ชีวิตของเธอสงบสุขดี แม้จะไม่เหมือนคนอื่นในวัยเดียวกัน แต่ก็ไม่เคยคิดว่ามันยาก และรันทด ไม่เคยเอาชีวิตตัวเองไปเปรียบเป็นนิยาย ยิ่งคำว่า “เทพนิยาย”ยิ่งห่างไกล ตื่นขึ้นมาแต่ละวันก็แค่เอาชีวิตให้รอด ทำงาน ดิ้นรนอยู่ในโลกแห่งเงามืดในฐานะ “หมาใน”
แต่ใครจะรู้ วันหนึ่ง....เรื่องเหลือเชื่อเหมือนเทพนิยายก็หล่นลงมาอยู่ในชีวิตอย่างไม่ทันรู้เนื้อรู้ตัว มันไม่ได้สวยหรูงดงามเหมือนในนิทาน แต่มันกลับนำพาตัวเธอให้เดินเข้าสู่เส้นทางอันตรายยิ่งกว่าครั้งไหน ๆ
ทั้งชีวิตสงบสุข ถูกพลิกผันไปในชั่วข้ามคืนเดียว แต่เพราะชายคนหนึ่ง กับคำว่า....แต่งงาน

หลังอ่าน

ต้องบอกก่อนว่าเป็นนิยายอีกเรื่องหนึ่ง ที่ จขบ.ตัดสินใจซื้อตามกระแส ซื้อเล่ม 1-2 ไว้นานแล้วค่ะ เพิ่งหยิบมาอ่านเมื่อเล่ม 3 ที่จองไว้ ได้ส่งมาถึงบ้าน...

ทั้ง 3 เล่มมีเนื้อหาต่อเนื่องกัน เป็นเรื่องราวของเด็กสาวที่จับพลัดจับผลู มาแต่งงานกับลูกชายของ แพนตากอนมาเฟีย ...ทายาทของตระกูลแวนดิแคมป์

โดยเริ่มต้นเล่ม 1 นางเอกของเราที่เป็นหมาล่าเนื้อ ( อาชีพจับคนตามแต่จะมีผู้ว่าจ้าง โดยมีเอเย่นต์ เป็นคนกลาง ) ระหว่างปฏิบัติงานล่าบุคคลหนึ่งเธอก็เผลอกินเหล้า เมา และแต่งงานกับ เนท ...นาธาน แวนดิแคมป์ ที่ลาสเวกัส....เรื่องมันยากตรงที่ว่า เนทมีพ่อเป็นอดีตนายพล และยังคงทำงานมืดในฐานะ แพนตากอนมาเฟีย...เพราะเธออายุแค่ 16 ( แต่เอกสาร อายุ 21 ) อีธาน (พ่อของเนท ) จึงรับ (สั่ง) ให้เธอเป็นบุตรบุญธรรมของบ้านแวนดิแคมป์ และสร้างประวัติให้เธอใหม่ในชื่อ แอนนาเบล...เธอมีชีวิตใหม่ แต่แน่ละ มันยังมีงานในฐานะหมาล่าเนื้อของเธออยู่ เมื่อเธอพบว่า แมกซ์(พ่อของเธอ) ตาย เพราะถูกใครสั่งเก็บ...พร้อม ๆ กับที่ได้รับรู้ว่า อดีตของเนท คือผู้ร้ายฆ่าข่มขืน และเป็นที่หมายหัวของ กิบบอน มือปืนและเพื่อนของเธอ...

เล่ม 2 แม้ว่าเธอจะสางปัญหาในเรื่องของแมกซ์ และเนท ได้แล้ว แต่กลายเป็นว่า เธอต้องมาพัวพันกับ ลีโอ องค์กรการก่อการร้ายระดับโลก...

เล่ม 3 เธอถูกหมายหัวจากลีโอ...ถ้าไม่อยากหนี หลบซ่อน เพื่อรอวันตาย ...เธอต้องหันหน้าเข้าสู้ ช่วยอีธาน กระชากหน้ากากของลีโอ ออกมาให้ได้ ....เล่มนี้มีตัวละครเพิ่มเข้ามา คือ อาเช่อร์ และพี่ชายของนางเอก..

โอ้...ต้องบอกว่า เป็นนิยายดราม่า แอ็คชั่น สืบสวนสอบสวน ที่สนุกมากทีเดียว ผู้เขียนเล่าเรื่องได้ดี ลุ้นมาก การซ่อนปม เปิดปมก็ดี ทำได้หมดจด ( มีบ้างในบางจุดที่แปร่งอยู่ แต่พอจะทำเป็นมองไม่เห็นไปได้ ) แม้จะเดินเรื่องด้วยตัวเอก กับสรรพนาม ฉัน แต่ก็ไม่ทำให้น่ารำคาญ กลับช่วยให้เข้าใจตัวตนของนางเอกมากขึ้น ภาษาที่ใช้ในเรื่อง ยังไม่ใช่ภาษาที่สวย แต่เธอสามารถบรรยายความความรู้สึกได้ชัดเจน ส่งต่ออารมณ์ของตัวละครสู่คนอ่านได้อย่างไม่บกพร่อง...ฉากสุดท้ายในเล่ม 2 ที่นางเอกไปล่ำลาพระเอก ตอนเที่ยงคืน และพระเอกคว้าไว้ได้เพียง รองเท้าข้างเดียวนี่ ชอบมาก ล้อเทพนิยาย ได้สุดยอด...แม้จะบู้กันเกือบตลอดเรื่อง แต่เรื่องราวหวาน ๆ ของพระนางก็มีแทรกไว้ได้เหมาะเจาะ เข้าใจถึงความสัมพันธ์ ของความรักของทั้งคู่ ...ทำไมถึงเป็นเพียงเธอ และเพียงเขาเท่านั้น...

แม้ว่าเรื่องนี้ ราคาค่อนข้างสูง แต่สำหรับ จขบ.ก็ว่ามันสนุกคุ้มอยู่นะคะอ

------------------------------------------------------------------------------------------------------

ปล. : ถ้าจะขอติติงบ้างก็ในเรื่อง พิสูจน์อักษร...ห่วยมากค่ะ  พิมพ์ผิดเยอะมาก  คะ กับ ค่ะ บางประโยค ก็ใช้ไม่ถูก  ตัวละคร บางครั้งก็เป็น แมก  บางครั้งก็แมกซ์ ( จะมีหรือไม่มีซ์ คะ ) แถมมีทับศัพท์เยอะ  ซึ่งน่าจะเปิดเทียบกันหน่อยนะคะ ว่าทางการแล้วทัพศัพท์มามันเขียนยังไง ( เนคไท ไม่ใช่ เน็คไทด์...การันต์ มากจากไหน )  การใช้คำว่า ออฟฟิส ( อันนี้ จขบ.ก็ไม่แน่ใจว่าสะกดยังไง ) ถ้าอยู่ในบ้านควรเรียกว่า ห้องทำงานมากกว่าหรือเปล่าคะ....การตัดบรรทัดก็อีก  ตัดให้เป็นคำได้ไหมคะ  เล่นเอาตัวสะกดมาไว้บรรทัดล่าง  มันไม่เหมาะนะ....โอย อีกเยอะค่ะ