ให้อภัย "ให้อภัย" เป็นโจทย์ตะพาบกิโลเมตรที่ 173 ผู้ตั้งโจทย์ ครั้งนี้ คือ น้อง กะว่า ก๋า ค่ะ  ภาพสวนดอกไม้อันสวยสดงดงาม ท่านเห็นแล้ว ต้องเกิดความรู้สึก สุขใจ สบายใจ มีความสุข ใช่ไหม คะ คงไม่มีใคร ตอบว่า ไม่เห็นสวยเลย เบื่อ ไม่รู้เอามาให้เห็นทำไม ไม่เห็นมีอะไร น่าสนใจ เดี๋ยวมันก็เหี่ยวเฉากลายเป็นปุ๋ยไปแล้ว ถ้าใครที่เห็นแปลงดอกไม้ที่สวยงามเช่นนี้แล้ว มีความรู้สึกเช่นที่ฉัน กล่าวมา ฉันคิดว่า จิตเขาไม่ปรกติแน่นอน นะคะ  นี่ก็เป็นภาพธรรมชาติที่สวยงาม ความเขียวขจีของต้นไม้ ความเย็นฉ่ำ ของสายน้ำที่ไหลเอื่อย ๆ เป็นระลอกคลื่นน้อย ๆ ยามถูกสายลมพัดผ่าน ใครเห็นบรรยากาศเช่นนี้ หัวใจนั้นก็อดไม่ได้ ที่จะเป็นสุข สบายใจ เบิกบานในอารมณ์แน่นอน ที่กล่าวมาข้างต้น เพื่อให้เห็นว่า คำว่า อภัย คือ การที่ไม่ถือโทษโกรธ เคืองคนที่เขาทำไม่ดีกับเรา ซึ่งก็ คือ "ให้อภัย" นั่นเอง ให้อภัยแล้ว มันได้ประโยชน์อะไรล่ะ สิ่งที่ได้ตามมานั้น ก็คือ ได้ใจ ที่สบาย ไม่ทุกข์ ไม่เต็มไปด้วยไฟแห่งความแค้น ซึ่งเปรียบเสมือนหนึ่งเป็นไฟสุมอกให้เร่าร้อน อารมณ์ฉุนเฉียว หา ความสุขทางใจไม่ได้เลย กินก็ไม่ได้ จะนั่ง จะนอน จะยืน ก็ดูร้อนไปหมด อารมณ์ก็ฉุนเฉียว ไม่มีใครอยากเข้าใกล้คนที่มีอารมณ์ เช่นนี้อย่างแน่นอน ค่ะ ส่วนคนที่ทำร้ายเรา เขาก็สะใจที่เห็นเราโกรธเต้นไปตามคำพูดของเขา ลองคิดดูซิคะว่า ใครที่เป็นทุกข์ มันก็คือ ตัวของเรา นั่นเอง เข้ากับคำสอนที่ว่า "แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมาร" เราก็น่าจะเลือกเป็น พระดีกว่า เพราะหน้าตาไม่น่าเกลียดเหมือนมาร ไงคะ จะเห็นได้ว่า ถ้าเราเอาชนะจิตใจเรา "ให้อภัย" แก่คนที่ทำร้ายเราได้ นั้น จิตใจเราจะไม่เร่าร้อน ร้อนรน เหมือนหนึ่ง เรานั้นได้อยู่ท่ามกลางธรรมชาติอันสวยงามของสวนดอกไม้ หรืออยู่ ท่ามกลางธรรมชาติของป่าเขาลำเนาไพร และสายน้ำที่ไหลผ่านหัวใจทำให้ใจเรานั้นชุ่มฉ่ำ เยือกเย็น สบายใจ เมื่อมีความเยือกเย็น สบายใจ ปัญญาก็เกิด และคิดแก้ปัญหา อุปสรรคที่พบเจอได้อย่างแน่นอน ท่านว่าจริงไหม ล่ะคะ ถ้าไม่เชื่อท่านก็ลองนำวิธีนี้ไปใช้ได้ ค่ะ อิอิ สรุปว่า ตะพาบ "ให้อภัย" ของฉันที่เขียนในครั้งนี้ จุดมุ่งหมายใหญ่ อยู่ที่ต้องการให้ใครที่เจอคนที่ร้ายกาจกับเรา นอกจากจะห่าง ๆ จากคนประเภทนี้แล้ว ยังต้องใช้คำว่า "ให้อภัย" เขาเถอะ หรือ เรียกว่า แผ่ส่วนกุศลไปให้เลย อย่าได้โกรธและคิดแก้แค้นเอาคืน ซึ่งถ้าเป็นเช่นนั้น เราก็เป็นคน ที่ไม่ได้ดีไปกว่าเขาแน่นอน ค่ะ และคนที่เป็นทุกข์ ก็ไม่ใช่ใครอื่น ก็ดวงใจน้อย ๆ ของเรา นั่นเอง ค่ะ ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต ที่นำมาประกอบเรื่อง ค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
"เมื่อมีความเยือกเย็น สบายใจ ปัญญาก็เกิด" การให้อภัยส่งผลโดยตรงต่อจิตใจของเรา ใจสุขแล้วสิ่งดีอื่นๆก็จะตามมานะคะ ขอบคุณอาจารย์สำหรับข้อคิดดีๆเรื่องการให้อภัยค่ะ ภาพสวนทิวลิปสวยสดชื่นมาก อาจารย์นอนหลับฝันดีคืนนี้นะคะ โดย: Sweet_pills
  วันที่: 13 มีนาคม 2564 เวลา:23:53:25 น.มันมีคำกล่าวว่า อภัยทาน เป็นทานที่ยิ่งใหญ่กว่าทานทั้งปวง ทำบุญง่ายๆ ที่ไม่ต้องลงทุนทางกาย แต่ต้องลงทุนทางใจเท่านั้นเอง อาจจะทำยากสักหน่อยแต่น่าทำนะ
โดย: คุณต่อ (toor36
 ) วันที่: 14 มีนาคม 2564 เวลา:11:21:04 น.ดีที่สุดคือการให้ อภัยคนอื่น ทำให้เราไม่ต้องคิดอะไรอีกครับครู
โดย: ไวน์กับสายน้ำ
 วันที่: 14 มีนาคม 2564 เวลา:11:40:42 น.เด็กๆเป็นคนโกรธง่ายครับ นิดๆหน่อยๆก็โกรธแล้ว แต่พอโตๆมาแล้วกลับไม่ค่อยโกรธใคร ถ้าไม่พอใจอะไรเราก็เดินหนีดีกว่า ไม่อยากมีเรื่องครับ
โดย: ทนายอ้วน
 วันที่: 14 มีนาคม 2564 เวลา:14:22:15 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
ผมเคยนั่งดูภาพศพนานเป็นปีเลยครับ เพื่อฝึกปลงอสุภะ จริงๆก็ได้ผลนะครับ ก็ทำให้เราได้คิดว่าทุกชีวิต ต่อให้สวยหรือหล่อแค่ไหน สุดท้ายก็กลายเป็นโครงกระดูกเหมือนกันหมด คนเราจึงไม่ควรประมาทกับการใช้ชีวิตจริงๆครับ  โดย: กะว่าก๋า
 วันที่: 14 มีนาคม 2564 เวลา:20:05:37 น.สวัสดีค่ะอาจารย์สุวิมล..
ตามมาอ่านงานตะพาบ..ให้อภัย..ด้วยคะ   โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ
 ) วันที่: 14 มีนาคม 2564 เวลา:23:39:43 น.คนที่ร้ายกาจกับอาจารย์เขาทำยังไงคะ
อยากรู้เรื่องของผู้ใหญ่ขึ้นมาเชียวค่ะ  โดย: หอมกร
 วันที่: 15 มีนาคม 2564 เวลา:7:45:26 น.สวัสดีค่ะอาจารย์
ขอบคุณอาจารย์สำหรับกำลังใจนะคะ การทอดถั่วฝักยาวด้วยน้ำมันร้อนๆในเวลาสั้นๆก่อนแบบนี้ เห็นว่าเป็นวิธีทำแบบร้านอาหารจีนที่ช่วยคงความเขียวของถั่วได้ค่ะ ปกติต๋าผัดไปเลยแต่คราวนี้ลองทำตามที่อ่านและดูมาตามสองลิงค์นี้ค่ะอาจารย์ https://pantip.com/topic/37254319 https://youtu.be/YLrEARJfoOk ขอให้อาจารย์มีความสุขมากๆในวันเริ่มต้นสัปดาห์นี้นะคะ  โดย: Sweet_pills
วันที่: 15 มีนาคม 2564 เวลา:8:31:48 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
กวียังคงมีอยู่ แต่ก็อยู่อย่างยากลำบาก เพราะคนอ่านน้อย หนังสือกวีแทบจะไม่ได้ขายเลยครับ 555 ผมยังชอบอ่านหนังสือกวีและเขียนบทกวีอยู่ครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 15 มีนาคม 2564 เวลา:22:55:32 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
คนที่ผมรู้จักก็เพิ่งจากไปด้วยโรคมะเร็งครับ เขาไมไ่ด้บอกผมเลยว่าเป็นมะเร็ง เจอกันก็ยิ้ม ทักทายกันเฮฮา ที่แท้เขารู้ตัวว่าเป็นมะเร็งมาสองปีแล้ว พอช่วงโควิดห่างกันไป เลยไม่ได้เจอ รู้ข่าวอีกทีก็จากไปแล้วล่ะครับ ชีวิตไม่แน่นอนจริงๆครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 16 มีนาคม 2564 เวลา:15:02:59 น.สวัสดีครับอาจารย์
การให้อภัยเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่มากจริง ๆ ครับ ทำให้ใจเราเป็นสุขด้วย มีแต่สิ่งที่ดีงามทั้งนั้นเลยครับ  โดย: The Kop Civil
 วันที่: 17 มีนาคม 2564 เวลา:16:00:38 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
ครูในวัยเด็กที่ผมชอบ จะเป็นครูที่มีบุคลิกอบอุ่น น่านับถือ น่าเคารพ ผมจึงชอบคำว่าพ่อครู แม่ครูมากๆครับ โชคดีที่ผมก็เจอครูลักษณะนี้หลายท่าน ครูที่ไม่ดีก็เจอบ้าง แต่ส่วนใหญ่ไปเจอตอนโต ตอนเรียนมหาวิทยาลัยครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 17 มีนาคม 2564 เวลา:21:28:17 น.สวัสดีค่ะ ทำจิตใจเราให้สวยงาม ยิ้มๆ ไว้ ไม่โกรธใครดีที่สุด
โดย: kae+aoe
 วันที่: 18 มีนาคม 2564 เวลา:9:19:04 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
เห็นด้วยกับคอมเม้นท์ของอาจารย์ครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 18 มีนาคม 2564 เวลา:16:09:30 น.สวัสดีค่ะคุณครู..
มีคนบอกว่า การให้อภัย.. ทำได้ยากมากถึงยากที่สุด.. โดยส่วนตัวและไม่ค่อยเชื่อคำพูดนี้ค่ะ^^  โดย: สันตะวาใบข้าว
 วันที่: 19 มีนาคม 2564 เวลา:11:34:01 น.ให้อภัยคนอื่นได้ถือเป็นสิ่งดีค่ะ แต่บางทีเราตัดโทสะไม่ได้มันก็ยังทำยากนะคะ
 โดย: บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน
 วันที่: 19 มีนาคม 2564 เวลา:12:48:30 น.ยิ่งอายุมากก็ยิ่งให้อภัยง่ายยิ่งขึ้น
แต่ตอนนี้ก็มากเกินแล้ว ไม่ใส่ใจว่าใครทำอะไรเราไปเลยค่ะ ฟังเค้าแล้วก็คิดว่า เค้าโกรธเรามากขนาดไหน เค้าก็เหนื่อยไปเอง แต่ถ้ารู้ตัวว่าทำผิดต่อเค้า จะรีบขอโทษไปเลยไม่ว่าเราจะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม ตั้งใจมารับอาจารย์ไปเล่นกับนุ้งค่ะ  โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า
 วันที่: 19 มีนาคม 2564 เวลา:13:31:45 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
ความคิดเป็นสิ่งที่สำคัญจริงๆครับ สร้างได้ทั้งความเชื่อ ความกลัว ความกล้า ฯลฯ เวลาปฏิบัติธรรม พระท่านจึงเน้นมากให้ดูจิต ตามจิตของตนให้ดีครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 19 มีนาคม 2564 เวลา:22:46:03 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
ได้แต่หวังว่าสถานการณ์จะไม่เป็นอย่างพม่านะครับอาจารย์ ไม่ใช่เรื่องดีเลย หากจะเกิดความรุนแรงและความสูญเสียขึ้นในบ้านเมืองของเรา โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 20 มีนาคม 2564 เวลา:23:03:40 น.สวัสดียามเช้าครับอาจารย์ เข้าไปอ่านบล็อกใมห่ของอาจารย์เรียบร้อยแล้วครับ ผมตามจากลิ้งค์ที่เฟซบุ๊ก เพราะอาจารย์ไม่ได้ตั้งไว้เป็นหน้าหลักครับ    โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 21 มีนาคม 2564 เวลา:6:42:59 น.ความที่เป็นชาวพุทธ เชื่อเรื่องเวรกรรม ดังนั้น..เราจะหลีกหนี ให้อภัย อถมอโหสิกรรมให้ด้วยค่ะ เผื่อไม่ต้องจองเวรต่อกันและกันต่อไปในสติหน้า  โดย: เริงฤดีนะ
 วันที่: 21 มีนาคม 2564 เวลา:8:45:07 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 44 คน [
แล้วลองหักมุมเขียนเป็นไม่ให้อภัยดูครับ
ซึ่งผมก็รู้สึกว่าสนุกดี 5555
ในชีวิตจริงผมเคยโกรธเกลียดคนเพียงคนเดียวซึ่งเป็นเพื่อนกับพ่อของผมเองครับ
ผมไม่ชอบตัวเขามากๆ จนเกือบจะมีเรื่องกัน
แต่สุดท้ายผมเป็นคนให้อภัยเขาได้ทั้งหมด
ซึ่งวันที่รู้สึกแบบนั้นก็ทำให้โล่งใจมากๆ
และต่อมาเขาก็กลายเป็นครูที่ดีของผมคนนึงเลยครับ
ชีวิตของเขาเป็นบทเรียนที่ดีมาก
และทำให้ผมเห็นกฏแห่งกรรมได้อย่างชัดเจนเลยครับ