โรงละครแห่งความฝัน "โรงละครแห่งความฝัน" เป็นตะพาบกิโลเมตร ที่ 263 ผู้ตั้ง โจทย์ คือ น้อง กะว่าก๋า ค่ะ สำหรับ โจทย์ หัวข้อนี้ ผู้ตั้งคงต้องการให้เขียนถึงโลกที่เราอยู่นี้ ถ้าจะ ให้มันน่าอยู่เหมือนอย่างที่วาดฝันไว้ มันต้องเป็นอย่างไร เพราะโลกที่เราอาศัยอยู่ในขณะนี้ มันสับสน วุ่นวาย ความไม่แน่นอน ของชีวิต ดังที่เพลง "โลกนี้คือละคร" ได้บรรยายไว้ ดังนี้ ค่ะ โลกนี้นี่ดูยิ่งดูยอกย้อน เปรียบเหมือนละคร ถึงบทเมื่อตอน เร้าใจ บทบาทลีลาแตกต่างกันไป ถึงสูงเพียงใด ต่างจบลงไปเหมือนกัน เกิดมาต้องตายร่างกายผุพัง ผู้คนเขาชัง คิดยิ่งระวัง ไหวหวั่น ต่างเกิดกันมาร่วมโลกเดียวกัน ถือผิวชังพรรณ บ้างเหยียดหยันกันเหลือเกิน โลก นี้ คือละคร บทบาทบางตอน ชีวิตยอกย้อน ยับเยิน ชีวิตบางคนรุ่งเรืองจำเริญ แสนเพลิน เหมือนเดินอยู่บนหนทางวิมาน โลกนี้นี่ดูยิ่งดูเศร้าใจ ชั่วชีวิตวัย หมุนเปลี่ยนผันไปเหมือน เปิดฉากเรืองรองผุดผ่องตระการ ครั้นแล้วไม่นาน ปิดม่านเป็นความเศร้าใจ โลกนี้นี่ดูยิ่งดูเศร้าใจ ชั่วชีวิตวัย หมุนเปลี่ยนผันไปเหมือนม่าน เปิดฉากเรืองรองผุดผ่องตระการ ครั้นแล้วไม่นาน ปิดม่านเป็นความเศร้าใจ จากเนื้อหาของเพลง โลกนี้คือละคร จะเห็นว่า เขาบรรยายถึงความเป็น อยู่ของคนบนโลกใบนี้ เหมือนตัวละคร ทุกคนต่างก็มีบทบาท ของตนเองที่ต้องแสดงกันไป เปรียบโลกเป็นโรงละครโรงใหญ่ บางคน ร่ำรวยเหมือนอยู่บนวิมาน บางคนยากลำบาก บางคนก็แบ่งสีผิวกันเหยียดหยันกัน แต่อย่างไร ก็ตาม ในที่สุดไม่ว่า จะรวยจะจน ทุกคนต่างก็ต้องร่างกายผุพังกลับคืนสู่ธรรมชาติ  เกิดมาร่ำรวยสุขสันต์ ชีวิตรื่นรมย์ แต่อะไร ๆ ก็ไม่เที่ยงแท้ วันนี้ร่ำรวย สุขสันต์ แต่ไม่นานความสุขนั้นก็อาจสิ้นสลายไปก็ได้ และก็ไม่มีใครที่อยู่ยงคงกระพันตลอดไป ถึงเวลาเราก็ต้องอำลาจาก โลกใบนี้ไปทุกคน ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสัตว์ แม้แต่ สถานที่ ต้นไม้ ก็มีวันเสื่อมสลายไปตามกาลเวลา เช่นกัน ค่ะ  ทุกคนคงจำ ช่วงช่วงหมีแพนด้า ช่วงช่วงที่น่ารัก เป็นขวัญใจของคน ไทย มีชีวิตความเป็นอยู่อย่างสุขสบาย ก็ต้องมีอันต้องอำลา จากโลกนี้ไปเช่นกัน ค่ะ  โลงสี่เหลี่ยมที่เห็นนี้ ไม่ว่ายากดีมีจน ทุกคนก็จะได้นอนอยู่ในโลงนี้ อย่างแน่นอนเมื่อถึงวาระตามกำหนดของกรรมที่ลิขิตมา โดยไม่สามารถนำสมบัติอะไรติดตัวไปได้เลยแม้แต่ดินสักกำมือเลย เหมือนที่กล่าวไว้ว่า เวลามาเรามาตัวเปล่า เวลาไปก็ไปแต่ตัวเปล่า ที่กล่าวมาทั้งหมดข้างต้นนี้ ฉันว่า เป็นความจริง ชีวิตจริง ๆ ของคนเรา ที่อาศัยอยู่บนโลกใบนี้ ค่ะ แต่โจทย์ตะพาบครั้งนี้ ต้องการให้เราเสนอความฝันของโลกละคร แห่งความฝัน หรือ โรงละครแห่งความฝัน โรงละครแห่งความฝัน คนเราก็มักจะฝันอยากให้ชีวิตสวยงาม ร่ำรวย มีความสุขสบาย อันเป็นปัจจัย 4 ที่เป็นพื้นฐานของชีวิต มนุษย์เรา นั่นเอง คือ ฝันอยากมีบ้าน (ที่อยู่) ที่ใหญ่โต สวยงาม อยู่ อย่างสบาย ฝันอยากมีอาหารที่อร่อย เลิศรส รับประทาน เหมือนคนร่ำรวยเขากินกัน ฝันอยากมีเครื่องนุ่มห่มที่ดี ๆ สวย ๆใส่กัน ฝันสุดท้ายของปัจจัยสี่ ก็คือ เวลาเจ็บไข้ได้ป่วย มียาดี ๆ รักษา ได้เข้ารับการรักษาจากโรงพยาบาลดี ๆ ฉันคิดว่า คน เราน่าจะอยากมีความฝันเช่นนี้ อันเป็นปัจจับพื้นฐาน ในการดำรงชีวิต แต่ฝันนอกเหนือจากปัจจัยพื้นฐานดังที่กล่าวมาแล้ว นั้น เช่น ฝันอยากมีอำนาจอยู่เหนือคนอื่น ฝันอยาก เป็นคนสำคัญของทุกคน หวังเป็นใหญ่เป็นโต ความฝันเช่นนี้ไม่ได้ สร้างสรรค์ให้โรงละครโรงนี้อยู่เย็นเป็นสุขแน่ สรุป ฉันคิดว่า โรงละครแห่งความฝัน ของฉัน น่าจะเป็นเช่นนี้ คือ มี ปัจจัยสี่ เพื่อดำรงชีวิตให้อยู่อย่างพอเพียง ไม่ต้องถึงกับ ร่ำรวยมหาศาล มีบ้านใหญ่โต มีเสื้อผ้าสวย ๆ เวลาเจ็บไข้ได้ป่วย ก็ขอ ให้มียาดี รักษาโรคภัยไข้เจ็บให้หายเจ็บป่วย ไม่ต้องไขว่คว้าหาห้องคนไข้ที่หรูหราอำนวยความสะดวกสบายเหมือน ยังกับไปพักที่โรงแรมใหญ่โต หรูหรา ค่ะ ถ้าทุกคนมีความฝันอยากให้โรงละคร(โลก) แห่งความฝันเช่นนี้ โรง ละคร (โลก) โรงนี้ คงจะเป็นโรงละครที่น่าอยู่อย่างแน่นอน ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต สวัสดี ค่ะ
ทุกๆสิ่งก็ต้องถูกส่งคืนสู่ธรรมชาตินะคะ
แค่...พอ ก็พอเพียง วันนี้ฝนตกทั้งวันเลยค่ะคุณครู^^  โดย: สันตะวาใบข้าว
  วันที่: 17 ตุลาคม 2563 เวลา:16:00:55 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
เนื้อเพลงในยุคก่อน มีสัมผัสสวยงาม ความหมายก็ดีด้วยครับ บางเพลงผมคิดว่าเป็นบทกวีที่มีทำนองได้เลย ผมก็คิดเหมือนอาจารย์ครับ แล้วแต่เวรแต่กรรมของเขาเลย แต่ลูกชายสองคนก็ต้องมารับเคราะห์ที่ไม่ควระจเกิดขึ้นเลย  โดย: กะว่าก๋า
 วันที่: 17 ตุลาคม 2563 เวลา:18:39:06 น.คนเรามันก็แค่นี้จริงๆ ครับ สุดท้ายไม่ว่าจะยากดีมีจน หรือมีอำนาจยศถาบรรดาศักดิ์แค่ไหน สุดท้ายก็ต้องตาย ไม่มีใครใหญ่กว่าโลงได้เลย
โดย: คุณต่อ (toor36
 ) วันที่: 18 ตุลาคม 2563 เวลา:0:27:17 น.สวัสดีค่ะอาจารย์
คนเราก็ฝันต่าง ๆ กันไป น่าจะมาจากการที่เราคิดว่าอะไรทำให้มีความสุขนะคะอาจารย์ โดย: tuk-tuk@korat
 วันที่: 18 ตุลาคม 2563 เวลา:16:48:05 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
ผมเคยเจอประสบการณ์ตรงครับ ตอนนั้นผมเป็นเด็ฏนักเรียน เคยวาดต้นไม้สีเขียว ใบไม้สีแดง แล้วอาจารย์ก็บอกว่า "ไปแก้มาใหม่ ไม่มีหรอกใบไม้สีแดง ต้องใบไม้สีเขียว ต้นสีน้ำตาล"" แต่ยุคนั้นยังไม่มีอินเตอร์เน็ตเหมือนยุคนี้ ไม่งั้นผมจะเอาภาพไปยืนยันกับอาจารย์เลย ว่าใบไม้เปลี่ยนสีที่เป็นใบสีแดงนั้นมีอยู่จริงๆครับ 555  โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 18 ตุลาคม 2563 เวลา:19:29:23 น.หลังๆเวลาอ่านบล็อกน้อย เลยตั้งใจอ่านเฉพาะบางบล็อกเหมือนกันครับ
บล็อกที่เขาไม่ตั้งใจอ่านเราเราก็ไม่ตั้งใจอ่านของเขาไปด้วย พวกนี้น่าจะเป็นบล็อกที่ไม่ซีเรียสกับเรื่องเม้นท์มาก เอาเม้นท์เห่ยๆไป อิอิ .... โจทย์ตะพาบครั้งนี้คอฟุตบอลเห็นชื่อโจทย์แล้วนึกถึงสนามเหย้าของทีมแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดครับ เพลงโลกคือละคร เห็นชื่อทีแรกคืดว่าเพลงที่ร้องว่า "โลกคือละคร ทุกคนต้องแสดง ทุกคนทนไป ♪" ...แต่นั่นชื่อเพลงสุขกันเถอะเรา! ชีวิตนี้ไม่เที่ยง ใครจะคิดว่าอาจารย์จะยกเอาเจ้าช่วงช่วงขึ้นมานะเนี่ย ผมไม่ได้ไปสวนสัตว์เชียงใหม่เป็นสิบปีแล้วครับ ตอนนี้หลินฮุ่ยคงเหงาน่าดู ปัจจัย 4 เป็นความต้องการพื้นฐานที่สุดแล้วครับ ถ้าตามบันไดความต้องการ 5 ขั้นของมาสโลว์แล้วก็อยู่ล่างสุดเลย ถัดขึ้นมามนุษย์ก็จะต้องการความปลอดภัย-ความรัก-ความเคารพ-ความสมบูรณ์ของชีวิต ของผมคงหยุดอยู่แถวๆ ขั้นความรักละมั้ง โดย: ชีริว
 วันที่: 18 ตุลาคม 2563 เวลา:21:17:27 น.สวัสดีค่ะอจ. น้อยก็ต้องการแค่พอดีๆ บ้านก็แค่เป็นห้องยาวๆ เดินไม่หกล้ม มีเงินพอใช้จ่ายก็พอแล้ว ไม่อยากได้บ้านใหญ่ ดูแลไม่ไหว เสื้อผ้า ของใช้ก็มีพอควร ไม่ต้องซื้อแพงๆ เพราะไม่ได้ไปไหนแล้ว ขอบคุณที่แก้คำสะกดที่ถูกต้องนะคะ โดย: newyorknurse
 วันที่: 19 ตุลาคม 2563 เวลา:2:58:05 น.สวัสดีครับ
บอลจะฝันเป็นช่วงๆ ทุกๆวันที่ 1 กับ 16 ของทุกเดือนครับ ฮ่าๆๆๆๆ โดย: ทนายอ้วน
 วันที่: 19 ตุลาคม 2563 เวลา:14:02:55 น.อาจารย์สุวิมล Literature Blog
ปีนี้ ปลงให้กับทุกสิ่งในโลกใบนี้ และชีวิตจริง ๆ ค่ะ ส่งกำลังใจนะคะ อาจารย์ โดย: mariabamboo
 วันที่: 19 ตุลาคม 2563 เวลา:18:39:10 น.สวัสดียามเช้าครับอาจารย์
ทุกวันนี้พ่อๆแม่ๆนั่งคุยกัน ก็ไม่พ้นเรื่องลูก เรื่องการศึกษานี่ล่ะครับ แต่ละบ้านก็มีวิธีเลี้ยงลูกแตกต่างกันออกไป ผมไม่กล้าสอนใครเลย เพราะเชื่อว่าทุกบ้านก็ต้องหาวิธีเลี้ยงดูลูกที่เหมาะสมที่สุด สำหรับลูกตัวเองครับ    โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 20 ตุลาคม 2563 เวลา:6:58:45 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
สติเป็นสิ่งที่สำคัญจริงๆครับ คนฆ่าตัวตายก็เพราะขาดสติจริงๆ น่าเศร้านะครับ ถ้าขยับอีกนิด คิดดีดีอีกที เขาอาจจะเห็นว่าชีวิตนี้ไม่มีทางตันก็ได้นะครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 20 ตุลาคม 2563 เวลา:22:05:26 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
ในบ้านมีแม่ผมกินคนเดียวครับ คนอื่นกินเป็นบางมื้อ ผมเคยกินเจอยู่ปีเดียว หลังจากนั้นก็กินปกติครับ 555 อวิชชา เป็นอันตรายต่อชีวิตจริงๆครับ พาคนให้หลงผิดไปไกลสุดกู่ได้เลย โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 21 ตุลาคม 2563 เวลา:14:45:16 น.เห็นโลงศพแล้วปลงอนิจจัง
อีกไม่นาน เราก็กลายเป็นฝุ่น โดย: fevestival (สมาชิกหมายเลข 6023213
) วันที่: 22 ตุลาคม 2563 เวลา:1:31:29 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
เวลาเขียนถึงคำว่า "จิต" ผมใช้แทน "ความคิด" เลยครับอาจารย์ ความคิดเป็นตัวสร้างสิ่งต่างๆทั้งเรื่องดีและเรื่องร้าย ใครดูแลจิตของตนได้ ก็คิดไปในทางที่ดีแน่นอน วางจิตลง ในความหมายที่ผมต้องการสื่อ ก็คือ ให้รู้ทันสิ่งที่เกิดขึ้นกับความคิดของตัวเรา รู้ทันแล้วก็ไม่ปล่อยให้ความคิดมาครอบงำตัวเราครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 22 ตุลาคม 2563 เวลา:15:41:03 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
การย้ายของนี่เหนื่อยจริงๆครับอาจารย์ ช่วงนี้ผมเริ่มจัดหนังสือใหม่ แค่ยกขึ้นยกลงก็ปวดหลังแล้วล่ะครับ 555 พอมีเวลาว่างก็เริ่มจัดร้าน ทำความสะอาดไปวันละนิดวันละหน่อย เหนื่อยแต่ก็เหมือนได้ออกกำลังกายไปด้วยเลยครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 23 ตุลาคม 2563 เวลา:20:18:40 น.สวัสดียามค่ำครับอาจารย์
บางทีชีวิตคนเราก็เหมือนละครบทหนึ่งนะครับ โหวตครับ โดย: Nior Heavens Five
วันที่: 23 ตุลาคม 2563 เวลา:21:57:47 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
โห...อ่านที่อาจารย์เม้นท์เรื่องของแบ๊งค์เก่า เหรียญเก่า เทคนิคของคนรับซื้อ ต้องบอกว่าเขี้ยวคมมากๆเลยนะครับ กดราคามากๆเลย ผมคิดว่าน่าจะคล้ายๆการซื้อของเก่า ของโบราณ หรือพระเครื่อง ก็คงมีเทคนิคการซื้อขายแบบนี้เช่นกันครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 24 ตุลาคม 2563 เวลา:21:51:53 น.อัพบล็อกใหม่แล้วครับอาจารย์ ช่วงนี้อัพภาพยนตร์ไปก่อนนะครับ
บล็อกกาญจนบุรีนี่คือรออีกทริปนึง ขอไปเก็บเส้นทางรถไฟสายมรณะเพิ่มอีกหน่อย จะได้เขียนเนื้อหาต่อกันได้เลย รอชมทริปน่านด้วยครับผม โดย: ชีริว
วันที่: 25 ตุลาคม 2563 เวลา:20:13:47 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
อาแปะสอนผมเสมอครับ ว่าจิตสุดท้าย คือ ตัวกำหนดภพภูมิ ดังนั้นอาแปะจึงเน้นย้ำให้ผมฝึกสติให้มั่นอยู่เสมอ หลายครั้งที่ต้องแก้ปัญหา หรือเจอสถานการณ์ที่รับมือยาก พอมีสติ ก็สามารถผ่านพ้นไปได้จริงๆครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 26 ตุลาคม 2563 เวลา:21:51:36 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
สติเป็นสิ่งสำคัญจริงๆครับ และผมก็เผลอสติหลุดบ้างในบางเวลา โดยเฉพาะเวลาที่โกรธครับ สติกระเจิงเลย 555 โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 27 ตุลาคม 2563 เวลา:19:05:41 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
งานเขียนชุดนี้ผมเขียนไว้สองสามปีที่แล้ว แสดงว่าในตอนนั้นผมคงสนใจเรื่องจิตมากเป็นพิเศษครับอาจารย์ เลยเขียนหัวข้อนี้ติดๆกัน โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 28 ตุลาคม 2563 เวลา:11:59:51 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
ทุกข์ทบต้น คำนี้เห็นภาพชัดเจนเลยครับอาจารย์ คนเราบางทีทุกข์นิดเดียว ไปกู้ความทุกข์มาเพิ่มเป็นดอกเบี้ย ด้วยการคิดซ้ำๆย้ำๆในทุกข์นั้นนะครับ 555 โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 29 ตุลาคม 2563 เวลา:16:37:36 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
บทกวีในบล็อกของผมวันนี้ เป็นคำนำในหนังสือภควานที่ผมทำเอาไว้เมื่อหลายปีก่อนครับ นัยยะของบทกวีนี้ คือ การเตือนตนเองว่า เรามีคุณสมบัติเดียวกับพระเจ้าหรือพระพุทธเจ้า แต่เราต้องลงมือปฏิบัติตามรอยทางของพระองค์ แล้วเราก็จะเข้าถึงความเป็นหนึ่งเดียวกัน กับสิ่งที่เราเคารพหรือศรัทธานั่นเองครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 30 ตุลาคม 2563 เวลา:20:28:14 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 44 คน [
มีความหมายที่ลึกซึ้งมากๆ
เขียนถึงสัจธรรมเลยนะครับอาจารย์
สามวันที่แล้วยามที่ร้านเส้นเลือดในสมองตีบ
พูดไม่ได้เป็นอัมพฤกษ์
ผมรีบโทรตามรถพยาบาลมารับไปรักษา
อีกวันถัดมาผมไปเยี่ยม
หน้าตาท่าทางก็ดูไม่แย่อะไร
ตีห้าคืนถัดมาต้องผ่าตัดสมองทันที
เพราะสมองบวม
ผมเตือนเขาบ่อยมากว่าให้ลดการดื่มเหล้าลงบ้าง
แต่ก็ไม่เคยเกิดขึ้นเลย
สุดท้ายภาระหนักก็ไปตกอยู่กับลูกชายทั้งสองคน
ที่ต้องดูแลพ่อที่อาจจะป่วยเป็นอัมพาตไปอีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้ครับ
เห็นแล้วก็สงสารเด็กหนุ่มสองคนนี้จริงๆ
แม้ทุกคนจะจบลงตรงกล่องไม้สี่เหลี่ยมดังภาพในบล็อกอาจารย์
แต่ช่วงเวลาก่อนที่จะตาย หากอยู่อย่างทรมาน
คนที่ต้องดูแลก็เหน็ดเหนื่อยสาหัสแน่นอนเลยครับ