ความพอใจ

ความพอใจ

ไม่ได้อัพบล็อกตั้งนาน

หลายปีจนเดี๋ยวนี้ ถ้าต้องเลือกว่าจะไปใช้ชีวิตที่เหลือที่ไหนดี คำตอบยังเป็น"เชียงใหม่"เพราะมีครบ ทั้งธรรมชาติ ศิลปะ อาหารการกิน ร้านหนังสือสถานที่อโคจร อื่นๆ อีกมากมาย...แม้หลังๆ จะเริ่มปลายตามอง"ศรีราชา"บ้าง ก็ยังไม่คุ้นเคยเท่าเชียงใหม่

อีกสิบปี...จะทำอะไร อยู่ที่ไหนกับใคร...



ความพอใจ
คอลัมน์ ชั้น 5 ประชาชาติ
โดย เชอรี่ประชาชาติ cheryd@gmail.com

บทสนทนากลางดึกในค่ำคืนนั้นไม่มีทีท่าว่าจะจบลงง่าย ๆ ที่โรงแรมเล็ก ๆ ในจังหวัดไกลโพ้น ที่ซึ่งใครต่อใครบอกว่าวันที่น้ำท่วมประเทศไทยอยู่ที่นี่จะปลอดภัย ถ้าวันนั้นมาถึงจริง ๆ เราในฐานะผู้ที่เหลืออยู่จะยังมีความสุขได้ไหม

คืนนั้นคอบอลทั้งหลายคงนั่งอยู่หน้าจอทีวี แต่เราเปิดทีวีไว้อย่างนั้นเอง แค่ไม่อยากให้ห้องเงียบเกินไปนัก

"เยอรมนีน่าจะได้เข้าชิงรอบตัดเชือกเนอะ"

"แต่ถ้าเข้าชิงแล้วแพ้ก็น่าเสียดาย"

นั่นซินะ...ระหว่างที่ 1 กับที่ 2 ต่างกันลิบลับ

ใครเหยียบดวงจันทร์ต่อจาก "นีล อาร์มสตรอง ?" น่าจะน้อยยิ่งกว่าน้อยที่ใครจะจดจำได้

บนสนามแข่งขันระหว่างที่ 1 กับที่ 2 อาจก้าวเท้าเข้าสู่เส้นชัยห่างกันเพียงเสี้ยววินาที แต่สิ่งที่ตามมาต่อจากนั้นมีความหมายแตกต่างกันมาก

ในทุกสนามแข่งขันใครต่อใครจึงปรารถนาที่จะยืนอยู่ในฐานะผู้ถูกจดจำ

แต่ไม่ใช่สำหรับทุกคน

"อยู่อย่างนี้สบายกว่าเยอะ ไม่ต้องรับแรงกดดัน ไม่ต้องปะทะตรง ๆ" พี่ที่คุ้นเคยกันพูดขึ้นมาเมื่อฉันบอกว่าเขาน่าจะเป็น แคนดิเดตซีอีโอคนต่อไป

เท่าที่รู้จักกันมาเขาจัดได้ว่าเป็นคนที่ทุ่มเท เอาจริงเอาจัง และทำงานหนัก โดยศักยภาพแล้วมีคุณสมบัติมากพอที่จะเป็นเบอร์ 1 แต่เป้าหมายส่วนตัวกลับวางไว้แค่ที่ 2

"อยู่ตรงนี้กำลังอุ่น ๆ สบายดี"

"พี่ไม่คิดว่าน่าจะลองเป็นเบอร์ 1 ดูบ้างเหรอ ไม่เคยคิดเหรอว่ามาถึงขนาดนี้แล้ว อีกนิดเดียวเองนะ" ฉันไม่ละความพยายาม

"ไม่เลย ไม่คิดจริง ๆ" แม้ฉันเองจะคิดไม่ต่างกันนัก แต่ยังอดแปลกใจไม่ได้อยู่ดี

"ตรงนี้ก็มีความสุขดี ไม่รู้จะขึ้นไปสูงกว่านี้ให้กดดันมากกว่านี้ทำไม ตำแหน่ง เงินเดือนเวลาที่มี ตอนนี้ทุกอย่างก็โอเคแล้ว ไม่รู้จะเอาเงินมาก ๆ กว่านี้ไปทำอะไร"

เรื่องมีเงินมากไม่รู้จะเอาไปทำอะไร ฉันยังนึกไม่ออกว่าเป็นยังไง แต่เข้าใจ ความหมายระหว่าง "เงินมาก เงินน้อย หัวโขน และความพอใจ"

นั่นซินะ ถ้าเราพอใจ ณ จุดที่ยืนอยู่ ทำไมจะต้องเหนื่อยป่ายปีนให้สูงขึ้น ๆ จะต้องตะเกียกตะกายขึ้นไปในจุดที่ไม่แน่ใจนักว่าจะมีความสุขทำไมกัน

"แค่หยุดอยู่กับที่ ก็เท่ากับว่าคุณกำลังเดินถอยหลัง" วลีชวนคิดของเครื่องดื่มยี่ห้อดังที่โดนขึ้นป้ายให้โฆษณาได้หลัง 4 ทุ่ม ไปแล้ว กลับเข้ามาในความคิด

ความพอใจทำให้เราหยุดก้าวไปข้างหน้า ? ไม่น่าจะใช่...

วันนี้พอใจ แต่พรุ่งนี้จะยังพอใจ และมีความสุขเหมือนเดิมไหม ?

อะไรคือแรงขับเคลื่อนให้คนเราออก เดินทาง ตัวเอง ผู้คน หนทางท้าทายข้างหน้าหรือทั้งหมดนั่น

"ถ้าผมไม่อยู่ที่นี่แล้ว ผมก็ไม่ไปเป็น นักข่าวที่ไหนอีก คงเปิดร้านดอกไม้ร้านหนังสือ" น้องคนหนึ่งเปรยให้ฟังในยามที่เจ้าตัวเริ่มรู้สึกอ่อนล้ากับหนทางที่ย่ำเดิน

ปีสองปีมานี้ถามตัวเองหลายครั้งถึงจังหวะก้าวต่อไปของตัวเอง คำถามเกี่ยวกับความเชื่อ ความรัก ความสุข และความพอใจหมุนวนกลับมาครั้งแล้วครั้งเล่า

ใช่หรือไม่ว่าเพราะเริ่ม "ไม่พอใจ" หรือความรักจืดจางลง แม้ความเชื่อจะยังไม่เปลี่ยนแปลง ?

"ทำงานถึงอายุสัก 45 แล้วออกเดินทางท่องเที่ยว" หลายคนที่ฉันรู้จักพูดคล้าย ๆ กัน แต่ดูเหมือนว่ายิ่งกว่าน้อยที่ทำได้ ฉันพบว่าไม่ว่าเป้าหมายจะใหญ่หรือเล็ก สาเหตุที่เราส่วนใหญ่ไปไม่ถึง ถ้าไม่เพราะขาดการวางแผนที่ดี ก็เพราะไม่มีความมุ่งมั่นมากพอ

โชคชะตาอยู่ในกำมือเราเองไม่ใช่หล่นมาจากบนฟ้า นักธุรกิจผู้ประสบความสำเร็จส่วนใหญ่คิดแบบนี้ โดยมีเป้าหมายเบื้องหน้าเป็นแรงขับเคลื่อน แต่เขาจะไม่มีวันไปถึงเส้นชัยหากปราศจากความมุ่งมั่นตั้งใจ

การหยุดคิดใคร่ครวญ หาคำตอบให้ตัวเองในแต่ละช่วงจังหวะของชีวิตเป็นสิ่งจำเป็น

ตั้งคำถาม หาคำตอบ และลงมือทำ

เวลาผ่านแล้วผ่านเลย หาคำตอบให้เจอแล้วลงมือทำ ความผิดพลาดล้มเหลวไม่ใช่สิ่งน่ากลัว เพราะถ้าไม่เคยล้ม เราก็จะไม่รู้วิธีลุก คงเหมือนที่มีคนบอกว่า ความทุกข์ทำให้เรามองเห็นคุณค่าของความสุข

นึกถึงคำพูดของนักธุรกิจทายาทเจ้าสัวระดับประเทศ "ถ้าใครเห็นวิธีดำเนินชีวิตของคุณพ่อผมจะไม่มีใครอิจฉา ผมคิดจะทำให้ได้อย่างนั้นก็ไม่ไหว ท่านไม่เคยเที่ยวเลย ไม่เคยใช้อะไรฟุ่มเฟือย ตื่นเช้า นอนดึก เสาร์-อาทิตย์ถ้าไม่ได้ไปทำงานจะ กลุ้มใจ"

"ความจนความรวยเป็นเรื่องสมมติ เป็นเครื่องวัดความสำเร็จ แต่ลองคิดดูนะว่า ถ้าคุณมีบ้าน 3 หลัง มีรถ 5 คัน มีเงิน 100 ล้าน คุณก็อยู่บ้านได้ทีละหลังนั่งรถได้ทีละคัน อาหารแต่ละมื้อจะทานได้มากแค่ไหนกัน"

ทุกสิ่งล้วนอยู่ที่ความพอใจ ถึงที่สุดแล้ว ไม่มีถูกไม่มีผิด ในระหว่างทางของการตั้งคำถาม และการหาคำตอบที่น่าพอใจ

กว่าจะเข้าใจบางครั้งเราคงต้องผ่านการเคี่ยวกรำ เปียกปอน และเจ็บปวดบ้างจึงจะรู้และยอมรับได้ด้วยตนเองว่าแท้ที่จริง คำถามแสนยากมีคำตอบที่แสนเรียบง่าย

Create Date : 12 สิงหาคม 2553 Last Update : 12 สิงหาคม 2553 11:52:30 น. Counter : 603 Pageviews.		4 comments
Share Tweet

	ชีวิตไปต่อได้ เมื่ออยู่ในจุดที่ถูกที่ควร Alex on the rock (24 ส.ค. 2567 09:46:03 น.)		โจ๊ก จั๊บ เส้น : อร่อยขนาดนี้ ชั้นยอมอ้วน กินให้หมดชาม peaceplay (23 ส.ค. 2567 20:56:19 น.)
	"เขียนใหม่อีกครั้ง" อาจารย์สุวิมล (19 ส.ค. 2567 19:34:03 น.)		- - วันที่กาแฟไม่ขมอีกต่อไป - - ผู้หญิงเล่นตัว (18 ส.ค. 2567 09:36:36 น.)