Bloggang.com : อาณาจักรแห่งเรา : เรื่องของไอ๊ EPISODE 72

ไอ๊ ถามวัต สุทธิพงศ์

<<

กรกฏาคม 2560

>>

						1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28	29
30	31

28 กรกฏาคม 2560

เรื่องของไอ๊ EPISODE 72

29 พฤษภาคม 2560
โดย ถามวัต สุทธิพงศ์

หลัง ๆ มานี้ ไอ๊สังเกตว่า เมื่อร่างกายต้องการพักผ่อน หากพอจะนอน มันก็นอนไม่หลับ สรรพสำเนียงทุกสิ่งอันต่างพากันวิ่งวนอยู่ภายในสมองน้อย ๆ ของไอ๊ บางครั้งมันก็มีเสียงของเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นมาเพียงไม่นาน และบางครั้งมันก็มีเสียงที่ไอ๊ไม่เคยได้ยิน ถ้าว่าด้วยเหตุผลทางการแพทย์ ก็พอจะบอกได้อย่างมั่ว ๆ ว่า ร่างกายหลับแต่สมองตื่น ไอ๊พยายามคิดค้นวิธีการที่จะทำให้สมองหลับไปพร้อม ๆ กับร่างกาย จนผ่านไปหลายคืนที่ไอ๊นั้นหลับอย่างไม่สนิทนัก ไอ๊ก็พบวิธีการหลับแบบ SHUTDOWN ไปทุกส่วน

อยากรู้แล้วล่ะซิ่ว่าไอ๊มีวิธีการอย่างไร ลองแลกเปลี่ยนกันดูนะครับ...

ราวคืนวันศุกร์ที่ผ่านมา ภายหลังจากการโทรศัพท์เพื่อพูดคุยกับเพื่อน ๆ จนสาแก่ใจแล้ว ไอ๊ก็จัดการธุระส่วนตัวใน “ห้องย่อย” ไม่ว่าจะขี้ เยี่ยว หรือตด ไอ๊ก็รีบจัดการให้หมดสิ้นเสียคราวนั้น เมื่อคลานขึ้นเตียงแล้วเงี่ยหูฟัง ไอ๊ก็ยินเสียงแต่เพียงเครื่องปรับอากาศที่ส่งเสียงหึ่ง ๆ แสดงว่าเพื่อนร่วมห้องซึ่งมาฝึกอบรมการระดมจิตใจคงหลับไหลไปแล้ว ฉะนั้นก็ได้เวลานอนแล้วซิ่นะ

ภายหลังจากที่ไอ๊ปล่อยให้ความคิดวิ่งวนในหัวสักพัก เหมือนความคิดมันคงเหนื่อย อยู่ ๆ มันก็หยุดไปเอง ไอ๊กลับมายินเสียงเครื่องปรับอากาศดังหึ่ง ๆ อีกครั้ง แล้วไอ๊ก็ฟังเสียงนั้นสักพักจนหลับไป

กระทั่งเมื่อคืนวาน ไอ๊กลับมาหลับที่บ้าน ก่อนจะหลับก็จัดการเข้าห้องย่อยให้เรียบร้อย แล้วบอกฝันดีกับแม่ จากนั้นก็เตรียมนอนสมาธิ โดยปล่อยให้หัวสมองโล่งโจ้ง กำหนดฟังแต่เสียงเครื่องปรับอากาศ หายใจสม่ำเสมอ เข้าและออกอย่างช้า ๆ และยาวนาน เพื่อให้ลมหายใจได้แทรกซึมเข้าสู่ทุกอณูผิวของโพรงจมูก ปอด กระบังลม ก่อนจะปล่อยให้ไหลกลับออกมาทางริมฝีปาก ขณะที่ภายในสมองค่อย ๆ ลำดับเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่รู้สึกติดอกติดใจไม่รู้คลาย พลันนั้นเอง ก็บังเกิดนิมิตร มันคือเหตุการณ์ล่ำลาด้วยความอบอุ่น เป็นสุข และความเสียดาย จำได้ถึงการยืนล้อมกันเป็นวงกลม โดยมีอาจารย์แมนค่อย ๆ เดินไปหาลูกศิษย์ทีละคนเพื่อขอบคุณที่มาร่วมงานครั้งนี้ กระทั่งถึงไอ๊ ทำให้รู้ว่าอาจารย์รูปร่างเตี้ยกว่าไอ๊ อาจารย์บอกว่า ถึงไอ๊จะขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไป แต่การทำประโยชน์ต่อเพื่อนมนุษย์ก็ยังสามารถทำให้มันเป็นไปได้ไม่แพ้คนอื่น ๆ ที่มีร่างกายครบถ้วน เกิดอาการตระหนกเลยว่า “นี่อาจารย์รู้ได้อย่างไรว่าไอ๊กำลังรู้สึกไม่พอใจในร่างกายตัวเอง” เลยขอบคุณอาจารย์ไปว่า ไอ๊พบเป้าหมายและดอกไม้ข้างทางแล้วครับ จะเก็บมันเพื่อไปใช้ประโยชน์ให้ได้มากที่สุด แล้วภาพต่าง ๆ ก็ไหลผ่านไปเรื่อย ๆ โดยที่ไอ๊เดินไปหาเพื่อนร่วมสำนักซึ่งบ้างก็ยังยืนล้อมเป็นวงกลม และบ้างก็เดินวนไปหาเพื่อน ๆ ที่รอให้เดินไปหา สุดท้าย ไอ๊ก็ได้รับคำขอบคุณจากเพื่อน ๆ มามากมายจนคิดว่ามีพลังพอจะไปทำประโยชน์ให้แก่เพื่อนมนุษย์ได้หลายวัน ก่อนหลับไปคืนนั้น ไอ๊เฝ้าแต่ขอบคุณทุกสรรพสิ่งที่ทำให้ไอ๊ได้พบกับเพื่อนมนุษย์ที่ต่างคบหากันด้วยหัวใจที่เปี่ยมไปด้วยความรักอย่างเพื่อนมนุษย์พึงรักกัน

แม่ของไอ๊จะนอนหลับฝันดีหรือเปล่าไม่รู้ แต่สิ่งที่ไอ๊รู้ คงมีแต่เพียงว่า ไอ๊ไม่เสียดายหากต้องตายไปไม่ตื่นมา...

Create Date : 28 กรกฎาคม 2560

Last Update : 28 กรกฎาคม 2560 10:19:00 น.

0 comments

Counter : 166 Pageviews.

อาณาจักรแห่งเรา

Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

เราเป็นนักแสวงหา...
เรายังคงค้นหาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

เมื่อหามาแล้ว...
เราจะนำมาเล่า

New Comments

[Add อาณาจักรแห่งเรา's blog to your web]

Bloggang.com