ด้วยความบังเอิญ จับพลัดจับผลู ผมได้เข้ามาทำงาน เกี่ยวกับด้านสาธารณะสุข ทำงานด้านการให้ความรู้และสนับสนุนค่ารักษาพยาบาลแก่เด็ก
ตั้งแต่ต้นเดือนเรา สนับสนุนค่าผ่าตัดเด็กไปแล้ว สองคน เด็กหายดีกลับบ้าน นัดเจอผมวันศุกร์นี้หนึ่งคน อีกสองอาทิตย์หนึ่งคนเพื่อดูว่าการรักษาได้ผลไหม
แต่เรายังมีอีกกลุ่มที่ต้องเจอผมทุกเดือนเดือนละหนึ่งครั้ง
สืบเนื่องมาตั้งแต่เมื่อคืน มีโทรศัพท์เข้ามาหนึ่งสายเบอร์ไม่คุ้น โทรมาในเบอร์ส่วนตัว ผมรับแล้วคุยไม่รู้เรื่อง สายหลุดไป ผมโทรกลับก็ไม่รับ
ตื่นเช้ามา กำลังนั่งเคลียส์งานเนื่องจากเมื่อวานลาครึ่งวันไปจัดการให้หมอคนสวยจัดการฟันไปหนึ่งทีเอ๊ยหนึ่งซี่ เอาซะระบม 555 อย่าคิดลึก โทรศัพท์ดัง เป็นเบอร์เด็กที่ดูแลอยู่
"อ้าย...(พี่)"
"ว่าไงคะ น้อง..." ผมตอบ
" บอลเสียละเน้อ เสียตะคืน" (เสีย = ตาย, ตะคืน = เมื่อคืน)
เหมือนฟ้าผ่า ในวันฝนตก "อะไรนะ เป็นอะไร"
"โฮค มันนั่นละ( โรคเดิมนั่นแหละ)" เด็กสาวตอบมา
บอล เด็กชายตัวเล็กๆ ที่ตัวเล็กกว่าวัย ป่วยเป็นโรค Thalassemia และหอบหืด บวกกับ ม้ามโตอีกทั้ง ระบบในร่ายกายรวนนิดหน่อย บอลคนที่ตกจากม้าแล้วไม่เป็นไร ตกจักรยานยังยิ้มได้ เป็นไข้หวัดสองพันเก้านอนโรงพยาบาลหนึ่งอาทิตย์ไม่ตาย เป็นปอดบวมสองครั้ง ยังสบาย แต่เมื่อวานแกจากเราไปอย่างเงียบๆ
ตอนนี้ผมกำลังจะเตรียมไปงานศพแก แม่แกบอกว่าจัดเล็กที่วัดแถวบ้าน
ไปดีนะ (บอล) จากอ้าย.......
วันที่: 15 กันยายน 2553 เวลา:13:46:06 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
