อยู่กับความรู้สึกว่า... ควรทำไงดี???
บล๊อกแม่อ้วนระยะนี้ ไม่ขำเท่าไรค่ะ แหะๆ ......
จะระบายความรู้สึกตรงนี้ก็...ต้องย้อนไปที่เรื่องเดิมค่ะ แม่ป่วยอัมพฤกษ์ เมื่อ2เดือนก่อน พ่อดูแลอยู่แข็งแรงแต่ก็ชรา... จะ จ้างคนดูแลดีๆที่ถูกใจพ่อก็หายาก ไอ้คนที่เขาถูกใจพ่อ ก็มาได้แค่ตอนเย็นดูแลทำความสะอาดแม่ตอนเย็น เพราะเขาเป็นคนทำงานบ้านอีกที่นึงด้วย... กรรม... บ้านพ่อแม่อยู่ทางเหนือตอนล่าง บ้านแม่อ้วนอยู่ภาคใต้ แม่อ้วนอยู่กะลูกสาว ป.3 และ สามีรับราชการที่ใต้นี่ แหล่งทำมาหาเงิน อาชีพแม่อ้วน ต้องใช้ของที่ใต้นี้ ซึ่งก่อนแม่ป่วย แม่อ้วนคิดว่าคงอยู่ที่ใต้นี่ไปเรื่อยๆ เพราะ อาชีพอยู่ที่นี่ทั้งคู่... ตอนนี้...พ่อเหนื่อย แม่ป่วย และแม่คงป่วยอีกนาน...ช่วยตัวเองไม่ได้ จะเอาแม่มาอยู่ คงไม่มีใครให้เอามา ทำไงล่ะ....ก็จัดเวลาไปหาพ่อไปช่วยดูแลแม่ ครึ่งเดือน ยอมขาดรายได้ไป แต่มันน้อยนิดกับความสำคัญของแม่ ใช่ไหมคะ พอกลับมาแม่อ้วนก็อาศัยโทร.ไปหาไปให้กำลังใจถามไถ่พ่อทุกๆวัน พ่อก็บ่นเหนื่อยเหลือเกิน วันที่คนช่วยไม่มาตอนเย็น เหนื่อยมากๆ คือ เขาทำงานสองที่ เขาเหนื่อยน่ะค่ะคนมาช่วยน่ะ บางวันที่เขาไม่สบาย เราก็เข้าใจ... พี่ชายอายุ 50 กว่าทำงานธนาคารกลับบ้านทุกเสาร์-อา. พี่ทำงานกทม. กลับบ้านได้ แต่ช่วยอะไรพ่อไม่ถนัด เอวเคล็ดอีกเพราะไม่เคยออกแรง พี่สะใภ้ยิ่งแล้วเป็นคนคล่องแคล่ว แต่เป็นโรคหัวใจ ............. มีคำถามในใจ แม่อ้วนออกจากบ้านมาได้ 10 กว่า ปีแล้ว สุดท้ายได้สามีคนไกลมาตั้งรกรากไกลลิบ แม่อ้วนควรสละ ลูกกะสามีย้ายกลับไปดูแลแม่รึไม่ ถ้าไม่ย้ายกลับไป ... แต่เทียวไปดูแลบ้าง เดือนเว้นเดือน หรือ เว้นสองเดือน ค่ารถไปก็เยอะ ครอบครัวแม่อ้วนก็ไม่ได้มีมากมายอะไร ลูกก็ต้องดูแล จะทิ้งอาชีพก็ไม่ได้ จะเอารายได้ที่ไหนใช้พอเพียง สามีข้าราชการ ถ้าไม่ช่วยกันหาเข้าบ้าน จะไม่มีเก็บไว้ให้ลูกวันข้างหน้าค่ะ
จะเข้าข่ายอกตัญญูรึไม่..... เป็นคำถามที่ถามตนเองทุกวัน
ตอนนี้ คำว่ากตัญญมันเล่นงานแม่อ้วนจนปั่นป่วนหมดแล้ว
ไม่อยากจบเครียดมากไป เอาภาพอาหารที่น้องว่านรีเควสมาปิดท้ายดีกว่า น่ะค่ะ น้องว่านเรียก แมงกะพรุน
Create Date : 02 กันยายน 2553 |
|
44 comments |
Last Update : 2 กันยายน 2553 10:44:06 น. |
Counter : 879 Pageviews. |
|
|
|