Bloggang.com : อาณาจักรแห่งเรา : เรื่องของไอ๊ EPISODE 84

ไอ๊ ถามวัต สุทธิพงศ์

<<

กรกฏาคม 2561

1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30	31

5 กรกฏาคม 2561

เรื่องของไอ๊ EPISODE 84

30 ตุลาคม 2560
โดย ถามวัต สุทธิพงศ์

เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน ย่อมเกิดมีขึ้นทุกวัน มันขึ้นอยู่กับว่า คุณกำลังคาดหวังสิ่งใด...

“ดวงประจำวันนี้ ฤกษ์ดีตอนเก้าโมงเช้าถึงเที่ยงวัน...
สีอัปมงคล คือ สีขาว”

พี่ตี๋ คนพิการสายตาเลือนราง ผู้ฝักใฝ่ศาสนา ถือดวงชะตาเป็นสิ่งสำคัญ ส่งดวงชะตาประจำวันมาทาง APPLICATION LINE ผ่านกลุ่มสนทนาที่ตั้งเอาไว้เพื่อพูดคุยภายหลังจากการอบรมเกี่ยวกับวิทยุออนไลน์ มิได้ขาด

แรกทีเดียว ไอ๊ไม่ได้ให้ความสนใจกับเรื่องทำนองนี้เลย คือถ้าไอ๊พบข้อความของพี่ตี๋ ไอ๊ก็จะสามารถเดาได้เลยว่า ถ้าพี่เขาจะไม่ส่งภาพพระพุทธรูป ก็จะส่งข้อความเกี่ยวกับดวงชะตา ซึ่งหากเป็นเช่นนั้น ไอ๊ก็จะข้าม (ไม่อ่าน) ข้อความนั้นทันที

ผิดกับวันนี้ ที่ไอ๊กำลังจะออกไปทำธุระนอกบ้าน ทั้งที่เกี่ยวกับการเงิน หรือเรื่องส่วนตัว อยู่ ๆ ไอ๊ก็ตัดสินใจตั้งใจอ่านข้อความที่ว่าด้วยดวงชะตาประจำวันซึ่งพี่ตี๋ปรารถนาดีมาสู่เพื่อนฝูง ดังจะได้อ่านข้อความที่ไอ๊ตัดตอนมาไว้แล้วข้างต้น

ไม่รอช้า ไอ๊รีบคว้าเสื้อยืดคอกลมสีขาวมาสวมใส่ในทันที ด้วยว่าเมื่อคืนวานแม่ของไอ๊รับรองอย่างเป็นมั่นเหมาะว่า ไอ๊สามารถสวมเสื้อดังกล่าวเพื่อออกไปนอกบ้านได้

ตอนนั้นถามว่า ไอ๊กลัวเรื่องความโชคร้ายบ้างหรือไม่ อุตส่าห์มีหมอดูทักแล้วทั้งที คำตอบก็คือ ไอ๊คิดแค่ว่า ก็มันสะดวก ก็เตรียมไว้แล้ว อีกอย่าง...มันก็สวมใส่สบายด้วย เรื่องความกลัวเลยเป็นรอง

ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่า สิ่งที่หมอดูทำนายเอาไว้มันจะเป็นจริงทุกประการ

นับตั้งแต่การขึ้นรถประจำทางแบบ MINI BUS ที่ใคร ๆ ก็รู้ดีว่า พวกเขาขับรถเพื่อทำยอดสะสมของผู้ใช้บริการ คือถ้าขับรถยิ่งรวดเร็วเท่าไหร่ แล้วยิ่งถ้าโชคดีว่า จะไม่ต้องพบเจอสัญญาณไฟแดงด้วยแล้วนั้น เป้าหมายที่ว่า พวกเขาจะรับผู้โดยสารได้มากกว่าปกติ ก็จะอยู่ใกล้แค่เอื้อม

ปัญหามันอยู่ที่ว่า หากพวกเขาพบเจอคนพิการ หรือบุคคลที่จะทำให้พวกเขาสูญเสียรายได้ปกติ มาเข้าใช้บริการ เป็นธรรมดาอยู่เองที่ความหงุดหงิดกังวลจะเกิดมีขึ้นบนสีหน้า แววตา หรือท่าทีของผู้ให้บริการ

“บนรถเต็มแล้ว รอคันใหม่นะคะ”

นั่นคือการปฏิเสธอย่างนุ่มนวล แต่โคตรไม่เป็นมิตรหากฟังที่น้ำเสียงซึ่งดูเหมือนส่อเจตนาว่าให้ลงไปได้แล้ว

หากแต่มันไม่ทันแล้วว่ะครับคุณตำรวจ... เมื่อไอ๊ก้าวบันไดขึ้นมาแล้วขั้นหนึ่ง ผ่านการส่งน้ำหนักจากน้าสาวที่มาส่ง

“ไม่เป็นไรครับ ผมยืนก็ได้พี่”

แล้วจะมีใครหน้าไหนใจร้าย ปล่อยให้คนพิการ ที่คนทั่วไปตีตราว่า พวกเขาน่าสงสาน ยืนขาแข็งได้ บางทีข้อดีของคนพิการมันก็ถูกแอบซ่อนเอาไว้ภายใต้เหตุการณ์ที่ดูชุลมุนอย่างนี้แหละ คิดเหมือนกันไหมครับคุณตำรวจ...

ขณะที่ไอ๊กำลังจะกลับบ้าน บังเอิญพบปะกับพี่ชายคนหนึ่งซึ่งไอ๊ให้ความสนิทสนมกับเขา เราพบกันที่ห้างสรรพสินค้า จึงสนทนากันอย่างออกรสออกชาติในร้านกาแฟ ค่าที่ไม่ได้พูดคุยกันมาสักระยะหนึ่งแล้ว และการพูดคุยกันครั้งสุดท้ายก่อนหน้าที่จะมาพบกันครั้งนี้ ก็เป็นการพูดคุยทางโทรศัพท์ซึ่งต่างฝ่ายต่างเกิดมีความขัดแย้ง

แรกเริ่มเดิมที เราต่างมีปัญหากันว่า พี่เขาแสดงความคิดเห็นโดยการตั้งคำถามที่ก่อให้เกิดความสับสนแก่ผู้คนทั่วไป ภายใต้โพสท์ของบุคคลอื่นซึ่งพวกเราต่างไม่ได้มีความสนิทสนมด้วย

โดยที่พี่เขาตั้งใจจะแหย่ไอ๊ พร้อมกับแสดงทัศนะบางอย่างไปในตัว ด้วยคำถามที่ว่า “มีตังค่ารถให้หรือเปล่า” แต่บังเอิญว่า พี่เขาถามบนโพสท์ซึ่งได้ประกาศเชิญชวนเกี่ยวกับการเข้าชมพระเมรุมาศ ซึ่งการเชิญชวนเข้าร่วมงานเช่นนี้ เป็นธรรมดาอยู่เองที่ใครก็ตามจะพึงสำนึกได้ว่า แม้ไม่ต้องชวนก็จะต้องไปให้ได้ ต่อให้ต้องบุกน้ำลุยไฟ ใด ๆ ก็ตาม

ไอ๊มีความเข้าใจในประสบการณ์ของพี่เขาอย่างหนึ่งว่า ด้วยความที่เคยถูกคนพิการด้วยกันตั้งคำถามทำนองนี้กับงานอบรมต่าง ๆ ซึ่งพี่เขาได้มีส่วนร่วมจัดงาน ทั้งทางตรงและทางอ้อม (คือต้องเข้าใจคนพิการบางกลุ่มว่า พวกเขาบางคนขาดแคลนทุนทรัพย์ในการเดินทางไปมา จนบางครั้งบางทีงานอบรมบางที่ทำให้พวกเขาทั้งเสียเวลาและเสียค่าเดินทางโดยเปล่าประโยชน์ การทวงถามถึงสวัสดิการเหล่านี้ ซึ่งรัฐก็ได้ออกเป็นกฎหมายให้กับคนพิการแล้วนั้น ย่อมไม่ผิด) ดังนั้นพี่เขาจึงมีความเข้าใจเอาเองว่า การตั้งคำถามทำนองนี้ย่อมใช้กับงานเช่นนี้ได้

แต่ผลตอบรับกลับถล่มทะลายไปในทางที่ว่า “ไอ้ห่านี่เห็นแก่เงิน” ทั้ง ๆ ที่พี่เขามีความหวังดีต่อผู้ที่ด้อยโอกาสทางทุนทรัพย์กว่าพี่เขา

จนถึงเวลานี้ พี่เขาก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมคนพิการคนอื่นจึงคิดเป็นอื่นไปได้

แต่ว่าก็ว่าเถอะ...

องค์กรที่ดูแลคนพิการก็ช่างกระไรเลย พอได้รับคำสั่งจากรัฐ

รัฐ... ที่ใช้ระดับภาษาอย่างมีแบบแผน

พี่ท่านก็คัดลอกข้อความส่วนใหญ่แนบไว้ในประกาศ โดยไม่เล่นแร่แปลสาส์นให้ชาวบ้านเกิดมีความเข้าใจ โดยเฉพาะวิธีการเดินทางสำหรับคนพิการ

ทั้งนี้ทั้งนั้น ไอ๊ไม่ขอแสดงความคิดเห็นว่าใครมีความผิดหรือถูกเท่าไหร่ เพราะต่างฝ่ายต่างมีส่วนทั้งผิดและถูกกันทั้งหมดทั้งสิ้นนะครับ (ไอ๊คงไม่ต้องมานั่งแจกแจงแถลงไขให้มากถ้อยกระทงความ)

ไม่น่าเชื่อเลยว่า ไอ๊จะพบเจอเรื่องราวที่ดูเหมือนจะหนักหนามากมายขนาดนี้ เพียงหนึ่งวัน

หนึ่งวันที่เผลอตั้งใจอ่านข้อความทำนายดวงชะตา

หนึ่งวันที่แค่ไม่เชื่อหมอดู

หนึ่งวันที่ทำให้ไอ๊เหมือนกำลังขึ้นบันไดไปอีกครึ่งก้าวของประสบการณ์

หนึ่งวันที่ไอ๊จำเป็นต้องจดบันทึกเอาไว้ในหน้ากระดาษแห่งความทรงจำ

หนึ่งวันที่ไอ๊ไม่ได้คาดฝันจะให้เกิดมีกับตนเองและใครก็ตาม

Create Date : 05 กรกฎาคม 2561

Last Update : 5 กรกฎาคม 2561 10:38:54 น.

0 comments

Counter : 143 Pageviews.

อาณาจักรแห่งเรา

Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

เราเป็นนักแสวงหา...
เรายังคงค้นหาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

เมื่อหามาแล้ว...
เราจะนำมาเล่า

New Comments

[Add อาณาจักรแห่งเรา's blog to your web]

Bloggang.com