เรื่องซวยๆๆ ของ กระผม

ไม่ได้มาอัพ บอ บล็อกซะนานเอาละคิดไม่ออกจะเขียนเรื่องอะไรดี เอาเป้นเรื่องนี้ละกัน
เป็นคอมโบหลังจากลงดอย
อย่างที่ทราบถ้าไม่ทราบก็กลับไปอ่านย้อนหลังตอนวันขึ้นดอยละกันนะครับ
หลังจากฝนตก กล้องหาย รถแดงน้ำมันหมดดับเครื่องลงดอย มันจะมีอะไรอีกไหม
พอเวลาผ่านไปประมาณ สองวันอยู่ดีๆ ก็เกิดอาการลุกไม่ขึ้น พูดคำเดียวว่าลุกไม่ขึ้น มันร้าวตั้งแต่กลางหลังจนลามมาที่บริเวณก้นกบ แต่ก็กระเสือกกระสนไปทำงาน คิดว่าหมอนรองเคลื่อนพี่ที่เป็นพยาบาลที่รู้จักกันบอก น้องที่เคย เป็นก็บอกว่าอาการเหมือนหนูเลย พูดได้ว่าเดินไม่ได้เลย
สองสามวันถัดมาเริ่มไอ ไอแบบไอไม่หยุด หลอดลมอักเสบไปอีก 1 อาทิตย์ คิดดูไอไม่พอยังเดี๊ยงอีก (เดี๊ยง หมายความว่า เกิดอาการพิการอย่างชั่วคราว)
ไม่พอพออาการที่หลังจะหายดี ก็เกิดอุบัติเหตุ รถจักรยานยนต์หลบรถที่สวนมาอย่างกระทันหัน ก็เลยปีนขอบถนน เกือบล้มและชนต้นไม้ ดีมีต้นชาทองกั้น แค่ก็ช้ำ ไม่พอขาซ้ายกล้ามเนื้ออักเสบ เพราะเอาเท้ายัน เดินไม่ได้ต้องลากขาเดินไปไหนมาไหน เดี๊ยงครับเดี๊ยง

พอดีพี่ที่ office เค้าดูดวงให้ เค้าบอกว่าดวงไม่ค่อยดีนะนี่พี่ไม่ได้ เอาเหตุการณ์ที่น้องเจอมาพูดดูคืออายุน้องมันลงพอดี น้องต้องรีบไปทำสังฆทานนะให้เจ้ากรรมนายเวรก็จะดีขึ้น

เออ ไม่ได้ว่าอะไรนะครับ มันก็ดีขึ้นจริงๆ แต่โดนพระท่านเทศนาประมาณเกือบครึ่งขั่วโมง แต่ผมชอบนะ

ผมจำได้ลางๆ จะสรุปเอาละกัน

พระท่านว่าจริงๆที่หลวงพ่อทำให้เนี่ย ถือว่าทำตามความสบายใจของโยม พระสงค์เค้าจริงๆมีหน้าที่สอนคนให้เป็นคนดีนะ ไม่ใช่เอาไว้อวดปฎิหารย์หรือหลอกลวงชาวบ้าน พระพุทธองค์ท่านว่ามันเป็นอวิชา แต่ถ้าโยมทำแล้วสบายใจ ก็ทำไปเถอะ โยมหันไปดูสิ ผมก็ หันไปตามมือหลวงพ่อท่านเห็นกองสัฆทานเยอะมาก ดูสิเยอะมาก พระท่านใช้ไม่หมดหรอก บางอันก็หลายปีแล้ว อาตมาก็ยังไม่ได้จับเลย ถ้าโยมอยากทำบุญโน่น ไปทำความดีกับพ่อแม่ซะ โยมเชื่อไหมว่า การทำบุญกับพ่อกับแม่นะถือว่าเป็นสิ่งที่ดีที่สุดนะ ทำตอนที่ท่านยังอยู่นะ ดีกว่าเสียใจว่าไม่ทำตอนท่านไม่อยู่ คำว่ากตัญญูนะมันเป็นสิ่งที่ดี ทำให่ท่านหมดห่วง ทำให้ท่านโล่งใจ โยมเชื่อไหม โยมเกิดจากพ่อกับแม่คนละครึ่ง มันเชื่อมโยงกันนะ โยมแบ่งวิญญานของท่านมาคนละนิดละหน่อย ดังนั้นมันมีสายใยบางๆ เหมือนมือถือนะที่เชื่อมโยง โยมกับพ่อแม่ไว้ ถ้าท่านคิดชื่นชมเราเราก็จะดีขึ้น แต่ถ้าเราทำให้ท่านเป็น ห่วง ความคิดนั้นก็เชื่อมโยงมาหาเราทำให้เรารู้สึกไม่ดี นะโยมนะทำดีกับพ่อแม่ให้มากๆๆ
คำว่าซวยมันเกิดจากตัวเราเอง ถ้าเราไม่รู้จักพอ ทำอะไรไปก็ซวย ทำอะไรก็เป็นทุกข์ คนเราถ้าไม่ให้ความโลภมันครอบเรา โยมลองคิดดูว่า โยมจะทุกข์ไหม อยากได้อะไรที่ไม่ใช่ของเรา สิ่งพุ้งเพ้อมันทำให้เราเป็นทุกข์ ถ้าเราอยูกับตัวเองมีชีวิตให้เพียงพอ กับสิ่งที่เรามี มีข้าวกินให้อิ่ม รักษาเมื่อจำเป็น มีเครื่องนุ่งห่มที่อบอุ่นและปลอดภัย มีที่อยู่แค่ให้อบอุ่น เราจะเป็นทุกข์ไหม
โยมแค่ปฏิเสธให้เป็นเท่านั่นเอง ซื่อสัตย์กับตนเองก็พอ
คือท่านพูดเยอะแต่จำไดแค่นี้อะ ไปละคร๊าบบบบ แว๊บบบบบ

Create Date : 22 สิงหาคม 2554 Last Update : 22 สิงหาคม 2554 17:44:43 น. Counter : 714 Pageviews.		5 comments
Share Tweet