Bloggang.com : อาณาจักรแห่งเรา : เรื่องของไอ๊ EPISODE 69

ไอ๊ ถามวัต สุทธิพงศ์

<<

กรกฏาคม 2560

>>

						1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28	29
30	31

28 กรกฏาคม 2560

เรื่องของไอ๊ EPISODE 69

30 เมษายน 2560
โดย ถามวัต สุทธิพงศ์

ไม่น่าเชื่อว่าไอ๊จะเดินทางบนเส้นเรื่อง “เรื่องของไอ๊” มาจนถึง EPISODE 69 แล้ว ค่อนข้างไกลเลยนะครับ (หากมองแค่ตัวเลขของตอนอย่างนี้) แต่ถ้าให้มองว่า “หกเดือน” กับการเขียนงานสักงานหนึ่ง ไอ๊ก็ยังมองว่ามันก็ยังเป็นอะไรที่คล้ายทารกอยู่ดี (ยังไม่หย่านมเลยล่ะ) หวังใจแต่ว่า ผู้อ่านจะยังคงเอ็นดูเด็กชายไอ๊คนนี้ตลอดเวลาที่ไอ๊ลงมือส่งเรื่องของไอ๊มาให้อ่านกันนะครับ

เมื่อวานนี้ (29 เมษายน 2560) ไอ๊เดินทางไปยังศูนย์การเรียนรู้สุขภาวะของสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) เพื่อประชุมและเตรียมกิจกรรมการฝึกอบรม “เรียนรู้หนังสือราชการ เพื่อกลุ่มคนพิการทางการเห็น” ซึ่งจะเกิดมีขึ้นในวันเสาร์ ที่ 20 พฤษภาคม 2560 ระหว่างการเดินทางทั้งไปและกลับ ไอ๊ต้องโดยสารรถไฟลอยฟ้าและรถไฟฟ้าใต้ดิน ด้วยความที่ไอ๊ใช้วิธีการเดินทางอย่างไม่เร่งรีบ ทำให้ไอ๊ได้สัมผัสถึงพลังงานบางอย่างจากรถไฟลอยฟ้าซึ่งรถไฟฟ้าใต้ดินไม่มี (นึกถึงผะผะผะผีอยู่ใช่มั๊ยล่า...ผิดครับ)

โดยปกติ ไอ๊จะใช้บริการรถไฟลอยฟ้าแค่วันธรรมดา (วันจันทร์-วันศุกร์) ส่วนวันเสาร์-วันอาทิตย์ไอ๊ไม่ค่อยได้ใช้บริการสักเท่าไหร่ โดยเฉพาะเวลาเช้าราวแปดโมง ดังนั้น เมื่อไอ๊ลองใช้บริการรถไฟลอยฟ้าในวันและเวลาดังกล่าว ไอ๊ให้รู้สึกตกใจถึงจำนวนประชากรที่มีหลากหลายเชื้อชาติซึ่งอัดแน่นเป็นปลากระป๋องภายในขบวนรถไฟลอยฟ้านั่น เชื่อแล้วว่า สถิติที่รายการ I LOVE THAILAND ไปรวบรวมมาจาก BTS ถึงจำนวนผู้ใช้บริการต่อวันร่วมหมื่นร่วมแสนนั้นจริงแท้และแน่นอนเลยครับ (นี่ขนาดรถไฟลอยฟ้าฝั่งสุขุมวิทย์เท่านั้นนะ ไอ๊ยังสะพรึงกลัวแทบสิ้นสติ ถ้าฝั่งศรีลมล่ะ ไอ๊ไม่ช็อกตายไปก่อนหรือนี่) ไม่เพียงเท่านั้นหรอกที่ทำให้ไอ๊สะพรึง (เพราะเดี๋ยวจะหาว่าไอ๊เขียนเกินจริง) แน่นอนว่า เมื่อคนมีอยู่เป็นจำนวนมาก ความหลากหลายทางความคิดปฏิบัติก็ย่อมเกิดมีให้เห็นเป็นเช่นธรรมดา

ขากลับ ไอ๊ใช้บริการรถไฟลอยฟ้าบริเวณสถานีอโศกเพื่อมุ่งหน้าไปสถานีอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ที่นี่ขึ้นชื่อถึงความหลากหลายทางเชื้อชาติอยู่แล้ว ทั้งไทย จีน อินเดีย ฝรั่ง โอ๊ยเยอะ!!! ขณะที่ไอ๊กำลังเดินเข้าไปยังขบวน ก็ให้เกิดมีคนจากไหนไม่รู้เข้ามา “ดัน” ไอ๊และพี่แจ๋นซึ่งโดยสารมากับไอ๊ด้วยไหลเข้าไปด้านในตัวขบวนให้ลึกและลึก...สุดใจ มีบางคนกลัวเข้ามาด้านในขบวนไม่ทันจึงอาศัยช่องว่างที่มีเพียงน้อยนิดค่อย ๆ แทรกอย่างสุภาพ โดยก่อนอื่นพี่เขาก็ใช้ตีนข้างหนึ่งแหย่เข้ามาตามช่องว่างของขาระหว่างผู้โดยสารคนหนึ่งกับผู้โดยสารอีกคน จากนั้นก็ใช้ลำตัวหนา ๆ ขนาดฝรั่งตัวโต ๆ ค่อย ๆ ชำแรกแทรกผ่านช่องว่างระหว่างคนกับคนอย่างเนียน ๆ โชคดีที่พ่อเจ้าประคุณท่านไม่มีสัมภาระอะไรมาเยอะแยะ ไม่เช่นนั้น กระเป๋าเอย แขนเอย คงได้ฟาดหน้าไม่ใครก็ใครสักคนในบริเวณนั้น ชีวิตของคนเราทำไมมันช่างโหดร้าย ต้องทำอะไรให้มันยากเย็นด้วยก็ไม่รู้

ยังไม่ทันได้นึกถึงอะไร ก็ปรากฏว่ารถไฟลอยฟ้ามาจอดถึงสถานีต่อไป ใครสักคนหนึ่งซึ่งอยู่ด้านในจนลึก...กว่ากำลังพยายามตะเกียกตะกายร่างให้ฝ่าฝูงชนเพื่อออกมาสู่อิสรภาพซึ่งประตูเปรียบเสมือนเส้นชัย เขาใช้วิธีเหมือนฝรั่งคนนั้น (น่ากลัวคงเห็นตัวอย่างจึงจดจำแล้วนำไปใช้) ในที่สุดเขาก็ทำได้สำเร็จก่อนสัญญาณปิดประตูรถไฟลอยฟ้าจะดังขึ้นราวเส้นยาแดงผ่าแปด แต่ถึงจะมีผู้โชคดีหลุดรอดไปจำนวนหนึ่งก็ไม่ได้หมายความว่ารถไฟลอยฟ้าจะมีเนื้อที่พอให้คนได้หายใจอย่างโล่งท้อง ทุกคนภายในนั้นยังคงเป็นเหมือนตุ๊กตาล้มลุกซึ่งโยกคลอนไปตามแรงเหวี่ยงของรถ บางคนโชคดี มีเก้าอี้ให้นั่ง หรือมีเสาให้เกาะ แต่กับบางคนต้องอาศัยร่างกายของอีกคนไว้เป็นที่ยึดเหนี่ยว และไอ๊ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น

จินตลีลาบนปลายเท้าเป็นอย่างไรไอ๊ก็เพิ่งเข้าใจในวันนี้ เพราะขณะที่รถไฟลอยฟ้ากำลังฮ่อตะบึงไปอย่างรวดเร็ว ไอ๊ซึ่งอยู่ท่ามกลางมวลมหาประชาชนไร้ที่เกาะยึดใด ๆ เมื่อยามที่รถโยกไปทางซ้ายที ไอ๊ก็เซไปทางซ้ายที โดยพิงกับร่างหนา ๆ ของไอ้หนุ่มฝรั่งที่ไหนไม่รู้ด้วยอีกที และเมื่อรถโยกไปทางขวาที ไอ๊ก็เซไปทางขวาที คราวนี้พิงร่างอ้วน ๆ ของฝรั่งไปล่ะมั้ง (รู้สึกมันดูตัน ๆ เหลือเกิน เมื่อไหร่จะเซไปทางซ้ายอีกทีล่ะครับ)

กว่าไอ๊จะถูกคืนอิสรภาพก็ต่อเมื่อไอ๊เดินทางมาจนถึงสถานีสยาม (ราว ๆ ครึ่งทางของการเดินทางครั้งนี้) ที่เขาว่า “อิสรภาพคือสิ่งที่หอมหวาน” ไอ๊เพิ่งรู้และเห็นว่าเป็นความจริงก็คราวนี้เอง ไอ๊รีบสูดอากาศที่...ก็ไม่ได้บริสุทธิ์สักเท่าไหร่อย่างเต็มปอด สิ่งที่รับรู้จากกลิ่นนั้นก็คือกลิ่นร่ำของน้ำหอมผสมกลิ่นเหงื่อ กลิ่นนั้นตบตีกันจนกลายเป็นกลิ่นเอียน ๆ ของซากอะไรบางอย่าง... มนุษย์นั้นสกปรก สัตว์นั้นสกปรก ทุกสรรพสิ่งล้วนสกปรก ไอ๊นึกเป็นภาพและกลิ่นออกเลยครับ

Create Date : 28 กรกฎาคม 2560

Last Update : 28 กรกฎาคม 2560 9:36:12 น.

0 comments

Counter : 164 Pageviews.

อาณาจักรแห่งเรา

Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

เราเป็นนักแสวงหา...
เรายังคงค้นหาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

เมื่อหามาแล้ว...
เราจะนำมาเล่า

New Comments

[Add อาณาจักรแห่งเรา's blog to your web]

Bloggang.com