|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
พิษสวาท By ทมยันตี
พิษสวาท เขียนโดย ทมยันตี
พิษสวาท...ชื่อนี้คงเป็นชื่อที่คุ้นหูในบรรภพมาไม่น้อยกว่า สี่สิบปี ตั้งแต่ทมยันตีเขียนเรื่องนี้ตีพิมพ์ในนิตยสารสกุลไทย
เคยเป็นละครเรื่องดังในโทรทัศน์และละครวิทยุมาก่อน แต่ละครั้งได้รับความนิยมล้นหลาม รวมไปถึงเรื่องเล่าของ อาถรรพ์นิยายเรื่องนี้ที่เชื่อกันว่ามีเค้าโครงจากเรื่องจริง ถ้าไม่บวงสรวงให้ดีหรือทำอะไรผิดพลาดจะเกิดเรื่องค่ะ ช่างสมเป็นนิยายผีจริงๆ ค่ะ มีตำนานทั้งของจริง ทั้งการสร้างในแต่ละครั้ง
เจ้าแก้วเคยดูครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว สมัยยังเป็นเด็กหญิงอยู่ค่ะ จำได้ว่านานมากแล้ว ลองไปเสิร์ชดูก็พบว่า นานจริงๆ ด้วยล่ะ เพราะสร้างไว้เมื่อ พ.ศ.2534 โน่นแน่ะ
ตอนนี้มีข่าวว่าจะนำกลับมาสร้างใหม่ โดยให้ ป้อง-ณวัฒน์ กับ บี-น้ำทิพย์ เล่นค่ะ ส่วนตัวแอบรู้สึกว่าตัวละครไม่ค่อยเหมาะสม บีหน้าตาทันสมัยไปที่จะเล่นเป็นสาวโบราณอ่ะ
ครั้งที่แล้วจำได้ว่านักแสดงนำคือ "ลีลาวดี วัชโรบล กับ เล็ก ไอศูรย์" ตอนนั้นชอบเรื่องนี้มากเลย มีภาพมาฝากด้วยค่ะ
ตอนที่ดูยังเด็กอยู่เลยรู้สึกว่า ละครเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทั้งลึกลับ และน่ากลัวเลยล่ะค่ะ พอโตๆ แล้วกลับมาอ่านอีกที รู้สึกว่า ความน่ากลัวน้อยลง เนื่องจากแก่เกรียมแดดแล้วเลยไม่ขี้กลัว เท่าตอนเด็กๆ แต่อย่างไรก็ดี ความน่ากลัวยังคงมีอยู่ในนิยายเรื่องนี้ อย่างครบถ้วนค่ะ
ทว่าความหมายของเจ้าแก้ว"น่ากลัว" ในที่นี้ไม่ใช่ความหลอน แบบไส้แตกเลือดท่วม มีฉากสยองขวัญนะคะ เดี๋ยวเรามาดูกัน ว่าน่ากลัวอย่างไร มาดูเนื้อเรื่องกันก่อนดีกว่าค่ะ
เรื่องเริ่มที่พระเอกของเรื่อง "อัคนี" นักโบราณคดีหนุ่ม ผู้ลุ่มหลงของโบราณ เขามีสาวที่ดูใจอยู่แล้ว คือ"ทิพอาภา" แต่ยังไม่มีทีท่าว่าจะลงเอยกับเธอสักที ในใจของเขา เหมือนรอคอยใครคนหนึ่งเสมอมา
แล้ว "สโรชินี" ก็ก้าวเข้ามา หญิงสาวงามเฉิดโฉม พิลาสพิไลยิ่งนัก แต่ความเป็นมาลึกลับ รู้กันแต่เพียงว่า เธอเป็นเศรษฐีนีผู้นิยมของโบราณจากอยุธยา และเธอก็มีชิ้นส่วน ของศิราภรณ์ซึ่งเป็นส่วนที่ต่อกับของที่อัคนีกำลังทำวิจัยอยู่
การมาของเธอแต่ละครั้งนั้น สร้างความอกสั่นขวัญแขวน ให้กับคนรอบข้าง อย่างบอกไม่ได้ว่าเป็นเพราะอะไร ทว่าความเริ่มตายบังเกิดขึ้นอย่างผิดธรรมชาติ กับคนรอบตัวเธอ หากแต่ย้อนหลังไปคนเหล่านั้น ให้สัจจะสาบานกับแผ่นดินเอาไว้ มันผู้ใดผิดคำสาบาน จักต้องหลั่งเลือดคืนให้แผ่นดิน ไม่มีใครรู้ว่าเพราะอะไร แต่ทุกคนรู้สึกว่าสโรชินีมีส่วนเกี่ยวข้องอย่างแน่นอน
การมาของสโรชินี นำเอาอดีตอันไกลโพ้นของ"อุบล" หญิงสาวชาววังเมื่อครั้งกรุงศรีอยุธยาแตกมาด้วย กงกรรมเริ่มหมุนเวียนอีกครั้ง กว่าทุกตัวละครจะเกิดมา พบเจอกันในชาติภพนี้ ทุกอย่างเริ่มต้นขึ้น...
เรื่องย่อก็ประมาณนี้แหละค่ะ แต่ขอพูดถึง "อุบล" อีกหน่อยนะคะ เนื่องจากเธอเป็นตัวละครที่เจ้าแก้วชอบที่สุดในเรื่องนี้ เพราะเธอทั้งน่ากลัว น่าสงสาร น่าเวทนา ไปพร้อมๆ กันทีเดียว ในเรื่องนี้ไม่มีใครอีกแล้วที่ตรอมตรมเท่าเธอ เธอทุกข์เพราอะไร ต้องไปอ่านเองนะคะ
แต่เมื่อเธอไม่อาจไปตามวิถีของผู้ตายทั่วไปได้ เธอจึงรอคอย โอกาสมาตลอด แต่เมื่อโอกาสนี้มาถึงจริงๆ แล้ว มีโอกาสตัดพ้อต่อว่าเรื่องราวในอดีตแล้ว ก็ยังอุตส่าห์ มีตัวละครอื่นทำตัวเป็นทนายเข้าไปสอดแทรกในเรื่องของ สามี-ภรรยาเขาอีก ตอนอ่านนี่อยากจะบอกว่าผู้ช่วยนี่ หลบไปได้ไหม ? ให้สามีภรรยาเขาเคลียร์กันเองได้เถอะ เจ้าแก้วรู้สึกสงสารอุบลค่ะ เธอเถียงไม่ทันน่ะ
แอบบ่นเสร็จแล้ว ทีนี้มาว่ากันประเด็นที่เจ้าแก้วเม้าท์ไว้ข้างต้นนะคะ
ความน่ากลัวของเรื่องนี้คือ "สัจจะ" ค่ะ คนอื่นอาจจะ ไม่รู้สึกว่าน่ากลัวก็ได้นะคะ แต่เจ้าแก้วว่าคำสาบาน คนไม่อาจเอาผิดได้แต่ฟ้าดินได้ยิน และลงโทษได้ จะโทษใครก็ไม่ได้ จะให้ใครก็ช่วยก็ไม่มี ทำตัวเอง ทั้งนั้น มันจึงน่ากลัวเพราะมันแก้ไขไม่ได้ค่ะ มีทางเดียวซึ่งไม่ยาก แต่ไม่ง่ายสำหรับคนอีกหลายคน นั่นคือ รักษาสัจจะ ยิ่งโดยเฉพาะข้าราชการ ซึ่งทำการสาบานตนเป็นข้าของแผ่นดินแล้ว
เป็นตัวอย่างเตือนใจให้คนรู้สึกหวั่นเกรง สอนใจ ให้คนรักษาคำพูดของตัวเองเมื่อสัจจะแล้วจะต้องตั้งมั่น จะพูดพล่อยๆ เอาเท่ไม่ได้ รวมไปถึงเรื่องสมบัติของชาติสมบัติ ของแผ่นดิน ผู้ใดก็ไม่สามารถลักไปเป็นสมบัติ ของตัวเองได้ จะต้องถูกทวงคืนให้แผ่นดิน ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ไม่ได้อยู่เย็นเป็นสุขอย่างแน่นอน
นอกเนื้อหาที่ดีมีแง่คิดสอนใจแล้ว ก็ยังมีเกร็ดเรื่องเล่าของนิยาย เรื่องนี้อีกนะคะ ถ้าอ่านนิยายของทมยันตีมาหลายเรื่อง จะได้ยิน พูดถึงเรื่องของ"อุบล" หรือที่ป้าทมฯเรียกติดปากว่า "พี่บัว" นี้ อยู่หลายครั้ง ในคำนำของนิยายหลายๆ เรื่องโดยเฉพาะ แนวศาสนาและจิต ผู้เขียนบอกเล่าว่าวิญญาณผู้เฝ้าสมบัติ มีเค้าโครงมาจากเรื่องจริง และยังทำหน้าที่อยู่ เวลาที่ เขียนต้นฉบับ ป้าทมฯ มักจะเห็นผู้หญิงใส่ชุดไทยเดินแว่บ ผ่านไปมาในบ้านด้วยล่ะค่ะ (สงสัยมาดูต้นฉบับ )
ก็ไม่รู้ว่าพวกละโมบขโมยสมบัติของชาติ จะได้อ่านนิยาย เรื่องนี้กันบ้างหรือเปล่า อ่านแล้วจะรู้จักกลัวบาปกรรมหรือไม่ ถ้ามีส่วนกระตุ้นจิตสำนึกบ้างก็ดีค่ะ หาไม่แล้วอุบลคงจะต้อง ผจญกับคนบาปพวกนี้ไปอีกนานแสนนานเลยทีเดียว
และเพราะแนวสอนใจให้รักสมบัติของประเทศชาติ จึงได้รับพระกรุณาโปรดเกล้าจากสมเด็จพระราชินีนาถ ให้แปลเป็นภาษาอื่นๆ ไปสู่โลกตะวันตกด้วยค่ะ
โดยสรุปเรื่องนี้สนุกและควรค่าแก่การสะสมค่ะ และเป็นต้นแบบ ของนิยายแนวนี้ที่นักเขียนรุ่นต่อๆ มานำมาเป็นแบบอย่าง เรียกว่า แพทเทิร์นฟอร์มเลยทีเดียวค่ะ และยังความคลาสสิคข้ามกาลเวลา เป็นพล็อตที่ไม่เสื่อมความนิยมไปจากบรรณภพเลย และนี่ก็เป็นหนึ่ง ในเรื่องเอกของทมยันตีที่น่าเก็บสะสมเลยทีเดียวค่ะ
Create Date : 28 สิงหาคม 2553 |
Last Update : 3 มกราคม 2558 23:21:05 น. |
|
16 comments
|
Counter : 164286 Pageviews. |
|
|
|
โดย: ju IP: 113.53.208.134 วันที่: 28 สิงหาคม 2553 เวลา:19:33:16 น. |
|
|
|
โดย: นัทธ์ วันที่: 28 สิงหาคม 2553 เวลา:21:05:18 น. |
|
|
|
โดย: magic-women วันที่: 28 สิงหาคม 2553 เวลา:22:34:20 น. |
|
|
|
โดย: แก้วกังไส วันที่: 28 สิงหาคม 2553 เวลา:23:27:59 น. |
|
|
|
โดย: แม่หมู IP: 119.224.2.181 วันที่: 29 สิงหาคม 2553 เวลา:0:32:48 น. |
|
|
|
โดย: หวัน (หวันยิหวา ) วันที่: 26 กันยายน 2553 เวลา:20:55:37 น. |
|
|
|
โดย: kaew IP: 110.168.2.208 วันที่: 10 เมษายน 2554 เวลา:20:49:00 น. |
|
|
|
โดย: mol IP: 58.8.248.87 วันที่: 21 พฤศจิกายน 2554 เวลา:14:50:04 น. |
|
|
|
โดย: น้อง IP: 10.1.5.98, 61.90.143.146 วันที่: 4 พฤษภาคม 2555 เวลา:17:25:45 น. |
|
|
|
โดย: ปรายรุ้ง IP: 115.67.160.110 วันที่: 27 มิถุนายน 2555 เวลา:15:10:19 น. |
|
|
|
โดย: pop IP: 180.183.94.220 วันที่: 27 สิงหาคม 2555 เวลา:15:42:38 น. |
|
|
|
โดย: จอย IP: 27.130.60.128 วันที่: 18 พฤศจิกายน 2558 เวลา:12:30:39 น. |
|
|
|
โดย: วิก IP: 223.24.59.147 วันที่: 19 กรกฎาคม 2559 เวลา:22:49:53 น. |
|
|
|
โดย: NAPHAT IP: 182.232.46.124 วันที่: 20 กรกฎาคม 2559 เวลา:18:43:11 น. |
|
|
|
โดย: หญิงกล้วยนะค่ะ IP: 49.48.228.88 วันที่: 23 กรกฎาคม 2559 เวลา:17:04:38 น. |
|
|
|
|
|
|
|
บทประพันธ์ดีอยู่แล้ว ขอเพียงนักแสดง แสดงให้เข้าถึงก็น่าจะให้อภัยได้ แต่ว่า อย่าดัดแปลงบทประพันธ์ เหมือนละครบางเรื่องเลย สาธุ