น้ำใจเพียงเล็กน้อย สร้างความรู้สึกดี ๆ ให้เกิดขึ้นได้เสมอ น้ำใจเพียงเล็กน้อย สร้างความรู้สึกดี ๆ ให้เกิดขึ้นได้เสมอ "น้ำใจ" เป็นถ้อยคำ สั้น ๆ กะทัดรัด แต่ฉันคิดว่า มันเป็นคำที่มีความหมายยิ่งใหญ่เสมอ เหมือนฉัน ที่ได้รับ "น้ำใจ" จากเพื่อนที่บรรจุพร้อมกัน จากผู้บริหาร อิสลามวิทยาลัยแห่งประเทศไทย โรงเรียนแห่งแรกที่ฉันบรรจุเป็นข้าราชการครูที่นี่ ถึงจะอยู่เพียง 3 ปี จำเป็นต้องย้าย อันเนื่องจากการเดินทาง จากบ้านมาโรงเรียน มันไกลและลำบากเสียเหลือเกินในสมัยสี่สิบกว่าปีที่แล้ว แต่ความอบอุ่น ความผูกพันกับโรงเรียนแห่งนี้ ก็มีไม่น้อย โดยเฉพาะ หลังจากเกษียณอายุราชการแล้ว ครูนิทรา เพื่อนที่บรรจุพร้อมกัน จะเป็นผู้ประสาน กับทางผู้บริหารในการเชิญครูเก่าที่เคยสอนที่โรงเรียนนี้ ยามที่โรงเรียนมีงานต่าง ๆ เช่น งานศิษย์เก่าคืนถิ่น งานแจกทุนการศึกษา เป็นต้น อีกกิจกรรมหนึ่ง ซึ่งแสดงถึงความคิดริเริ่มของผู้บริหารคนใหม่ คือ ผอ. สายัณห์ ต่ายหลี ที่ได้ริเริ่มจัดกิจกรรม "คารวะครูอาวุโส" ตั้งแต่ สมัยที่ยังรักษาการ ในปีการศึกษา 2557 เป็นครั้งแรก ซึ่งฉันเคยเขียนลง ในบล็อกแกงค์พันทิบไป สำหรับในปีการศึกษา 2558 ฉันลืมกล้องถ่ายรูปไป ขอรูปจากโรงเรียนก็ไม่ได้ เลยเว้นไป 1 ปี สำหรับปีนี้ ฉันและคุณครูเสริมจิต ก็ได้รับเชิญไปร่วมงานพิธีคารวะครูอาวุโสเหมือนปีที่แล้ว โดยการประสานงานของ คุณครูนิทรา เพื่อนรักของฉัน ผู้บริหารมีน้ำใจ ส่งรถมารับฉันและคุณครูเสริมจิต เพราะให้พวกเราไปเองก็คงไปไม่ไหว เพราะล้วนแต่อายุมากกันทั้งนั้น ถือว่า ผู้บริหาร มีน้ำใจและให้เกียรติแก่ ครูอาวุโส น้ำใจเพียงแค่ นึกถึง ครูอาวุโสที่เคยสอนที่โรงเรียนนี้ น้ำใจในการมีรถรับส่งครูที่มีอายุมาก ๆ แล้ว สิ่งที่ได้แสดงถึงน้ำใจเหล่านี้ ย่อมเป็นที่ประทับใจของผู้ได้รับอย่างแน่นอนค่ะ นับเป็นความชาญฉลาด ของผู้บริหาร เมื่อแสดงน้ำใจเช่นนี้ ย่อมทำให้ผู้ได้รับน้ำใจ ได้รับเกียรติ ชื่นชม ยินดีให้ความร่วมมือในการ ทำคุณประโยชน์ให้แก่โรงเรียนในอดีตของตนอย่างแน่นอน ปีนี้ งานพิธีคารวะครูอาวุโส จัดวันที่ 26 พ.ค. 59 โดยมีเพื่อนรัก นิทรา นั่งรถมาพร้อมคนขับคือ ลุงประสิทธิ์ ซึ่งฉันรู้จักตั้งแต่สมัยฉันมาสอนอยู่ที่นี่ แล้วยังมีน้องครูผู้ชายอีกคน คือ ครูพงศธร เรามาถึงโรงเรียนเร็วมาก เพราะปีนี้ พี่นฐา ติดไปจันทบุรี เลยไม่ต้องไปรับที่ นนทบุรี มาถึงโรงเรียน ครูแผนกต้อนรับ มาต้อนรับ มาช่วยจูงพวกเรา ไปเข้าห้องพักรับรอง มีการให้ลงทะเบียน กลัดดอกไม้ให้ บรรยากาศรู้สึกอบอุ่นมาก พวกเราไปเป็นกลุ่มแรกเลย มาชมบรรยากาศ ค่ะ       น่าจะประมาณ17.30 น. ครูอาวุโสที่ได้รับเชิญมากันมากแล้ว ผอ.สายัณห์ ต่ายหลี ก็เชิญครูผู้อาวุโส ในห้องพักรับรอง ออกไปยังเวทีที่จัดเตรียมเก้าอี้ไว้พร้อมแล้ว น่าจะประมาณ 10 คน ที่นั่งบนเวที โดยโฆษกได้ประกาศรายชื่อครูที่จะขึ้นเวที ส่วนครูที่อาวุโสน้อยกว่า (สาวและหนุ่มกว่า อิอิ) ก็จัดที่นั่งไว้ที่ข้างล่างเวที อีกส่วนหนึ่ง ปีนี้ การจัดรูปแบบการนั่งของครูอาวุโสและครูปัจจุบัน เป็นรูปแบบโค้งทำให้ดูสวยงาม แท่นสำหรับกล่าวเปิดงาน อยู่ตรงกลาง ทำให้ทุกคนสามารถมองเห็นพิธีการ ได้ชัดเจนขึ้น เป็นการจัดรูปแบบที่ดีกว่าทุกปีที่ผ่านมา พวกที่มีชื่อตามประกาศของโฆษก ก็เดินตาม ผอ.สายัณห์ไปยังกลางสนามที่จัดเก้าอี้ไว้อย่างเรียบร้อย พวกเราต้องขึ้นเวที มาดูรูปที่ฉันถ่ายแต่ไม่ครบ ขอรูปจากโรงเรียนมาได้บ้าง ดังนี้ ค่ะ โฆษกในพิธี เริ่มประกาศการดำเนินงานในพิธีการคารวะครู มีนักเรียนหรือครูอีกชุดหนึ่งแต่งกายสวยงาม มาร้องเพลงภาษาอาหรับด้วย ทำให้บรรยากาศดูรื่นเริง ขณะนั้น มีลมพัดแรงมาก ทำให้ป้ายที่อยู่หลังเก้าอี้ บนเวทีที่พวกเรานั่งอยู่ล้มลงมาทางที่พี่คนสุดท้ายนั่งอยู่ เฉียดไปนิดเดียว โอ!พระอัลเลาะห์ ทรงคุ้มครองจริง ๆ ถ้าโดนไม้กระดานบอร์ดนั้นฟาดถูก เป็นเรื่องใหญ่แน่ นอกจากนี้กระถางต้นไม้ที่ประดับเวที ก็ล้มระเนระนาด ครูที่อยู่ด้านล่างต้องวิ่งมาช่วยกันยกบอร์ดให้คว่ำไว้ จะได้ไม่ต้านแรงลม กระถางต้นไม้ประดับความสวยงาม ทั้งที่ประดับไว้ที่แท่นพูดก็ต้องนำออกไป เพื่อป้องกันตกแตก โกลาหลและตกใจกันเล็กน้อย แล้วลมที่พัดแรงมากนั้น สักพักก็ค่อย ๆ อ่อนแรงลงไป เข้าสู่ภาวะปรกติ เฮ้อ!โล่งออกไปที โฆษกก็เรียนเชิญ ผอ.สายัณห์ กล่าวเปิดงาน   หลังจากที่กล่าวเปิดงานแล้ว พิธีให้ศิษย์เก่า ขึ้นไหว้คารวะครูก็เริ่มขึ้น โดยการนำของ ผอ.สายัณห์ ต่ายหลี เป็นผู้นำพวงมาลัยไปไหว้ คุณครูสุรพล (ครูสุวิทย์)เป็นคนแรก จากนั้น ลูกศิษย์คนอื่น ๆ จึงขึ้นไป มอบดอกกุหลาบให้กับครูคนอื่น ๆ บนเวที อย่างเป็นระเบียบ เรียบร้อย เชิญชมภาพ ค่ะ   จากนั้น ก็มีพิธี คารวะครูที่อยู่ด้านล่างของเวทีอีกชุดหนึ่ง ดังภาพ ค่ะ  พิธีคารวะครูทั้งบนเวทีและด้านล่างของเวที เสร็จแล้ว ก็มีการเชิญให้ คุณครูสุรพล กล่าวแสดงความรู้สึกที่มีต่อโรงเรียน  มีการเชิญ ครูอาวุโสอีกท่านหนึ่ง คือ คุณครูสมพล กล่าวแสดงความรู้สึก ค่ะ  จากนั้น ก็มีการสวดคำอวยพร เป็นภาษาอาหรับ โดยอาจารย์ Dr.Elsayed Mohamed ทุกคนก็อยู่ในอาการสงบ เรียบร้อย รับคำพร  มีการถ่ายรูปหมู่ร่วมกันระหว่างครูอาวุโสและศิษย์ ครูปัจจุบัน   หลังพิธีสวดคำอวยพรเสร็จสิ้น ก็ประมาณ เกือบทุ่มแล้ว โฆษกได้เชิญให้ ครูอาวุโสและคุณครูปัจจุบัน ที่มาร่วมงาน รับประทานอาหาร ตอนนี้ ก็มีอีกกิจกรรมหนึ่ง โดยมี คุณครูยูโสบ เป็นโฆษกและเรียนเชิญ ผอ.สายัณห์ ออกมากล่าวเชิญชวนให้แขกผู้มีเกียรติที่มางาน ช่วยกันบริจาคโต๊ะเก้าอี้ สแตนเลส (stainless steel) ชุดละ 16,500 บาท ใครจะบริจาคทั้งชุด หรือจะร่วมด้วยช่วยกันเท่าไรก็ได้แล้วแต่ศรัทธาและความสามารถของตน นี่ถือว่า เป็นกลยุทธที่ชาญฉลาดของผู้บริหารยุคใหม่นะ ที่ใช้โอกาสพิเศษต่าง ๆ มาเชิญชวน ให้มีส่วนร่วมในการทำคุณประโยชน์ให้โรงเรียน ถือว่า เป็นการระดมทุน นำมาใช้พัฒนาโรงเรียนได้เป็นอย่างดี ผลปรากฏว่า มีคนบริจาค เป็นชุดอยู่หลายคน บางคน ก็บริจาค 1,000 บาท ก็มีหลายคน ส่วนโต๊ะฉัน ยังเงียบ ๆ อยู่ ความจริง ฉันเห็นด้วยกับโต๊ะอาหารที่เป็น สแตนเลส นะ เพราะว่า มันจะใช้ได้คงทนกว่าโต๊ะ ที่เป็นไม้ ครั้งแรกคิดว่าตัวเองจะบริจาคสักชุด เพราะโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่ฉันมาบรรจุ และรู้สึกมาอยู่ ด้วยความอบอุ่น แต่ฉันก็ต้องถามพี่เสริมก่อนว่า เขาสนใจไหม เรามาด้วยกัน ถ้าไม่ถามรู้สึกจะไม่เหมาะสม ถามพี่เสริมแล้ว พี่เขาอยากจะถามคนอื่น ๆ ในโต๊ะด้วย แต่ฉันไม่เห็นด้วย เพราะเราไม่รู้ใจกันว่าแต่ละคน เขาพร้อมหรือไม่ เดี๋ยวจะทำให้เกิดความอึดอัดใจกันเปล่า ๆ ฉันเลยบอกพี่เขาว่า ฉันจะไม่ถาม ถ้าพี่เสริมจะร่วมด้วย เราสองคนก็พอแล้ว คนละครึ่ง เป็นการแสดงว่า เรามีส่วนร่วมในการทำประโยชน์ให้โรงเรียน ให้เด็ก ๆได้มีโต๊ะอาหาร ที่สวยงามและคงทนใช้ เมื่อพี่เสริมเห็นด้วย ฉันจึงเดินออกไปบอก ยูโสบ ว่า ฉันกับพี่เสริม บริจาค 1 ชุด เขาขอบอกขอบใจพวกเรา ผอ.สายัณห์ก็ขอบคุณพวกเรา แต่เราไม่มีเงินให้ตอนนี้หรอกนะ แล้วจะโอนเงินมาเข้าบัญชีของครูนิทรา เพื่อไปจัดการให้เราอีกต่อหนึ่ง อิอิ ครูยูโสบ บอกไม่เป็นไร จดชื่อคนบริจาคไว้แล้ว หึหึ ว่องไว แม่นยำ รอบคอบดีนะ สมแล้วที่เขาเลือกให้มาเป็นโฆษก ผอ.สายัณห์ ประกาศขอบคุณผู้ร่วมบริจาคและบอกว่า จะจารึกชื่อผู้บริจาคไว้ที่โต๊ะด้วย ถือเป็นจิตวิทยาอีกอย่างหนึ่ง คนบริจาคจะได้ภูมิใจที่มีชื่อ เป็นเจ้าของโต๊ะที่บริจาคไงล่ะคะ อิอิ มาดูรูปภาพ ค่ะ   บรรยากาศที่โต๊ะอาหาร ซึ่งมีแต่คนที่ฉันเคยรู้จักทั้งนั้น ครั้งนี้ นิทร์มาประจำโต๊ะพวกเราด้วย เลยได้คุยกันมากหน่อย อาหารปีนี้ เป็นโต๊ะจีน ทุกปีที่ผ่านมา เป็นบุพเฟ่ ปีนี้เปลี่ยนเป็นโต๊ะจีน มีคนมาเสิร์ฟ ไม่ต้องไปตักทาน ก็สะดวกดี โต๊ะเราทานกัน 6 คน ผ่านไปสักครู่ ลูกชายพี่จิตรา พาพี่จิตรามาร่วมด้วย กลายเป็น 8 คน อาหารบางอย่างก็ยังเหลือมากมาย มาดูหน้าตาอาหารปีนี้ ค่ะ    ระหว่างทานอาหาร ก็มีการเชิญครูอาวุโส ออกไปพูดแสดงความรู้สึกบ้าง พี่เสริมก็ได้รับเชิญออกไป ฉันก็ลุ้นและจูงพี่เสริมออกไปพูด ยูโสบรีบบอกว่า เดี๋ยวครูสุวิมลพูดต่อ อาจารย์เสริมจิตนะ อิอิ ฉันสั่นศีรษะ ไม่พูดจ้ะ ฉันก็ถ่ายรูปพี่เสริมไว้เป็นหลักฐานด้วย  ไม่มีงานเลี้ยงใดไม่เลิกลา แขกที่ได้รับเชิญ และคุณครูปัจจุบันทั้งหลายเริ่มทยอยออกจากโต๊ะจีน เตรียมกลับบ้านแล้ว เพราะพรุ่งนี้ ยังต้องทำงานกัน พวกเราถึงจะไม่ได้ทำงาน แต่ก็อยู่ดึกไม่ไหว อายุมาก บ้านก็ไกล อิอิ พวกเราก็เตรียมกลับเช่นเดียวกัน ก่อนกลับ รอรถโรงเรียนมาส่ง รอประสิทธิ์ คนขับรถทานข้าวก่อน เลยมีเวลานั่งคุยกันต่ออีกสักพักใหญ่ มีเวลาถ่ายรูปหมู่กัน เจอ วรนุช ลูกศิษย์ รุ่นสุดท้ายที่อิสลามวิทยาลัยฯ เลยได้คุยกันสนุกสนานกันไป มาดูรูปหมู่พวกเรา ค่ะ  นิทรา น้องจริยา และน้องพงศธร มาส่งฉันกับพี่เสริม โดยมีสมาชิกมาเสริมด้วย อีก 2 คน แต่จะไปลงที่ไหน ไม่ทราบค่ะ ขากลับประสิทธิ์ขึ้นทางด่วน มาถึงบ้านฉันเร็วมาก รถก็ไม่ติดเลย ประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึงบ้านฉันแล้ว ประมาณเกือบ 3 ทุ่ม  ความอิ่มเอมใจ อันเกิดจากความมีน้ำใจ แม้เพียงเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ฉันได้เขียนไปแล้วนั้น ท่านผู้อ่านคงเห็นด้วยกับฉันนะคะว่า มันสามารถทำให้เกิดความรู้สึกดี ๆ ได้เสมอ เหมือนอย่างเหตุการณ์ที่ฉันได้เล่ามาในบล็อกนี้ การคำนึงถึงผู้อาวุโส ซึ่งเคยเป็นส่วนหนึ่งขององค์กร ย่อมแสดงถึงการให้เกียรติ ผู้ได้รับเกียรติ ย่อมเกิดความรู้สึกในแง่งามเสมอ ท่านเห็นด้วยกับฉันไหม คะ สวัสดี ค่ะ แล้วไว้พบกับเรื่องราวดี ๆ ที่ฉันจะนำมาฝากเพื่อน ๆ ชาวบล็อกในโอกาสต่อไปค่ะ
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 46 คน [
เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ น้ำใจที่มีให้กันสามารถสร้างความรู้สึกดี ๆ ให้กันได้เสมอนะคะ
วันนี้จองที่เจิมคนแรกก่อน พรุ่งนี้มาส่งกำลังใจอีกรอบค่ะ