การเสเพลของผม

เอิ๊ก เอิ๊ก
ความเดิมจากบล็อกที่แล้ว
หลังจาก ที่ผมรอเธออยู่นาน ผมก็หมดสิ้นความอดทนเลยติดต่อเธอไป
เธอบอกว่าเธอจำไม่ได้ไม่เคยพูด 555 ผมนี่จี๊ดถึงหัวสมองเลย แทบร้องไห้ ด้วยความโมโห ผมจำได้ว่าผมประชดเธอไปหลายคำ เธอเอาแต่หัวเราะ เธอบอกว่าจะไปเที่ยวกับเพื่อนนัดไว้แล้ว "ใช่สิพี่ไม่สำคัญ"ผมบอกเธอ เธอเอาแต่หัวเราะ ผมโกรธ "ใช่สิผมมันไม่สำคัญ แค่นั้น "
มันสุดจะบรรยาย เธอบอกว่าจะไปเที่ยวอย่างโน้นอย่างนี้ มันไม่เข้าหัว คำว่าขอโทษมันไม่หลุดออกมาจากการสนทนาของเรา ไม่มีแม้ครั้งเดียว แค่เธอขอโทษผมก็คง
ในหัวผมคิด "สิ้นสุดกันที" ผมก็เลยตัดการติดต่อ จากนั้น
ผมพูดดังๆ "คุณจะไปเที่ยวที่ไหน อย่างไร ก็ไป จะไปเจอใครก็ไป"
เพื่อนโทรมา "มึงไปเที่ยวกัน"
"ได้ วันนี้กูเลี้ยง" ผมบอก แล้วคว้าred ลิตร ที่เก็บไว้ไม่สนใจใครเพราะมันเป็นของผม
ผมไปผับชื่อดัง แน่นอนได้โต๊ะ ทั้งๆที่คนมาก่อนผมมันยังไม่ได้ ให้รู้ซะมั่งว่าใคร แน่นอนว่าเป็นร้านเดียวกับที่เธออยากมา และให้ผมพามา
อย่างที่บอกว่าบางครั้งเหล้ามันช่วยได้ มันทำให้เราลืมเรื่องราวบางอย่างได้ช่วงขณะหนึ่ง แก้วแล้วแก้วเล่า(เหล้า) ถามว่าเมาไหม เมาแต่มีสติ ได้เบอร์ไหม ได้
ได้สาวไหม ตอบว่าได้ แล้วไง
ผมก็บอกกับตัวเองว่า เฮ้ เราก็เป็นเรา ไม่เห็นต้องแคร์อะไรกับคนที่เราไม่แคร์ด้วยวะ
แล้วไงความสัมพันธ์บางอย่างแม้เกิดขึ้นวูบเดียวคืนเดียวมันยังไง
กลับไปแคร์ตัวเองดีกว่า กลับไปเป็นคนเดิมที่ไม่ต้องห่วงใคร ไม่ต้องสนใจใคร
ผมอาจเลวแล้วไง คนเรามันมีดีบ้างเลวบ้าง มันขึ้นอยู่กับว่า มันทำให้ใครเดือดร้อนหรือเปล่า ขอระบายหน่อยเหอะ เงินที่เสียไปเมื่อคืนแล้วไงมันเป็นเงินที่ผมเตรียมไว้เสียให้เธออยู่แล้ว ถึงเงินที่เสียไปจะแพงกว่าที่ให้เตรียม แล้วไง มันเป็นเงินที่หามาจากน้ำพักน้ำแรงของผม ไม่ได้โกงใครมา ไม่ได้ขอใคร

ผมว่าเหตุการณ์นี้มันคงทำให้ผมลืมเธอได้สักที มันสุดทนจริงๆ
ขอแก้ตัวหน่อย มันไม่ใช่ครั้งแรก

Create Date : 30 พฤษภาคม 2553 Last Update : 30 พฤษภาคม 2553 20:05:58 น. Counter : 899 Pageviews.		3 comments
Share Tweet