วี่ไม่ค่อยเข้าถึงนิยายของคุณแก้วเก้าสักเท่าไหร่ เคยอ่านแล้วรู้สึกประหลาดๆ แต่คาดว่าอาจจะเป็นคนเดียว

เดินผ่านร้านคราวหน้าจะหยิบมาอ่านดูดีกว่าถ้ามีเวลา... มีคนชอบหลายคน ต้องมีเหตุผลๆ ที่คนชอบ

เรื่องนี้รู้สึกเคยดูหนัง แต่ใครเล่นไม่แน่ใจ ใช่ทาทา ยัง หรือเปล่าหว่า- - จำได้ว่าเป็นเรื่องนึงที่สนุกเลยล่ะค่ะ และก็จำได้ว่าเหมือนจะลุ้นใครอีกคนเป็นอีกคนหรือชอบมากกว่า แต่พระเอกตัวจริงไม่ค่อยจะชอบสักเท่าไหร่

โดยส่วนตัว เป็นคนนึงที่ไม่ชอบนิยายแบบป้า...แล้วก็เป็นคนเลือกอ่านมากๆ อ่านได้ไม่กี่คน (อ่านเฉพาะของ ลักษณวดี ซึ่งคิดว่าไม่น่าจะป้ามากนะ- -) แต่อย่างปลายเทียนนี่ไม่เคยคิดจะแตะเลยล่ะค่ะ สงสัยคงต้องลองหยิบมาดูๆซะบ้างแล้วล่ะ

เรื่องมีแฟนฟิคท้ายเล่มเนี่ย ไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหมคะนี่...โห...เป็นเรื่องเหนือความคาดหมายจริงๆ

จริงๆ จ้ะ เป็นแฟนฟิคฝีมือคนอ่าน เป็นตอนจบแบบที่อยากให้เป็น แล้วผู้เขียนเขาเอามาใส่ไว้ตอนรวมเล่มด้วยล่ะ เอาใจใส่คนอ่านดีนะ

แล้วเรื่องนี้วัยรุ่นจริงๆ รับประกัน ไม่เหมือนเรือนนพเกล้าเป็นป้าตอนวัยรุ่นมากกว่า เด็กๆ อ่านได้ไม่ลิเก ไม่ป้า

อ่านเรื่องนี้แล้วต้องไปอ่านเรื่อง นิยายนิรภัย ด้วยนะฮับเจ๊

สนุกมากๆเลย

ยังไม่เคยอ่านเลย

แต่เท่าที่ดูน่าสนุกนะค่ะ แนวแฟนตาซียิ่งชอบด้วยซิ แต่เดี๋ยวนี้มีแต่ซ้ำซาก พระเอกนางเอกปลอมตัว ได้รับคำสั่งให้ไปปราบศัตรู อยู่ๆกลายเป็นผู้กล้าโดยไม่รู้ตัว แนว RPG เห็นๆ

ชักเบื่อๆนิยายตลาดแล้ว อยากหาอะไรแปลกๆใหม่ๆอ่านเหมือนกัน

ชอบประโยคสุดท้ายในบล็อกนี้ค่ะ

ในฐานะป้า (โห ช่างตอกย้ำ) คิดว่าจขบ. ได้เป้าหมายที่ดีมากทีเดียวค่ะ

อ้อ ป้าคนนี้ไม่ได้ดูถูกวัยรุ่นกินจั๊งค์ฟู้ดหรอกค่ะ
เพียงแต่กลัวว่าจะกินแต่จั๊งค์ฟู้ดทุกมื้อ แล้วคิดว่านั่นคือมาตรฐานปกติของอาหารแล้ว จนทำอาหารที่ดีกว่าจั๊งค์ฟู้ดกันไม่เป็น (เพราะ input = output ค่ะ)

ทีนี้ สมมติว่าวันข้างหน้า จั๊งค์ฟู้ดเกิดลดคุณภาพลงไปมากกว่าตอนนี้อีก และวัยรุ่นยุคต่อไปคิดเหมือนวัยรุ่นยุคนี้..ว่านี่แหละ "อาหารมาตรฐาน" แล้ว ก็น่ากลัวค่ะ

อันนี้ไม่ได้วิตกไปเองนา ลองสุ่มอ่านนิยายหน่อมแน้มมาหลายปีแล้ว พบว่าไอ้ที่เบ้ปากไม่ชอบเมื่อสองสามปีก่อน กลายเป็นนิยาย 'ปกติ ยอมรับได้'..และถึงขั้น 'กรี๊ด' ในวันนี้
และในวันนี้ ก็ยังเจอนิยายที่ห่วยยิ่งกว่าห่วยของสองปีก่อนอีก
...ในฐานะนักอ่าน ก็สงสัยเหมือนกันว่าพัฒนาการอยู่ในช่วงขาลง หรือนี่เป็นรูปแบบการเขียนยุคใหม่ที่คนรุ่นป้ามะเข้าจายยยย

คุณยาคูลท์ - พูดๆ อยู่ข้างบน...เจ้าแก้วก็อ่านนิยายอีโมติค่อนไม่ได้เหมือนกันค่ะ และไม่ชอบนิยายที่มีแต่ผงชูรสไม่มีน้ำไม่มีเนื้อเหมือนกันค่ะ

ไม่ได้สนับสนุด้วยค่ะ อย่าเข้าใจผิด

เพียงแต่ว่าเขียนแง่ทำความเข้าใจระหว่างวัยมากกว่าค่ะ นิยายลูกกวาดหรือนิยายสแน็ก เป็นขนมที่กินตอนเป็นเด็กเล็กๆ เท่านั้นแหละ บางเล่มก็เหมือนขนมที่ซื้อมาเพื่อเอาของแถมแล้วทิ้งขนมไปเพราะมันไม่อร่อยเอาเสียเลย แต่มันเป็นไปตามวัยน่ะค่ะ

พอโตแล้วก็ไม่มีใครกินขนมหรืออ่านนิยายแบบนั้นอีก ในขณะเดียวกันถ้าคนเขียนนิยายลูกกวาด สแน็กไม่พัฒนาโตตามเขาก็ต้องดับสูญไปตามกาลค่ะ

แต่ถ้าผู้ใหญ่เห็นเด็กอ่านแบบนั้น แล้วไปชี้หน้าดูถูก เด็กคงเสียความรู้สึกรู้สึกว่าผู้ใหญ่คนนั้นคับแคบ จริงอยู่ว่าเขาอ่านหนังสือไม่มีสาระจริง แต่การชี้นำแบบนั้นมันให้ความรู้สึกดูถูก ในขณะเดียวกันน้องหลายคนที่คุยกัน เขาก็ไม่กล้าหยิบนิยายป้าชีวะจิต เพราะคิดเหมือนเจ้าแก้วนี่แหละค่ะ คิดว่ามันอุดมไปด้วยเรื่องห่างไกลตัว แต่สั่งสอนมากมาย มันคนละวัย คนละทาร์เก็ตเขาก็ไม่หยิบเท่านั้นเองค่ะ

สิ่งที่รีวิวในบล็อคนี้อยากจะบอกว่า เด็กๆ ก็ควรลองหยิบนิยายป้ามาอ่านดูบ้างมันไม่ได้ป้ามากมายอย่าที่คิดหรอกค่ะ ส่วนผู้ใหญ่...เด็กเป็นไปตามวัยค่ะ ค่อนเป็นค่อนไป เพียงแต่อย่าทำตัวเป็นผู้ผลิตเห็นแก่ได้ เห็นมันขายได้ก็ตักๆ มา(ยัด) ปากเด็ก โดยไม่คำนึงว่านิยายพวกนั้นเป็นของดิบ กินเข้าไปต้องปวดท้องแน่ๆ แถมยังเป็นเนื้อดิบๆ ที่โรยไว้ด้วยผงชูรสด้วยสิคะ ตรงนี้แหละที่น่าหนักใจผู้ใหญ่หากินกับเด็กมากกว่า

แวะมาอ่านค่ะ

ความเห็น--ขอลอกคุณยาคูลท์เลยค่ะ

นิยายวัยรุ่นที่ได้อ่าน..บางเล่มอ่านแล้วตกใจว่า...พิมพ์ได้ไง และตกใจยิ่งไปกว่านั้นว่า ...อย่างนี้นะหรือขายดี วัยรุ่นชอบ

ขอก๊อปปี้ค.ห.คุณยาคูลท์อีกคนค่ะ

Junk food น่ะกินได้ ตัวเองก็ยังชอบ เพียงแต่ว่า ต้องหาอะไรดีๆมาใส่ให้สมองบ้าง ไม่ใช่สนใจแต่ Junk food กับ Snack

ข้อสำคัญ Junk food เดี๋ยวนี้ มันรสชาติแย่ลงๆ เข้าไปทุกทีนี่สิปัญหา เหอๆ

ส่วนเรื่องนี้ อ่านแล้วชอบประโยคที่ยกมามากค่ะ

"ไม่รัก...แต่ไม่ลืม"

กลับไปขุดมาอ่านอีกรอบดีไหมเนี่ย

เราเองน่ะ โตมากับนิยายป้าค่ะ แต่สารภาพว่า ตอนเด็กๆ ไม่ค่อยอิน(พอมาค้นพบเพชรพระอุมา ก็เลยชอบแนวแฟนตาซี ผจญภัยไปเลย เหอๆ)

มาอินกับนิยายป้าๆ ตอนตั้งแต่มอต้นเป็นต้นมาแหละค่ะ


เล่มนี้ยังไม่เคยอ่านแฮะ

ชอบที่จขบ.รีวิวง่ะ คงต้องไปหามาอ่านดู

อ่านหนังสือเรื่องนี้เมื่อนานมาแล้ว(ราวๆ 3 ปี)
อ่านแล้วชอบเนื้อหาของหนังสือ และการให้แง่คิด มุมมองระหว่างวัย และวิธีการคิดของคนในยุคต่างๆ
ถ้าปรับเข้าหากันได้ คงทำให้สังคมน่าอยู่ ไม่มาตั้งหน้าตั้งตาจับผิดกัน แค่เข้าใจว่า ในแต่ละสมัยค่านิยมมันช่างแตกต่าง จนไม่น่าเชื่อ แล้วทุกอย่างก็ใช้เหตุผลเรียนรู้ จนหาข้อสรุปที่ดีต่อหลายๆ ฝ่ายได้

ชอบมุมมองของคนเขียนมากเลย ทำให้รู้สึกว่าไม่ว่าความแตกต่างแบบไหน ก็มีวิธีแก้ไขให้เข้ากันได้เสมอ แล้วก็อย่ามองว่าความแตกต่างมันทำให้เกิดปัญหาเสมอไป ความต่างอาจเป็นทางแก้ไขปัญหาที่เราหาทางแก้อยู่ก็ได้

อีกเรื่องที่น่าอ่านก็ พิมมาลา ไงคะ
เรื่องต่อไปรีวิวเรื่องนี้เหอะนะ

เกือบลืมไป

เห็นว่าเป็นสาวโสดสนิท
ขอแนะนำ "โสดสโมสร" อีกเรื่องค่ะ

เป็นเรื่องที่ชอบมาก โดยเฉพาะตอน "บ้านนี้ไม่มีแมลง"
อ่านแล้วสะใจชะมัด

ยังไม่เคยอ่านเรื่องนี้เลย ไว้เดี๋ยวจะลองไปหาอ่านดูนะคะ

ป.ล. หนูชอบนิยายป้านะ แต่ถ้าเป็นนิยายวัยรุ่น กรี้ดกร้าด หนูคงขอบาย

เรื่องปลายเทียนยังไม่ได้อ่านค่ะ แต่ก็คิดว่าสักวันจะต้องอ่านแน่ๆ เพราะชอบงานของแก้วเก้ามากๆ

ชอบรีวิวนี้จัง คุณแก้วกังไสดูจะเข้าใจเด็กดีจังเลย บางประโยคมันโดนค่ะ

อืม...ส่วนตัวนะคะ บางทีเราก็ชอบอ่านอะไรที่มันไร้สาระดูบ้าง ที่อ่านก็เป็นเพราะบางครั้งชีวิตมันเป็นสาระจนเกินไปมั้ง พวกอิโมติค่อนนี่อ่านได้ หนังสือการ์ตูนก็อ่านได้ค่ะ อ่านคลายเครียดเฉยๆไม่ได้เอาอะไรกับมันมากน่ะนะ แต่บางเล่มก็ทนไม่ไหวจริงๆ อ่านไม่จบค่ะ ทั้งๆที่ก็ไม่หนามาก แต่เนื้อหาข้างในก็บางตามด้วย มันแล้วแต่เล่มแต่เรื่องอ้ะค่ะ

นิยายของนักเขียนรุ่นใหญ่อย่างทมยันตี หรือว. นี่อ่านได้ค่ะ ชอบมากด้วย เห็นด้วยที่ว่าภาษาสละสลวยกว่านิยายวัยรุ่นมากเลยนะ อ่านแล้วยอมรับว่าให้คุณค่ากว่าเยอะค่ะ

อืม...แอมเองเริ่มอ่านนิยาย "ป้า" ตั้งแต่อยู่ม.ต้นนะ บอกเลยว่าตอนนั้นยังไม่ค่อยมีใครเขาอ่านกันหรอกค่ะ แค่นิยายตลาดขายวัยรุ่นก็แทบจะยังไม่มีใครอ่านเลยนะ แต่แอมชอบงานป้าอี๊ดมากอ้ะ ก็เลยเอาไปอ่านที่โรงเรียน เพื่อนมันก็มองว่าเราแก่ อ่านนิยายรุ่นป้า อันนี้จริงๆนะ แอมว่าบางทีที่วัยรุ่นไม่ค่อยได้อ่านนิยายพวกนี้บางทีเรื่องนี้มันก็มีส่วนอ้ะ "เรื่องเพื่อน" อ้ะค่ะ

แต่แอมว่าคนที่คิดแบบนี้เป็นคนที่ไม่ได้อ่านหนังสือแบบจริงจังนะ ไม่ได้คลุกคลีกับวงการหนังสือมาก ก็เลย...เลือกหนังสืออ่านไม่เป็น

แต่ตอนหลังพอขึ้นม.ปลายพวกนั้นก็อ่านนะคะ แม้จะไม่ได้คลั่งไคล้ตามอ่านทุกเรื่อง แต่ก็อ่านค่ะ

ก็เลยคิดว่า บางทีมันคงเป็นไปตามวัยมั้งนะ

เอ๊ะ! แล้วที่เราอ่านตั้งกะม.ต้นนี่แสดงว่าเราแก่เร็วอ้ะดิ หุหุ

poison ivy - ลองอ่านเรื่องนี้ดูนะคะรับรองอาจจะเปลี่ยนความคิด

LadyOscar - ทาทา ยัง เหมาะกับบทเกาลัดนะคะ เวลาอ่านก็นึกถึงเธอน่ะ

มรีจิกา- นิยายนิรภัย...ชื่อเรื่องอย่างนี้จริงๆ เหรอ

ยาคูลท์ - คุณยาคูลท์ยังอ่านหนังสือได้หลากแนวกว่าเจ้าแก้วนะ โดยเฉพาะหนังสือแนววัยรุ่นอย่าง..หลายเรื่องที่รีวิวในบล็อคคุณน่ะค่ะ หลายเล่มเจ้าแก้วอ่านรีวิวแล้วอ่านไม่ลงค่ะ

~:พุดน้ำบุศย์:~ - เพราะคนอ่านไม่ได้คาดหวังมั้งคะ? แล้วบางจุดที่ตรงความต้องการของเขา แต่บาง สนพ.ก็เฟคว่าขายดีขึ้นอันดับเพราะเขาต้องการดัน ทั้งที่จริงๆ ก็ไม่ได้ขายดีหรอกค่ะ

piccy - Junk food ยังบางเล่มพอทนแต่ Snack นี่ไม่ไหวจริงๆ เขียนมาเพื่ออ่านครั้งเดียวแล้วทิ้ง ไม่คุ้มค่าที่จะซื้อ

สาวไกด์ใจซื่อ - เพชรพระอุมาอ่านไปแค่ภาคแรกภาคเดียวเองค่ะ ภาค 2 ยังไม่ได้อ่านเลย

MOMIJI_99 - คิดเหมือนกันเลยค่ะ พิมมาลาก็เป็นเล่มที่ชอบมากอยากดูตอนเป็นละครจัง

p - ลองอ่านดูนะ แล้วมาคุยกันในบล็อคนะคะว่าชอบหรือเปล่า?

shamrock - น้องแอม(เข้าใจว่าน่าจะเป็นน้องนะคะ) เจ้าแก้วยังไม่แก่นะ เค้ายังเอ๊าะๆ อยู่เลยเข้าใจวัยเอ๊าะด้วยกันไง
สงสัยเข้าใจผิดเพราะประโยคนี้หรือเปล่า?

"หญิงสาววัยดอกไม้บานเต็มที่ ไม่ใช่ดอกไม้แรกแย้ม ไม่ใช่ดอกไม้ใกล้โรย อย่างเจ้าแก้ว" หมายถึงเจ้าแก้วเป็นดอกไม้รุ่นบานแฉ่งค่ะ แต่ไม่ดอกไม้ตูมและไม่ใช่ดอกไม้ใกล้โรย บังเอิญลืมเว้นวรรคตอนเขียน...เสียเลย ยังเอ๊าะๆ อยู่จริงๆ น้า เพิ่งทำบัตรเอง

ชอบงานของคุณหญิงทุกเล่มค่ะ เขียนแฟนตาซีแบบไทยๆได้สนุกมาก สอดแทรกความเป็นไทยได้อย่างลงตัว อ่านแล้วลืมอฟนตาซีฝรั่งไปเลย

Thanks for your compliment, Khun Kaewkangsai.
It really adds value to the work.
It also feels good to see somebody appreciate the work I spent so much time and effort on it.

Khun Nok told me that English is your first language . Anyway,your Thai is surprisingly fluent.

All the best,

ง่า...ไม่ใช่ค่ะ ภาษาจีนเป็นภาษาแรกค่ะไม่ใช่ภาษาอังกฤษ

แต่แอบดีใจที่ อ.ป้ากรุณามาเยี่ยมบล็อคนะคะ เป็นปลื้มมากเลยค่ะ

เรียก อ.เฉยๆก็พอค่ะ มิบังอาจอาวุโสกว่าอาจารย์แม่ ศ.สุนีย์ สินธุเดชะ
ไม่รู้ภาษาจีน เลยจนปัญญาจะทักทายด้วยภาษาแมนดารินค่ะ

แก้วเก้าจ๋าอยากรู้จังว่าแต่งนิยายได้ไหม