~ ตั้ ง แ ต่ วั น ที่ เ ธ อ จ า ก ไ ป . . . ไ ม่ มี วั น ไ ห น ที่ ฉัน ไ ม่ คิ ด ถึ ง เ ธ อ ~
ตั้งแต่วันนั้น ละมุน
นั่งดูหนังสือก็หวั่นไหวไม่รู้มันเป็นอะไร ประเดี๋ยวก้อมีหน้าเธอล่องลอยเข้ามา ฟังเพลงหรือดูทีวีดูภาพพวกดารา ข้างในแววตาก็เป็นภาพเธอ
ออกไปดูหนังก็ยังเผลอ ก็คิดว่าไปด้วยกัน เผลอๆบางทีก็หันเหลียวมองหาเธอ เดินดูข้าวของก็นึกว่าคนข้างๆคือเธอ หลับยังละเมอทุกคืน
อยากให้พรุ่งนี้ยังมีเธอ เหมือนครั้งวันวาน ทั้งที่รู้ว่ามันไม่มีอีกแล้ว
ตั้งแต่วันนั้นที่ฝนส่างฟ้า ตั้งแต่วันที่เธอจากไป ไม่มีวันไหนที่ฉันไม่คิดถึงเธอ ยิ่งค่ำคืนไหนได้แหงนมองฟ้า ฝากดวงดาวเป็นพันล้านไปถึงเธอ ฝากบอกให้เธอได้รู้ว่าคิดถึงเธอจริงๆ
ข่าวในหนังสือก็ติดตาม อ่านซ้ำมันทุกเรื่องไป ไม่ใช่อะไรเผื่อมีเรื่องราวของเธอ เดินไปทุกมุมทุกที่ ที่ที่เคยมีเธอ เผื่อจะพบเจอ...ซักวัน
. . .
คนเรามักเสียใจกับวันวานที่ผ่านมา ทั้งที่ทำอะไรไม่ได้อีก และกลัวสิ่งที่ยังมาไม่ถึงในอนาคต จนลืมนึกถึงความจริงวันนี้...
Create Date : 21 สิงหาคม 2548 |
Last Update : 25 กรกฎาคม 2550 10:37:01 น. |
|
38 comments
|
Counter : 1305 Pageviews. |
|
|
|
คิดถึงค๊า
ทำไรอยู่คะ