พูดกับฉันในวันที่ผ่านมา พูดกับฉันในวันที่ผ่านมา เป็น โจทย์ถนนสายนี้มีตะพาบ หลัก กิโลเมตรที่ 316 ผู้ตั้งโจทย์ คือ คุณ จันทราน็อคเทิร์น คำอธิบายโจทย์ ถ้ามีโอกาสได้พูดกับตัวเองในวัยเด็ก หรือพูดกับตัวเองในอดีต เพื่อนๆ อยากจะบอก อยากจะเตือน อยากจะให้กำลังใจ หรือทำอะไรกับเด็กคนนั้นในวันนั้นบ้าง หัวข้อเรื่อง ตะพาบครั้งนี้ " พูดกับฉันในวันที่ผ่านมา" ของน้องปริ๊นซ์ เป็นหัวข้อที่เขียนยากนะ อ่านจากคำอธิบายโจทย์ ตีความว่า "เราได้พูดกับตัวเอง หรือว่า สัญญากับตัวเอง ว่า.......ถ้าตาม ความเห็นเช่นนี้ ฉันคิดว่า ทุกคนก็คงจะเคยคิด เคยตั้งใจ สัญญาใจกับตัวเองบ้าง ฉันเอง ก็จำได้ว่า ในช่วงวัยเด็ก วัยรุ่น วัยที่กำลังมีความรัก ก็เคย ตั้งใจ สัญญากับตัวเอง และส่วนใหญ่ก็พยายามทำตาม ที่ได้ตั้งใจไว้และไม่เคยคิดเสียใจ เสียดายในสิ่งที่ตั้งใจไว้เลย ดังฉันจะเล่าต่อไปนี้ วัยเด็กของฉัน ฉันมักจะได้ยินกรอกหูจากแม่บ่อย ๆ ว่า เด็กผู้หญิงไม่ ต้องเรียนหนังสืออะไรมากนัก อ่านออกเขียนได้ก็พอแล้ว เพราะว่า เมื่อโตเป็นสาวก็ต้องแต่งงานไปเป็นสะใภ้เป็นคนของตระกูล อื่นไปเสียแล้ว (ตามความเชื่อของคนจีนในยุคนั้น ๆ ) นี่เป็นปมหนึ่งในชีวิต ที่ฉันตั้งมั่นไว้ว่า ฉันจะต้องเรียนให้สูง ๆ ให้จบ ปริญญาตรีให้ได้ ไม่ใช่ต้องแต่งงานไปเพื่อเป็นคน ของตระกูลอื่น และแบมือขอเงินสามีใช้ ความตั้งใจของฉันจึง บอกกับตัวเองตั้งแต่เด็กว่า ฉันจะต้องเรียนให้สูงที่สุด และไม่ยอมให้คลุมถุงชนเด็ดขาด ฉันจบประถมสี่ด้วยวัยที่ค่อนข้าง มากเพราะเจ็บป่วยบ่อย กว่าจะเข้าเรียนประถมก็อายุ 9 ขวบแล้ว แถมพ่อให้เรียนโรงเรียนจีนด้วย กว่าจะจบประถม สี่ ก็ห้าปี เพราะภาษาจีนจะต้องไปเรียน ป.เตรียมก่อน ขึ้น ป. 1 (ช่วงนั้น พระราชบัญญัติประถมศึกษาภาคบังคับ ออกมา แล้ว เด็กไทยทุกคน ต้อง จบประถมศึกษา ไม่งั้น พ่อแม่จะมีความผิด) เมื่อจบประถมศึกษาแล้ว ฉันก็ไปสมัคร เรียน ป. 5 ต่อโดยการสอบเข้าที่ โรงเรียนมหาวีรานุวัตร (โรงเรียนประถมศึกษาตั้งใหม่อยู่ในวัดไตรมิตรวิทยาลัย) ฉันเป็น นักเรียนรุ่นแรกของโรงเรียนนี้ เมื่อจบ ป. 7 ที่นี่แล้ว แม่จะไม่ให้เรียนต่อแล้ว แต่ครูประจำชั้นฉัน เขา มาถึงบ้าน มาอธิบายให้แม่ฟังว่า "สุวิมล เขาเป็นเด็กเรียนดี สมควรให้เขาเรียนต่อสูง ๆ จะได้มีงานดี ๆ ทำ" ในที่สุด แม่ยอมให้ฉันเรียนต่อ มัธยมต้น แต่ก็มีอุปสรรค คือ เกิดเจ็บ ป่วยช่วงตอนเรียน ม.ศ. 2 จึงต้องหยุดเรียน แต่ ความตั้งใจ สัญญา ที่ให้กับตัวเอง นั้น ไม่ได้หายไป ฉันไปเรียนลัด คือ การเรียนรวบ ม.ศ 1-3 เรียนลัดจบภายใน 1 ปี ซึ่งฉันก็สัญญากับแม่ว่า ให้ส่งฉันจบ ม.ศ. 3 ก็ได้ พอสอบเทียบได้ ฉัน ก็หางานทำ สอนโรงเรียนราษฎร์ คือ เลิศศิลป์พิทยา ซึ่ง เป็นโรงเรียนของพ่อแม่เพื่อน ฝากฉันสอนเด็ก ป. เตรียม ที่โรงเรียนนี้ โดยต้องสอน ภาษาจีนให้เขาวันละ 2 ชั่วโมงด้วย เท่ากับ สอนทั้งไทย จีน ไม่มีเวลาพักเลย แต่ก็ได้เงินเดือนดีนะ เดือนหนึ่ง ได้ 700 บาท ฉันเรียนลัด ม.ศ. 4-5 สอบเทียบต่อ และได้สอบเข้ามหาวิทยาลัย (สมัยนั้นเรียกว่า วิทยาลัยวิชาการศึกษา บางแสน) ตอนนี้ แม่รู้สึกเสียใจที่ฉันสอบเข้าเรียนต่อมหาวิทยาลัยได้ ตอนนั้น พ่อฉัน เริ่มเจ็บป่วยและ เลิกกิจการโรงงานน้ำหวานไปแล้ว เหลือเงินไม่มากนัก แต่ก็พอจะส่งฉันเรียนจบ ป.ตรีได้ พ่อบอกแม่ว่า ให้ฉันเรียนต่อเลยเพราะอย่างไร ก็สอบได้แล้ว และจำนวนพี่น้องคนอื่น ก็ไม่มีใครอยากเรียน ฉันเลยได้เรียนต่อจนจบ ป.ตรี ด้วยเงินที่ต้องใช้อย่างประหยัดสุด ๆ ดีที่ ว.ศ. สมัยนั้น ค่าเล่าเรียน คือ ค่าหน่วยกิตก็ไม่ต้องเสีย ค่าอาหาร ค่าที่พัก ก็ราคาถูกมาก ทุกคนต้องอยู่หอ อยู่ในระเบียบวินัย มีอาจารย์หอ คอยดูแลความประพฤติ บ่มนิสัยให้ ออกมากเป็นครูที่มีคุณภาพ มีจรรยาบรรณ ของความเป็นครูต่อไป ค่ะ ในที่สุด 4 ปีของชีวิตในวิทยาลัยวิชาการ ศึกษา บางแสน ของฉัน ก็จบลงได้รับปริญญาบัตร ด้วยคะแนนเฉลี่ย 2.90 เสียดายที่ อาจารย์นิเทศก์ ให้ฉันฝึกสอนได้แค่ บี บวก ทั้ง ๆ ที่พี่เลี้ยงที่ดูแล เขาให้ เกรด เอ แล้ว ฝึกสอน 15 หน่วยกิต เกรดเอ และ บี ห่างกันเยอะเหลือเกิน ไม่งั้น ฉัน ก็จะได้เกียรตินิยมแล้ว นะเนี่ย อิอิ แม่ไปงานรับปริญญาของฉันด้วยรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความสุข แม่ คงเปลี่ยนความคิดเห็นแบบเดิม ๆ ที่ว่า ผู้หญิงจะต้องแต่งงานรับใช้บ้านทางฝ่ายสามีเท่านั้น อิอิ อักษรภาษาจีนสองตัวนี้ อ่านว่า "เฉินกง" แปลว่า "สำเร็จ" ค่ะ เป็น ภาพที่เหมาะกับเรื่องราวของฉันในวัยเด็ก ที่ได้ตั้งใจไว้ พาแม่ไปงานรับปริญญาของฉันที่ ว.ศ. บางแสน ใบหน้าแม่ยิ้มระบาย ไปด้วยความสุขมากมาย ค่ะ ตะพาบของฉัน เรื่อง " พูดกับฉันในวันที่ผ่านมา" ของฉัน ก็เป็นเรื่อง ราวในวัยเด็กที่ฉัน สัญญากับตัวเอง และก็ทำความตั้งใจนี้ สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี ไม่ได้รู้สึกเสียดาย หรือ อยากแก้ไขอะไรเลย ฉัน คิดว่า คนเรา ถ้ามีความตั้งมั่นในสิ่งใดอย่างแน่วแน่ และปฏิบัติด้วยความหมั่นเพียร ตั้งใจ ย่อมประสบความสำเร็จดังใจ ปรารถนา แน่นอน ค่ะ อ้อมีความรู้สึกว่า.. นอกจากอาจาร์ยเป็นแบบอย่าง เป็นแม่พิมพ์ที่ดีของนักเรียนแล้ว อาจาร์ยยังเป็นปูชนียบุคคล ที่ให้ความรู้น้องๆหลานๆผ่านบล็อกที่มีคุณภาพอีกด้วย Vote ตะพาบ และ Queen Of Blog โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 8 ธันวาคม 2565 เวลา:17:50:17 น.
สุดยอดเลยค่ะครู
เป็นความตั้งใจมุ่งมั่น และเป็นได้ดั่งฝัน โดย: อุ้มสี วันที่: 8 ธันวาคม 2565 เวลา:23:21:41 น.
ครูเป็นคนมุ่งมั่น ศึกษาจนจบและทำงานตามที่ตั้งใจมีคุณธรรม
ลูกศิษย์เยอะน่าชื่นชมครับครู โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 9 ธันวาคม 2565 เวลา:5:40:22 น.
อาจารย์ทานอาหารแมคโครไบโอติกเยอะๆนะครับ ผักดอง กิจิ นมเปรี้ยว โยเกิร๋ต ช่วยให้ร่างกายฟื้นตัวดีขึ้นครับ
บอลกับคุณเปี๊ยกขอให้อาจารย์แข็งแรงเร็วๆนะครับ --------------------- พักนี้ไม่ค่อยได้ up บล็อกครับ หลานสาวจะสอบเข้า ม.1 ครับ เหลืออีกไม่กี่เดือนเท่านั้นครับ เลขกับวิทย์ส่งไปให้ครูสอยนพิเศษเค้าติวครับ เหลือภาษาไทย สังคม ภาษาอังกฤษจะติวเองครับ ต้องใช้เวลาในการรื้อฟื้นความจำนิดนึงครับ กับหาข้อสอบ แบบฝึกหัดให้หัดทำไปด้วย เลยไม่มีเวลาหาข้อมูลที่จะมา up บล็อกครับ แต่ก็ยังตามอ่านบล็อกของเพื่อนๆอยู่เรื่อยๆในเวลาว่างๆนะครับ โดย: ทนายอ้วน วันที่: 9 ธันวาคม 2565 เวลา:8:53:31 น.
นี่ถ้าอาจารย์เชื่อคุณแม่ที่ถือคติแบบจีนโบราณ
ปานนี้ก็ต้องไปนั่งเป็นซิ้มรับใช้สามีในบ้านเถ้าแก่สักคนแน่ๆ ค่ะ โดย: หอมกร วันที่: 9 ธันวาคม 2565 เวลา:9:25:40 น.
ความเชื่อแบบจีนสมัยก่อนกดผู้หญิงมาก เดี๋ยวนี้ก็ยังกดแต่น้อยลงกว่าแต่ก่อนเยอะ เดี๋ยวนี้น่าจะไม่มีเรียนลัดแล้วมั้งครับ รุ่นผมรุ่นสุดท้ายแล้วมั้ง เรียนรัดแล้วไปสอบเข้ามหาวิทยาลัยก่อนได้ด้วย พอ ม.6 เทอมสุดท้ายผมเห็นพวก ห้องคิง มาเรียนแบบ มาๆ หยุดๆ เพราะเรียนจบไปแล้ว อารมณ์ว่ามาเพื่อหาเพื่อนก็เท่านั้น
เคยเรียนวิชาหนึ่ง (ขอไม่ระบุวิชา) มีการจ้างมืออาชีพจากภายนอกเข้ามาช่วยประเมิณ กลุ่มผมถูกมืออาชีพประเมิณว่าได้ เอ อาจารย์รีบวิ่งเข้ามาท้วงเลยว่าให้เอไม่ได้ต้องตัดคะแนนให้น้อยลง ต้องกดคะแนนลง มืออาชีพกล่าวว่า "อาจารย์ ตอนหนูอายุเท่าพวกเขา หนูจินตนาการไม่ออกเลยว่าหนูจะทำได้อย่างพวกเขา หนูว่าหนูทำได้ไม่ถึงครึ่งของพวกเขาด้วยซ้ำ ที่สำคัญ พวกเขาไม่มีจุดผิดพลาดให้ต้องตัดคะแนน กลับกันมีจุดที่เกินคาดจนต้องบวกคะแนนให้ด้วยซ้ำ ถ้าให้ เอ+ ได้คงให้ไปแล้ว" อันนี้เพื่อนผมไปได้แอบยินตอนอาจารย์พูดกับมืออาชีพ แต่ทีนี้อาจารย์ก็ดูเหมือนจะไม่ยอมท่าเดียว จนมืออาชีพยังโมโห จนสุดท้ายแล้วเขาถามอาจารย์กลับไปว่า "แล้วจะให้หนูมาประเมินให้คะแนนทำไม ในเมื่อคุณก็มีคำตอบที่คุณอยากจะได้อยู่แล้ว!!" ท่าทางเขาโกรธมากเพราะมันเหมือนอาจารย์ไม่เคารพในอาชีพของเขา เชิญเขามาประเมินแต่ไม่เคารพคำตัดสิน สุดท้ายการประเมินนั้นเราก็ได้แค่ บี+ และอาจารย์ก็ได้ชื่อว่าไอ้อาจารย์เฮงซวย คุณสุวิมล คุณไม่ได้เจอเรื่องแบบนี้คนเดียวหรอกครับ โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 9 ธันวาคม 2565 เวลา:11:38:14 น.
เรื่องราวในวันเก่าๆโดยเฉพาะตอนเด็กมักมีเรื่องสนุกนานรวมอยู่ด้วยนะคะ
ได้อ่านเพลินๆและยังได้ความรู้ด้วยค่ะ โดย: NENE77 วันที่: 10 ธันวาคม 2565 เวลา:13:02:08 น.
สวัสดีค่ะอาจารย์
ความมุ่งมั่นตั้งใจจริงของอาจารย์ ส่งผลให้ประสบความสำเร็จอย่างน่าภูมิใจมากๆนะคะ ตอนนี้ต๋าอยู่เชียงใหม่ อาศัยมือถือเข้าบล็อกค่ะ ขอบคุณอาจารย์สำหรับกำลังใจนะคะ โดย: Sweet_pills วันที่: 11 ธันวาคม 2565 เวลา:0:29:40 น.
เห็นโจทย์แล้วรู้สึกว่าอาจารย์ต้องมีอะไรจะบอกตัวเองเยอะแน่ๆ
คงจะบอกว่า "ตัวฉันในตอนนี้มีความสุขดี เพราะงั้นทำอย่างที่เธอตั้งใจเถอะ" โชคดีที่อาจารย์มีหัวคิดแบบสมัยใหม่นะครับ เรียกว่ามาก่อนกาลเลย เรียนสูงๆเพื่อพึ่งพาตัวเองให้ได้ ตอนนี้ก้หมดยุคที่ผู้หญิงจะต้องไปแต่งเข้าบ้านใครแล้วจริงๆ และได้ครูที่เข้าใจ อยากให้เรียนต่อสูงๆด้วย โดย: ชีริว วันที่: 11 ธันวาคม 2565 เวลา:15:41:26 น.
สวัสดีครับอาจารย์
ผมแวะมาอ่านและให้กำลังใจไว้หลายวันแล้ว แต่ยังไม่มีจังหวะเหมาะ ๆ ยาวๆ เข้ามาเม้นเลยครับ ช่วงนี้งานเยอะมากครับ เร่งยอดเร่งงานปลายปี แถมลูกน้องก็มีปัญหาเรื่องงานใหญ่โตระหว่างที่ผมไม่อยู่ จนต้องเอามานั่งเคลียร์กันวุ่นวาน ไหนจะเหนื่อยง่วง หลับอีก 55555 ได้อ่านเรื่องราวที่อาจารย์อยากพูดกับตัวเองในวันที่ผ่านมา ผมว่าเป็นเรื่องราวที่ดีมาก ๆ เลยครับ เมื่อก่อนผมเชื่อว่ามีเด็กผู้หญิงอีกมากแน่นอนที่ไม่มีโอกาสได้เรียน เพราะไม่ได้รับการสนับสนุนจากครอบครัว แต่อาจารย์มีครอบครัวที่ดี ที่เข้าใจและเชื่อมั่นในตัวอาจารย์ แถมยังมีคุณครูที่ดี ที่เชื่อมั่นและมุ่งมั่นจะส่งเสริมลูกศิษย์อีกครับ และที่ดีใจมาก ๆ คือ อาจารย์ก็ได้ส่งผ่านความตั้งใจและจิตวิญญาณความเป็นครูที่ดีมาด้วยครับ สมัยผมเรียนเอาจริงๆ ผุ้หญิงเรื่องดีกว่าผู้ชายเยอะเลยครับ 555555 ขอบคุณสำหรับคอมเม้นตะพาบของผมนะครับ โดย: จันทราน็อคเทิร์น วันที่: 12 ธันวาคม 2565 เวลา:23:17:09 น.
สวัสดีครับอาจารย์
ตั้งใจกลับมาบล๊อกอาจารย์อีกครั้งเลยครับ เพราะอ่านคอมเม้นว่าอาจารย์ป่วยโควิด เป็นยังไงบ้างครับ อาการอ่อนเพลียจะเป็นไปซักระยะเลยนะครับ ช่วงเดือนนึงอาจจะยังคงมีอาการไม่ปกติอยู่ เลี่ยงออกกำลังกายได้เลี่ยงๆ ไปก่อนครับ ทานอาหาร พักผ่อนมาก ๆนะครับ จะได้ recover มากพอจะไปงานคืนสู่เหย้านะครับ ส่วนผมใช้เวลาประมาณ 2 เดือนถึงจะ recover เต็มที่ครับ เดือนแรกนี่มีอาการนอนไม่ค่อยหลับ เวียนหัวจะเป็นลมบ่อยมาก และไอมากยาวๆ มา 2 เดือนเลยครับ ยังไงพักผ่อนมาก ๆ ดูแลสุขภาพด้วยครับ โดย: จันทราน็อคเทิร์น วันที่: 13 ธันวาคม 2565 เวลา:12:44:29 น.
สวัสดีค่ะอาจารย์
ยังไม่ลืมหนูใช่ไหมคะ 555 หายไปนานเลยค่ะ มาก็แค่แว๊บๆๆ อ่านจากคอมเม้นท์น้องปริ๊น อาจารย์เป็นโควิด หายดีรึยังคะ ขอให้หายและแข็งแรงไวๆนะคะ อาจารย์เก่งจังค่ะ สอนเด็กตั้งแต่ยังไม่จบเลย มีใจรักในการสอนมากๆเลยค่ะ ชื่นชมและนับถือค่ะ หนูว่าจะเข้ามาเขียนตะพาบแหละค่ะ ไม่รู้จะได้อัพไหมนะคะ .... ขอให้อาจารย์มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรงนะคะ โดย: tanjira วันที่: 14 ธันวาคม 2565 เวลา:14:47:58 น.
สวัสดีครับอาจารย์
โอ้....เสียดายเลยครับ ที่เขียนๆ ไว้แล้วกเผิด หรือนิ้วไปโดนแล้วลบหมดนี่ผมเป็นบ่อยเลยครับ แล้วหงุดหงิดมาก เพราะแต่ละครั้งที่ผมพิมเม้นผมตั้งใจอ่านตั้งใจเม้นมา พอหายก็พิมใหม่มาไม่ได้ฟีลเหมือนเดิมอีก เดี๋ยวนี้แก้ไขปัญหาด้วยการพิมใส่ word ครับ นี่ก็พิมผิด ๆ ถูก ๆ เพราะพิมสัมผัส 100% เลย ไฟที่คีย์บอร์ดก็ดันไม่ติดครับ ถ้าอาการหลังโควิดของอาจารย์ดีขึ้นเป็นปกติแล้ว ผมก็หายห่วงครับ ^^ มาละครับๆๆ ถึงเขาใหญ่ รีวิวที่พักแล้วครับ ครั้งนี้ผมคิดว่าจะเขียนแนวรีวิว แชร์ประสบการณ์กันไป เล่าเรื่องส่วนตัวน้อยหน่อย เพราะไปนั่งๆ นอนๆ ไม่ได้ทำอะไรเท่าไหร่ครับ เน้นพักผ่อนจริงๆ ^^ โดย: จันทราน็อคเทิร์น วันที่: 14 ธันวาคม 2565 เวลา:21:48:56 น.
อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องนับว่าอาจารย์เป็นผู้หญิงที่มีความคิดก้าวหน้ามากในยุคนั้นครับ เพราะผู้หญิงในครอบครัวคนจีนนั้นส่วนใหญ่ไม่ค่อยได้เรียนต่อจริงๆ อย่างแม่ผมก็ได้เรียนเพียง ป.4 ครับ โดย: กะว่าก๋า วันที่: 15 ธันวาคม 2565 เวลา:5:11:42 น.
ช่วงที่อาจารย์ติดโควิด
ผมน่าจะไปเชียงราย พ่อมาดามล้มครับ ไหล่หลุดเลย พอกลับมาก็วุ่นกับการรับส่งลูกชาย มาดามก็เป็นลองโควิดครับ มีอาการตามมาหลายอย่างเลย โดย: กะว่าก๋า วันที่: 15 ธันวาคม 2565 เวลา:13:21:33 น.
สวัสดีค่ะอาจารย์ แวะมาอ่านตะพาบของอาจารย์ต้องขอยกนิ้วให้อาจารย์เลยค่ะว่า อาจารย์สุดยอดมากค่ะ เพราะเพื่อนกิ่งเค้าเป็นลูกคนจีนเค้าก็ไม่ได้เรียนต้องออกมาช่วยพ่อแม่ค้าขาย ตอนนี้พ่อแม่เค้าเสียแล้วเค้าก็ดำเนินกิจการสืบต่อจากพ่อแม่ค้าขายมาตลอดเลยค่ะ
แต่อาจารย์เก่งมากสามารถพาตัวเองให้สำเร็จระดับปริญญาเหมือนที่ได้ตั้งใจไว้จริงๆค่ะ เยี่ยมมากๆค่ะ Friendship Story Blog โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 15 ธันวาคม 2565 เวลา:21:55:42 น.
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
เมื่อก่อนผมชอบวางแผนชีวิต อยากทำอะไร ผมก็จะจดเอาไว้หมด แต่พออายุมากขึ้น ผมใช้ชีวิตแบบวันต่อวันครับ 555 โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 ธันวาคม 2565 เวลา:22:53:44 น.
สวัสดีค่ะอาจารย์ ขอบคุณที่ไปให้กำลังใจที่บล็อกนะคะ
จากบล็อก ตอนนี้ตัดขาดเลยค่ะไม่พูดไม่คุยไม่ติดต่อ บล็อกการสื่อสารทุกประเภทเลยค่ะ ไม่เห็นแล้วสบายใจมากเลยค่ะ โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 17 ธันวาคม 2565 เวลา:7:37:34 น.
มาครับอาจารย์ไปเรียนรู้ศัพท์ใหม่ภาษาจีนกัน
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 17 ธันวาคม 2565 เวลา:10:50:00 น.
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
งานเลี้ยงครั้งก่อนที่อาจารย์เล่าให้ฟัง ถือเป็นงานประจำปีที่ใหญ่มากเลยนะครับ รวมศิษย์เก่ามากมาย บรรยากาศน่าจะคึกคักมากด้วยในปีนี้ครับ โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 ธันวาคม 2565 เวลา:13:25:30 น.
สวัสดีค่ะอาจารย์
การที่คุณแม่ท่านได้พูดกับอาจารย์ในวันที่ผ่านมา ทำให้อาจารย์เห็นต่างและ ได้เลือกชีวิตที่สมปราถนานะคะ หนูตุ๊ก โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 17 ธันวาคม 2565 เวลา:13:29:46 น.
ขอบคุณอาจารย์สุวิมลที่ช่วยเช็คให้อีกทีครับ คำอ่านไทยพิมพ์ยากจริงๆ น่ะแหละ
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 17 ธันวาคม 2565 เวลา:14:44:45 น.
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
รูปบรรยากาศน่าจะเยอะมากเลยนะครับ โรงเรียนเก่าแก่ ลูกศิษย์เยอะแบบนี่้ งานคึกคักแน่นอนครับ โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 ธันวาคม 2565 เวลา:23:08:21 น.
สวัสดีครับอาจารย์
วันนี้เพิ่งว่างครับ เสาร์อาทิตย์นี้เพิ่งเส็ดงานอะไรที่บ้านไป เหนื่อยเหมือนกันครับ วันนี้ก็ต้องมาไซต์ชลบุรี นอนนี่ 1 คืนครับ ทำงานไป โรงแรมสวย บรรยากาศดี แต่ราคาไม่สวยจริงๆ ครับ กลั้นใจไปมากๆ เพราะอยากพักผ่อนแบบสบายๆ จริงๆ อยากได้ประสบการณ์ดีๆ เลยยอมเสียครับ ฮืออออออ ขอบคุณสำหรับแก้ไขคำผิดครับอาจารย์ ^^ นี่คือไม่รู้เลยว่าผิดครับ 5555555 โดย: จันทราน็อคเทิร์น วันที่: 19 ธันวาคม 2565 เวลา:17:17:35 น.
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
สถาบันที่ผมจบมา ก็เพิ่งจัดงานรวมรุ่นศิษย์เก่าครับ เว้นจากการจัดงานมานาน 3 ปีแล้วครับ การทำงานเพื่อส่วนรวม ต้องใช้ความเสียสละจริงๆครับ เหมือนอาจารย์เขียนไว้ ลดเงินเดือนก็ทำให้ลาออกเลย โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 ธันวาคม 2565 เวลา:20:11:56 น.
สวัสดีค่ะอาจารย์แวะมาทักทายรออ่านบันทึกในเดือนถัดไปค่ะ ใกล้จะปีใหม่แล้วขอให้อาจารย์มีสุขภาพแข็งแรงท่องเที่ยวไปได้อีกนานแสนนานนะคะ
วันนี้ลำปางหนาวมากค่ะ วันนี้ 14 องศา พรุ่งนี้คงลดอีก2-3 องศา หนาวเย็นจับใจค่ะ หลับฝันดีค่ะ โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 20 ธันวาคม 2565 เวลา:1:22:15 น.
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
เห็นด้วยกับอาจารย์เลยครับ การเห็นคุณค่าในตนเองเป็นสิ่งสำคัญและจำเป็นจริงๆครับ โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 ธันวาคม 2565 เวลา:10:50:49 น.
อาจาร์ยไปเที่ยวยาวเลยแน่ๆ
ทักทายวันอังคารด้วยความคิดถึงค่ะ โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 20 ธันวาคม 2565 เวลา:13:20:30 น.
สวัสดีค่ะอาจารย์ ขอบคุณมากนะคะที่ไปให้กำลังใจบล็อกผัดเปรี้ยวหวานค่ะ
จากบล็อก อาจารย์ทำทานเองจะอร่อยมากๆค่ะ ใช้กุ้งสดผัดยิ่งอร่อยนะคะไม่ยากเลยค่ะ อิอิ หลับฝันดีนะคะ โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 20 ธันวาคม 2565 เวลา:23:03:46 น.
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์
ทุกวันนี้คลิปที่แชร์กัน ทำให้เห็นเลยว่าการขับรถ เหมือนสงครามเราดีๆนี่เอง คนโกรธ โมโห ทะเลาะกันมากๆเลยนะครับ ยิ่งในกรุงเทพรถเยอะ ทุกคนก็รีบเร่งไปหมด น่ากลัวมากครับ โดย: กะว่าก๋า วันที่: 21 ธันวาคม 2565 เวลา:12:32:48 น.
|
บทความทั้งหมด
|
ผมว่าชีวิตช่วงวัยเด็กและมัธยม เป็นอะไรที่สนุกและมีความสุขมากที่สุดเลยนะครับ คิดถึงเพื่อน ๆ ตอนนั้นมาก ๆ อยากกลับไปอีกครั้งครับ
ผมก็คล้ายอาจารย์เลยครับ พ่อกับแม่บอกว่าให้ตั้งใจเรียนให้มากที่สุด โตขึ้นจะได้เป็นเจ้าคนนายคนครับ