เพื่อนโทรชวนปะที่เดิม บาร์ซ้ายข้างเวที เราก็เตรียมชุดเอามากองกะว่าจะเกี่ยวข้าวที่หว่านไว้เมื่อวาน พร้อมๆ กับดูดอกรักริมทางให้จบ(load)จากyoutube มา
ดูเหลืออีก ep เดียวก็จะจบ รู้สึกว่ามีสึกดัง"ตึด" tab FB มันเลื่อนแปลกพิกล
"ใคร วะ" ผมบ่นในใจ
"หมอก" ชื่อนั้นเลื่อนไปมา ผมขยายจอวีดีโอให้สุดเพื่อจะไม่สนใจเวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง ผมยอมรับว่าดูไม่รู้เรื่อง คุณวีกะอนุช จะเป็นยังไงช่างมัน ฮันตู่จะจมน้ำตายช่างมัน พินัยกรรมเขียนไงวะ ไม่่รู้เรื่อง
"พี่อ้วน" คำนั้นคาอยู่ ผมลังเลใจเลยตอบเธอไป เธอตัดพ้อว่าผมหายไป
ก็หายไปจริงๆไปทำใจ เธอก็บอกว่าแฟนใหม่เธอดีอย่างโน้นอย่างนี้ ผมตอบก็ดีแล้วไง
"โครตเจ็บ! เจ็บชิหาย" พิมพ์ไปพยายามให้คิดว่าเออคุยกันอย่างคนรู้จักแบบเพื่อนแบบพี่น้อง เธอถามผมว่าผมแปลกๆ เป็นอะไร
"พี่อกหัก" ผมพิมพ์ไป
"กะใคร" ในใจผมก็ อยากตอบกลับไป "ก็แกไง"
จะให้พูดยังไงคนที่หักอกผมก็กำลังพิมพ์คุยกันไง ผมก็บรรยายตัวเธอให้ตัวเธอฟัง เธอก็ไม่รู้ เธองง ผมบอกว่าอย่าไปสนใจ ช่างมัน
เพื่อนก็โทรมาตามยิกๆๆๆๆๆ "สาวเพียบมันบอก" ผมอยากจะสวนมันกลับไปว่าเพื่อนมรึงกำลังจะตายอยู่แล้ว ผม อือๆๆๆๆๆๆ เออ เสร็จธุระแล้วจะตามไป
ผมไม่เข้าใจทุกครั้งที่ผมกำลังตัดเธอออกจากชีวิตเธอชอบเข้ามาเหมือนรู้ มาสกิตให้แผลใจกว้างขึ้น กว้างขึ้น ผมอุตส่าห์ดีขึ้นแล้วนะเนึ่ย แมร่ง แส่หาเรื่องจริงๆ
เธอบอกว่าอยากเจอ ผมก็อืม ก็แล้ว แต่ เธอบอกว่าผมแปลกๆ จะให้ไม่แปลกได้ไง กำลังทำใจอยู่นะคร๊าบบบบ
ผมเลยพิมพ์ เพลงไปสองเพลง เพลงแสดงความรู้สึกของผม เพลงที่ MV มันแสดงเรื่องเราสองคน เธอเงียบไปผมไม่รู้ว่าเธอคยกับใครผมดูเวลา สี่ทุ่มสี่สิบเพื่อนกำลังรออยู่ที่pub หนังสือก็ยังไม่คืน เอาไงดี เลย ปิดคอม
ขี่รถออกมา ถึงทางแยก ขวาเลียวไปผับ ตรงไปออกซุปเปอร์ ผมเลือกตรงไป ขี่รถวนรอบเมือง ให้ลมมันโกรกหัว มือถือก็สั่น เพื่อนมันกดมาตามผมไม่สนใจ ขี่ไปต้านสายลม หูก็เสียบฟังวิทยุจากมือถือ ฟังเพลง เพลงก็เป็นใจเสียเหลือเกินประมาณเพลงอกหังทุกสถานี ผมขี่อย่างไร้จุดหมาย สงบสติอารมณ์ได้ก็เข้า7 ซื้อชุดนมกับยำยำคัพ 20 บาทกลับมาที่หอ
ผมโพสเพลงประชดความรู้สึก ในFB ผมoffline chat ไว้แล้วสักพัก เธอก็ขึ้นหัวFB แปลกๆ เหมือนด่าผมยังไงพิกลผมไม่สนใจ แต่ก็รู้สึกนิดๆ
ไม่รู้สิจะผ่านคืนนี้ยังไง
รับรองพรุ่งนี้เพื่อนต้องโทรมาด่าเรื่องเบี้ยวนัดมันแน่ๆๆ
แล้วเธอจะยังไงกับผมอีก ไม่รู้สิไม่รู้จริงๆ แล้วผมละจะต้องเป็นอย่างนี้อีกนานเท่าไร
เป็นเราเราก็คงต้องลำบากใจไม่น้อยอยู่เหมือนกัน