เรื่องสั้น....โรอัลด์ ดาห์ล ดองไว้นานโข ได้เวลาหยิบจากลังซะที
งานของโรอัลด์ จะเป็นเรื่องสั้น หรือไม่ก็วรรณกรรมเยาวชน นะคะ 5 เล่มที่เราอ่าน จะเป็นเรื่องสั้น 3 เล่ม และวรรณกรรมเยาวชน 2 เล่มค่ะ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สุดยอดนักสลับเตียง ผู้แปล ปาริชาติ รัตนสีมา
เรื่องสั้น 9 เรื่องในเล่ม สุดยอดนักสลับเตียง (The Great Switcheroo ) ผู้มาเยือน ( The Visitor ) ความลับแสนหวาน ( Ah, Sweet Mystery of Life ) ยั่วสวาท ( Bitch ) คำอธิษฐาน ( The wish ) คนขายหนังสือ ( The Bookseller ) เครื่องจักรนักเขียน ( The great Automatic Grammatizator ) ฉากสุดท้าย ( The last act ) ศัลย์แพทย์ ( The Surgeon ) หลังอ่าน ชอบเรื่อง สุดยอดนักสลับเตียงมากสุดค่ะ ผู้เรื่องปูพี้นเหตุการได้ดี และจบแบบสะใจ ( หรือจะขำก็แล้วแต่มุมมอง ) งานเขียนของโรอัลด์ ดาห์ล นี่ ต้องบอกว่าเขาเป็นนักเล่าเรื่องที่ฉลาด เนื้อเรื่องที่เล่ามีจุดน่าสนใจ แม้ว่าภาษาที่ใช้ให้ความรู้สึกธรรมดา บางเรื่องก็น่ารัก แต่ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องราวเสียดสีค่ะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เรื่องแรก ผู้แปล สาลินี คำฉันท์
รวมเรื่องสั้น 7 เรื่อง จังหวะโชคดี ง่ายเหมือนปอกกล้วย เต่ายักษ์ นางหงส์ คนโบกรถ ขุมมหาสมบัติ เรื่องมหัศจรรย์ของเฮนรี่ ชูการ์
หลังอ่าน เป็นงานเขียนในยุคแรกเริ่มของ โรอัลลด์ ดาห์ล การเล่าเรื่องยังดูไม่ลงตัวนัก คือแต่ละเรืองเหมือนจะเกริ่น ค่อยข้างนานกว่าจะเข้าเนื้อเรื่องหลัก แต่เนื้อเรื่องแต่ละเรื่องก็ยังมีจุดน่าสนใจ อยากรู้ความเป็นไป และบทสรุป ...โทนของเรื่องสั้นในเล่มนี้ จะเป็นไปในแนวทางแฟนตาซีนิด ๆ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ วางไม่ลง ( Kiss Kiss ) ผู้แปล สาลินี คำฉันท์
รวม 6 เรื่องสั้นค่ะ เจ้าของห้องเช่า วิลเลี่ยมกับแมรี่ ทางสู่สวรรค์ งานสนุกของนักบวช ของขวัญจากพันเอก หมู
หลังอ่าน ทั้ง 6 เรื่องจบแบบหักมุมค่ะ คืออ่าน ๆ ไปก็ไม่คิดเลยว่าคนเขียนจะจบแบบนี้ จะมีสะดุดก็เรื่อง งานสนุกของนักบวช.......อ่านแล้วคุ้นมากเลยค่ะ ว่าเคยอ่านพล็อตนี้มากก่อนแน่ ๆ ...คือเรื่องสั้นหักมุมที่จำพล็อตง่ายนะคะ แม้จะจำรายละเอียดไม่ได้ก็ตามที แต่จำไม่ได้แล้วว่าเคยอ่านจากไหน ( จะเป็นงานแปลของคุณมนันยาหรือนะ ) เล่มนี้เป็นเล่มที่อ่านสนุกค่ะ จบแบบอึ้งๆ ในบางเรื่องเลยล่ะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ยาวิเศษ ( George's Marvellous Medicine ) ผู้แปล สาลินี คำฉันท์
โปรยปก (ข้อความจากโรอัลด์ ดาห์ล ) ถ้าให้นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ หรือนักวิจารณ์คนไหนก็ตาม มาลองเขียนเรื่องให้เด็กอ่าน ต้องเป็นเรื่องที่เด็กจะชอบมาก ๆ และอยู่อย่างยั่งยืนเป็นอมตะ ผมรับรองว่า ทำไม่ได้เด็ดขาด ผมค่อนข้างมั่นใจว่า การเขียนเรื่องให้เด็กอ่านนั้น ยากกว่าเขียนนิยายดี ๆ ให้ผู้ใหญ่อ่าน ผมมีเหตุผลดังนี้.... นวนิยายสำหรับผู้ใหญ่ที่เขียนกันออกมาทุกปี จะมีกี่เล่มที่ยังมีคนอ่นต่อจากนี้ไปอีก 20 ปีข้างหน้า....อาจจะมีสัก 6 เล่ม เรื่องสำหรับเด็กที่เขียนกันทุกปี จะมีสักกี่เล่มที่ยังมีเด็กอ่านอย่างแพร่หลายในอีก 20 ปีข้างหน้า.....อาจมีเพียงเล่มเดียว คุณอาจเถียงว่า นักเขียนใหญ่เขาไม่เขียนเรื่องเด็กกันหรอก คุณคิดผิด.... เพราะนักเขียนใหญ่ส่วนมากลองเขียนเรื่องเด็กกันมานักต่อนักแล้ว
หลังอ่าน เป็นหนังสือเด็กที่มีคำเตือน หน้าแรกว่า หนังสือนี้ไม่เหมาะสำหรับเด็กที่ไม่บรรลุนิติภาวะ เด็กอายุสมองต่ำกว่า 18 ปี ไม่ควรอ่าน ผู้ใหญ่หรือเด็กที่อ่านหนังสือเล่มนี้ ต้องอ่านอย่างใช้ความคิด หากเด็กคนใดประสงค์จะเอาอย่างหรือทำตาม โปรดปรึกษาผู้เขียนหรือสำนักพิมพ์ก่อน อ่านแล้วก็ จริงนะคะ ถ้าจะเลือกให้เด็กอ่านต้องเป็นเด็กที่โต ๆ หน่อย รู้ว่าเล่มนี้เป็นเรื่องเสียดสีผู้ใหญ่ ด้วยความไร้เดียงสาของตัวละครเอกในเรื่อง... ผู้ปกครองต้องแนะนำว่า การผสมยาอย่างจอร์จ ไม่ใช่เรื่องดี ไม่ควรทำเป็นเยี่ยงอย่าง...
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ มาทิลดา ( Matilda ) ผู้แปล สาลินี คำฉันท์
หลังอ่าน เป็นหนังสือเด็กอีกเล่ม ที่ผู้ใหญ่ ในเรื่องค่อนข้างจะเลวร้ายไปสักหน่อย ไม่ว่าจะเป็น พ่อแม่ของมาทิลดา ครูใหญ่เขาวัว...แต่ตัวหนูน้อย มาทิลดา น่ารักดีค่ะ เธอฉลาดมาก เป็นอัจฉริยะ แต่ยังอ่อนน้อมถ่อมตน ดีใจที่ตอนจบ จบลงด้วยดี....อ้อ แต่การกระทำบางอย่างของมาทิลดา ก็ไม่ควรทำเป็นเยี่ยงอย่างเหมือนกันนะคะ ....ควรซื้อให้เด็กที่โต ๆ หน่อยอ่านเหมือนกัน
เคยอ่านมาทิลดาค่ะ แต่ที่ชอบและยังอ่านอยู่เป็นเรื่องเกี่ยวกับChocolate Factory ที่เอาไปทำเป็นหนังด้วย
โดย: Kisshoneyz
 วันที่: 12 มิถุนายน 2556 เวลา:15:46:33 น.อ่านแล้วเกือบทุกเล่ม
ชอบมากถึงมากที่สุด  ปล.คุณเอ้พิมพ์ชื่อภาษาปะกิดของเล่มยาวิเศษเพี้ยนไปตัวนึงค่า โดย: แม่ไก่
วันที่: 12 มิถุนายน 2556 เวลา:15:58:16 น.ชอบ วางไม่ลง....ตอนอ่าน วางไม่ลง จริง ๆ ค่ะ
โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~
วันที่: 12 มิถุนายน 2556 เวลา:18:15:48 น.ตอนวัยเด็กๆยันวัยรุ่นชอบอ่านวรรณกรรมเยาวชนมากๆๆเลยค่ะ ในนี้เคยอ่านเรื่องแรก วางไม่ลง และมาทิลดา แต่ถ้าถามเนื้อเรื่องคือลืมไปหมดแล้วจริงๆนะคะ
โดย: Sab Zab'
วันที่: 12 มิถุนายน 2556 เวลา:21:31:05 น.แฮะ แฮะ พิมพ์ผิด อายจัง.....แก้แล้วนะค้าคุณแม่ไก่ (ขอบคุณค่าที่ท้วงค่า )
โดย: Serverlus
วันที่: 12 มิถุนายน 2556 เวลา:23:43:49 น.สะสมงานของโรอัลด์ ดาห์ล อยู่เหมือนกันครับ เรื่องที่ตอนนี้อยากอ่านมากที่สุดคือ "แมลงวันซูดาน"ครับ
โดย: สามปอยหลวง
วันที่: 13 มิถุนายน 2556 เวลา:8:07:30 น.กำลังตามอ่านงานของนักเขียนท่านนี้อยู่เลยครับ แต่ที่คุณยกมา 5 เล่มนี่ยังไม่เคยอ่านสักเล่มเลยครับ
 โดย: ปีศาจความฝัน
วันที่: 14 มิถุนายน 2556 เวลา:23:56:50 น.อ่านเยอะมากเลยนะคะนี่
ไม่ค่อยถนัดทางวรรณกรรมเยาวชนสักเท่าไหร่เลย โดย: เหมือนพระจันทร์
วันที่: 15 มิถุนายน 2556 เวลา:21:47:14 น.เหมือนคุ้นๆว่า สมัยเด็กๆ น้องสาวมีหนังสืออยู่ รู้สึกว่าจะเป็นเรื่อง "แม่มด" นี่แหละ แต่ไม่ได้อ่าน สงสัยเพราะหน้าปกแท้ๆ
 โดย: leehua (สมาชิกหมายเลข 755059
) วันที่: 29 กันยายน 2556 เวลา:0:55:26 น.ยังมีพ่อค้าของเก่าจอมเจ้าเล่ห์รายหนึ่งเดินทางผ่านมายังอารามเซน ขณะมองเข้าไปในอาราม บังเอิญพบเห็นโต๊ะโบราณซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นของที่เคยใช้ภายในราชสำนักตัวหนึ่งตั้งอยู่ด้านใน โต๊ะตัวนี้งดงามยิ่ง ทำจากไม้หายากลวดลายแกะสลักวิจิตรบรรจง ไม่ว่าจะมองในแง่คุณค่าทางศิลปะหรือมูลค่าแท้จริงก็ล้วนจัดว่าโต๊ะตัวนี้คือของล้ำค่า เมื่อเห็นดังนั้นพ่อค้าจึงตาลุกวาว คิดแผนการณ์ว่าทำอย่างไรจึงจะได้โต๊ะมาในราคาที่คุ้มทุนที่สุด ขณะนั้น เป็นเวลาพอดีกันกับที่เณรน้อยรูปหนึ่งต้องนำโต๊ะตัวดังกล่าวออกมารับแสงแดดและเช็ดถูทำความสะอาด พ่อค้าจึงได้จังหวะเข้าไปพูดคุยกับเณรว่า "โต๊ะตัวนี้เป็นโต๊ะที่งดงามยิ่ง" เณรน้อยมิตอบคำ ตั้งหน้าตั้งตาเช็ดโต๊ะต่อไป พ่อค้าจึงกล่าวอีกว่า "แม้ว่าจะสวยงาม แต่น่าเสียดายที่มันเป็นของปลอม เพราะของจริงนั้นตั้งอยู่ที่บ้านของข้าเอง" เณรน้อยยังคงมิใส่ใจ พ่อค้าไม่ละความพยายามกล่าวต่อไปอีกว่า "น่าเสียดาย เมื่อตอนที่ข้าย้ายบ้าน ไม่ทันระวังทำขาโต๊ะโบราณของข้าหักไป 2 ข้าง อยากถามท่านเณรว่าสามารถขายโต๊ะตัวนี้ให้กับข้าในราคา 1 พันตำลึงได้หรือไม่? " ครานี้เณรจึงเอ่ยปากออกมาว่า "ในเมื่อท่านบอกว่าโต๊ะตัวนี้เป็นของปลอม เช่นนั้นท่านจะซื้อไปทำไมหรือ?" พ่อค้ารีบตอบว่า "ข้าคิดว่าจะนำขาของโต๊ะของปลอมตัวนี้ไปซ่อมขาโต๊ะที่เป็นของแท้ที่บ้านของข้า ทำเช่นนี้ท่านเณรก็ได้ประโยชน์สามารถนำเงินไปซื้อโต๊ะของแท้ตัวใหม่ ส่วนข้าก็ได้ซ่อมแซมโต๊ะโบราณอันเป็นสมบัติดั้งเดิมของตระกูลได้สำเร็จ" เณรนิ่งคิดครู่หนึ่งจึงตอบตกลงตามข้อเสนอของพ่อค้าจอมเจ้าเล่ห์ พ่อค้าเห็นดังนั้น ก็พยายามกดข่มความลิงโลดใจไม่ให้ออกนอกหน้า ขณะที่ในใจดีดลูกคิดรางแก้วคำนวณราคาของโต๊ะไว้เสร็จสรรพว่าหากนำโต๊ะที่ได้จากอารามเซนตัวนี้ไปขายคงได้ราคาไม่ต่ำกว่าสิบหมื่นตำลึง ขณะเดียวกับก็ลอบตำหนิตนเองที่เสนอราคาให้เณรไปถึง 1 พันตำลึง จากนั้นพ่อค้าหัวใสจึงออกปากให้เณรช่วยยกโต๊ะออกไปรอไว้นอกอาราม ส่วนตนเองออกไปหาเสาะรถมาขนย้ายโต๊ะด้วยความอิ่มอกอิ่มใจที่ทำการค้าสำเร็จ เวลาผ่านไป เมื่อพ่อค้านำรถขนย้ายกลับมายังอารามเซน กลับพบว่าโต๊ะโบราณอันล้ำค่าของเขาถูกแยกชิ้นส่วน ขาโต๊ะอยู่ทาง ตัวโต๊ะอยู่อีกทาง กลายเป็นของไร้ค่ากองหนึ่ง พ่อค้าตกใจแทบสิ้นสติกัดฟันเอ่ยถามเณรน้อยด้วยความโกรธจัดว่า "โต๊ะของข้า ไฉนจึงเป็นเช่นนี้?" เณรน้อยกล่าวด้วยความปลอดโปร่งว่า "ข้ากลัวว่ารถขนย้ายจะเล็กเกินไปไม่สามารถขนโต๊ะตัวใหญ่ขนาดนี้ไปได้ จึงจับมันแยกชิ้นส่วน อีกประการหนึ่ง ท่านก็บอกเองว่าต้องการใช้ขาของโต๊ะตัวนี้ ดังนั้นการที่ข้าจัดการแยกขาออกจากโต๊ะให้กับท่าน ยังมิใช่เป็นการช่วยอำนวยความสะดวกให้กับท่านดอกหรือ?" เมื่อพ่อค้าได้ยินดังนั้น ได้แต่อับจนถ้อยคำตอบโต้ใดๆ ที่มา : หนังสือ 《禅的故事精华版》, 慕云居 เรียบเรียง, สำนักพิมพ์ 地震出版社, 2006.12, ISBN 7-5028-2995-4 โดย: ผ่านมา IP: 125.25.110.13 วันที่: 11 มีนาคม 2558 เวลา:10:59:14 น.
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 19 คน [
ส่วนเรื่องที่อ่านแล้วประทับใจที่สุด คือ โรงงานช็อกโกแลตเลยค่ะ
หยิบมาอ่านตอนโต ก็ยังชอบอยู่มาก