ธารทับทิม.........ศรีสุรางค์ ![]() โปรยปก อมาวสุยิ้มแล้วจูบเธออย่างลึกล้ำ ร่างอ่อนบางกลมกลึงสั่นไหวราวดอกไม้ต้องลม มือเรียวเอื้อมขึ้นไปโอบรอบคอชายหนุ่มด้วยตัวของมันเอง รับความรู้สึกที่ร่างอบอุ่นทาบลงมาแนบกาย เป็นครั้งแรกที่หญิงสาวถูกกอดเช่นนี้ จูบเช่นนี้ เพราะเธอ...รอยรจนา ไม่เคยมีคู่รักเลยในชาตินี้ หากรู้สึกแสนคุ้นเคย เพราะวิญญาณของเธอ.....ปัณฑารีย์ เป็นของบุรุษผู้นี้มาแสนนานแล้ว ร่างนวลนุ่มอ่อนละมุนยอมให้ผู้ทรงอำนาจสูงสุดแห่งหัวใจคลอเคล้าเคียงใกล้ สัมผัสและจุมพิตด้วยความคิดถึงทะนุถนอม อมาวสุกอดเธอขณะจรดจุมพิตลงทั่วใบหน้า ที่เปลือกตาหวาน ปลายจมูก แก้ม คาง แม้แต่ที่มือเรียว ปลายนิ้วแต่ละนิ้ว หน้าผากและเส้นผม แล้วย้อนกลับมาเคล้าคลึงริมฝีปากนิ่มปานกลีบดอกไม้อีกครั้ง ในที่สุดรอยรจนาก็กลายเป็นตุ๊กตาไปจริง ๆ อ่อนระทวยหมดเรี่ยวแรงอยู่ในมือเขา หลังอ่าน เป็นนิยายแนวแฟนตาซีของผู้เขียนนะคะ ที่ตัวเอกอยู่ในอีกโลกหนึ่ง จะโลกที่คนในนั้นอายุยาวนานนับหมื่นปี มีฤทธาในตัว แต่หากดำรงตนให้ปราศจากความโลภ และกิเลสทั้งปวง ( จะมีไหมโลกแบบเนี๊ยะ ) เปิดเรื่องได้น่าสนใจมากค่ะ ในบทนำเป็นฉากที่ นางเอกแทงพระเอกจนบาดเจ็บสาหัส ก็แทงตัวเองตามแล้วร่วงตกหน้าผา เลือดไหลนองเป็นธารโลหิต พระเอกแม้เจียนตายแต่ก็ร่ายเวทย์ ผสานวิญญาณ ไขว่คว้า ตามสายธารโลหิตนั้น สู่เหวลึกเบื้องหน้า ข้า ไม่ ให้ เจ้า ตาย แล้วต่อมาก็เป็นเรื่องราว ของรอยรจนา หญิงสาวในภพปัจจุบันเธอฝันถึงเหตุการณ์ริมหน้าผาหลังจากได้พบบันทึกแปลๆ เล่มหนึ่ง ไม่นานกัณ เพื่อนของเธอ (ซึ่งจริงแล้วเป็นองครักษ์จากโลกโน้น) ก็ได้พบถ้ำที่มีร่างหญิงสาวนอนตายโดยมีมีดปักอก...เมื่อรอยรจนาดึงมีดเล่มนั้นออก....เธอสลบไปและวิญญาณเข้ามาสู่ในร่างนั้นแทน พร้อม ๆ กับที่โดนนำมายังอีกโลกหนึ่ง...และก็พบกับ ราชา อมาวสุ สามีของเธอ. ก็ต้องบอกว่าเป็นนิยายที่อ่านได้เรื่อย ๆๆ มาก ๆ (ย้ำที่ไม้ยมก !) ภาษาสวยค่ะ แต่เนื้อเรื่องหลังจากนางเอกหลุดไปยังอีกโลกแล้ว มันไม่ค่อยมีอะไรเท่าไร ความร้ายกาจของตัวร้าย ก็ไม่มีมากล้ำกลาย (เพราะโดนจัดการไปก่อนนางเอกฟื้นแล้ว แถมไม่รู้ด้วยว่าจัดการวิธีไหน เป็นการบอกเล่าว่าจัดการแล้ว ) มีก็แค่เรื่องในอดีตที่นางเอกฟื้นความจากจากลูกแก้ว - - ! ส่วนพระเอกบอกเล่าไว้ตอนต้นเยอะว่าเก่งกาจมากมาย แต่ไม่มีฉากโชว์ความเก่งเลย มีแต่ฉากหวานเข้าใส่นางเอกของเราอย่างเดียว...จะว่าเน้นฉากอดีต ก็เล่าแบบรวบรัด บ้างก็ข้ามๆ ไม่มีรายละเอียดให้ลึกซึ้ง จะว่าเล่นกับฉากปัจจุบัน ก็เหมือนยังไม่อะไรให้น่าลุ้นน่าติดตาม เรื่องนี้เลยทำเอาอ่านแล้ววาง หลายพักเลย กว่าจะจบ.....แต่ใครที่ชอบนิยายแบบโลกสีชมพูล้วน ๆ อาจจะชอบก็ได้นะคะ ไม่ค่อยแนวกะเรื่องย้อนยุคเท่าไหร่ ของผู้เขียนสนใจรอยจำในดวงใจกะเล่ห์ร้ายนิยายรักค่ะ แต่ว่ายังไม่ได้อ่านเลย
![]() โดย: kunaom
![]() เหมือนจะเคยอ่าน แต่งงๆ กับความแฟนตาซีของเรื่อง...เลยไม่รอด ว่างๆ ต้องหาอ่านใหม่เสียแล้ว
แต่ยุคที่พระเอกอยุ่นี่...อารมณ์เหมือนยุคพระศรีอาริย์เลยแฮะ ส่วนตัวแล้วนิยายคุณศรีสุรางค์ มักจะหวานเกินไปนิด (อันนี้ความรุ้สึกส่วนตัว) โดย: dal IP: 203.156.49.184 วันที่: 19 ธันวาคม 2556 เวลา:12:59:13 น.
ยังไม่ได้อ่านครับ...แต่อยู่ในกองดอง ไว้ถ้าอารมณ์หวานๆ เบาๆ มาเมื่อไหร่ คงจะหยิบอ่านละครับ
โดย: อุ้มสม
![]() เคยอ่านแต่ รอยจำใสดวงใจครับ เรื่องนั้นสนุกตื่นเต้นดีครับ
โดย: สามปอยหลวง
![]() แวะมาอีกรอบนะคะ
จะมาตอบคำถามเกี่ยวกับซีรีส์ 'เกมลับปมลวง' น่ะค่ะ คือ... ตอนนี้ต้นฉบับภาษาอังกฤษมีออกมาถึงเล่ม ๔ น่ะค่ะ คาดว่าอาจจะมีเล่มที่ ๕ แต่ไม่รู้ต้องรออีกนานไหมนะคะ ![]() โดย: หวานเย็นผสมโซดา
![]() ยังไม่เคยอ่านเรื่องนี้ค่ะ
ถ้าหวานมากอาจต้องรอไปก่อนค่ะ โดย: polyj
![]() คุณkunaom..........ไม่เชิงว่าย้อนยุคนะคะ เพียงแต่หลุดไปอีกโลกนึงมากกว่า (แต่เราก็ไม่ค่อยแนว ๆ นี้เหมือนกันค่ะ )
คุณdal.........เหมือนว่าคนเขียนก็ได้แรงบันดาลใจมาจากยุคพระศรีอาริย์ นี่แหละค่ะ คุณอุ้มสม......ค่า อ่านแล้วมารีวิวแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันค่ะ คุณสามปอยหลวง.........สำหรับพล็อตเรื่องแล้ว รอยจำในดวงใจ ดีกว่าหลายขุมเลยค่ะ คุณหวานเย็น........แล้วแต่ชอบค่ะ สำหรับเราเรื่องนี้ ข้ามไปก่อนได้ คุณSab Zab........หวานจริงค่ะ แต่ทำไม่มันไม่ซาบซึ้งก็ไม่รู้น่ะสิคะ หวานเหมือนผลไม่ใส่ขัณฑสกรเลย คุณpolyJ...........ตามนั้นค่ะ ( เอ ส่วนใหญ่เห็นแต่คนชอบหวาน ๆ ) คุณNat_NM...........55555 นั้นแหละเรทสุดแล้วในเรื่องค่ะ เข้าใจว่า สนพ.พยายามเค้นมาโปรยปกเรียกกระแสมั๊งคะ ในเรื่องไม่มีฉากเรทค่ะ โดย: Serverlus
![]() เป็นอีกเรื่องที่อยู่ในบัญชีรอเจ็บเรียบร้อยแล้วค่ะ อิิอิ
![]() โดย: Pdจิงกุเบล
![]() |
บทความทั้งหมด
|