หลงเงา + พลอยเปลี่ยนสี......ว.วินิจฉัยกุล
พลอยเปลี่ยนสี คือภาคต่อของ หลงเงา ที่เขียนทิ้งช่วงห่างกันนานมาก ( ไม่แน่ใจว่าถึง 20 ปีหรือเปล่า แต่เกิน 10 ปีแน่นอน ) หลงเงา เรื่องราวความรักของ อ้อมรัก ที่มีชายหนุ่มเข้ามาติดพัน เพื่อสานก่อสายสัมพันธ์ เอราวัต พิธีกรหนุ่มรูปงาม ฐานะดี ...เขาคือชายหนุ่มที่เพียบพร้อม หากแต่ตัวเขาจะไม่มี เจนนี่ ดาราสาวเป็นเงาข้างกาย.. ส่วนอ้อมรักนั้น ภายนอกแล้ว เธอเรียบร้อย อ่อนหวาน ดูสวยใส น่าทะนุถนอม แต่เนื้อแท้ในตัวเธอนั้น ฉลาด ช่างคิด และยึดมั้นถือมั่น ในแนวทางการดำเนินชีวิตที่เหมาะสม ดีงาม....จนเหมือนเธอเป็นคนดื้อรั้น ไม่มีเหตุผล..
พลอยเปลี่ยนสี เรื่องราวต่อจากตอนท้ายของหลงเงาเมื่อชนาณัติ เปิดตัวเข้ามาสู่วงชีวิตของ อ้อมรัก อย่างสุดเท่ เขาดีพร้อมเสียยิ่งกว่า เอราวัติ เป็นหนุ่มโสดในวงสังคม หล่อ รวย เก่ง และฉลาดมากเสียจนกลายเป็นคนเจ้าแผนการในทุกเรื่อง เริ่มต้นพลอยเปลี่ยนสี เมื่อความสัมพันธ์ของอ้อมรักและชนาณัติกำลังดำเนินไปอย่างราบรื่น แต่กลับมีอุปสรรค คือผู้หญิงในอดีต ของชนาณัติที่เข้ามาราวี และในช่วงเวลาเดียวกันนั้น อ้อมรักก็ได้รู้จักกับ ธาร ชายหนุ่มที่ไม่อาจเทียบได้กับชนาณัติ แต่เขาก็เป็นผู้ชายธรรมดาที่เปี่ยมเสน่ห์ และทำให้อ้อมรักสบายใจเมื่ออยู่ใกล้....
หลังอ่าน ทั้งสองเรื่องให้ข้อคิดมากมายเลยค่ะ ในการใช้ชีวิต การเตือนสติ ก่อนจะคิด จะพูดหรือทำอะไร ตลอดจนการเลือกคุ่ครอง...ชอบคำสอนของพ่อนางเอกมาก ๆ ทั้งสองเล่มนี้ อ.วินิตา สร้างตัวละครทุกตัวอย่างมีมิติ ความคิดการกระทำของตัวละครแต่ละตัว มีที่มาที่ไป ทำให้เราอินกับเรื่องได้เต็มที่เลย ตัวละครอย่างชนาณัติ ที่พร้อมในทุกเรื่อง และเขาสามารถได้ทุกอย่างที่ต้องการด้วยความฉลาดของเขาเอง ทำให้เขาทะนงตน และหลงตัวจนต้องเสียอ้อมรักไป .... อ้อมรัก..ชอบนางเอกคนนี้มาก เธอฉลาด รู้คิด และมีสติตั้งมั่นในความถูกต้อง จนบางครั้งดูมากไปหน่อยที่เธอไม่ยอมให้อภัยคนรักของตัวเอง ทั้ง ๆ ที่ชนาณัติก็รักเธอ และพยายาทที่สุดแล้ว.. ธาร...ตัวละครที่น่าสงสาร..อ่านไปก็อดคิดไม่ได้ว่า อ.วินิตาค่อนข้างอคติ กับคนในวิชาชีพนี้หรือเปล่า เพราะตัวละครในเรื่องอื่นที่สัมผัสมานี่ เป็นแนวเดียวกันเลย ไม่ว่าจะเป็นวายุ ในลมพัดผ่านดาว หรือ ต้นไทร จากตามลมปลิว (ไม่รู้มีในเรื่องอื่นอีกหรือเปล่าที่ยังไม่ได้อ่าน )....ขอแก้ตัวแทนหน่อยเถอะนะว่า เป็นส่วนน้อยนะคะที่เห็นล่องลอยแบบในเรื่อง พวกเราหลายคนเริ่มต้นจากทำงานบริษัท พอมีประสบการณ์มากขึ้น ก็ออกมาเป็นฟรีแลนซ์ และเมื่อกำลังทรัพย์ถึงพร้อมพวกเราก็รวมตัวจัดตั้งบริษัทออกแบบของตนเองค่ะ....ไม่เถียงค่ะว่า นักออกแบบอย่างธาร ยังมีให้เห็น และอาจจะเด่นกว่าพวกที่เหลือเสียอีก แต่ไม่ใช่ว่าฟรีแลนซ์ที่รับงานออกแบบจะจัดสรรการทำงาน การจัดการชีวิตไม่เป็นแบบธาร และวายุนะคะ โครงเรื่องเหมือนไม่มีอะไรนะคะ แต่บอกได้เลยค่ะว่าด้วยฝีมือของ อ.วินิตาแล้ว เหตุการณ์เข้มข้นตลอดเล่ม การรับมือกับปัญหาแต่ละเรื่องของนางเอกนี่ต้องปรบมือชมกันเลยทีเดียว... ที่สำคัญได้ข้อคิดมาเตือนสติ ให้กับการใช้ชีวิตของเราได้อย่างดีเยี่ยมค่ะ.....หามาอ่านซะนะคะ น่าอ่านจังค่ะ ไว้จะลองมาอ่านดูบ้าง
ส่วนเรื่องราตรีประดับดาว ชื่อคุ้นๆ ไม่แน่ใจว่าเคยอ่านหรือยังคะ โดย: คอเล่า
 วันที่: 4 พฤษภาคม 2556 เวลา:10:47:28 น.เคยยืมหลงเงาจากห้องสมุดมาอ่าน...เมื่อนานมาแล้ว จำรายระเอียดไม่ได้แล้วรู้แต่ว่าอ่านแล้วชอบค่ะ ส่วนพลอยเปลี่ยนสียังไม่เคยอ่านเลย เรื่องฟรีแลนซ์สงสัย ผู้เขียนท่านจะเจอคนแบบพระเอกบ่อยๆ น่ะค่ะเลยกลายเป็นภาพจำไปว่าคนอาชีพแบบนี้จะต้องมีชีวิตทำนองนี้...ทั้งๆ ที่จริงแล้วคนที่จัดการชีวิตตัวเองได้เป็นอย่างดีก็มีค่ะ แต่ผู้เขียนอาจจะวางนิสัยพระเอกเอาไว้แล้วค่อยใส่อาชีพไปทีหลังก็ได้นะคะ (ไม่ทราบว่าเราอธิบายมั่วหรือเปล่า 55555) แต่ก็เนอะนิยายก็คือนิยายค่ะ
โดย: ชบาหลอด
วันที่: 4 พฤษภาคม 2556 เวลา:13:52:17 น.ชอบอ้อมรักใน หลงเงา ค่ะ ชอบตรงที่เข้มแข็ง รู้จักคิด ทั้งๆ ที่ยังอยู่ในวัยหลงไปกับเงาเอาได้ง่ายๆ จริงๆ แต่พอมา พลอยเปลี่ยนสี ระหว่างชนาณัติซึ่งว่าไปแล้วก็หลงตัว หลงในความสามารถ ในตำแหน่งแล้วก็ทรัพย์สมบัติของตัวเอง แทนที่จะเป็นรูปร่างหน้าตาและความเป็นคนดังของตัวเองอย่างเอราวัต พอผิดอ้อมรักหวังจากชนาณัติ มีธารเข้ามาปลอบใจ ช่วยให้รู้สึกว่าตัวเองยังคงมีค่า ธารพยายามเลิกกับแฟนเก่าด้วย แต่เพราะเหตุบังเอิญที่เกิดขึ้นอ้อมรักเข้าใจผิด แต่กลับไม่ยอมให้โอกาสธารเหมือนที่ให้โอกาสชนาณัติเลย ตรงนี้ไม่ชอบเลยค่ะ ธารอาจดูเป็นคนเลื่อนลอยสำหรับอ้อมรัก แต่การที่อ้อมรักหันกลับไปหาชนาณัติทั้งๆ ที่นิสัยแย่ ให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าอ้อมรักเห็นแก่เงินและความสะดวกสบายที่เงินสร้างให้ได้มากกว่าความรักที่แท้จริง ก็เลยผิดหวังในตัวอ้อมรักตรงนี้แหละค่ะ ลงท้ายกลายเป็นผิดหวังกับทั้งเรื่อง เห็นเหมือนคุณเอ้นะคะว่าไม่ให้ความเป็นธรรมกับธารเลย เป็นตัวละครที่ควรเป็นพระเอก และน่าสงสารมาก
โดย: กุลธิดา IP: 74.177.76.147 วันที่: 4 พฤษภาคม 2556 เวลา:20:30:34 น.
อ่านรีวิวและความเห็นแล้ว คงต้องลองทีละเรื่องก่อน
โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~
วันที่: 4 พฤษภาคม 2556 เวลา:21:05:24 น.คุณข้าวปั้นคะ ถ้าถามเราว่า หลงเงา ลงตัวกว่า
ส่วนตัวแล้ว แม้พลอยเปลี่ยนสี จะมีจุดพลิกผันในเรื่องมากกว่า ....แต่ก็สร้างจุดขัดแย้งในความรู้สึกของเรามากกว่า เหมือนที่คุณกุลธิดาว่าค่ะ ...ตอนอ้อมรักบอกเลิกชนาณัติ รู้สึกเลยว่าเธอไม่ได้รักเขาเลย เธอไม่สามารถอภัยให้เขาได้ที่เขาปิดบัง แต่บทต่อ ๆ มาก้บรรยายประมาณว่าเธอเจ็ยปวดกับความรัก...  ในกรณีของธาร ที่เข้ามาในช่วงที่เธออ่อนแอ...เธอชอบเขา แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรธารเลย ไม่ว่าในเรื่องของธุรกิจร้านอาหาร หรือการแยกจากแฟนเก่า... เล่มนี้นางเอกเราเลยเสียเครดิตในหลาย ๆส่วนน่ะค่ะ...แต่ที่ชอบคือข้อคิดจากเรื่องค่ะ ดีมากจริง ๆ  โดย: Serverlus
วันที่: 4 พฤษภาคม 2556 เวลา:22:05:21 น.คุณชบาหลอด...ชอบคำว่า "ภาพจำ"...จังค่ะ
ซึ่งก็ไม่เป็นธรรมเลยนะคะ เพราะผู้อ่านส่วนใหญ่คงไม่ได้ใช้บริการนักออกแบบฟรีแลนซ์ แน่ ๆ ...ดังนั้นคงมีภาพจำของอาชีพนี้จากหนังสือแน่ ๆ เหมือนสมัยหนึ่ง นักเรียนมัธยา เอ็นต์ คณะถาปัด เพื่อที่จะได้เป็นพวกซูโม่....( ป้าดโธ่เอ๊ย...แล้วสุดท้ายก็เรียนกันไม่ค่อยรอด ) โดย: Serverlus
วันที่: 4 พฤษภาคม 2556 เวลา:22:14:39 น.มาแอบอ่านรีวิว
และอ่านคอมเม้นท์ รู้แหละว่านางเอกของเราเลือกใคร ถ้าพล็อตแบบนี้อยู่ในมือของนักเขียนคนอื่นนี่ อาจจะไม่มีอะไร ไม่มีความน่าสนใจเลยนะคะนี่ โดย: เหมือนพระจันทร์
วันที่: 5 พฤษภาคม 2556 เวลา:10:08:03 น.เคยอ่านหลงเงาเมื่อนานมาก ๆ แล้ว เรื่องหลังได้อ่านบางตอนในนิตยสารแล้วรู้สึกว่า ...
อาจจะเป็นเพราะทิ้งช่วงการเขียนไปนานมากเลยทำให้รู้สึกว่าอ้อมรักเปลี๊ยนไป ทั้ง ๆ ที่ช่วงเวลาในนิยายไม่ได้ห่างกันนานนัก อ้อมรักโตขึ้นอีกนิดหน่อย แต่เหมือนวิธีคิดและบริบทต่าง ๆ ช่างเปลี่ยนแปลงไปเยอะมาก น่าจะดีกว่าไหมถ้าเราจะอ่านแต่เล่มหลังโดยไม่ต้องนึกถึง"ภาพจำ"ของอ้อมรักจากหลงเงา  โดย: แม่ไก่
วันที่: 5 พฤษภาคม 2556 เวลา:12:21:44 น.ถ้าจำไม่ผิด เราว่ามีหลงเงาในกองดองค่ะ เพิ่งทราบว่ามีเล่มต่อด้วย อ่านรีวิวแล้วน่าอ่านมาก
โดย: Sab Zab'
วันที่: 6 พฤษภาคม 2556 เวลา:12:04:04 น.อ่านแล้วทั้ง2 เรื่องครับ ชอบคำสอนของพ่อนางเอกเช่นกัน
โดย: อุ้มสม
วันที่: 6 พฤษภาคม 2556 เวลา:13:59:25 น.ผมอ่านแล้วกลับเห็นว่า อ้อมรัก ไม่ควรเลือกทั้ง ธาร และธนาณัติเลย
คิดว่า ทั้งคู่ไม่เหมาะกับความเป็นอ้อมรักเลย แต่คิดว่า อ้อมรักตัดสินใจตามความเป็นจริงของคนแล้ว โอเค อาจเข้ากันไม่ได้หมด แต่ก็เข้ากันได้มากกว่ากับธาร ธนาณัติที่ทั้งรวยและหล่อ ก็เลยมาวิน โดย: Boyne Byron
วันที่: 10 พฤษภาคม 2556 เวลา:21:41:01 น.แต่เราเข้าใจอ้อมรักนะที่ไม่ให้โอกาสธาร เพราะธารจิตใจโลเล เลิกกับคลีแต่ก็เลิกไม่ขาด ทำอย่างนี้แฟนใหม่รับไม่ได้หรอก ต่อให้บอกว่า คิดแค่เป็นเพื่อน แต่เราว่าธารตัดใจทิ้งคลีไม่ได้มากกว่า นางเอกไม่เลือกธารก็เหมาะสมแล้ว เพราะถ้าเลือก เรื่องคงยาวเลยล่ะ ดราม่ากันเรื่องแฟนเก่าเนี่ยแหละ
โดย: Kaoru IP: 110.77.165.229 วันที่: 21 เมษายน 2557 เวลา:14:42:44 น.
อ่านพลอยเปลี่ยนสีไม่จบค่ะ เพิ่งได้อ่านหลงเงา เลยคิดถึงพลอยเปลี่ยนสีขึ้นมาได้ว่าอ่านค้างอยู่ แถมไม่ทราบด้วยว่าตอนจบนางเอกเลือกใคร
ส่วนตัวตอนแรกคิดว่าพระเอกจะเป็นธารเสียอีก ตอนนั้นยังคิดเลยว่า อ.วินิตา ชอบอาชีพคนรุ่นใหม่มากขึ้น เลยเลือกให้เป็นพระเอก (ลมพัดผ่านดาว ตามลมปลิว) แต่ตอนอ่าน เราชอบชนาณัติมากกว่าธารนะคะ เพราะขัดใจมากเรื่องคลี ไม่ชอบใจผช.แบบนี้เลย ยิ่งพอได้มาอ่านหลงเงา ยิ่งสงสารอ้อมถ้าต้องเจอพิษแฟนเก่าแบบเดียวกับเอราวัตอีก เข้าใจว่าอ้อมคงขยาดมาก (แต่ก็หนีไม่พ้นนะอ้อม) อย่างไรก็ตามแอบเห็นด้วยว่า ชอบภาคแรกมากกว่าภาคต่อของอ.วินิตา ทั้งที่ๆ ไม่ชอบราตรีประดับดาวเท่าไหร่ แต่รู้สึกว่าเนื้อเรื่องเข้มข้นดี และทั้งๆ ที่เป็นแฟนคลับนิกนะคะ 555 ส่วนชนาณัติ จบแค่บทของหลงเงาก็ฟินแล้วค่ะ ชอบมากๆ แม้จะออกมานิดเดียว แต่พอเล่นเต็มตัวกลับผิดหวังนิดๆ 555 โดย: เจ้าหญิงส้ม IP: 122.155.45.172 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2559 เวลา:1:46:55 น.
|
บทความทั้งหมด
|
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 19 คน [
พลอยเปลี่ยนสีนี่สนุกกว่าหรือเปล่าคะ? ไม่ค่อยไว้ใจนิยายภาคต่อเท่าไหร่ ไม่ใช่เฉพาะของคุณหญิงวินิตานะคะ อย่างราตรีประดับดาวนี่เป็นเล่มขึ้นหิ้งสำหรับเรา พอตามอ่านเทวาพาคู่ฝัน เรารู้สึกว่ามันไม่สนุกเท่าไหร่ แม้จะไม่ถึงกับแป๊ก แต่ชอบน้อย อ่านรอบเดียว ไม่เหมือนราตรีประดับดาวที่อ่านจนแล้วอ่านอีกจนหนังสือช้ำ
ของขวัญวันวาน เราอ่านแล้วชอบมาก พอมาถึงสุดหัวใจที่ปลายรุ้ง รู้สึกว่าสู้ของขวัญฯ ไม่ได้ แต่ก็ยังนับว่าสนุกในระดับหนึ่ง อาจเป็นเพราะชอบพระเอกแบบเต้มากกว่า นิกเป็นสุภาพบุรุษเกินไป เกรงใจเพื่อนแบบไม่เข้าท่า เล่นเอาใจเพื่อนมากกว่าเอาใจแฟน ตอนอ่านนี่เชียร์ให้หมอนิลลาทิ้งซะให้เข็ด