นานแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน นานแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน 3 ปี 4 ปี หรือ 5 ปีกันนะ ไม่ได้เจอหน้า แต่ก็ใช่ว่าเราจะขาดการติดต่อกันซะทีเดียว กลับมาเจอกันอีกครั้ง ฉันไม่คิดว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลง ในความสัมพันธ์ระหว่างเรา ไม่ต่างไปจากวันนั้นวันโน้น หรือวันไหนๆ 3 ปี 4 ปี กี่ปีกันนะ เจอกันคราวนี้ เราโผเข้าหากันเหมือนเคย กอดกันหลวมๆ เหมือนปีโน้น ปีนั้น ปีไหนๆ เหมือนอย่างที่เคยเป็น "กี่ปีแล้วนะที่ไม่ได้เจอกัน" "อ้วนขึ้นรึเปล่า" แกพูดขึ้นหลังเราเปลี่ยนจากกอด มายืนยิ้มมองกันเฉยๆ "อืมอ้วนขึ้นมั้ง"ฉันตอบ...แกผอมลงนะ (ฉันคิดในใจ) 3 ปี 4 ปีหรือ 5ปี กันนะ...ฉันนึก และพูดขึ้นมาว่า "ก็ตั้งแต่แกไปเมืองนอก นี่กลับมากี่ปีแล้วนะ" "2ปีกว่าแล้ว" ไปเมืองนอก 2ปี กลับมา 2 ปีกว่า 4 ปีกว่าๆ แล้วที่เราไม่ได้เจอกัน ระยะทางระหว่างเราจะว่าใกล้ก็ไม่ แต่พูดว่าไกลก็ไม่ถูกนัก ระยะทางสำคัญอะไร ใกล้กันแค่เอื้อมไม่ได้เจอกันเลยก็เยอะแยะไป "ใกล้ตาไกลใจ"อะไรประมาณนั้น กับบางคน ไกลกันสุดขอบฟ้า แต่อะไรๆ ไม่ได้ห่างกันขนาดนั้น จะเรียกว่าอะไรดี การที่คนเราได้รู้จักกัน คบกัน ไม่ว่าจะเป็นในฐานะไหน เพื่อน คนรัก แค่คนรู้จักกัน เคยรู้จัก เพื่อนของเพื่อน เพื่อนของแฟน เพื่อนร่วมงาน หรือแค่คนเคยเห็นหน้า ไม่ว่าจะแค่ไหน การได้พบ ได้รู้จักกัน นับว่าต่างมีวาสนาต่อกัน นึกย้อนไปในช่วงเวลาที่ผ่านมา หลายคนในชีวิต เดินผ่านมา และผ่านไป บ้างหยุดอยู่ และวนเวียนไปมา ใกล้กันบ้าง ไกลกันบ้าง แต่ยังวนเวียนอยู่ไม่ไปไหน บ้างก็แค่หยุดทัก และจากไป ตราบเท่าที่ฉันยังอยู่ สักวันเราอาจเจอกันอีกครั้ง "แกสบายดีเหมือนเดิมใช่มะ" "อืมก็เรื่อยๆ แหละ ดีมั่งแย่มั่ง"ฉันตอบ "แกล่ะ ดีขึ้นแล้วใช่ไม๊" ฉันถาม "ก็ดีขึ้นบ้างแล้วล่ะ" "แกเคยถามตัวเองบ้างไหมว่า ทำไมเราไม่เจอกันบ่อยๆ กว่านี้"แกถามขึ้นมาในระหว่างที่เราต่างนิ่งเงียบ ภาพทะเลสีฟ้าใสตรงหน้าทำให้ฉันนึกถึงหลายปีก่อน ทะเลสีฟ้าใส สวย เราเคยมาด้วยกันนานแล้ว ทะเลตรงหน้าไม่เปลี่ยน เหมือนกับความรู้สึกของเรานั่นล่ะ ฉันคิด และว่า "เมื่อเราโตขึ้น เราก็ต่างแยกย้ายไปมีชีวิตของเราเอง แกก็ไปใช้ชีวิตของแก ฉันเองก็เหมือนกัน" "แต่แกก็ยังเป็นเพื่อนฉันเหมือนเดิม" "ใช่ๆ เพื่อนก็ยังเป็นเพื่อนเสมอ"แกพูดไปยิ้มไป แม้ดวงตาจะไม่เป็นประกายเหมือนเคย แต่ก็ดีขึ้นมากกว่าที่ฉันคิด แกเพียงแต่ต้องการ"เวลา"...มากกว่านี้... เราคุยกันนานหลายชั่วโมงต่อจากนั้น ฉันเป็นฝ่ายฟังมากกว่าพูด และถ้าจะเป็นฝ่ายเล่าเรื่องของตัวเองบ้าง ก็แทบไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเลย ดีหรือไม่ดีกันนะ...ฉันคิด เราไม่ได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ไม่ได้เจอกัน แค่เพียงบางส่วน...เนื้อๆ เน้น...ฉันเองพูดเรื่องตัวเองน้อยมาก คงเพราะได้พูดอะไรกับใครบางคนไปก่อนหน้านี้ มากจนไม่อยากจะพูดถึงมันอีก (โทษทีว่ะเพื่อนที่บอกแกว่า ไม่มีอะไร ไว้อยากพูดถึงอีกเมื่อไรจะเล่าให้แกฟังคนแรก)...ถ้าฉันยังจำได้นะ วันโน้น วันนี้ หรือวันไหนๆ ความรู้สึกระหว่างเราก็ยังเหมือนเดิม... เราไม่ได้กอดลากัน... "โชคดี แล้วเจอกัน" ฉันยิ้มตอบ พร้อมโบกมือลา อีก 2 ปี 3 ปี 4 ปี หรืออาทิตย์หน้ากันนะที่จะได้เจอกันอีก 
อ่านแล้วคิดถึงตัวเองกับเพื่อนสนิท มีเพื่อนกับเขานับนิ้วได้ อยู่กันมาอย่างนี้หลายปีดีดัก แต่เฉลี่ยแล้วเจอกันปีละไม่ถึงสองหน อืมมม นานแล้วจริง ๆ ที่ไม่ได้เจอกัน แต่ความเป็นเพื่อน (หรือจะเรียกว่า กรรมเก่าที่มีร่วมกันดีหว่า) มันมักจะต่อกันติดเสมออ่ะ ถีงแม้จะไม่ได้คุยกันทุกวันก็ตาม
โดย: NoName IP: 202.91.23.4 วันที่: 19 พฤษภาคม 2552 เวลา:15:35:34 น.
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [