ชุดดวงดอกไม้.......ธาดากุสุมา + ปทมาสวรรค์ + สร้อยสะบันงา

นิยาย Set ที่ตั้งโจทย์เพื่อให้เห็นสายสัมพันธ์ระหว่างแม่กับลูก
โดยจะเริ่มจาก ธาดากุสุมา รุ่นลูก ต่อด้วย ปทมาศวรรค์ รุ่นแม่ และสุดท้าย สร้อยสะบันงา รุ่นยาย
ซึ่งแต่ละรุ่นจะพาดพึงเหตุการณ์กันไปคนละอย่างเลยทีเดียวค่ะ

ถือว่าเป็น นิยายชุดที่มาแปลก ด้วยการซ่อนปมอดีตไว้  แล้วให้นักอ่านรู้โดยการอ่านย้อนหลังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

-------------------------------------------------------------------------------------------------------


ธาดากุสุมา........ณารา


โครงเรื่อง

เป็นเรื่องราวในยุคปัจจุบัน และอ้างอิงฉากในเมืองสมมุติ ภราห์มปุระ....ประเทศในแถบเทือกเขาหิมาลัย ชายแดนติดอินเดียและภูฏาน   นางเอกของเรา คือ ธาดากุสุมา เป็นนักข่าวสำนักต่างประเทศ ที่เข้าไปทำข่าว พระราชพิธีคัดเลือกราชบุตรเขย

พระเอกคือ รวิษณุ นายตำรวจหัวหน้าหน่วยข่าวกรอง  ที่ครั้งหนึ่งเคยพบธาดากุสุมา สมัยเธอยังเรียนอยู่ในอเมริกา.....เมื่อบังเอิญว่า นางเอกพบเห็นฉากฆาตกรรม และถูกคุกคามจากเจ้าหน้าที่ตำรวจเองเพราะเป็นพยานนั้น เธอจึงขอความช่วยเหลือจาก รวิษณุ  ความสัมพันธ์ของทั้งคู่จึงก่อตัวขึ้น ท่ามกลางวังวนของสงครามการเมือง


หลังอ่าน

เล่มนี้ เคยเป็นประเด็นร้อน ในกระทู้ดราม่าแห่งห้องสมุด เมื่อปีก่อนนะคะ  ซึ่งสุดท้ายเจ้าตัวเค้าก็แพ้ภัยตัวเองไปแล้ว

ต้องยอมรับว่าคุณณารา เป็นคนที่สร้างพล็อตใหญ่ได้น่าสนใจ   แต่พอถึงพล็อตย่อยและการดำิเนินเรื่องแล้ว  มันยังคงเป็นอะไรเดิม ๆ ไม่ว่าบุคลิกของพระเอก นางเอก ความคิดต่ออีกฝ่าย เหมือนอ่านในวังน้ำวน  ( หนีผู้ร้ายในป่า  พร้อมกับ Spark กันหน่อย ๆ.... อีกแล้วเหรอ ) ไม่รู้สึกแตกต่างจากเล่มเดิม ๆ เลย

ในช่วงต้นเรื่อง ที่เป็นบทบรรยาย สภาพบ้านเมือง ภูมิประเทศของภราห์มปุระ มีเยอะมากค่ะ  ถ้าเป็นไพรัชนิยายเมืองที่มีอยู่จริง ๆ ก็คงน่าสนใจ  แต่เมื่อมันออกตัวเป็นเมืองสมมุติ  ก็อดคิดไม่ได้ว่ามันเยอะไปไหมกับการบรรยาย....เลยอ่านข้ามอะไรที่ให้ความรู้สึกว่าเป็นข้อมูล (เทียม )ไปค่ะ

ตลอดทั้งเรื่องค่อนข้างเน้น นางเอกนะคะ....สร้างความเก่งและโดดเด่นให้นางเอกจนพระเอกอ่อนไปเลย  โดยเฉพาะฉากไคลแมกซ์ ท้ายเรื่อง  หัวหน้าข่าวกรองประสาอาไร้  รู้ทั้งรู้ว่าจะมีเกิดร้ายเกิดขึ้น  ยังต้องให้นางเอกบังเอิญได้เห็นผู้ก่อการร้ายและกระโดดเข้าไปรับกระสุนแทนตัวอีกนี่   เฮ้อ...

สารภาพว่า เล่มนี้ อ่านแล้ววางอยู่หลายรอบ  กว่าจะเข็นตัวเองให้อ่านจบได้นี่ เล่นเอาเหนื่อยอยู่  ซึ่งมันน่าจะเป็นเพราะอ่านนิยายของ คุณณารา มาหลายเล่ม เลยช้ำ มันแนวนิยายที่มันเดิม ๆ น่ะค่ะ  
แต่สำหรับ ผู้อ่านที่ไม่เคยอ่านงานของณาราก่อน  เราว่ามันคงน่าสนใจไม่น้อย (เหมือนสมัยที่เราสนใจณารา ในเรื่องแรก ๆ ที่อ่าน )


---------------------------------------------------------------------------------------------------------


ปทมาศวรรย์.........ปิ่นปินัทธ์


โครงเรื่อง

จากปมที่ทิ้งท้ายไว้ในเล่มของ ธาดากุสุมา  ว่าใครคือพ่อ ของเธอ  แต่เราว่าคนอ่านธาดากุสุมาก็เดาได้ไม่ยากหรอกค่ะ ว่าใครเป็นพ่อ   แต่ก็นะ เพื่อความต่อเนื่องก็ต้องอ่านความเป็นไปของ ปทมาศวรรย์ค่ะ

ฉากในเรื่องเกิดขึ้นในช่วง ตุลา 2516  เหตุการณ์ในบ้านเมืองของเราที่กำลังเข้มข้น รัฐบาลที่ทำร้ายปัญญาชน  และการเริ่มแทรกซึมของระบอบคอมมิวนิสต์   นางเอกของเรามีความขัดแย้งในตัว เพราะเธอเป็นหม่อมราชวงศ์ แต่ก็ใฝ่ใจกับระบอบประชาธิปไตย ที่นักศึกษาสมัยนั้นต่อต้านรัฐบาลเผด็จการอย่างรุนแรง   จากเหตุการจราจลปราบปรามนักศึกษาที่เธอเผลอเข้าไป  ทำให้เธอถูกหมายหัว  และต้องหนีข้ามแดน ไปยังป่าเมืองลาว  เข้าสู่อาณานิคมของพวกคอมมิวนิสต์  ที่นั่นเธอได้พบกับสหายสิงห์ ชายหนุ่มผู้มีเบื้องหลังอันดำมืด  เขามาคอยดูแล ปกป้ัอง



หลังอ่าน

ไม่เคยอ่านงานของผู้เขียนมากก่อน  แอบเกร็ง ๆ อยู่เหมือนกันค่ะ  แต่พอออกตัวไปได้ 2-3 บท ก็โลดเลยค่ะ  สำนวนอ่านใช้ได้ดีทีเดียว การเดินเรื่องก็น่าติดตาม  ฉากในป่า จะจริงหรือเปล่าไม่รู้แต่ก็เขียนมาให้ชวนเชื่อทีเดียว...นางเอกช่วงแรกผู้เขียนแสดงให้เห็นความอ่อนด้อยทางความคิด  แต่ก็มีพัฒนาการขึ้น  ส่วนพระเอกนี่บอกได้ว่า เก่งเวอร์ (แต่มีทีมาที่ไปอธิบายภายหลัง )    ช่วงต้นเดินเรื่องเร็ว สนุก มีสลับฉากของพระนางให้แอบยิ้มกันบ้าง  แต่พอหลุดจากป่าเข้าเมืองภราห์มปุระ แล้วนี่สิ
ความเข้มข้นของเรื่องดูลดลง  เอื่อยไปนิด 

แต่พอเข้าฉากจบ...นิยายที่เิริ่มต้นมาด้วยดีก็กลายเป็นเรื่องเด็กเล่นไป  เข้าใจค่ะว่า ผู้เขียนอยากให้จบ Happy Ending แต่ จขบ.กลับไม่ชอบเลย  เพราะรู้สึกว่ามันทำลายบรรยากาศที่ดีมาตลอดลงไป
เมื่อทั้งคู่ยอมแยกจากกันเพราะต่างต้องทำหน้าที่เพื่อบ้านเมือง....และยิ่ง ฝ่ายหนึ่งเป็น ราชา ของประเทศย่อมควรจะรักษา "ศีลธรรม" และ ประพฤติ ที่ดีที่งาม..... นอกจากนี้การลัีกลอบพบกันแถมปิดบังลูกสาวของตนตลอดกว่ายี่สิบปี  และยังสามารถมีลูกอีกสองคนซ่อนไว้ได้จนโตนี่ เหลือเชื่อมากไปหรือเปล่าคะ....ยิ่งใช้จุดนี้่มาตอบว่านี่คือเหตุที่ แม่มีโลกส่วนตัวสูง จนไม่สนิทกับลูกสาว ตามที่บอกไว้ในเรื่องธาดากุสุมายิ่งฟังดูไม่น่าเชื่อ...(แถมพอเฉลย ธาร่า เธอยังซาบซึ้งไปกับแม่เสียอีก...เฮ้อ )

เราว่าถ้าอยากให้จบ Happy ก็ให้เค้ามาเจอกันใหม่ มาอยู่ด้วยกันหลังยี่สิบปีผ่านไปเมื่อทุกอย่างคลี่คลาย ( องค์รานีสิ้นพระชนม์ )ก็พอค่ะ...มันน่าจะซึ้ง และยอมรับได้มากกว่านะคะ


-------------------------------------------------------------------------------------------------------

สร้อยสะบันงา........อุมาริการ์


โครงเรื่อง

เป็นนิยายพีเรียดค่ะ  ฉากในเมืองไทยเราเนี่ยแหละ  เป็นช่วงหลัวสงครามโลกครั้งที่สอง  ช่วงเวลาที่ผู้คนยังแยกชนชั้น ของเจ้า สามัญชน และเจ๊กจีน

นางเอกเราเป็นลูกหลานขุนนาง  แต่ตกอับเพราะเหตุกบฏบวรเดช  จนต้องย้ายมาอยู่ชานเมือง  และพบกับพระเอกที่เป็นลูกพ่อค้าจากเมืองจีน

ที่ริมคลองพลับพลาแห่งนี้ นางเอกใช้ชีวิตอย่างเร้นแค้น  แต่ก็ได้พระเอกแอบจุนเจืออยู่เนือง ๆ จนวันหนึ่งหลังพ่อตาย  และหม่อมป้า มาพานางเอกเข้าไปเรียนหนังสือต่อ และอาศัยอยู่ในวังรวิเวศน์

ที่นั่น สร้อยสะบันงาได้หลงวนกับสถานที่โอ่อ่าและท่านชายสูงศักดิ์  พร้อมกับโชคชะตาที่เล่นตลกทำให้เธอกับพระเอกต้องมีอันคลาดแคล้วต่อกัน....


หลังอ่าน

เล่มนี้แทบจะไม่มีประเด็นอะไรเกี่ยวกับสองเล่มก่อนเลยค่ะ  แต่ก็นะ  เล่ม สองก็สปอยไว้แล้วว่าปทมศวรรย์มีพ่อสองคน...มันก็ไม่ต้องเดาอะไรมากแล้วละกับโครงเรื่อง  เพียงแต่ลุ้นว่าเรื่องมันจะพลิกผันกันไปได้อย่างไรเท่านั้น

ในฐานะที่เป็นนิยายพีเรียด  ก็เรียกได้ว่าผู้เขียนทำได้ดีนะคะ  ทั้งสำนวนที่ใช้ การใช้คำเปรียบเปรยในบทสนทนา  ฉากเศร้าสะเทือนใจก็ทำได้ดีทีเดียวอ่านแล้วยังมีคล้อยตาม เหตุผลและความเป็นไปในเรื่องก็น่าเชื่อ  ยังไม่มีจุดให้แย้งได้แบบชัดเจน  ( ยกเว้นว่า พระเอกดีเกินมาก ๆ อะไรจะรักมั่นขนาดนั้น )  แถมเล่มนี้ยังปลอดเลิฟซีนด้วย  แต่ความรักระหว่างพระนางกลับลึกซึ้งกว่าสองเล่มแรกอย่างเห็นได้ชัดเลยค่ะ.....   อาจมีบ้างในการบรรยายฉากและเหตุการณ์ ยังดูอ่อนไปสักนิด ไม่อินไปกับยุคพีเรียดเท่าไรแต่ก็ถือว่าดีมากแล้วค่ะ สำหรับนักเขียนใหม่ ๆ  เพราะโทนอารมณ์จากเรื่องนี่ใช้ได้เลยนะคะ ( ไม่ใช่สำนวนสมัยใหม่แต่เขียนยุคพีเรียดแบบบางเรื่อง )

รู้สึกนิดเดียวว่าตอนช่วงท้ายเรื่องราวดูรวบ ๆ ไปนิด  แต่รวม ๆ แล้ว ชอบเล่มนี้มากสุดในชุดค่ะ



--------------------------------------------------------------------------------------------------------


ขออีกนิดกับภาพรวมของการเป็นนิยายชุด

ถามถึงความต่อเนื่องของทั้ง 3 เล่มในแง่ นิยายชุด ส่วนตัวแล้วเราว่ามันยังมีจุดที่กลืนกันไม่สนิท...จุดแรกคือในส่วนของปทมาศวรรย์ตามเม้นท์ด้านบน  จุดที่สองคือความคิดของสร้อยสะบันงา  ตอนเลี้ยงดูปทมาศวรรย์....ท้ายเล่มสาม  สร้อยสะบันงาเธอเกลียดความเป็นหม่อม ความเป็นรวิวงศ์  แต่ใน เล่มสอง เธอกลับเลี้ยงดูปทมศวรรย์แบบให้รักศักดิ์ศรีในเกียรติตระกูล ???

เสน่ห์ของความเป็นนิยายชุดหายไป......เวลาอ่านนิยายชุดที่ส่วนใหญ่จะอ่านเรียงตามเหตุการณ์  ผู้อ่านจะมีความสุขเวลาได้เห็นตัวละครเล่มก่อน มาโผล่เข้าฉากในเล่มใหม่  แอบเห็นความเป็นไปของตัวละครเก่า  ซึ่งเราว่านี่คือสเน่ห์ของนิยายชุด   แต่เนื่องจากเล่มนี้เป็นการอ่านย้อนมันจึงมีการซ่อนตัวละครที่เป็นคีย์ไว้  หรือต่อให้กล่าวถึงบ้างคนอ่านก็ไม่รู้สึกร่วมอะไร...  แถมยังชวนงงในตัวละครบางตัวอีกต่างหาก ( ตอนอ่านปทมาศวรรย์ มีอ้างถึง หม่อมยายแสงจันทร์ กับยายเอื้อง  ตอนอ่านก็งงเลยค่ะ ใครเป็นยายแท้ ๆ กันแน่...แต่ก็ต้องงงต่อไปเพราะเฉลยอยู่ในเล่มสาม )  อ่านครบสามเล่มแล้วยังเกิดข้อกังขาเล็ก ๆ ว่า เอ่อ หม่อมยายแสงจันทร์ตายตอนไหนหว่า  เพราะไม่ได้โผล่มาในเล่มธาดากุสุมา ....

การตอบโจทย์ สายสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูก....อ่านจบทั้ง 3 เล่ม เห็นแค่ความสัมพันธ์ระหว่าง แม่เอื้องกับสร้อยสะบันงา เท่านั้นค่ะ.....ส่วนแม่ทั้งสามรุ่น นี่ไม่ค่อยรู้สึกเลย ( เล่มแรกผูกปมไว้ว่า ธาดากุสุมามีปัญหากับแม่ปทมาศวรรย์   แต่ท้ายเล่มอยู่ ๆ แม่ก็มาถ่ายเลือดให้  พร้อมโอดครวญกลัวลูกตาย....อืมม  มันยังซึ้งไม่ลงค่ะ )


อยากบอกว่า ถ้าเป็นนิยายชุดอยากให้เป็นชุดที่ใช้นักเขียนคนเดียวเขียนทั้ง 3 เล่มมากกว่า...คงอ่านได้รื่นกว่าเยอะ  หรือไม่ก็เป็นธีมเดียวกัน แต่เรื่องใครเรื่องมันอย่างชุดลูกไม้ของพ่อ  เวลาอ่านจะได้ไม่รู้สึกขัด ๆ มากนัก

Create Date : 30 ตุลาคม 2556 Last Update : 31 ตุลาคม 2556 15:21:12 น. Counter : 19525 Pageviews.		16 comments
Share Tweet