ความทุกข์ที่ไม่มีวันลบลืม"



 ความทุกข์ที่ไม่มีวันลบลืม"

"ความทุกข์ที่ไม่มีวันลบลืม"  เป็นตะพาบกิโลเมตรที่ 202  เป็นโจทย์
ของ น้อง ก๋า   นั่นเอง

คำว่า ลบลืม เราไม่ชินหูเท่ากับคำว่า  ลบเลือน  สองคำนี้  ความหนักเบา
ของความหมายไม่เท่ากัน  นะ 
ลบเลือน น้ำหนัก เบากว่า ลบลืม  ลบเลือน  เพียงแค่ลบไปแต่คงไม่หมด
แน่ เพราะคู่กับคำว่า เลือน คือยังพอเห็นอยู่บ้าง อิอิ 

แต่ถ้าลบลืม   คือ ให้ลบทิ้ง ลืมไปเลยไม่กลับมาอีก   ลบลืม จึงมี
ความหมายเน้นหนักไปกว่า ลบเลือน

ชั่วชีวิตของคนเรา ไม่ว่าจะร่ำรวยมหาศาล หรือยากจน  ข้นแค้น อย่างไร
ต่างก็ต้องเคยพบเจอ  "ความทุกข์" กันมา ทั้งนั้น 
จะมากหรือจะน้อย  ก็แล้วแต่การกระทำของตนเอง  แต่ความทุกข์ที่ได้
รับนั้น  ล้วนแต่เป็นประสบการณ์ที่ล้ำค่า
ถ้าทุกคนรู้จักนำประสบการณ์ชีวิตความทุกข์ที่เจอะเจอนั้น  ไปปรับ
ใช้เพื่อไม่ให้พบเจอ ความทุกข์ซ้ำซาก 
หรือเมื่อเจอเหตุที่ทำให้ทุกข์   ก็อาจจะแก้ไขหรือบรรเทา ความ
เจ็บปวดได้ดีขึ้นกว่าครั้งแรก  ใช่ไหมล่ะ 

สำหรับตัวฉัน ก็เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ นั่นแหละ  ก็เคยประสบความทุกข์
ที่ไม่มีวันลบลืมได้ (แต่ เพียงแค่ ทำให้ "เลือน" ได้ เท่านั้นนะ) 

ความทุกข์ เรื่องที่ 1 คือ การสูญเสียพ่อของฉันในวัย 66-67 ปี  ตั้งแต่
ฉันเพิ่งเรียนอยู่ปี 1 การสูญเสียหัวหน้าครอบครัว
ก็เป็นช่วงที่ครอบครัวเราลำบากมากพอควรทีเดียว  แต่ ความทุกข์ฉัน
ไม่ใช่ขาดพ่อแล้ว ทำให้ฉันลำบาก 
แต่ชั่วชีวิตของพ่อ  พ่อทำแต่งาน เพื่อครอบครัว เพื่อลูก พ่อลำบาก
มาทั้งชีวิต  บั้นปลายของชีวิต 
พ่อควรจะได้สบายยามแก่เฒ่าบ้าง  แต่พ่อก็จากไปก่อน นี่เป็นแผล
ในใจที่ไม่มีวันลบลืม  ลบเลือน จริง ๆ 
ถ้าไม่มีพ่อสนับสนุนให้ฉันเรียนหนังสือ ฉันคงไม่ได้มีความรู้ มีอาชีพ
ที่ดีอย่างที่เป็นอยู่ในทุกวันนี้  
เรื่องที่สอง  ก็เป็นบาดแผลแห่งความรัก  ตามประสาของวัยหนุ่ม
 วัยสาว  คิดว่า  ทุกคนก็ต้องผ่านพบประสบการณ์
เรื่องของความรักของหนุ่มสาวมาเช่นกัน   ความรักวัยหนุ่มสาว 
 เป็นรักที่ค่อนข้างรุนแรง ถ้าผิดหวัง 
ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้  ก็อาจจะเกิดโศกนาฏกรรมอย่างที่เรา
เคยอ่านเจอกันบ่อย ๆ ในหนังสือพิมพ์ 
บาดแผลแห่งความรัก ชนิดนี้ เชื่อเถิด จำแบบชนิด ไม่มีวันลืมเลือน
 อย่างแน่นอน ค่ะ บาดแผลแห่งความรักของฉัน 
เกิดขึ้นด้วย  คำวางแผนอย่างสวยหรูในการแต่งงาน  แล้วก็ไม่ได้ทำอย่างที่ได้เขาพูดไว้ เพียงเหตุผล คือ  ผู้ใหญ๋บอกว่า  
"ดวงไม่สมพงษ์กัน " อ่านแล้วก็็น่าขันเนาะ  บาดแผลนี้  คงใช้ว่า  
ความทุกข์ที่ไม่มีวันลบลืม ไม่ได้ 
คงต้องใช้ว่า  ความทุกข์ที่ไม่มีวันลืมเลือน ได้ อิอิ  เพราะเป็นความทุกข์
ที่ก่อให้เกิดความอับอายในชีวิตมากทีเดียว 

แต่อย่างที่บอกแล้วว่า  ฉันเป็นคนค่อนข้างเข้มแข็ง  เรียนรู้เรื่องธรรมะ
จากแม่ เห็นแม่ไหว้พระ สวดมนตร์มาตั้งแต่เด็ก 
ประกอบกับ ความรักของแม่  ความใส่ใจของแม่  ฉันก็ผ่านพ้น วิกฤต
ของชีวิตครั้งนั้นไปได้อย่างปลอดภัย

แต่ถามฉันว่า  บาดแผลนี้  ทุกข์นี้ ลบลืมไปไหม  ไม่หรอก เพียงแต่
ลบเลือน  เมื่อไรที่ถูกสะกิดเข้า ก็ทุกข์ได้
แต่จากการผ่านชีวิตมานาน ผ่านประสบการณ์มาก็ไม่น้อย เรียนรู้หลักการ
ทางศาสนาพุทธมาก็ไม่น้อย 
ก็สามารถดึงจิตใจให้สู่ภาวะปกติได้อย่างรวดเร็วพอควรนะ  

เรื่องที่ 3  เป็นความทุกข์ครั้งใหญ่สุดในชีวิตเท่าที่เคยมีความทุกข์แหละ
นั่น ก็คือ การสูญเสียแม่ที่อยู่ด้วยกันมาเพียงสองคน
เป็นสิบ ๆ ปี หลังจากสูญเสียพ่อ แล้วอยู่ ๆ แม่ก็มาจากไปด้วยโรคที่
ไม่น่าต้องจากไป เพียงแค่กระเพาะปัสสาวะอักเสบ เฮ้อ! 
ไม่มีโอกาสได้เตรียมตัวเตรียมใจ เราสองแม่ลูก อยู่กันเพียงสองคน ย่อม
มีความผูกพันกันอย่างแน่นอน 
เวลาที่แม่จากไป อย่างที่เราไม่ได้เตรียมใจไว้ก่อนเลย  จึงเป็นความทุกข์
ที่ไม่มีวันลบลืม  ลบเลือนได้ เป็นช่วงทุกข์
มากกว่าทุกข์ใด ๆ ที่เคยเจอ กว่าจะดึงสติสตังเข้าสู่ภาวะปรกติก็หลาย
เดือนอยู่  ธรรมะเป็นสิ่งเยียวยาที่ดีที่สุด ค่ะ 

ทุกปี ฉันจะนำน้อง หลาน เหลน โหลน ไปเยี่ยมท่านทั้งสองคนไม่เคย
ขาด ไปที ก็อดสะท้อนใจ คิดถึงพระทั้งสององค์
และสักวันหนึ่ง  ฉันก็คงได้พบพระทั้งสององค์ของฉันอย่างแน่นอน ค่ะ 



พวกเราลูกหลาน เหลน โหลน ไปเยี่ยมพ่อ แม่ (ป่ ย่า ตายาย  ทวด)

ทุกข์เรื่องสุดท้าย  ก็ถือว่า เป็นทุกข์ที่ไม่มีวันลบลืม ลบเลือนได้อีกเรื่อง
หนึ่ง และคิดว่า น่าจะเป็นเรื่องความทุกข์
สุดท้ายแล้วเถอะนะ  เราอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เล็ก ๆ จนโตเป็นหนุ่มใหญ่
กิน นอนอยู่ด้วยกันตลอดเวลา  เหมือนแม่ลูก เป็นเพื่อน
หลังจากที่แม่จากฉันไปประมาณสิบกว่าปี   ก็มีมันนี่แหละ ที่เป็นเพื่อน
คู่ทุกข์คู่ยาก กลับจากงาน ได้พูด ได้คุย 
ได้เล่นกัน กินข้าวพร้อมกัน  เป็นเช่นนี้  13 ปีเศษ ๆ  ความรัก ความ
ผูกพัน  มีมากมายยากที่จะพร่ำพรรณนา
ให้เข้าใจความรู้สึกของเราที่มีต่อกัน  แต่ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ ก็ไม่มี
อะไรเที่ยงแท้  หลังจากที่ฉันเกษียณ
ได้ไม่กี่เดือน มันก็มีอันต้องจากฉันไปตามวิถีทางของอายุขัย ทั้ง ๆ ที่รู้
ว่า  สักวันหนึ่ง การพลัดพรากจากกัน
มันก็ต้องมาถึงอย่างแน่นอน  แต่เวลาที่เกิดการพลัดพราก  ฉันก็ทำใจ
ไม่ได้อยู่นานหลายเดือน  ผอมไปเป็นกิโลเหมือนกัน

ลูกชายที่เป็นทั้งลูกและเพื่อน เป็นคู่ทุกข์คู่ยากมาถึง 13 ปี ค่ะ และ
ไม่เคยคิดที่จะหาใครมาแทนที่มันอีกเลย 

ฉันก็ขอจบเรื่อง "ความทุกข์ที่ไม่มีวันลบลืม"  ตะพาบกิโลเมตรที่ 202
แต่เพียงเท่านี้ ค่ะ 




Create Date : 30 เมษายน 2561
Last Update : 1 พฤษภาคม 2561 20:54:53 น.
Counter : 1144 Pageviews.		  
38 comments
Share
: พู่กันเดียว - 27 ปี : กะว่าก๋า
(4 ส.ค. 2565 05:18:04 น.)		1 ส.ค. 65 ไปโรงเรียนค่ะ.... kae+aoe
(3 ส.ค. 2565 08:34:48 น.)
นี่งบตีกระหรี่ สมาชิกหมายเลข 7115969
(3 ส.ค. 2565 17:09:10 น.)		ความสุขเล็กๆ noinoi42
(2 ส.ค. 2565 16:11:18 น.)

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณบาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน, คุณtuk-tuk@korat, คุณกะว่าก๋า, คุณRinsa Yoyolive, คุณข้ามขอบฟ้า, คุณnewyorknurse, คุณmambymam, คุณmastana, คุณtoor36, คุณkae+aoe, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณชีริว, คุณสองแผ่นดิน, คุณเริงฤดีนะ, คุณThe Kop Civil, คุณNior Heavens Five, คุณซองขาวเบอร์ 9, คุณอุ้มสี

  
สวัสดีค่ะอาจารย์ เห็นด้วยว่าทุกคนมีความทุกข์ที่ไม่มีวันลบลืม แต่อาจจะคล้ายหรือต่างกัน เวลาจะช่วยทำให้ความทุดข์นั้นเบาบางลงได้จริงๆค่ะ
โดย: บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน วันที่: 1 พฤษภาคม 2561 เวลา:21:18:30 น.
  
เหลือเป็นรอยในดวงใจอยู่นะคะ
โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 1 พฤษภาคม 2561 เวลา:21:57:27 น.
  
ความทุกข์ที่อาจารย์เล่าไว้ในบล้อก
ล้วนเป็นการพลัดพรากจากคนที่รักมาก
รวมทั้งสัตว์เลี้ยงอันเป็นที่รักด้วย

เป็นความทุกข์ที่ยากจะลบลืมจริงๆครับ

โหวตครับอาจารย์
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 พฤษภาคม 2561 เวลา:22:43:44 น.
  
เห็นด้วยเลยค่า
ที่บอกว่า ลบลืม จึงมี
ความหมายเน้นหนักไปกว่า ลบเลือน

กว่า 13 ปัีมีสัตว์เลี้ยงที่รักมาก ไม่อยากให้จากไป
เป็นอะไรที่ทรมานมากจริงๆค่ะที่จะผ่านเวลานั้นได้อย่างยากเย็น
รินเคยเลี้ยงมวมาแล้วอ้วนพีสวยมาก จนมันตายไป
ก็ไม่เคยคิดเลี้ยงแมวอีกเลยเป็นสิบๆ ปีแล้วเหมือนกันค่า


โหวตค่า


โดย: Rinsa Yoyolive วันที่: 1 พฤษภาคม 2561 เวลา:23:04:30 น.
  
สวัสดีค่ะอาจารย์
มาอ่านตะพาบบ้านอาจารย์ค่ะ
ความทุกข์ที่สูญเสียคนที่เรารัก คงไม่มีใครลืมความทุกข์นี่ได้
ไม่ว่าคนหรือสัตว์ถ้าเรารักและผูกพันธ์ด้วยมากๆก็ลบลืมได้ยากนะคะ
แต่เพราะวันเวลาที่ผ่านไป อายุมากขึ้น ทำให้เรารู้จักปลง
ไม่งั้นชีวิตก็คงไม่ต้องดำเนินต่อไป เพราะมัวแต่จะหมกมุ่นอยู่กับความทุกข์

อาจารย์รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
โดย: ข้ามขอบฟ้า วันที่: 2 พฤษภาคม 2561 เวลา:1:55:22 น.
  
สวัสดีค่ะอาจารย์
มาอ่านตะพาบค่ะ ความทุกข์ที่สูญเสียคุณพ่อ คุณแม่
เป็นความทรงจำที่ไม่อาจจะลืมได้กับทุกๆคนเลยนะคะ
ต่อให้เป็นคนเข็มแข็งอย่างไร ก็ยังทุกข์สาหัสทีเดียว

ลูกชายที่น่่ารักก็มาจากตอนอจ.เกษียณอีก
ถึงมีมาใหม่ก็ยังไม่สามารถลืมหรอกค่ะ

รักษาสุขภาพนะคะ
โดย: newyorknurse วันที่: 2 พฤษภาคม 2561 เวลา:3:46:57 น.
  
ความทุกข์จากการสูญเสียคนที่รัก โดยเฉพาะบุพการี
เป็นทุกข์ที่ใหญ่หลวงจริงๆ ยากจะทำใจและยากจะลืมเลือนจริงๆค่ะ
ไม่ว่ากาลเวลาจะผ่านไปเท่าไหร่ก็ยังทำใจยาก
ทางที่ดีใช้ธรรมะเข้าข่มนั้น ดีที่สุดค่ะ
มนุษย์เรากับความทุกข์มันแยกไม่ออกเลยนะคะ
แต่มาแป๊บเดียวเดี๋ยวมันก้ไป กาลเวลาจะช่วยเยียวยาทุกสิ่งค่ะ

โหวตให้ครูค่ะ


โดย: mambymam วันที่: 2 พฤษภาคม 2561 เวลา:6:00:06 น.
  


สวัสดียามเช้าครับอาจารย์

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 พฤษภาคม 2561 เวลา:6:43:27 น.
  
อ่านแล้วครูเข้มแข็งมากแล้วค่ะ ผ่านมาได้ ในทุกๆ เรื่อง จริงๆ คงจำต้องผ่านให้ได้
ปกติจะเห็นรอยยิ้มของครูตลอดเลยค่ะ ครูดูสดใส ผ่านแล้วก็คงผ่านไป ยิ้มไว้ในทุกๆ วัน
โดย: kae+aoe วันที่: 2 พฤษภาคม 2561 เวลา:9:57:01 น.
  
แก้ไขเรียบร้อยค่ะ

ขอบพระคุณค่ะอาจารย์
โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 2 พฤษภาคม 2561 เวลา:11:26:08 น.
  
มาอ่านงานเขียนของอาจารย์ค่ะ
โดย: sawkitty วันที่: 2 พฤษภาคม 2561 เวลา:11:50:34 น.
  
ครูเรียนภาษาจีน ดีจังเลยค่ะ ได้ภาษาเพิ่มมาอีก
สมัยนี้ภาษาจีน เป็นอีกภาษาที่ใช้กันเยอะนะคะ
หลานสาวหนูเรียนที่โรงเรียน เธอบอกว่ายากมาก

ขอบคุณครูที่แวะชมดอกสโนว์ดรอปค่ะ



โดย: mambymam วันที่: 2 พฤษภาคม 2561 เวลา:12:07:15 น.
  
กราบสวัสดีค่ะอาจารย์ อ่านแล้วเกิดความรู้สึกมากๆฮ่ะ
มนุษย์ มีความสำนึกในใจ มีความรู้สึกที่ไม่ลบเลือนไปจาก
ความทรงจำในอดีต.. บางเรื่องก็เลือนสลายไปในวัยเยาว์
บางเรื่องติดอยู่ในความทรงจำไปตลอด ไม่เคยลบเลือนจริงๆ

เรื่องที่เป็นความทุกข์ล้วนเป็นสิ่งที่ผูกพันที่อยู่ด้วยกันมานาน
ดั่งที่อาจารย์เขียนถึงคุณพ่อ และสัตว์เลี้ยงการพลัดพรากจากกัน
เป็นความทุกข์ กว่าจะทำใจได้ ต้องใช้เวลาค่อนข้างมากทีเดียว

กราบขอบพระคุณค่ะอาจารย์ รวมที่หลังไมค์ด้วยนะคะ
อาจารย์สุวิมล Diarist ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: mastana วันที่: 2 พฤษภาคม 2561 เวลา:12:45:15 น.
  
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

ผมชอบคำว่า "หัวใจตื่นรู้" ครับ
ตื่นรู้ในอะไร ?
ตื่นรู้ในความจริ
พอคนเรายอมรับและเข้าใจความจริงได้
ความทุกข์ก็หายไปเยอะเลยครับ

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 พฤษภาคม 2561 เวลา:19:53:16 น.
  
การสูญเสียการจากไปของคนที่เป็นที่รัก แม้แต่สัตว์ที่เรารัก เป็นเรื่องที่ยากที่จะลืมจริงๆ น้องหมาที่บ้านผมก็คล้ายๆ ของอาจารย์นี่แหละครับ
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 3 พฤษภาคม 2561 เวลา:1:16:04 น.
  

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 พฤษภาคม 2561 เวลา:6:41:23 น.
  
มาส่งกำลังใจให้ค่ะ
โดย: kae+aoe วันที่: 3 พฤษภาคม 2561 เวลา:8:34:16 น.
  
มาอ่านค่ะครู....ชอบเพื่อนสี่ขามากค่ะ
โดย: โอน่าจอมซ่าส์ วันที่: 3 พฤษภาคม 2561 เวลา:11:38:08 น.
  
พออาจารย์ทักก็เอะใจว่าลบเลือนคุ้นกว่าจริงๆ แต่ลบลืมหนักกว่า
ตอนอาจารย์อยู่ปี 1 คุณพ่ออายุ 66-67 แล้ว แสดงว่าห่างจากอาจารย์หลายปีมากเลยนะครับ
ทั้งคุณพ่อคุณแม่เป็นความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่จริงๆ ยังรัก ยังผูกพัน และไม่ได้เตรียมตัวว่าจะสูญเสีย ตอนคุณพ่ออาจารย์ยังเด็ก รู้สึกว่ายังไม่ได้ตอบแทนอะไรพ่อด้วย
ขอยกคำพูดคุณพ่อของชิซุกะจังจากเรื่องโดราเมอนมานะครับ "แค่ลูกเติบโตอย่างเข้มแข็งก็เป็นของขวัญที่วิเศษที่สุดของพ่อแล้ว"
ไว้ทำดีกับคนรุ่นต่อๆไปแทนส่วนของคุณพ่อด้วยครับ pay it forward ครับ
ส่วนเรื่องที่สองถ้าเกิดขึ้นจริงชีวิตคงเปลี่ยนไปอีกแบบเลยครับ ไม่ว่าจะดีขึ้นหรือแย่ลง (ชีวิตโสดก็อิสระดีนะ) แต่เหตุผลของผู้ใหญ่ไม่เข้าท่าเลย
เจ้าหมาน่อย หรือสัตว์เลี้ยงทุกชนิดผมไม่อยากเลี้ยงเลยครับ เพราะสุดท้ายมันก็ต้องจากเราไป ขนาดแมวจรจัดที่เข้ามาอยู่บ้านพ่อไม่ถึงปียังผูกพันกับมันเลย (ดีนะมันเดินออกจากบ้านแล้วหายไป ไม่ได้ตายให้ดู)

ป.ล. ช่วงนี้งานเยอะจริงๆครับ อาจารย์อัพบล็อกถี่กว่าผมแล้วนะเนี่ย ว่าจะกลับไปอ่านบล็อกเก่าๆ บล็อกใหม่ขึ้นมาตลอด
โดย: ชีริว วันที่: 3 พฤษภาคม 2561 เวลา:22:54:47 น.
  
จากบล็อกที่ไปพูดคุย
เคยมีคนถามผมนะครับ ว่าจะโฆษณาบล็อกตัวเองให้คนอื่นรู้จักได้อย่างไร ผมก็ไม่รู้หรอกว่าต้องทำยังไง ที่แนะนำมันเป็นวิธีที่ผมใช้ แต่ส่วนมากคนอื่นไม่ค่อยใช้หรอกครับ จะว่าไปช่วงหลังๆ ผมก็ไม่ค่อยแวะไปอ่านบล็อกที่เพื่อนบล็อกใหม่ๆ เขียน ส่วนหนึ่งเพราะเวลาที่มีค่อนข้างจำกัดนี่แหละ
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 3 พฤษภาคม 2561 เวลา:23:26:24 น.
  
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

คนรวยแล้วไม่โลภ
ผมแทบไม่เคยเห็นเลเยครับ 555
เพราะฉะนั้นแล้วคำว่าพอเพียงหรือเพียงพอ
จึงทำได้ยากยิ่งจริงๆครับ


โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 พฤษภาคม 2561 เวลา:23:33:46 น.
  
เป็นตะพาบที่ตรง Concept จริงๆ
ท่านคงนั่งมองความเจริญเติบโตของครอบครัวของท่าน
อย่างมีความสุขอยู่เบื้องบน

กราบสวัสดีตอนเช้าค่ะ อจ.

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
haiku Art Blog ดู Blog
mcayenne94 Travel Blog ดู Blog
ชีริว Travel Blog ดู Blog
อาจารย์สุวิมล Literature Blog

โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 4 พฤษภาคม 2561 เวลา:6:28:52 น.
  


สวัสดียามเช้าครับอาจารย์

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 พฤษภาคม 2561 เวลา:6:34:41 น.
  
สวัสดีค่ะ ไปเชงเม้งเหมือนกันเลย ซีไปทุกครั้งที่ไปได้ค่ะ
โดย: kae+aoe วันที่: 4 พฤษภาคม 2561 เวลา:9:14:21 น.
  
ของผมตรงกับอาจารย์ สุนัขที่เลี้ยงไว้มาเสียไปเหมือนกันครับ ไม่มีความทุกข์แล้วแต่ก็ยังคงคิดถึงอยู่ตลอดเลยครับ
โดย: The Kop Civil วันที่: 4 พฤษภาคม 2561 เวลา:13:25:23 น.
  
สวัสดียามเย็นครับอาจารย์
เวลาทุกข์ไม่สามารถลืมได้ครับ แต่เวลาจะเยียวยาความทุกข์ให้เบาบางลงครับ
โหวตครัย
โดย: Nior Heavens Five วันที่: 4 พฤษภาคม 2561 เวลา:18:41:02 น.
  
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

ความยึดมั่นถือมั่น
ถ้ามีมากเกินไป
ก็กลายเป็นคนถือดี
อันนี้ผมเคยเป็นครับ 555

เคยเป็นเด็กเรียนเก่ง และเชื่อมั่นมากว่าตัวเองคิดถูกทำถูก
สุดท้ายวิธีคิดแบบนี้ทำให้ผมทะเลาะกับคนรอบข้างมากมายฃ
ดีที่ไหวตัวทัน
มาเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ครับ 555
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 พฤษภาคม 2561 เวลา:20:51:02 น.
  
อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 พฤษภาคม 2561 เวลา:6:44:45 น.
  
สวัสดีค่ะครู
มาชวนครูไปชมดอกไม้สีฟ้าของเมืองหนาวกันค่ะ

โดย: mambymam วันที่: 5 พฤษภาคม 2561 เวลา:7:07:31 น.
  
สวัสดียามบ่ายครับอาจารย์สุวิมล
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับ
โดย: Nior Heavens Five วันที่: 5 พฤษภาคม 2561 เวลา:15:06:48 น.
  
ทุกข์ที่ต้องสูญเสียพ่อและแม่ เป็นทุกข์ที่หนักจริงๆ
อีกทุกข์นึงก็คือคนที่เป็นพ่อแม่ต้องสูญเสียลูกก่อนวัยอันควร
นี่คงหนักกว้าลูกสูญเสียพ่อแม่นะคะ
โดย: ซองขาวเบอร์ 9 วันที่: 5 พฤษภาคม 2561 เวลา:19:06:56 น.
  


สวัสดียามเช้าครับอาจารย์


โดย: กะว่าก๋า วันที่: 6 พฤษภาคม 2561 เวลา:6:30:22 น.
  
เที่ยวให้สนุกนะครับอาจารย์ ไว้มีเวลาแวะมานะครับ
วันนี้ผมอัพบล็อกใหม่ ยาวถึงใจ ไว้แบ่งอ่าน 4-5 รอบก็ได้ครับ
โดย: ชีริว วันที่: 6 พฤษภาคม 2561 เวลา:10:25:35 น.
  
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

แก่งกระจานผมเองก็ยังไม่เคยไปเลย
ไว้รอชมภาพกิจกรรมจากบล็อกอาจารย์อีกครั้งครับ


โดย: กะว่าก๋า วันที่: 6 พฤษภาคม 2561 เวลา:22:49:52 น.
  
เป็นความทุกข์ที่ไม่มีวันลบลืม
จริงๆ ค่ะครูออเจ้า

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
สายหมอกและก้อนเมฆ Travel Blog ดู Blog
ตะลีกีปัส Home & Garden Blog ดู Blog
วลีลักษณา Home & Garden Blog ดู Blog
ฟ้าใสวันใหม่ Home & Garden Blog ดู Blog
mcayenne94 Klaibann Blog ดู Blog
mambymam Home & Garden Blog ดู Blog
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog
ข้ามขอบฟ้า Klaibann Blog ดู Blog
อาจารย์สุวิมล Diarist ดู Blog
โดย: อุ้มสี วันที่: 7 พฤษภาคม 2561 เวลา:0:39:37 น.
  


อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 7 พฤษภาคม 2561 เวลา:6:10:35 น.
  
สวัสดียามเช้าค่ะครู
ได้ไปเที่ยวอีกแล้ว ดีจัง แอบอิจฉาค่ะ อิอิ
แก่งกระจาน หนูอยากไปมากกกกก แต่ไม่มีโอกาสสักที
พี่สาวไปหลายหลายปีก่อน เค้าบอกว่าสวย ได้ชมทะเลหมอกด้วยค่ะ

ขอบคุณครูมากค่ะที่แวะชมดอกไม้กับหนู


โดย: mambymam วันที่: 7 พฤษภาคม 2561 เวลา:6:19:47 น.
  
สวัสดีค่ะครู สงกรานต์เด็กๆ รอคอยเลยค่ะ อยากสนุก

อากาศเปลี่ยน ร้อน ฝนตก ครูรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
โดย: kae+aoe วันที่: 7 พฤษภาคม 2561 เวลา:9:02:07 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Suvimol.BlogGang.com

อาจารย์สุวิมล
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [?]

บทความทั้งหมด