แม่อ้วน..อยากกินยำสาหร่ายผมนางที่เกาะยอ คราวหน้าเอามาฝากด้วยนะ

แล้วไหนละ ขนมเทียน ขนมลา เดือนสิบ ไม่เห็นโชว์ซักอันเลย สงสัยเข้าพุง

หนูว่านไปหมดแล้วมั้ง เอ๊ะ! รึจะเป็นพุงแม่ อ้วน ๆ 555

เจิมปะเนี่ย

ยิ้มแฉ่งเลยพี่ว่านได้เที่ยวอะ อิอิ ลืมถามแม่อ้วนว่า ได้ตังค์รึยังที่โอนให้555คาใจค่ะกลัวโอนไม่ถึง

ชิงเปรต
............
หลายปีไม่มีโอกาศได้กลับมาบ้าน
ปกติ ไม่เคยขาดงานบุญนี้เลยครับ
ขอบคุณครับที่ฝากบุญมาให้

ตามมาเที่ยวก๊าบ
ขับรถ 3 ช.ม ..แป๊บเดียวเองเนอะ

อนุโมทนาบุญด้วยคนนะครับพี่นก

แวะมาทักทายหนูน้อยคนสวยจ้า เสียดายไม่ได้ลงรูปน้องให้ดูบ้างนะคะ

อนุโมทนาบุญนะค่ะแม่อ้วน ...

งานประเพณีนี้ได้รู้จักก็เพราะว่า
เพื่อนบล็อกคนใต้บอกเล่าเก้าสิบนี่ล่ะค่ะ
แต่ว่าชื่อฟังตอนแรกก็น่ากลัวอยู่
เหมือนกันนะค่ะ แต่ว่าพอได้รู้ประวัติ
ความเป็นมาแล้วก็เลยเข้าใจและเลิกกลัว
กับชื่อประเพณีเค้าแล้วล่ะค่ะ

สาวน้อย ... ยิ้มแป้นน่ารักจัง .. แต่ว่า
ภาพน้องวันนี้เมหมือนว่าโตเร็วเร้วนะค่ะ

แม่อ้วนมาแล้ว ไปทำบุญแล้วสบายใจขึ้นนะคะ

แวะมาเยี่ยมเยียน ทักทายกันตามประสา

เข้าไปแวะชมได้ตามลิงก์ที่แนบมานะค่ะ

//www.weloveshopping.com/template/a07/shop.php?shopid=230268

แวะเข้าไปชมกันได้ค่ะ

คุณแม่ลูกสอง

สวัสดี...เจ้า พร้อมมาเก็บเกี่ยว

เพียงเรื่องธรรมดาของชีวิต
ในชีวิตที่ดำเนินไป...
เรื่องราวต่างๆที่ผ่านเข้ามา แม้เราจะรู้และเข้าใจว่ามันเป็น

ธรรมดาของชีวิต แต่บางครั้งความเข้าใจก็ไม่อาจทำให้

คลายความหวาดกังวล หดหู่ ลงไปได้ ชีวิตจึงเหมือนถูกฉุดดึงด้วยบางสิ่งอย่าง

ไม่อาจอยู่ได้อย่างสงบ แต่ก็ไม่อาจก้าวพ้น

สายตาและหัวใจจึงสัมผัสเห็นโลกที่หม่นหมอง

เหมือนหนทางที่ก้าวมา และจุดที่ยืนอยู่ไร้คุณค่า

ไร้ความหมาย เรื่องราวที่เคยทำ บางอย่างที่เคยกระตือรือล้น

กลับกลายเป็นเหมือนหนามแหลมบนก้านกุหลาบ สัมผัส จับคราใด มีแต่ร้าวรันทด
เรื่องธรรมดา ที่กลายเป็นสนิมกรัดกร่อน
ความฝัน ความหวังในการดำเนินชีวิต เหมือนโลกถูกคลี่คลุมด้วยความคลุมเครือ...

พัดพาความมั่นใจที่เคยมีมาให้ถดถอย และลังเลในการก้าวเดินต่อไป
เรื่องธรรมดาที่มักนำพา ให้หัวใจที่เคยเข้มแข็งต่อสิ่งที่ต้องเผชิญ
.. สั่นไหว อ่อนล้า แม้จะเป็นเรื่องธรรมดาแต่เหมือน

ชีวิตถูกท้าทายด้วยสิ่งทดสอบที่ไม่อาจมองเห็น ไร้ซึ่งอาวุธ

แต่กลับมี แสนยานุภาพที่ทรงพลัง ส่งผลยิ่งใหญ่ต่อชีวิต

หรือเมื่อรู้และเข้าใจว่าเป็นเรื่องธรรมดา... เราก็ถอยห่างออกมา

อย่างยอมรับกับการมาทักทายของเรื่องราวเหล่านั้น แทนการจ่อมจม

เกาะเกี่ยว ให้ความหวังในชีวิตค่อยๆจมหาย

แล้วไตร่ตรองว่าควรหรือที่จะให้เรื่องราวเหล่านั้นดูดซับพลังใจ

พลังกาย ของเราให้อ่อนล้าลงไป
ขอเพียงเรามั่นใจในทางที่เราเลือก เราเดิน
ที่มันอาจไม่ยิ่งใหญ่ ไม่สวยงาม อย่างที่คิดฝัน หรืออย่างที่ใครมี

ใครเป็น แต่ต่างคนก็ต่างชีวิต ต่างความเป็นไปมิใช่หรือ ต้นไม้เล็กๆ

ใช่หรือไม่ที่มีความหมายต่อโลกไม่ต่างไปจากไม้ใหญ่ที่สูงเทียมฟ ้า

หรือว่าเพียงมด ใยกลับสร้างสรรค์สิ่งที่ยิ่งใหญ่

แม้ไม่อาจเทียบร่างได้เช่น ช้าง ม้า ใช่หรือไม่ที่คุณค่า

อยู่ที่ใจที่เชื่อมั่นในสิ่งที่เรามี เราเป็น ดำเนินชีวิตไปตามปัจจัยที่มี

ที่เป็น ที่เอื้อให้คนคนหนึ่งสามารถจะทำอะไรได้ มากน้อย

อยู่ที่ใจเราประมาณมิใช่หรือ ต้องการมาก

ที่เป็นอยู่ก็ดูด้อย ต้องการแต่พอน้อย สิ่งที่ได้ก็ดูมากมาย...
คุณค่าความสำเร็จของสิ่งที่เราเลือก เราทำ
ใช่หรือไม่ที่มิใช่วัดด้วยเงินตรา ตำแหน่งหน้าที่

สถานะทางสังคมใด แต่อยู่ที่เราใส่ใจ และตั้งใจในทางที่ดำเนินไป

และในสิ่งที่ทำ ยอมรับในผลที่ออกมา ไม่ว่ามันจะเป็นอย่างที่ตั้งใจมาก

น้อยเพียงใดก็ตาม ภูมิใจกับวิถีที่ เล็กน้อย เรียบง่าย คงดีกว่าการยิ่งใหญ่ด้วยการ

เอาเปรียบ เหยียบย่ำ ทำร้าย ทำลายใคร หรือทำร้ายโลก

เมื่อโลกยังประกอบด้วยสรรพสิ่งที่หลากหลาย และเราก็เพียงความหลากหลายหนึ่งในนั้น
มิใช่หรือ ....

ดี.มารับบุญแล้วค่ะ

นางแบบบล็อกนี้น่ารัก น่ากอดจริงๆ

สวัสดียามเช้าครับพี่นก

ตามมาเที่ยว มาไหว้พระทำบุญด้วยค่ะพี่แม่อ้วนคนสวย "ตัวยุ่ง"หน้าตาน่ารักมาก เห็นแล้วนึกถึงน้องสาวแหม่มเลย (แต่น้องแหม่มมันขาโหดกว่านี้ มันยิ้มไม่หวานเลยง่ะ)

บ้านแหม่มเป็นแค่ห้องแถวธรรมดา ๆ ค่ะ ไม่มีเฟอร์สวย ๆ เหมือนที่ทำให้ลูกค้าเหมือนกัน แต่ไม่ว่าจะคับแคบไม่สะดวกเพียงไร แต่ที่ไหนมีคนที่เรารัก ที่นั่นก็คือบ้านที่อบอุ่น ที่ดีที่สุดแล้วของเราอยู่ดีอ่ะเนอะ

สวัสดีค่ะ

แวะมาเที่ยวด้วยคน


คุณลูกกี่ชวบค่ะ หน้าตาจิ้มลิ้มเชียว



ปล. ตอบกลับภายใน 5 นาทีเหมือน msn เลย

ขออนุโมทนาบุญด้วยนะ...สาธุ

ลูกสาวน่ารัก...กี่ขวบแล้วค่ะ

ขนมลาที่ภูเก็ต จะไม่เหมือนลาแถวนครนะ ส่วนใหญ่จะเป็นลากรอบ

แผ่น 3 เหลี่ยม เดี๋ยวนี้มีลาม้วนเป็นทรัมเป็ตอย่างที่ตัวเองว่า คนฝั่งนี้

เขาชอบลากรอบนะ แบบนิ่มๆไม่ค่อยเห็นเลย มีแต่ของเรานี่แหละที่นิ่มๆ

555 (ลาเจ้านี้ แข็งตอนหัวรุ่ง คริ คริ)

ตามมาเที่ยวค่ะ

ขอบคุณ คุณแม่อ้วนคนสวยมากๆ คร่าที่เอาบุญมาฝาก ขอให้เจริญๆ รวยๆ มีความสุขตลอดไปนะคร่า

สงขลาเคยไปสมัยหลานๆ เค้ารับปริญญา ก็ไกลใช่เล่น แต่ก็อยากไปอีกคร่า

สวัสดี...เจ้า

ของขวัญที่มอบให้กันได้ทุกวัน


ของ ขวัญอันล้ำค่าเหล่านี้

ไม่ต้องรอมอบให้กันในช่วงเทศกาล

เราสามารถมอบให้ผู้อื่นได้ตลอดปี

และเมื่อเรามอบของขวัญนี้แก่ผู้ให้แล้ว

ผลที่ได้รับ มีคุณค่ามากมายมหาศาล
ของขวัญจาก "การฟัง" จงตั้งใจฟังผู้อื่นให้มาก

อย่าขัดจังหวะการพูด หรือขัดคอคนอื่น พูดให้น้อย ฟังให้มาก

ของขวัญจาก "ภาษากาย " อย่าอายที่จะแสดงความรักแก่ครอบครัว

หรือเพื่อนของคุณ การแสดงออกเล็กๆ น้อยๆ

ที่บอกให้พวกเขารู้ถึงความสนิทสนมที่คุณมีให้

จับมือ โอบไหล่ สวมกอด หอมแก้ม ฯลฯ
ของขวัญจาก "ความเบิกบาน" แบ่งปันเสียงหัวเราะ

และความสนุกสนานให้คนรอบข้าง มีเรื่องสนุก อย่าแอบหัวเราะคนเดียว

ของขวัญจาก "การเขียน" กระดาษโน้ตที่เขียนด้วยลายมือของคุณเอง

เช่น ฉันรักคุณจังเลย ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือ

จะสร้างความรู้สึกดีๆ ให้กับคนอ่านได้ไม่น้อย

ของขวัญจาก "คำชม" ขึ้นชื่อว่ามนุษย์

ไม่ว่าใครก็อยากจะได้รับคำชม เช่น ผมทรงนี้ดูดีจัง กับข้าวอร่อยมากเลยนะ
ของขวัญจาก "ความมีน้ำใจ" ความจริงพวกเราทุกคนล้วนมีน้ำใจ

สภาพสังคมที่ต้องแก่งแย่งแข่งขันอยู่ตลอด ทำให้น้ำใจของหลายคนเกิดอาการหลับใน

การแบ่งปันให้กัน จะทำให้โลกเราน่าอยู่ขึ้น
ของขวัญจาก "เวลาส่วนตัว" บางเวลาคนเราก็อาจอยากอยู่เงียบๆ ตามลำพัง

อย่าลืมเคารพสิทธิผู้อื่นด้วย ปล่อยให้เขาอยู่คนเดียว เมื่อเขาต้องการ
ของขวัญจากการ "ให้กำลังใจ"

คนเรายามที่จิตใจท้อแท้ ก็เหมือนรถน้ำมันหมด

ช่วยเติมกำลังใจให้คนอื่นทุกครั้งที่มีโอกาส ใจเย็นๆ นะ

เดี๋ยวก็มีทางแก้ ยากกว่านี้ เธอยังทำได้เลย

สักวันรถคุณเองก็อาจจะขาดน้ำมันเหมือนกันก็ได้
ของขวัญจาก "มธุรสวาจา" คำพูดดีๆ

ทำให้เกิดความประทับใจต่อกันได้ดี อย่าลืมคำพื้นฐานอย่าง

ขอบคุณ ขอโทษ คุณอยากฟังคำพูดดีๆ คนอื่นเขาก็เหมือนกัน

"และที่สำคัญ มันเป็นของขวัญที่มาจากใจ โดยไม่ต้องลงทุนสักแดงเดียว"

ว๊าววว สงขลา ยังไม่เคยไปเลยค่ะ อยากมีโอกาศไปเที่ยวบ้างจัง ^^

...................
สวัสดีครับแม่อ้วน

สวัสดียามเช้าครับพี่นก

น้องว่านหน้าบานเลยนะแม่อ้วน

อิอิ หัวใจเค้าเยอะกว่าอีก :)