หรือจะโสดจนสามสิบ (ฉบับนิยาย) ตอนที่ 13

ณ ร้านก๊่วยเตี๋ยวในห้างดังย่านศรีนครินทร์

แม้นจะเป็นยามเย็นแล้ว แต่คนที่เข้ามานั่งทานในร้านก็ยังคงมีไม่มาก ผมและคุณน้องเรตัวร้ายนั่งกันอยู่ตรงที่นั่งด้านติดกระจก ฟังเพลงเบา ๆ

เธอในเสื้อยืดสีเจ็บและกระโปงแบบชั้น ๆ นั่งมองออกไปนอกกระจกแบบใจลอย ๆ ใบหน้าถูกปิดไว้ครึ่งหนึ่งด้วยแว่นตาดำกลมใหญ่

''คุณน้องเรที่เคารพยิ่ง ไม่คิดจะถอดแว่นตาดำออกเหรอ'' ชายหนุ่มกล่าว น้ำเสียงดีดดิ้น

เธอเหลือบมองมาด้วยหางตา และยิ้มที่มุมปากก่อนจะกล่าวว่า

''แบบว่าติดนิสัยดาราน่ะ กลัวเป็นข่าว''

''โห แม่คุณ ตอนนี้่หล่อนน่ะผอมซะหลอน ใครจะจำได้'' แอบเหน็บซะแรง เรจังได้แต่ทำหน้าค้อนก่อนจะยิ้มแบบผู้ชนะแล้วกล่าว่า

''จะว่าไปแ้ล้ว จริงๆ ฉันไม่ควรต้องใ่ส่แว่นดำเลยเนอะ....ควรจะใส่ให้นายมากกว่า เดี๋ยวคนอื่นจะนึกว่าฉันลักลอบพาแรงงานต่างด้าวมาเข้ากรุง''

''นี้แม่คุณ...'' ไม่ทันจะได้ปะทะคารม พนักงานเสริฟ์ไม่ทราบสัญชาติ ก็นำก๋วยเตี๋ยวที่สั่งมาส่งพร้อมเพรียงทั้งสองชาม

ว่องไวดุจกามนิจหนุ่ม นายโจรีบหยิบตะเกียบช้อนในกล่องข้างโต๊ะ ก่อนจะรีบนำมาคนเส้นในชามเบื้องหน้าตัวเองอย่างรวดเร็ว

''โหหหห คุณชายโจ แมนมั๊กมาก หยิบให้แต่ของตัวเอง''เธอกล่าวเสียงแหลม

''อ้าวเหรอโทษที'' ชายหนุ่มรีบขอโทษ แต่แทนที่จะหยิบอุปกรณ์ให้หญิงสาว กลับเอาตะเกียบตัวเองไปคนเส้นชามน้องเรซะงั้น

''เป็นไง แมนยัง'' ดูมันทำ...

''ชิ พอเลย ๆ'' ไม่ไหวจะทน

นายโจไม่ใคร่จะตอบโต้ รีบกลับมาคนเส้นในชมตน ก่อนซัดเข้าปากอย่างอร่อย ในขณะที่น้องเรยังคงวุ่นวายกับการปรุง

''นี้นายไม่ปรุงเลยเหรอ'' เธอถาม

''ไม่อะ ถ้ามันจะอร่อย มันต้องอร่อยมาแต่แรก''

''แปลกดี คนอะไรไม่ปรุงก๊่วยเตี๋ยว'' เธอกล่าวจบก็เริ่มกินเส้น กินผัก ไปตามเรื่องตามราว และแน่นอนเธอถอดแว่นตาดำค้ำจุนโลก

เธอยังคงดูผอมก้าง ๆ แต่ก็ไม่ผอมเหมือนตอนแรกที่เจอแล้ว ชายหนุ่มได้แต่คิด และก็ออกปากถาม

''เร... สมัยเธอเป็นดารา เธอไม่ผอมแบบนี้นะ เกิดอะไรขึ้นเหรอ''

เร ได้แต่เงียบไปครู่หนึ่ง จนบรรยากาศแอบมาคุ จากนั้นเธอได้คีบเส้นจากน้ำในชามก๊วยเตี๋ยวที่แดงฉ่านไปด้วยพริกขึ้นมา แล้วกล่าวว่าเรียบ ๆ ว่า

''ฉันอกหัก หนีไปพักใจ...ตอนนี้หายแล้ว'' เธอเกล่าวเหมือนไม่มีอะไร แต่หน้าของหล่อนนั่นแดงทีเดียว ไม่รู้เพราะพริกหรืออะไร

''อย่าคิดมากละ่'' ชายหนุ่ม ยามนั้นได้แต่กล่าวปลอบทื่อ ๆ

''ไม่เป็นไรแล้ว ว่าแต่นายน่ะ ไม่กินลูกชิ้นเหรอ'' เธอกล่าวขณะมองไปในชามของชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยลูกชิ้น

''ฉันเก็บของชอบไว้กินตอนท้าย''คำตอบของโจ ทำเอาเร ต้องแสดงสีหน้างง

''แบบนี้เวลากินข้าวกับพี่ ๆ น้อง ๆ ไม่กลัวโดนแย่งกินเหรอ''

''ไม่อะ เพราะพี่ ๆ น้อง ๆ ฉันก็ชอบเหลือลูกชิ้นไว้ตอนสุดท้าย ถ้าใครแย่งมา ก็แย่งกลับ ฮะฮะฮะ''

ไม่ทันกล่าวจบ ลูกชิ้นหนึ่งลูกในชามก็หายวับไป ด้วยว่าคุณเรเธอสาวตะเกียบคีบไปอย่างด่วน

''แต่ฉันเป็นคนชอบกินของชอบ อันดับแรก'' เธอกล่าวอย่างผู้ชนะ

''เฮ้ยยยย!!!!'' ชายหนุ่มร้องลั่นก่อนจะรีบกินลูกชิ้นของตนอย่างด่วน

''นี้ ๆ จะร้องทำไม... มื้อนี้ฉันก็เลี้ยงแท้ๆ'' กล่าวจบหญิงสาวก็เสียบลูกชิ้นชามนายโจเข้าปากอีกลูก

''เฮ้ยยย!!!!'' จะร้องทำไม หญิงสาวได้แต่ยิ้ม ขำ ๆ ก่อนจะกล่าวต่อไปว่า

''แต่นี้ไม่ได้เลี้ยงเปล่านะ เดือนหน้านายต้องไปงานแต่งงานของเพื่อนฉัน กับฉัน''

''เฮ้ยยยย!!!!!!'' จะร้องหาทำแมวอะไร....

Create Date : 28 พฤศจิกายน 2553		4 comments
Last Update : 28 พฤศจิกายน 2553 21:32:11 น.
Counter : 1090 Pageviews.
Share Tweet