่เป็นแบบนี้เพราะฉันทำร้ายตัวเอง ด้วยความคิด ทำร้ายตัวเองด้วยความสับสน ฟุ้งซ่าน ร้ายที่สุดมันลามเลยไปทำร้ายคนอื่นเข้าให้ด้วย ก็นั่นแหละค่ะเหตุผลที่ว่าทำไม ฉันถึงต้องขอเวลาสำหรับทบทวนตัวเอง


ขอบคุณทุกคอมเมนท์ และทุกกำลังใจที่แวะมาฝากไว้ให้ที่บล็อกค่ะ สัญญาว่าเดี๋ยวจะตามไปตอบให้ทุกคน ไม่ยืนยันค่ะว่าตัวเองเข้มแข็งขึ้น แต่ค่อนข้างแน่ใจว่าชาชินขึ้น ดีใจที่ได้กลับมาพบ แบ่งปัน และแลกเปลี่ยนเรื่องราวกับเพื่อนๆอีก เพิ่งรู้ตัวเองค่ะว่าเหงาและคิดถึงเพื่อนมากจนต้องรีบเผ่นกลับมาที่บล็อก ก็จะมีที่ไหนอบอุ่นเหมือนบ้านบล็อกแก็งค์ จริงไหมคะ


เคยมีใครบางคนพูดเอาไว้ว่า "ความรักและความคิดถึงจะมีค่า ก็ต่อเมื่อเราต้องอยู่ไกลกัน" ฉันเชื่อแล้วว่ามันจริง


รักและคิดถึงเพื่อนๆมากมาย

บรรณภรณ์

ป.ล. เพื่อนๆที่เคยเข้ามาคอมเมนท์ไว้ให้ที่บล็อก แม้จะเข้ามาเพียงแค่ครั้งเดียวหรือสองครั้ง ก็ขอแอดชื่อเอาไว้เลยนะคะ ทั้งนี้ก็เพื่อที่ว่าจะได้ไปเยี่ยมเพื่อนๆได้ง่ายๆ และไม่หลงหูหลงตา เพราะมีรายชื่อเพื่อนๆไว้ในเฟรนลิงค์แล้วนั่นเอง ยกเว้นบล็อกของเพื่อนบางคนที่ไม่สามารถ แอดชื่อเข้ามาได้เช่นบล็อกของคุณ ปูขาเกเซมารู เป็นต้น แต่ก็ไม่ต้องน้อยใจกันนะคะ เพราะจะพยายามไปเยี่ยมให้ครบกันทุกคนทีเดียวค่ะ


Create Date : 06 กันยายน 2549
Last Update : 18 มีนาคม 2550 12:53:16 น. 39 comments
Counter : 561 Pageviews.

 
ยินดีต้อนรับการกลับบ้านค่ะ...

ขอกอดหน่อยซิคะ...Give me a hug !!


โดย: Tante Ta วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:2:06:44 น.  

 
comment ของฉันหายแต่ฉันยังไม่หายไปไหนค่ะ

good night na-ka


โดย: random-4 วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:2:09:18 น.  

 
ไม่ว่ากันหรอกค่ะ ... เพราะเกิดบ่อยเหมือนกัน เวลาช่วงที่อัพบล็อกแล้วก็เปลี่ยน แก้ เพราะฉะนั้นต้องก็อปเม้นท์ของเพื่อนไว้ก่อนแล้วก็แปะทีหลังค่ะ ...

แต่กรณีนี้ เกิดขึ้นเองเราไม่ซีเรียสค่ะ เพราะถ้าได้อ่านแล้ว ก็ถือว่าลบไปก็จำได้ว่าเราเคยแว๊บมาเม้นท์เจิมค่ะ


โดย: JewNid วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:2:12:32 น.  

 
ความสับสนและความระทม มันเชื่องลงได้ เพราะคุณยอมรับมันได้นั่นแหละครับ

คนเราส่วนมาก เวลาทุกข์ เวลาเจอ ความสับสนและความระทม เราจะพยายามดิ้น เพื่อไล่มันออกไป

โดยไม่ค่อยรู้ตัวว่า ยิ่งดิ้น ก็ยิ่งสับสน ยิ่งสับสน ก็ยิ่งระทม แล้วก็ต้องทุกข์ซ้ำทุกข์ซ้อน เพราะเกลียดตัวเอง ที่หนีจากไอ้สองตัวนี้ไม่พ้น

ไม่ต้องขนาดรักมันก็ได้ครับ ถ้าแค่มีสติยอมรับได้ว่า มันก็เป็นธรรมชาติอย่างหนึ่งของจิต เวลาเจอเรื่องแย่ๆ แค่นั้น ทุกข์ก็จะไม่ขยายวง

อยู่ไปสักพัก จนเราวางใจได้ ไม่ดิ้นรนบังคับให้จิตมันพ้นพันธนาการ เอ็ง อยากจะสับสน อยากระทม ก็เอาเลยเรื่องของเอ็ง ชั้นจะใช้ชีวิตของชั้นไป

จิต เวลาพาล มันเหมือนเด็กครับ สั่งว่า อย่าทำอะไร มันจะทำตรงข้าม แต่ถ้ามันพาล แล้วเราปล่อยมันบ้าของมันไป เราแค่คอยดูห่างๆ ไม่ให้เกินขอบเขต จิตมันจะเรียนรู้ในที่สุด ว่ามันใช้วิธีนี้กับเราไม่ได้ มันจะเริ่มนิ่ง สงบ

ผมไม่รู้ว่าคุณเจออะไรมา ไม่เคยเข้ามาบล็อคคุณ บังเอิญแวะผ่านมา เห็นข้อความคุณแบบนี้ ก็เลยแวะมาเขียนให้กำลังใจ

คุณเดินไปถูกทางแล้ว

เวลาจัดการปัญหานอกกาย ต้องลงมือ ต้องคิด
แต่จัดการปัญหาภายในใจ ไม่ต้องทำอะไรมากไปกว่า เป็นคนดู ไม่ต้องแม้แต่คิด

คิดเมื่อไหร่ ทุกข์ เมื่อนั้น

อ้อ.. อีกอย่าง .. สุขก็อยู่กับเราไม่นาน
ทุกข์ก็อยู่กับเราไม่นาน

มันมา มันอยู่ แล้วมันก็ไป แล้วตัวใหม่ จะมาใหม่แล้วก็ไป วนเวียนกันอยู่อย่างนี้ ตั้งแต่เกิด จนตาย
ไม่มีอะไรพิสดาร ไม่มีอะไรต้องยึดมั่นถือมั่นกับมันมาก

หายไวๆนะครับ

ปล. บล็อคสวยดีนะครับ


โดย: aston27 วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:2:45:49 น.  

 
ความรักและความคิดถึงจะมีค่า ก็ต่อเมื่อเราต้องอยู่ไกลกัน

น่าคิดครับผม


โดย: ดำรงเฮฮา วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:5:40:16 น.  

 
ความรักและความคิดถึงจะมีค่า
ก็ต่อเมื่อเราต้องอยู่ไกลกัน
และความคิดถึงนั้นจะมีค่า
เมื่อคนนั้นรู้ค่าของความคิดถึง
ขอต้อนรับการกลับมาเจ้าค่ะ




เพลงเดือนหงายกลางป่า : เป็นเพลงเปิด CONCERT เป็นเพลงแรก
อยู่ในช่วงออเคสตรา
ขนลุกมากๆ เลย เมื่อได้ยินเพลงนี้
โดยเฉพาะท่อนฮุค

เสียงก้องป่าปานพายุโหม ฟ้าเฟือนดินไหว
ประกาศความมั่นใจเชิดหน้าสดใส
หยัดเย้ยภัยพาล

รังสิต จงฌานสิทโธ ลุงป่อง วงต้นกล้า
เขียนเพลงนี้ขึ้นขณะอยู่ที่เขตงานจังหวัดน่าน
ในคืนหนึ่งที่ตื่นขึ้นมากลางดึก
และเห็นพระจันทร์เต็มดวงท่ามกลางป่าเขา
แสงเดือนที่เห็นนั้น..ช่างกระจ่าง เจิดจ้า สว่างไสว
ทำให้เกิดขวัญ และกำลังใจอย่างท่วมท้น

ลุงป่องจึงถ่ายทอดออกมาเป็นบทเพลง
ที่ผสมผสานทั้งความงดงาม หวาน และปลุกเร้า
ประพันธ์ขึ้นเมื่อ : ต้นเดือนกุมภาพันธ์ 2523
ที่เขตน่านเหนือ กองร้อย 301
คืนเดือนเพ็ญริมน้ำน่านบริเวณสบน้ำชัยและผาดำ



โดย: อุ้มสี วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:9:21:20 น.  

 
ยินดีต้อนรับกลับบ้าน
ขอเป็นกำลังใจให้คุณก้าวข้ามผ่านอุปสรรคได้นะครับ
ช่วงนี้ผมก็ยุ่งมากเหมือนกัน อาจหายไปเป็นช่วงๆ ครับ

ป.ล. ขออนุโมทนากับความเห็นของคุณ aston27
แค่ดูเพื่อให้รู้ ไม่ต้องไปคิด....


โดย: สะเทื้อน วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:9:35:02 น.  

 
ทำความสะอาดบ้านเสียใหม่ ล้างใจเสียใหม่
ยินดีต้อนรับค่ะ กลับมาสดใสแข็งแรง...(ดื่มโอวัลติน)


โดย: wanwitcha วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:9:55:48 น.  

 
ไม่มีหลังไมค์เข้ามาเลยจ้ะ วันนี้เลยแวะส่งหลังไมค์ไปหาเองนะค่ะ รบกวนเช็คด้วยจ้า


โดย: JewNid วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:10:13:00 น.  

 


ยินดีต้อนรับการกลับมาค่ะ


โดย: 304 คอนแวนต์ (304 คอนแวนต์ ) วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:10:28:23 น.  

 
แต่ละคนมีวิธีจัดการกับความทุกข์ไม่เหมือนกันแต่แล้วมันก็จะผ่านไปค่ะ

ยินดีต้อนรับการกลับมาค่ะ


โดย: Lauderdale By The Sea วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:10:45:26 น.  

 
เป็นเรื่องธรรมดาของคนจ๊ะ เรื่องความทุกข์นี่ไม่เข้าใครออกใครนะ แต่เราก็ไม่อยากโชคดีเจอบ่อย ๆ หรอก
ถ้าอยุ่กับมันได้ก็โอเคนะ ทุกวันนี้เราก็พยามจะเรียนรุ้มันเหมือนกัน


โดย: maxpal วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:11:01:12 น.  

 
ยินดีต้อนรับการกลับมาค่ะ


โดย: แพนด้ามหาภัย วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:12:42:57 น.  

 
ว่าจะไปเหมือนกัน...แต่ไม่รู้จะไปไหน
เลยวนเวียนอยู่แถวเนี้ย
ที่เดิม...ที่คุ้นเคย...
...
...
ปล่อย ปล่อยไปเถอะค่ะ...
เรื่องบางเรื่อง...พยายามหน่อยนะคะ
เพราะรู้ว่ามันยาก...แต่ไม่เกิน...ความตั้งใจ
...
...


โดย: Serendipity_t วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:13:06:31 น.  

 
ได้รับหลังไมค์แล้วนะค่ะ ส่ง Add ไปแล้วด้วยค่ะทางเมล์ ... แต่ว่ายังไม่ได้รับการตอบรับเลยค่ะ ... ยังไงคุณบรรณภรณ์ลอง add นิดก่อนได้ไม๊คะ เพราะนิดลอง add แล้วน่ะค่ะ แต่ว่ารอคุณบรรณภรณ์รับอยู่น่ะค่ะ


โดย: JewNid วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:13:10:50 น.  

 
I miss you too thanks to visit me at my blog. Now i am at Spain. Hope we talk later. Please don´t forget me na ja...


โดย: Malee30 วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:14:14:28 น.  

 
แวะมาทำความรู้จักค่ะ


โดย: ratana_sri วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:17:25:56 น.  

 
หวัดดีครับ

แหมหายหน้าหายตาไปนาน คิดถึงครับ

เซ็งเลยครับ ล้างรถเมื่อบ่าย เย็นฝนตก

ปล. ผมพักอยู่ที่ ไดมอนด์แมนชั่น รู้จักอะป่าว อยู่ตรงเดอะเบรนด์เลย


โดย: BaLL182 วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:19:43:15 น.  

 
Hi how are you? just want to say hello ja i am at Spain now will talk to you when i come back to Norway na ja.


โดย: Malee30 วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:20:54:27 น.  

 
ตอนนี้มังคุดต้องทำงานทุกวัน
กลับบ้านค่ำๆมืดๆ
แต่ก็ยังติดบล็อค
ต้องเปิดดู นิดๆหน่อยๆก็เอา


โดย: mungkood วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:21:27:31 น.  

 
สวัสดีค่ะมาเยี่ยมชมบ้านค่ะ สีบ้านสวยหวานเหมือนเจ้าของบ้านหรือเปล่าเอ่ย พร้อมทั้งมาขอบคุณที่ไปเยี่ยมบ้านไม้หอมค่ะ


โดย: Maihom (Maihom ) วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:21:55:32 น.  

 
ผมก็เรียกชื่อไม่ถูก

รู้แต่ว่าอยู่ตรง แถวศาลจังหวัด ถ้าเลยที่ผมพักจะเป็นแม็คโคร

ปกติผมสัญจรในเมือง นี่ก็เพิ่งไป ตลาดศาลเจ้ามา ฝนตกแฉะมากกกก



โดย: BaLL182 วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:22:24:13 น.  

 
หวัดดีค่ะ กลับมาแล้วเหรอคะ บ้านสีสดใสดีค่ะ


ความรักมีคุณค่าอยู่ในใจเสมอค่ะ แม้เราจะรักเค้ามากกว่าก็ตาม


ผู้หญิงไร้นาม=ซี นะคะ เปลี่ยนชื่อน่ะ


โดย: ผู้หญิงไร้นาม (มาดามก่งก๊ง ) วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:23:21:56 น.  

 
คอมบ้านี้ป่วยนานมากเลยค่ะ สงสัยต้องซื้ใหม่แล้วมั๊ง คิดถึงจังเลยค่ะ แวะมาเยี่ยมนะคะ555+++ เพิ่งเห็นนะเนี่ย กลับไปบ้านเก่า ขำกลิ้งเลยอ่ะ


โดย: มาดามก่งก๊ง วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:23:25:22 น.  

 
สวัสดีคะเราก้อไม่ได้แวะมานานแล้วเหมือนกันสบายดีนะคะ ยังไม่ได้อ่านเลยอ่ะรีบมาเยี่ยมก่อนเดี๋ยวจะเข้านอนแล้วแหละ คิดถึงนะจ๊ะ กู๊ดไนท์จ๊ะ


โดย: bagarbu (bagarbu ) วันที่: 7 กันยายน 2549 เวลา:3:13:52 น.  

 



เวลคัมแบ็ก ครับ..

:)




โดย: อะไรดี IP: 203.188.10.241 วันที่: 7 กันยายน 2549 เวลา:9:32:30 น.  

 
ผมเข้าบล๊อกบ่อยครับ เกือบทุกวัน ยกเว้นหากต้องไปต่างจังหวัด ตอนกลับมาก็มักจะรีบเปิดบล๊อกอย่างรู้สึกคิดถึง

กลับบ้านดอนใช่มั๊ย แวะไปนั่งที่โลตัสอีกรึปล่าว


โดย: yyswim วันที่: 7 กันยายน 2549 เวลา:10:29:50 น.  

 
แหม.....

จะเล่าอะไรให้ฟังค่ะ

คืนของเมื่อวานซืน เนตเจ๊ง เล่นไม่ได้

อึดอัดยังกะถูกแฟนทิ้งแน่ะ

เป็นเอามากแฮะเรา


โดย: PADAPA--DOO วันที่: 7 กันยายน 2549 เวลา:11:18:49 น.  

 
มาทักทายและยินดีต้อนรับกลับบ้านนะคะ

ขอโทษทีช่วงหลังๆ ไม่ค่อยได้มีเวลาให้บล็อกแกงค์สักเท่าไหร่ ขนาดบล็อกตัวเองยังเกือบๆ ร้าง -_-"

เพิ่งเห็นข้อความที่คุณไปโพสต์ในชั้นหนังสือ แหะๆ ไม่ค่อยเข้าไปบ่อยๆ เลยไม่ได้อ่าน >_<
ชอบอ่านงานของอกาธาเหมือนกันค่ะ อ่านตั้งแต่สมัยมัธยม (หมกมุ่นเรื่องฆาตกรรมแต่เด็กเลย ) แต่ก็ยังตามไม่ค่อยครบอยู่ดี ส่วนของ อ. เสกสรร ไม่ได้อ่านเลยค่ะ ^^" สงสัยต้องไปหามาอ่านมั่งแล้ว

ตอนนี้อ่านหนังสือลงไปน้อยมากๆ ส่วนหนึ่งก็อินเตอร์เนตนี่ล่ะค่ะที่แย่งเวลาไป สงสัยต้องทำแบบคุณบรรณภรณ์มั่งซะแล้ว กลับบ้านไม่เปิดคอม จะได้มีเวลาสะสางไอ้กองหนังสือข้างเตียงซะที

ดีใจที่เห็นคุณบรรณภรณ์กลับมาแล้วรู้สึกดีขึ้นนะคะ เราก็เคยเป็นไอ้ภาวะที่ว่าเนี่ย แต่ก็พยายามเข้าใจและทำใจ จนที่สุดก็ดีขึ้นค่ะ สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอ วันไหนเหงาๆ ก็ผ่านมาทักทายกันได้ค่ะ


โดย: เดอะ กั้ง IP: 203.146.145.186 วันที่: 7 กันยายน 2549 เวลา:11:44:19 น.  

 




มาส่งความคิดถึงนะจ๊ะ



โดย: อย่ามาทำหน้าเขียวใส่นะยะ วันที่: 7 กันยายน 2549 เวลา:12:15:59 น.  

 
"ไฝละเลยเพื่อนร่วมบล็อก" ไม่อยากมีติดตัวค่ะ กลัวเป็นกาลกิณีเลยต้องรีบมาแสดงตัว อย่างนี้จะแถมไฝมงคลให้สักเม็ดได้ไหมคะ ค่าที่เอาใจใส่เพื่อนร่วมบล็อกเป็นอย่างดี

ตอบ : นี่เลยครับ เชิญติดตามจุดมงคลตามอัธยาศัย

( . ) เม็ดไฝบรรจุอย่างดี



โดย: ตามมาตอบ (ดำรงเฮฮา ) วันที่: 7 กันยายน 2549 เวลา:14:55:34 น.  

 

ยินดีที่รู้จักนะครับ เข้ามาเป็นกำลังใจให้


โดย: stawahna (stawahna ) วันที่: 7 กันยายน 2549 เวลา:15:56:13 น.  

 
คุณบรรณภรณ์


โดย: 304 คอนแวนต์ (304 คอนแวนต์ ) วันที่: 7 กันยายน 2549 เวลา:17:47:47 น.  

 
กลับมาแล้วเหรอ "ป้าเชย" อิ อิ คงรู้นะว่าผมหมายถึงอะไร
ชีวิตคือความเจ็บปวด ชีวิตคือการเปลี่ยนแปลง หากเรา
ยอมรับมันได้ เราก็จะสามารถมีความสุขกับ "ชีวิต" ได้ครับ

ขอต้อนรับกลับบ้านครับ


โดย: ST.Exsodus วันที่: 8 กันยายน 2549 เวลา:9:32:58 น.  

 
ความรักและความคิดถึงจะมีค่า ก็ต่อเมื่อเราต้องอยู่ไกลกัน

ไม่เคยได้ยิน แต่เห็นด้วยจัง


ยินดีต้องรับกลับบล๊อคค่ะ


โดย: Sugar and spice วันที่: 8 กันยายน 2549 เวลา:10:16:17 น.  

 
งุงิ งุงิ


โดย: มาดามก่งก๊ง วันที่: 8 กันยายน 2549 เวลา:23:07:05 น.  

 
แวะมาเยี่ยมจ๊า เดี๋ยวจะไม่อยู่สามอาทิตย์นะ คิดถึงเสมอจ๊ะ




โดย: bagarbu (bagarbu ) วันที่: 9 กันยายน 2549 เวลา:5:21:42 น.  

 
miss you ja..



โดย: Malee30 วันที่: 9 กันยายน 2549 เวลา:15:30:56 น.  

 


โดย: ตี๋สีชมพู วันที่: 9 กันยายน 2549 เวลา:19:09:19 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

บรรณภรณ์
Location :
สุราษฏร์ธานี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]




"ถ้าลดขนาดความต้องการของเราให้เล็กลง ขนาดของความสุขจะเพิ่มมากขึ้น"




Everything happens for a reason,live it, love it,learn from it, make your smile change the world but don't let the world change your smile





ชื่อติ๊กนะคะ ......
จะเรียกน้อง (ถ้ายังมีคนที่อายุมากกว่าอยู่อ่ะนะ)
จะเรียกพี่ เรียกน้า อา หรือป้าก็ได้ไม่ว่ากัน
แต่อย่าเพิ่งเรียกยายเท่านั้นเพราะอายุยังไม่ถึง
ขณะนี้อยู่ที่สถานีรถไฟหลักสี่ตอนต้น ๆ ค่ะ

ก่อนอื่นใด ....คงต้องกล่าวคำขอบคุณจากใจ
ทั้งกับเพื่อนเก่าที่ไม่ลืมกัน.........
และเพื่อนใหม่ที่เข้ามาทักทาย
และให้โอกาส จขบ. ได้ทำความรู้จักนะคะ
รู้สึกเป็นเกียรติมาก
สำหรับมิตรภาพที่ทุกคนมีให้
ขอบคุณที่เข้ามาบ้านนี้และทิ้งคำทักทายไว้ให้
ไม่โหวด ไม่ไลค์ไม่เป็นไรค่ะ
แค่เข้ามาอ่านและทักทายกันก็ดีใจแล้ว
kiss kiss



New Comments
Friends' blogs
[Add บรรณภรณ์'s blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.