Bloggang.com : อาจารย์สุวิมล - กลับไปเยี่ยมถิ่นเก่าอีกครั้งหนึ่ง

กลับไปเยี่ยมถิ่นเก่าอีกครั้งหนึ่ง

กลับไปเยี่ยมถิ่นเก่าอีกครั้งหนึ่ง
การได้กลับไปยังสถานที่ที่เราเคยอยู่ และเคยอยู่อย่างมีความสุข ท่ามกลางเพื่อนฝูงที่เอื้ออาทรต่อกัน มีเพื่อนรักที่บรรจุในช่วงเวลาเดียวกันและมีลูกศิษย์รุ่นแรกที่ฉันได้สอนเมื่อฉันบรรจุเป็นข้าราชการครูครั้งแรกที่สถานที่แห่งนี้ วันนี้ มีโอกาสได้กลับมาเยือนอีกครั้งหนึ่งโดยได้รับเชิญจากสมาคมศิษย์เก่า อิสลามวิทยาลัยแห่งประเทศไทย และนายกสมาคมฯ คือ นายปรีชา ธนะไพรินทร์ รุ่นเดียวกับ รองเกียรติศักดิ์ หมัดชาก็เป็นลูกศิษย์ที่ฉันเคยสอนพวกเขาด้วย ก็เลยยิ่งปลื้มปิติมากกว่าทุกครั้งที่เคยไปเยือน โดยเฉพาะปีนี้ ลูกศิษย์ทั้ง 3 รุ่นที่ฉันเคยสอนอยู่ที่นี่เมื่อปี พ.ศ. 2517-2519 มาเป็นจำนวนมากกว่าทุกปีอีกด้วย ความสุข สนุกสนาน การคุยกัน จึงออกรสชาติมากกว่าทุกครั้ง ซึ่งมีลูกศิษย์ที่เรารู้จักน้อยคน มีคนมาทักทายเราน้อยคน เขาก็คุยกับครูที่เคยสอนพวกเขาอย่างออกรส ฉันก็ได้แต่ฟังและยิ้ม ๆ ไปกับเขาด้วย เพราะไม่รู้จะคุยอะไร นั่นเอง มันก็เป็นธรรมดาของมนุษย์เราน่ะนะ ถ้ารู้จักกัน ก็ย่อมรื้อฟื้นคุยกันในเรื่องอดีตได้อย่างสนุกสนาน เหมือนอย่างปีนี้ ฉันมีลูกศิษย์ที่เคยสอนมาหลายคน เป็นกลุ่มใหญ่ จึงเพิ่มความครึกครื้น สนุก คุยกันน้ำลายแตกฟองเลย อิอิ
ปีนี้ เพื่อนรักของฉัน นิทรา ซึ่งเกษียณแล้ว แต่ยังคงเป็นอัตราจ้างช่วยสอนอยู่ที่โรงเรียนเป็นผู้ประสานงานในการเชิญครูเก่า ๆ และประสานเรื่องการจัดรถไปรับ ส่งครูเก่า ๆ ที่อายุมากแล้วเราติดต่อกันทางลายน์ รถที่มารับปีนี้ ก็เป็นรถที่ประสิทธิ์ คนเก่าแก่สมัยที่ฉันสอนอยู่ที่นี่และเป็นผู้รู้เส้นทางดี การรับ ส่ง จึงสะดวกสบาย ไม่มีปัญหาเรื่องเส้นทางในการรับ ส่ง
ประมาณ 16.00น.นิทร์โทรมาแจ้งว่า ถึงหน้าช่อง 3 แล้ว ให้ฉันเตรียมตัวพร้อมขอน้ำดื่มด้วยฉันเตรียมน้ำไป 3 ขวด คิดว่ามากันแค่ 3 คน แต่มีแขกอีกคน ซึ่งฉันว่าคุ้นหน้านะ อ้อ! นึกออกแล้ว พี่ภาวนา นั่นเอง แต่เขาจำฉันไม่ได้เสียแล้ว ฉันไหว้เขา เขาบอกว่า กำลังพยายามนึกว่า ใครนะ แต่ก็ยังนึกไม่ออก อิอิ ไม่ได้เจอกันนานมาก แกก็อายุเยอะ 75 ปีแล้ว คงนึกยากหน่อยเพราะตอนอยู่ที่ อิสลาม ก็ไม่ได้สนิทกันมากนัก เพราะแกสอน ม.ต้น ฉันสอนอยู่ ม.ปลาย ด้วย
วันนี้ ฉันนำหนังสือที่ฉันเขียน"พลิกวิกฤตของชีวิตสู่ความฝันที่เป็นจริง"ไปฝาก พี่เสริมด้วยฝากผ้าแพรผืนเล็ก ๆ ให้นิทราเพื่อนรัก 1 ผืน และกระเป๋าใส่ของใบย่อมที่ได้จากบล็อกแก๊งให้ประสิทธิ์คนขับรถด้วย 1 ใบ วันนี้วันอาทิตย์ รถไม่ติดเลย เรามาถึงโรงเรียนแค่ ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น เป็นปีแรกที่รถมารับเราเร็วและรถไม่ติดเลย ไปถึงที่หมาย ถิ่นเก่าของฉันแล้ว ลูกศิษย์ที่เป็นฝ่ายต้อนรับ ก็มาสวัสดีและเปิดประตูรถช่วยดูทางให้คุณครูผู้สูงอายุ อ้อ ! คนที่มาช่วยนั้น ถามฉันว่า จำลูกศิษย์คนนี้ได้ไหม หน้าเขาฉันจำได้แน่ เขาเลยบอกว่าสมัน สมันเลาะไงล่ะ ฉันถึงบางอ้อเลย ใช่แล้ว ฉันเคยสอนเขาตอนอยู่ ม.ศ. 1 เอง เมื่อ 2 ปีที่แล้วเขามาแนะนำตัวและทวนความหลัง เขาเรียนเก่งนะ ได้เป็น ดร.สมัน สมันเลาะ เรียนทางกฎหมาย
ลูกศิษย์ที่มาต้อนรับ พาไปที่ห้องรับรองแขก ซึ่งจัดไว้เป็นโต๊ะ มีอาหารว่างรอต้อนรับครูเก่าที่จะมาร่วมงานในครั้งนี้ ด้วย มีผลไม้ ขนมจีบ และข้าวตังหน้าตั้ง แล้วเด็กนักเรียนก็ยกน้ำพลั้นซ์มาเสิร์ฟให้พวกเราดื่ม รสชาติอร่อยดี มาดูบรรยากาศกัน

ที่ยืน คือ ดร.สมัน สมันเลาะ สอนตอน ม.ศ. 1

คนที่ใส่สูท คือ พี่สาธิต รุ่นกระทิงดำ เคยมาดำรงตำแหน่งเป็น ผอ.ที่อิสลามวิทยาลัยแห่ประเทศไทยซึ่งตำแหน่ง ผอ.ที่นี่ ต้องเป็นชาวมุสลิม เท่านั้น ตามกฎที่บัญญัติไว้ ค่ะ เพราะโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่ท่านปลัดกระทรวงฯ ท่านรังสกฤษฎ์ ได้สร้างขึ้นโดยมีจุดมุ่งหมายรับนักเรียนมุสลิมที่ยากจนใน 4 จังหวัดภาคใต้ และต้องการให้เด็ก 4 จังหวัดภาคใต้ อ่านออก เขียนภาษาไทยได้เพื่อการสื่อสารจะได้เข้าใจตรงกันและรักประเทศไทย ซึ่งดูไปแล้ว ก็เป็นเรื่องการเมืองด้วย อิสลามวิทยาลัยแห่งประเทศไทย จึงไม่มีคำว่า "โรงเรียน" นำหน้า เหมือนโรงเรียนสามัญทั่วไป

รูปนี้ รายการออเลิฟ ที่จัดเลี้ยงก่อนไปทานโต๊ะจีน จ้ะ
ระหว่างรออยู่ที่โต๊ะ นี้ บรรดาลูกศิษย์ของพี่ภาวนา ส่วนใหญ่ ม.ต้น ซึ่งฉันกับพี่เสริมไม่ได้สอน ม.ต้น เข้ามาทักและสวัสดีพี่ภาวนา ซึ่งสอนวิชาศิลปะ การร้องเพลง ลีลาส โดยการทบทวนความหลังถึงความดุของพี่ภาวนา โดยพี่เขาหยิกและตี เมื่อพวกเขาไม่ตั้งใจเรียนเด็ก ๆ จำความดุของแกได้ สร้างความเฮฮา ทั้งครูทั้งเด็ก แต่พี่ภาวนาจำเด็ก ๆ ที่มาแหย่แกไม่ได้เลย แกได้แต่เอียงอายรำพึงว่า "สมัยนั้น ฉันดุมากขนาดนั้นเลยเหรอ" อิอิ

ถ่ายรูปหมู่กับลูกศิษย์ที่มาเล่าความหลังกับพี่ภาวนา ส่วนใหญ่เป็นนักเรียน ม.ต้น คนใส่เสื้อสูท ยืนข้างพี่ภาวนา รู้สึกจะชื่อ พิชิต แหย่พี่ภาวนา เพราะโดนหยิกเป็นประจำแกปากหวาน เพราะโดนอาจารย์ หยิก ตี บ่อย เลยได้ดีในปัจจุบันนี้ นะครับ ฟังแล้วก็ชื่นใจ
เวลาประมาณน่าจะเกือบ 6โมงเย็นแล้ว พิธีกร ในงาน ก็เริ่มประกาศเพื่อเข้าสู่พิธีการนั่นคือ พิธีเคารพครู ที่อิสลามวิทยาลัยฯ ไม่ใช้คำว่า พิธีไหว้ครู เขาจะใช้คำว่า พิธีเคารพครู จ้ะ
พิธีกร ใช้วิธีอ่านชื่อของครูเก่าที่ได้รับเชิญมาร่วมงานเข้ามานั่งเก้าอี้ ซึ่งเขาจัดไว้เรียบร้อยแล้ว

ครูเก่าเข้านั่งประจำที่ที่เขาจัดเตรียมไว้
พิธีกรเชิญ นายกสมาคมฯ ขึ้นกล่าวรายงานเรื่องการจัดงานอิสลามคืนถิ่นและเชิญ รองผอ.เกียรติศักดิ์กล่าวเปิดงาน พิธีเคารพครู

พิธีเคารพครูเริ่มโดยการให้ รองผอ.เกียรติศักดิ์มอบของที่ระลึกและกุหลายแดงแสดงความเคารพครูผู้อาวุโสที่สุดในงาน นั่นก็คือ พี่เสริม นั่นเอง

แล้วมีการเรียนเชิญให้ พี่เสริม เป็นตัวแทนครูเก่า กล่าวความรู้สึกและกล่าวขอบคุณที่ลูกศิษย์ยังระลึกถึงพวกครูเก่า ๆ และเชิญมาร่วมงานทุกครั้งเมื่อจัดกิจกรรมขึ้น

หลังจากนั้น ลูกศิษย์ก็เข้าแถว ทยอยกันนำของที่ระลึกและกุหลาบมาแสดงความเคารพครู

ศิษย์เก่าเข้าแถวเตรียมแสดงความเคารพครู จ้ะ

บรรดาศิษย์เก่า นำของที่ระลึกและดอกกุหลาบมาเคารพครู

บรรยากาศอบอุ่นสุขใจ ปลื้มใจ ทั้งครูและลูกศิษย์

ลูกศิษย์ประจำชั้น พ.ต.ท.อนุสรณ์ จ้ะ กำลังอวยพรให้เขาได้เลื่อนตำแหน่งเป็น พ.ต.อ.ในเร็ววัน

บรรดาศิษย์เก่า ยิ้มแย้ม ครูเก่า สุขใจ

คนที่โพกหัว คือ วีณา ที่เคยไปเดินเที่ยวที่ดิโอสยาม ฟังเพลงด้วยไงล่ะ วันนี้ไม่ค่อยได้คุยกันเลย

บรรยากาศอบอุ่น ชื่นมื่นทั้งครูและลูกศิษย์อีกภาพหนึ่ง จ้ะ
งานพิธีการเคารพครูผ่านไปด้วยความเรียบร้อย ครูเก่าทุกคน มีความสุข ปลาบปลื้มใจในกิจกรรมนี้
มานั่งทานออเลิฟที่โต๊ะต่อ สักพัก ศิษย์เก่าก็มาเชิญไปที่สถานที่ที่จัดโต๊ะจีน ซึ่งจัดที่สนามบาสที่มีหลังคา ซึ่งปีที่แล้วใช้จัดงานพิธีเคารพครูที่นี่ ปีนี้ สมาคมจัดโต๊ะศิษย์เก่าเพียง 200 โต๊ะเท่านั้นจึงไม่ได้จัดที่สนามบอล อีกสาเหตุหนึ่งกลัวเรื่องฝนตก อีกด้วยค่ะ ก่อนจะเดินไปที่สนาม พวกเราก็รวมตัวถ่ายรูปหมู่ที่ฉาก ซึ่งจัดไว้ให้ถ่ายรูปกันทุกปี

ฉากถ่ายรูปในห้องรับรองแขก

ถ่ายรูปกับรองผอ.เกียรติศักดิ์ และประธานเปิดงาน คุณ ดิษชูภณ นัยเนตร

เมื่อถ่ายรูปหมู่รูปสุดท้ายแล้ว พวกเราก็ตามลูกศิษย์ออกไปยังสถานที่ที่จัดโต๊ะจีน ช่วงนี้ ศิษย์เก่าที่มาจากทั่วสารทิศ มากันมากแล้ว เราไปนั่งโต๊ะวีไอพี ตามที่เขาจัดไว้ให้โต้ะเรา มีฉัน พี่เสริม นิทร์ พี่ภาวนา น้องจริยา พี่นุสรณ์ และประสิทธิ์ มูซอ 7 คนเอง นั่งได้สบาย ๆ ใกล้เวที ดูการแสดงได้ชัดเจนพอสมควร นั่งได้สักพัก อดิเรกเดินมาสวัสดีฉันที่โต๊ะ ดีใจที่ได้เจอนักเรียนประจำชั้นรุ่นแรก ที่จริง เจอ ศุลีมาศ วรรณาและวิภาดาก่อนที่ห้องรับแขกแล้วสมปรารถนาก็แวะมาที่โต๊ะทักทายฉันและพี่เสริม และมาชวนพี่เสริมให้กลับพร้อมเขาตอนงานเลิก
บรรยากาศในงาน ที่ฉันมองไปรอบ ๆ งานดูคึกคักดี คงเหมือนกันทุกโรงเรียนน่ะนะ เพื่อน ๆ เมื่อได้เจอกัน ก็ต้องคุยกันจนน้ำลายแตกฟอง โดยเฉพาะ คนที่ไม่ได้เจอกันนานมาก ๆ มาชมบรรยากาศกันค่ะ

ลูกศิษย์รุ่นแรกของฉันที่อิสลามวิทยาลัยแห่งประเทศไทย ค่ะ

พวกเรานั่งโต๊ะ วีไอพี กันค่ะ อิอิ

หนุ่ม ๆ อีกโต๊ะหนึ่ง จ้ะ มีนายกฯมาร่วมถ่ายรูปด้วย

หนุ่มสุเทพและหนุ่มอดิเรก จ้ะ

ศุลีมาส วรรณา รูปล่าง วิภาดา 3 สาวที่น่ารัก
เมื่อถึงเวลาอันสมควร น่าจะประมาณ 2 ทุ่มได้ พิธีกร สาวสวย ก็เริ่มเข้าสู่พิธีการ ค่ะ

พิธีกร ดำเนินงาน เรียนเชิญ รองผอ.เกียรติศักดิ์กล่าวต้อนรับครูเก่าและศิษย์เก่าที่มาร่วมงาน

กล่าวต้อนรับ

นายกสมาคมนักเรียนเก่าฯ กล่าวรายงานและเรียนเชิญประธาน นายดิษชูภณ นัยเนตร มอบโล่แก่ศิษย์เก่าดีเด่นและงานกิจกรรมอื่น ๆ

รูปบน พ.ต.ท.อนุสรณ์ ลูกศิษย์ประจำชั้นของฉันรุ่นแรก ได้เป็นศิษย์เก่าดีเด่น ปีนี้ด้วย เป็นปลื้มเลย

หลังจากพิธีมอบโล่ศิษย์เก่าดีเด่นและรางวัลในกิจกรรมอื่น ๆ แล้ว ประธาน นายดิษชูภณ นัยเนตร กล่าวเปิดงาน

หลังพิธีมอบโล่และรางวัลอื่น ๆ แล้ว ถ่ายรูปหมู่ร่วมกัน ค่ะ

มอบของที่ระลึกแด่ประธานเปิดงาน อิสลามคืนถิ่น
วันนี้มีการแสดงของศิษย์ปัจจุบัน ค่อนข้างน้อย มีชุดร้องเพลงเป็นภาษาอาหรับ เป็นเพลงสรรเสริญพระอัลเราะห์ ค่ะ พวกเราไม่ได้เรียนภาษาอาหรับ เลยไม่เข้าใจภาษาและความหมายแต่ฟังทำนองแล้วรู้สึกว่า มีท่วงทำนองไพเราะและทุกคนร้องเพลงอย่างตั้งใจ เรามาชอบภาพของพวกเธอ ค่ะ

ทุกคนตั้งใจร้องเพลงด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แจ่มใส

รายการแสดงชุดที่สอง เป็นการแสดงการต่อสู้เพื่อป้องกันตัว เป็นชุดที่แสดงได้ดีมาก เลยถ่ายมาหลายภาพ

เป็นท่าต่อสู้ที่ดูคล่องแคล่วว่องไว มาก ๆ
นอกจากรายการแสดงแล้ว ก็มีรายการจับฉลากหางบัตรของผู้ที่ซื้อโต๊ะจีนมางานสังสรรค์ โดยเชิญ ตัวแทน ครูเก่าบ้าง ศิษย์เก่าบ้างขึ้นไปจับหางบัตร ค่ะ

อ.วิศรุตเป็นตัวแทนจับหางบัตร

ประเสริฐ ทับเสน ศิษย์เก่าเป็นผู้จับหางบัตร
อาหารต่าง ๆ เสิร์ฟ จนถึงข้าวผัด เป็นอันรู้กันว่า อาหารโต๊ะจีนหมดเพียงเท่านั้น ค่ะ
ลูกศิษย์ประจำชั้นของฉัน ทุกคนเดินจากโต๊ะเขามาหาฉันที่โต๊ะ ชวนฉันไปถ่ายรูปหมู่ห้องของเราโดยมี นิทรา เจ้าถิ่น รู้ว่า ตรงไหน เขาจัดไว้ให้ศิษย์เก่ามาถ่ายรูปกัน พวกเราเดินออกจากโต๊ะ เหลือพี่เสริมกับพี่ภาวนาและคนอื่น ๆ อยู่ที่โต๊ะก่อน เพราะลูกศิษย์เกือบทั้งหมดเป็นเด็กศิลปะ และเป็นเด็กประจำชั้นของฉัน เลยเดินไปถ่ายไกลเหมือนกัน กลัวพี่เสริมเดินลำบากด้วยแต่ก่อนไป พวกเขามาถ่ายรูปหมู่ที่โต๊ะของฉันก่อน จ้ะ

รูปหมู่ที่โต๊ะ ค่ะ

คนนี้ ค่ะ พ.ต.ท. อนุสรณ์ ศิษย์เก่าดีเด่น เพื่อนเราเอง อิอิ

ลูกศิษย์กับครู หน้าบานเป็นจานเชิงกันเลย ห้าห้า

สุเทพ ถ่ายรูปเยอะ แก่แล้ว จะเป็นลมแล้ว ห้าห้า

กดไลท์ กันหน่อย นะจ๊ะ

รูปนี้ ถ่ายกับนายกสมาคมศิษย์เก่าฯ นายปรีชา ธนะไพรินทร์

ก่อนกลับ ถ่ายกับรองผอ.เกียรติศักดิ์ และ นายกสมาคมฯ อีกรูป

รูปสุดท้ายก่อนจะอำลาจากงาน อิสลามคืนถิ่น ปีนี้ ค่ะ หน้าตาแต่ละคน ยังคงเบิกบาน แช่มชื่น
ประสิทธิ์ คนขับรถ น่ารักตามเคย นำรถมาจอดรอพวกเรา คณะกรรมการสมาคมฯ ได้นำเงินค่าน้ำมันค่าทางด่วนมาให้ประสิทธิ์ด้วย (พอดีได้ยิน) พวกเราขึ้นรถมา มีน้องที่เคยเป็นครูที่นี่มาด้วยอีกคนหนึ่ง นิทราและน้องจริยา ติดรถมาส่งตามระเบียบราชการของการใช้รถของทางราชการ
ครั้งแรก วางแผนจะไปส่งพี่ภาวนาก่อนซึ่งอยู่ถึงหนองแขม ฉันคงกลับถึงบ้านดึกมากแน่ แต่ประสิทธิ์ก็น่ารัก มาส่งฉันก่อนเหมือนทุกปี แล้วจึงไปส่งพี่ภาวนา น่าเห็นใจที่สุด คือเพื่อนรักของฉันและน้องจริยา ที่ต้องกลับบ้านดึกที่สุด ปีนี้ ก็ยังดีที่ไม่ต้องไปส่งพี่เสริม เพราะสมปรารถนาซึ่งบ้านอยู่ลาดพร้าวใกล้กับพี่เสริม อาสาไปส่งพี่เสริมที่บ้านเอง ฉันมาถึงบ้าน 5 ทุ่มพอดี วันนี้ พวกเราอยู่ที่งานนานกว่าทุกปี อยู่จนงานเลิก งานเพลงพระสรรเสริญบารมีดังกระหึ่มตอนเลิกงาน พวกเรา ยังถ่ายรูปกันอยู่เลย อิอิ
วันนี้เป็นวันที่ฉันรู้สึกมีความสุขมากกว่าทุกปีที่ผ่าน ๆ มา เพราะได้เจอลูกศิษย์ที่สอนทั้ง 3 ปี มากที่สุด ได้พูดคุย ได้ถ่ายรูปกันมากที่สุดดังที่ฉันได้นำมาลงในงานเขียนบล็อกนี้ ฉันก็ขออวยพรให้ลูกศิษย์ทุกคน มีความสุข ความเจริญก้าวหน้าในชีวิต มีสุขภาพที่แข็งแรงขอให้สมาคมนักเรียนเก่าอิสลามวิทยาลัยแห่งประเทศไทย มีความเจริญ เป็นที่พึ่งของน้อง ๆ รุ่นปัจจุบันและสามารถช่วยเหลือกิจกรรมต่าง ๆ ของโรงเรียนได้อย่างมีประสิทธิภาพค่ะส่งท้ายด้วยของที่ระลึกที่สมาคมศิษย์เก่ามอบให้ และลูกศิษย์มอบให้ ค่ะ เป็นโถสวย และบุหงารำไป

วารสาร 67 ปีของอิสลามวิทยาลัยแห่งประเทศไทยค่ะ
ต้องขออำลาท่านผู้อ่านไปด้วยความสุขใจ ปลื้มใจ ในงาน อิสลามคืนถิ่นในปี 2560 ค่ะ

Create Date : 04 พฤษภาคม 2560
Last Update : 7 พฤษภาคม 2560 23:12:14 น.
Counter : 2826 Pageviews.

24 comments

	No. 965 เรื่องจากป่า (ตอน 2 ป่าหนองควาย หางดง ) ไวน์กับสายน้ำ (1 มี.ค. 2564 05:41:29 น.)		ถนนสายนี้มีตะพาบ ประจำหลักกิโลเมตรที่ 272 : เลียนแบบ The Kop Civil (26 ก.พ. 2564 10:58:21 น.)
	:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 272 :: กะว่าก๋า (26 ก.พ. 2564 06:14:00 น.)		เลียนแบบ อาจารย์สุวิมล (26 ก.พ. 2564 22:10:36 น.)

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณnewyorknurse, คุณกะว่าก๋า, คุณเรียวรุ้ง, คุณmambymam, คุณClose To Heaven, คุณRinsa Yoyolive, คุณThe Kop Civil, คุณข้ามขอบฟ้า, คุณkae+aoe, คุณtoor36, คุณร่มไม้เย็น, คุณreeyaya

มาชมงานอิสลามคืนถิ่นด้วยค่ะ
บรรยากาศดี มีทั้งการแสดง แจกรางวัลด้วย

มีความสุขถ้วนหน้าเลยค่ะ

โหวดค่ะ

โดย: newyorknurse

วันที่: 8 พฤษภาคม 2560 เวลา:2:00:48 น.

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์

มีคนเคยบอกผมว่า

เป็นครูหนึ่งวัน
เป็นครูตลอดชีวิต

แต่อาจารย์เป็นครูมายาวนานกว่านั้นอีก
ลูกศิษย์ลูกหาจึงมีมากมาย
และน่าชื่นใจที่แต่ละคนก็ดำเนินชีวิตด้วยดีจนประสบความำสเร็จ

ผมว่าความชื่นใจของคนเป็นครู
คือการเห็นศิษย์ได้ดีนี่ล่ะครับ

โหวตครับอาจารย์

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 8 พฤษภาคม 2560 เวลา:6:05:03 น.

งานน่าสนุกและดูอบอุ่นมากค่ะ
ลูกศิษย์ครูเยอะมากเลย ต่างจบกันไปมีหน้าที่การงานดีๆ
เห็นแล้วปลิ้มใจนะคะ
ที่อวท.หลานๆจบที่นี่หลายคนเหมือนกันค่ะ
บ้านเค้าอยู่แถวทุ่งครุ เลยเรียนที่นี่กัน
เวลาหฯุไปบ้านหลานๆก็จะผ่านรร.นี้บ่อยๆค่ะ

อาจารย์สุวิมล Diarist ดู Blog

โดย: mambymam

วันที่: 8 พฤษภาคม 2560 เวลา:10:07:49 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

ส่งกำลังใจให้ลูกศิษย์ของอาจารย์ด้วยนะครับ
โรคภัยไข้เจ็บ
เวสลาเกิดขึ้น
ไม่เพียงทำร้ายตัวเราเท่านั้น
ยังทำให้คนรอบข้างเป็นทุกข์เพราะความเป็นห่วงอีกด้วยครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 8 พฤษภาคม 2560 เวลา:22:11:26 น.

อาจารย์สุวิมล Diarist ดู Blog

เดี๋ยวหนูมาอีกรอบค่ะ

โดย: Close To Heaven

วันที่: 8 พฤษภาคม 2560 เวลา:23:07:01 น.

เป็นภาพแห่งรอยยิ้มและความประทับใจอย่างสุดซึ้งมากเลยนะคะ
หลังจากไม่ได้เจอกันาน ความทรงจำต่างๆ ทำให้จดจำกันได้อย่างดี
อบอุ่นอย่างที่สุดค่า

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
สายหมอกและก้อนเมฆ Photo Blog ดู Blog
อาจารย์สุวิมล Diarist ดู Blog

โดย: Rinsa Yoyolive

วันที่: 8 พฤษภาคม 2560 เวลา:23:35:49 น.

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 9 พฤษภาคม 2560 เวลา:6:44:19 น.

สวัสดีค่ะครู ขอบคุณครูมากค่ะที่แวะชมดอกไม้ที่บล็อกค่ะ

โดย: mambymam

วันที่: 9 พฤษภาคม 2560 เวลา:7:52:38 น.

บรรยากาศ มิตรภาพ อบอุ่นจริง ๆ ครับอาจารย์

โดย: The Kop Civil

วันที่: 9 พฤษภาคม 2560 เวลา:10:00:04 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

ขั้นตอนในการรักษาโรคมะเร็งค่อนข้างเจ็บปวด
กำลังใจของคนไข้จึงเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดจริงๆครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 9 พฤษภาคม 2560 เวลา:18:06:20 น.

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 10 พฤษภาคม 2560 เวลา:6:37:03 น.

อาจารย์สุวิมล Diarist

ดีจังนะคะ รู้สึกสุขใจไปด้วยเลย

โดย: kae+aoe

วันที่: 10 พฤษภาคม 2560 เวลา:8:39:26 น.

สวัสดีค่ะครู
วันนี้วันหยุดว่าจะไปบ้านพี่สาวหน่อยค่ะ
อากาศช่วงเช้าไม่ค่อยร้อน เลยอยากออกนอกบ้านบ้าง
หลายวันผ่านมาร้อนสุดๆ เบื่อมากมายค่ะ
วันนี้วันสำคัญทางพุทธศาสนา ครูไปวัดหรือเปล่าคะ

ขอบคุณครูที่แวะทักทายค่ะ

โดย: mambymam

วันที่: 10 พฤษภาคม 2560 เวลา:8:41:34 น.

รร.อิสลามนี่มีเด็กพุทธไปเรียนไหมค่ะ แอบสงสัย

โดย: kae+aoe

วันที่: 10 พฤษภาคม 2560 เวลา:11:41:27 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

เสียดายตรงผมไม่ค่อยมีโอกาสไปเที่ยวที่สวยๆครับอาจารย์
นานๆจะได้ไปที ไปกับทัวร์
เวลาก็ไม่เยอะพอให้ถ่ายรูปนานๆด้วย 555

อยากจะไปทริปส่วนตัว
แบบค่อยๆไป ค่อยๆเที่ยว ค่อยๆถ่ายภาพ
เป็นอีกหนึ่งความฝันที่อยากทำให้ได้ครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 10 พฤษภาคม 2560 เวลา:11:43:06 น.

สวัสดีค่ะอาจารย์
ดูภาพอ่านเรื่องราวแล้วชื่นชมปลื้มกับอาจารย์มาก
ได้เจอลูกศิษย์ที่อบรมสั่งสอน เป็นงานที่ดูอบอุ่น สนุกสนาน
ยิ่งเจอคนถูกใจพูดถูกคอด้วย คุยได้ตลอดไม่มีเบื่อจริงๆค่ะ
แต่สังเกตดูอาจารย์กับลูกศิษย์หน้าไม่ค่อยต่างกันเลยนะคะ
นี่แหล่ะที่เขาว่าคนมีความสุข ยิ้มแย้มเจ่มใสจะแก่ช้า

อาจารย์สุวิมล Diarist

** เมื่อคืนเข้ามาคอมเมนท์โหวต แต่พอกดส่งดันส่งไม่ได้ค่ะ
แล้วก็เข้าบล๊อกอาจารย์ไม่ได้เลย เมื่อคืนหลายบล๊อกก็เข้่าไม่ได้ไม่รู้เป็นอะไร

โดย: ข้ามขอบฟ้า

วันที่: 10 พฤษภาคม 2560 เวลา:12:59:31 น.

บรรยากาศดูอบอุ่นดีครับ คนเราชอบรำลึกความหลังกัน จะว่าไปผมยังรู้สึกอยากกลับไปที่ม.ยูนนานเลย กลับไปดูภาพเก่าๆ ที่เก่าๆ ที่เราเคยเรียนเคยอยู่เคยทำกิจกรรม

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 10 พฤษภาคม 2560 เวลา:14:53:17 น.

เห็นด้วยที่สุดเลยค่ะครู
การได้กลับไปเยี่ยมที่เก่าที่เราเคยอยู่ เคยเรียน เคยทำงาน
ทำให้เรามีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
แถมเมื่อได้เจอเพื่อนเก่าด้วยแล้ว ยิ่งดีค่ะ

โดย: Close To Heaven

วันที่: 10 พฤษภาคม 2560 เวลา:14:56:55 น.

สวัสดียามค่ำค่ะครู
เพิ่งกลับถึงบ้านค่ะ วันนี้แดดร่ม ฟ้าครึ้ม อากาศเย็นทั้งวัน
ค่อยสบายตัวสบายใจค่ะ อิอิ
อยากให้อากาศเป็นอย่างนี้ทุกวันจัง
ครูบอกว่าทำอาหารถวายพระแล้วกลัวท่านฉันไม่ลง
หนูอ่านแล้วยิ้มเลยค่ะ ครูถ่อมตัวหรือเปล่าคะ อิอิ
หนูว่าครูต้องทำอาหารเก่งแน่ๆเลย
ส่วนหนูพอไปวัดไปวาได้ค่ะ หมายถึงทำอาหารนะคะ
คือพอกินได้ แต่ก็ไม่เก่งอะไร ถือคอนเซปต์ ยากๆ ไม่ ง่ายๆ ทำค่ะ 55

โดย: mambymam

วันที่: 10 พฤษภาคม 2560 เวลา:18:58:49 น.

แวะมาเยี่ยม และอ่านไดอารี่ประกอบภาพของอาจารย์ค่ะ

อาจารย์บันทึกได้ละเอียดอ่านเพลินภาพก็ชัดเจน

ดูภาพไปอ่านไป..จบไม่รู้ตัวค่ะ

โดย: ร่มไม้เย็น

วันที่: 10 พฤษภาคม 2560 เวลา:19:35:35 น.