สวัสดีค่ะพี่น้อง อุ๊ย! ลืมตัวค่ะนึกว่าอยู่บนเวทีปราศรัยที่ถนนราชดำเนิน คือพอดีคุณครูลิลลี่ยังรู้สึกถึงความรู้สึกในวันนั้นได้อย่างแม่นยำเลยค่ะ ก่อนอื่นต้องเท้าความย้อนหลังกลับไปนิดหนึ่งนะคะ ไทยรัฐออนไลน์ครั้งที่แล้วคุณครูลิลลี่เล่าให้คุณ ๆ ผู้อ่านได้ทราบกันไปว่าเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาคุณครูลิลลี่ได้รับการติดต่อให้ขึ้นเวทีประชาชนเพื่อกล่าวความรู้สึก และความในใจไปถึงพี่น้องเพื่อนพ้องที่มาร่วมชุมนุม ซึ่งก็ได้เล่าต่อว่า ตอนแรกที่ได้รับการติดต่อ คุณครูเองก็ยอมรับค่ะว่าไม่มั่นใจที่จะขึ้นไปบนเวที เพราะรู้ดีว่าเราเป็นครู สิ่งที่ถนัดคือสอนหนังสือ แต่ไม่ถนัดที่จะไปกล่าวปราศรัย แต่จนแล้วจนรอดความรู้สึกรักประเทศ รักชาติ รักบ้านเมือง และสูงสุดในชีวิต นั่นคือ รักพระเจ้าอยู่หัว คุณครูลิลลี่ก็ตัดสินใจขึ้นไปพูด โดยบอกกับตัวเองว่านี่คือหน้าที่ของคนไทยคนหนึ่งที่พึงจะทำได้ ณ เวลานั้น

ขอเล่าย้อนไปที่ความรู้สึกและบรรยากาศในวันนั้นนะคะ ต้องบอกว่าพี่น้องประชาชนคนไทยที่มีแนวคิดเดียวกันนั่นคือการคัดค้านร่าง พ.ร.บ.นิรโทษกรรม มารวมตัวกันชนิดที่เรียกว่ามืดฟ้ามัวดินจริง ๆ มองไปไกลสุดลูกหูลูกตา เต็มถนนราชดำเนินเลยค่ะ คุณครูลิลลี่พอจะรวบรวมความมั่นใจขึ้นมาได้ประมาณหนึ่ง พอมาเจอมหาชนขนาดนี้ยอมรับว่าตื่นเต้นและประหม่ามากค่ะ ยิ่งมาเจอ ดร.เสรี วงษ์มณฑา ตัวแม่แห่งวงการนักพูดขึ้นเวทีก่อนเราแล้วได้รับเสียงเฮ เสียงปรบมือ รวมทั้งเสียงนกหวีดกรีดร้องอย่างกึกก้อง คุณครูลิลลี่รู้สึกว่าตัวเองเหลือตัวนิดเดียว แต่ก็พยายามสร้างความมั่นใจขึ้นมา และบอกว่านี่คือโอกาสของครูภาษาไทยคนหนึ่งที่ได้รับเกียรติให้เป็นกระบอกเสียงแทนพี่น้องอีกหลายหมื่นหลายแสนคน จากที่เราเคยห่วงว่าวันหนึ่งภาษาไทยจะหายไป เพราะคนไทยใช้ภาษากันผิด ๆ วันนี้ความรู้สึกนั้นกลายเป็นเล็กน้อยไปเลยค่ะ เพราะภาษาไทยถึงจะไม่มีคุณครูเสียคน ก็ยังมีคนอื่นสอนแทนกันได้ แต่ถ้าวันนี้ไม่ร่วมแรงร่วมใจกัน ชาติไทยที่ยิ่งใหญ่กว่าอาจจะสูญหายไปแทน คิดได้อย่างนี้คุณครูลิลลี่ก็ก้าวขึ้นเวทีด้วยความมั่นใจทันทีค่ะ

บนเวที คุณครูพูดอะไรออกไปบ้างคงไม่ต้องมาสาธยายให้ฟังกันทั้งหมด เพราะสมัยนี้เทคโนโลยีก้าวหน้าเชื่อว่าคุณ ๆ ผู้อ่านไปหาดู หาฟังกันได้นะคะ ง่าย ๆ ก็จากทาง ยูทูบ พิมพ์คำว่า “คุณครูลิลลี่ ณ เวทีประชาชน” แค่นี้ก็เจอเลยค่ะ ความยาวประมาณ 17 นาทีกว่า ๆ ลองไปฟังกันดูแล้วจะรู้ว่าคุณครูพูดอะไร ทีนี้มาในส่วนของภาษาไทยกันดีกว่า วันนั้นประโยคหนึ่งที่คุณครูพูดก็คือ “ในอดีตเราเคยได้ยินคำกล่าวว่า กรุงศรีอยุธยาไม่สิ้นคนดี แต่วันนี้ประวัติศาสตร์ต้องจำรึกใหม่ว่า กรุงรัตนโกสินทร์ไม่สิ้นคนดี” หลายคนได้ฟังแล้วก็ถามว่าที่มาของคำกล่าวนี้มาจากไหน มาฟังคุณครูอธิบายทางนี้ค่ะ

กรุงศรีอยุธยาไม่สิ้นคนดี สำนวนสุภาษิตนี้ หมายถึงเมื่อถึงคราวบ้านเมืองถึงคราวยากลำบาก ก็ยังเหลือคนดีมีความสามารถมาช่วยกอบกู้สถานการณ์ช่วยเหลือให้ผ่านพ้นไปได้ ที่มาของสำนวน คือ หลังจากที่กรุงศรีอยุธยาแตกแล้ว คนไทยเวลานั้นก็แตกกระจัดกระจายในลักษณะที่เรียกได้ว่า “บ้านแตกสาแหรกขาด” และพอเริ่มตั้งหลักได้บ้าง ต่างคนต่างก็พยายามรวบรวมกำลังเพื่อหาทางที่จะขับไล่พม่าข้าศึกออกไป ซึ่งตอนที่ต่างคนต่างพยายามรวบรวมกำลังนี่แหละค่ะ แม้จะยากเย็นขนาดไหน แต่ก็มีความเชื่อว่า “กรุงศรีอยุธยาไม่สิ้นคนดี” นี่ก็เลยเป็นที่มาของคำกล่าวนี้ และ เป็นที่มาของชื่อเรื่องไทยรัฐออนไลน์ใน 2 ครั้งที่ผ่านมาด้วย สุดท้ายก็ได้แต่หวังว่า แล้วในที่สุดกรุงรัตนโกสินทร์คงไม่สิ้นคนดี..จริง ๆ นะคะ สวัสดีค่ะ