Bloggang.com : อาณาจักรแห่งเรา : เรื่องของไอ๊ EPISODE 66

ไอ๊ ถามวัต สุทธิพงศ์

<<

กรกฏาคม 2560

>>

						1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28	29
30	31

28 กรกฏาคม 2560

เรื่องของไอ๊ EPISODE 66

21 เมษายน 2560
โดย ถามวัต สุทธิพงศ์

ยิ่งไอ๊มีชั่วโมงแห่งความมืดบอดที่ดวงตานานเท่าไหร่ ความมึนงงสงสัยต่อการเป็นคนพิการทางการเห็นก็ดูเหมือนจะยิ่งเกิดมีมากขึ้นเป็นทบเท่าทวีคูณ บอกไปแล้วอาจทำให้ใครต่อใครคิดหมั่นไส้ ไอ๊จะทำเป็นคิดเล็กคิดน้อย ทำเป็นเจ้าหนูจำไมอะไรหนักหนา แต่ไอ๊สงสัยจริง ๆ ว่า ทำไมคนพิการทางการเห็นที่ไอ๊รู้จัก บางคนถึงเฝ้ารอขอพึ่งโชคชะตา บางคนถึงมองหาคว้าไขว่แต่ปาฏิหารย์ และบางคนถึงต้องการผู้นำที่เรียกว่าเพื่อน (เอ๊ะ!!! เพื่อนนี่เค้าเอาไว้ฝากผีฝากไข้กันหรือครับเนี่ย ไอ๊ก็เพิ่งรู้)

สารภาพตามตรงเลย ตลอดเวลาที่ไอ๊เข้าไปทำความรู้จักกับใครต่อใคร ไม่ว่าจะด้วยการเผชิญหน้า การสนทนาผ่านโทรศัพท์ การสนทนาโดยอิงกลุ่ม รวมถึงการร่วมชีวิตในบางช่วงเวลา ทั้งที่นำบุคคลเหล่านั้นมาพูดถึงบ้าง หรืออาจเป็นบุคคลที่สนิทชิดเชื้อเสียจนไม่รู้ว่าจะนำเรื่องราวของพวกเขามาเขียนอย่างไร และเพื่ออะไร มันก็ทำให้ไอ๊สังเกตได้อย่างหนึ่งว่า จะมีคนพิการทางการเห็นอยู่ประมาณสองสามกลุ่มเช่นกันที่... หนึ่งคือเก่งกล้าสามารถด้วยสมองของพวกเขาเอง ส่วนสองคือพวกที่อาจเก่งด้วยความสามารถของพวกเขาหรืออาจเก่งจากการเดินตามรอยเท้าคนอื่นแต่ไม่ชอบแบ่งปันสิ่งที่ตนเองรู้สู่เพื่อนฝูง และสามคือพวกที่เฝ้าแต่รอ รอ รอ รอ รอ ให้คนอื่นมาป้อนความรู้จนถึงปาก ซึ่งก็ไม่แน่ใจด้วยว่าจะรับความรู้อันนั้นหรือไม่ หรือว่าจะคายทิ้งไปเสียก่อนประหนึ่งว่านั่นคือหมากฝรั่งที่เมื่อหมดอรรถรส เมื่อรู้แล้วว่ารสชาติเป็นฉันใด ก็คายมันทิ้งเสียดื้อ ๆ ซึ่งกลุ่มคนจำพวกหลังนี้แหละที่สร้างความมึนงงสงสัยแก่ไอ๊เหลือเกินว่า เมื่อบางครั้งบางทีมีการปฏิเสธในสิ่งซึ่งใครก็ตามคิดหามาแก้ไข แล้วไยยังบ่นเพ้อเฟอะฟะอยู่ว่า ไม่เห็นจะมีอะไรให้คนพิการได้มีส่วนร่วมบ้างเลย ทำให้พวกเขายังจมอยู่กับสังคมคนพิการเดิม ๆ โดยไม่พยายามที่จะเปิดใจให้โอกาสตัวเองไปมีส่วนร่วมกับคนอื่น ๆ ในสังคม เพื่อให้คนอื่นเหล่านั้นได้มองเห็นว่า ฉันคนนี้ก็คน ไม่ใช่เป็นแค่ตัวอะไร อะไรทำนองนี้

ยอมรับเลยนะครับว่า การที่จำเป็นต้องไปสนทนากับใครก็ตาม บางครั้งบางคราวมันก็เหมือนการฝึกจิตของตัวเองว่าจะอดทนรับฟังกับสิ่งที่ใครก็ตามเห็นต่างได้นานเท่าไหร่ ถ้าไอ๊ไม่ใช่คนตาบอดฝึกหัด ถ้าไอ๊ไม่ใช่นักศึกษาชีวิตคนตาบอด ไอ๊คงวี้ดบึ้มฮึ่มฮ่ำกับใครก็ตามที่มีความคิดที่สำหรับไอ๊คิดว่ามันไม่เข้าท่าเอาเสียเลยไปนานแสนนานแล้ว จนเวลานี้ก็ได้แต่นั่งทำความเข้าใจต่อสรรพสัตว์ทั้งหลายเหล่านี้ว่า มันก็คงจะเป็นเช่นนั้นเอง ที่ทุกสรรพสิ่งย่อมเกิดมีความแตกต่างเพื่อสร้างดุลยภาพ หรือคุณผู้อ่านว่าไม่จริงกันล่ะ

Create Date : 28 กรกฎาคม 2560

Last Update : 28 กรกฎาคม 2560 9:33:18 น.

0 comments

Counter : 179 Pageviews.

อาณาจักรแห่งเรา

Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

เราเป็นนักแสวงหา...
เรายังคงค้นหาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

เมื่อหามาแล้ว...
เราจะนำมาเล่า

New Comments

[Add อาณาจักรแห่งเรา's blog to your web]

Bloggang.com