◐◑↔ย้อนเวลากลับมาชมเ จ้าหญิงจิตวิญญาณแห่งพงไพร ใหม่อีกครั้ง  เครดิตภาพเฮดบล็อก...ญามี่ ย้อนเวลากลับมาชมเ จ้าหญิงจิตวิญญาณแห่งพงไพร ใหม่อีกครั้ง ภาพและบทความ เจ้าหญิงจิตวิญญาณแห่งพงไพรและภาพบางส่วนจาก อินเตอร์เนท  วิกิพีเดีย Japanese theatrical release poster Princess Mononoke (ญี่ปุ่น: もののけ姫, Hepburn: Mononoke-hime, "Spirit / Monster Princess") เป็นภาพยนตร์แฟนตาซีการ์ตูนญี่ปุ่นปี 1997 ที่เขียนบทและกำกับโดย Hayao Miyazaki, Animation โดย Studio Ghibli สำหรับ Tokuma Shoten, Nippon Television Network และ Dentsu และ จัดจำหน่ายโดย Toho ภาพยนตร์เรื่องนี้ให้เสียงของYōji Matsuda, Yuriko Ishida, Yūko Tanaka, Kaoru Kobayashi, Masahiko Nishimura, Tsunehiko Kamijo, Akihiro Miwa, Mitsuko Mori และ Hisaya Morishige  เรากำลังมีชีวิตอยู่ในช่วงเวลาที่น่ารังเกียจ จนถึงจุดหนึ่งความขยะแขยงกำลังรุกล้ำเข้ามาในสังคมของเราบิดเบือนสิ่งต่าง ๆ และปกปิดความจริง การขายและการลดระดับกลุ่มและชนกลุ่มน้อยบางกลุ่มเช่นผู้หญิงที่น่าขยะแขยงและคนพิการที่เสื่อมคุณภาพยังคงเกิดขึ้นทุกที่ นอกจากนี้บรรยากาศทางสังคมที่ไม่รับรู้ถึงความแตกต่างทำให้เกิดความคิดและการกระทำอื่น ๆ ซึ่งก่อให้เกิดการถกเถียงที่สิ้นเปลือง ช่วงเวลาแห่งความเกลียดชังทำให้ทั้งการปฏิเสธและการเผชิญหน้ากันทำให้การอยู่ร่วมกันเป็นเรื่องยาก  ในยุคสมัยของเราเมื่อพิษจากความเกลียดชังรุนแรงขึ้นเราก็มีชีวิตอยู่ ในยุคแห่งความขยะแขยงนี้เราไม่สามารถหาคำตอบได้ด้วยตาที่เราควรมองโลกและวิธีที่เราควรมีชีวิตอยู่ อย่างไรก็ตามเราต้องมีชีวิตอยู่ หนึ่งคำตอบสำหรับคำถามที่ยากนี้คือ "Mononeke Hime" ของ Hayo Miyazaki  พื้นหลังของ "mononoke hime" เป็นยุคของ Muromachi ของญี่ปุ่นซึ่งเป็นช่วงเวลาของความวุ่นวายทางการเมืองและสังคม อารยธรรมของมนุษย์ก็พัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็วและเป็นช่วงเปลี่ยนผ่าน ฮายาโอะมิยาซากิทำให้สถานการณ์ทางประวัติศาสตร์เป็นฉากหลังสำหรับผลงานของตัวการ์ตูนในเรื่อง การบรรยายในงานของเขาส่วนใหญ่เป็นการปะทะกันของธรรมชาติและอารยธรรม อย่างไรก็ตามการเผชิญหน้าขนาดใหญ่และขนาดเล็กมักเกิดขึ้นในหมู่มนุษย์และมีความแตกต่างของอุณหภูมิที่แตกต่างกันสำหรับสัตว์ร้ายแต่ละตัวในทัศนคติที่มีต่อมนุษย์ในธรรมชาติที่โดดเดี่ยว กล่าวอีกนัยหนึ่งมันเกี่ยวข้องกับความขัดแย้งระหว่างธรรมชาติและมนุษย์ แต่ถ้าคุณมองอย่างใกล้ชิดมีความขัดแย้งมากมายในงานและความต้องการที่แตกต่างกัน ฮายาโอะมิยาซากิแสดงให้เราเห็นโลกที่สามารถต่อต้านและเกลียดชังโดยความปรารถนาของแต่ละคนเท่านั้น  ความขัดแย้งที่โดดเด่นที่สุดของปีคือความขัดแย้งระหว่าง Eboshi ตัวแทนของหมู่บ้าน Tatara ที่แสดงถึงอารยธรรมมนุษย์และภูเขา (mononoke hime) ซึ่งถูกทิ้งร้างในป่าและเติบโตขึ้นมาพร้อมกับเทพเจ้าสุนัขป่า 'Eboshi' สร้างหมู่บ้านสำหรับผู้ที่หลงทางและด้อยโอกาสในยามที่มีความสับสนวุ่นวาย เธอพยายามพิชิตธรรมชาติเพื่อสร้างหมู่บ้านที่ดีขึ้นและปกป้องชาวบ้าน ในทางกลับกันภูเขาก็ต้องต่อสู้กับเทพเจ้าสุนัขป่าเพื่อปกป้อง Shishigami (ธรรมชาติเอง) และป่า ดังนั้น 'เมาน์เทน' จะพยายามฆ่า Eboshi ทุกครั้ง มนุษย์สองคนพบกันและเผชิญหน้ากันในพื้นที่เดียวกันสำหรับความเชื่อของพวกเขา พวกเขาไม่สื่อสารหรือประนีประนอมซึ่งกันและกัน มันแค่เกลียดกัน ความเกลียดชังและความไม่พอใจที่เกิดจากความขัดแย้งของความเชื่อทั้งสองนี้เป็นขั้นตอนหลักของการทำงาน  นี่อาจไม่ใช่กรณีของผลงานทั้งหมด แต่ตัวละครหลักของผลงานของฮายาโอะมิยาซากิส่วนใหญ่เป็นตัวละครที่ไม่ได้อยู่ในฝ่ายเดียว หมูในหมูแดงไม่ใช่มนุษย์หรือปศุสัตว์ และทั้งกองทัพเรือและโจรสลัด หมูถูกไล่ล่าโดยกองทัพเรือและโดยโจรสลัด อย่างไรก็ตามหมูทำสิ่งต่าง ๆ ที่ช่วยโจรสลัดช่วยเหลือกองทัพเรือช่วยเหลือพวกเขาและบางครั้งทำสิ่งที่เป็นมิตรกับพวกเขา  ในทำนองเดียวกันความรู้สึกของ `` Sen และ Chihiro's Lost '' ไม่ได้อยู่ที่ใด เธอเป็นมนุษย์ แต่เธอก็เป็นของโลกแห่งผี บุคลิกภาพแบบคนต่อคนนี้จะโดดเด่นยิ่งขึ้นเมื่อเธอเห็นพ่อแม่ของเธอที่เป็นหมูและไม่มีตัวตนในฐานะมนุษย์ในโลกแห่งผี แมลงปอที่หญิงสาวตกหลุมรักเพียงฝ่ายเดียวเป็นโลกแห่งวิญญาณ ตัวละครหลักเท่านั้นเธอคนเดียวและไม่บุบสลายอยู่ทั้งสองด้าน  Momonoke Hime เป็นหนังที่เข้าใจยากไม่ว่าฉันจะดูกี่ครั้งก็ตาม ครั้งนี้อีกครั้งเหมือนเช่นครั้งก่อน มันถูกพิจารณาให้แบ่งออกเป็นมิยาซากิก่อนและหลัง Mononoke Hime ประการแรกภาพลักษณ์ของทุกคนและเหตุการณ์ชัดเจนว่าข้อความนั้นรุนแรง อย่างไรก็ตามมันเป็นเรื่องยุ่งยากมากกว่าสิ่งที่คุณพูด ในกรณีของงานอื่น ๆ มันสับสนว่าสิ่งที่แต่ละคนหรือวัตถุหมายถึง อย่างไรก็ตามอ่านได้อย่างชัดเจนว่าข้อสรุปใดที่แสดงให้เห็นและสิ่งที่ต้องการพูดผ่านมัน แม้ว่าจะขัดแย้งกัน Mononoke Hime เป็นงานที่สมมาตรขัดแย้งกันของข้อความที่ไม่ถูกต้องและไม่ชัดเจนในทางตรงกันข้ามกับภาพที่ชัดเจนดังนั้น ดูเหมือนว่า 'ไม่มีข้อสรุป' หรือ 'ไม่รู้จัก' ดูเหมือนจะทำให้ฉันดื่มด่ำกับงานนี้มากกว่างานอื่น ๆ ของฮายาโอะ  เรื่องย่อ จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี อะชิตะกะเจ้าชายองค์สุดท้ายแห่งเอะมิชิต่อสู้กับปีศาจหมูป่ายักษ์ที่รุกเข้ามา เขาจำต้องยิงธนูฆ่าปีศาจเพื่อปกป้องหมู่บ้าน ระหว่างการต่อสู้เขาได้รับบาดเจ็บที่แขน มิโกะเฒ่าประจำหมู่บ้านทำนายว่าแผลที่แขนขวาต้องคำสาปและจะขยายไปทำให้ถึงแก่ชีวิตในที่สุด อะชิตะกะบอกว่ายอมรับผลที่ตามมาได้ตั้งแต่ชักคันธนูขี้นแล้ว เขาตัดสินใจเดินทางไปยังดินแดนทางตะวันตกเพื่อตามหาที่มาของหมูป่า และหาสาเหตุที่ทำให้เทพเจ้าหมูป่ากลายร่างเป็นปีศาจ ซึ่งอาจมีทางช่วยแก้ไขคำสาปได้แทนที่จะอยู่รอความตาย อะชิตะกะตัดมวยผมออกต่อหน้าที่ประชุมเป็นสัญลักษณ์ของการจากไปอย่างถาวรและตายจากสังคมที่เขาอยู่ อะชิตะกะได้รับกริชแก้วจากเด็กสาวในหมู่บ้านไว้แล้วขี่ยักกุรุกวางแดงคู่ใจของเขาออกจากหมู่บ้านไปในกลางดึก  ระหว่างทางอะชิตะกะผ่านหมู่บ้านที่ถูกซามูไร รุกราน เขาจำเป็นต้องป้องกันตัวเพราะถูกขวางทางและถูกโจมตี แขนที่ต้องคำสาปได้แสดงพลังเหนือธรรมชาติ ทำให้ลูกธนูของเขาตัดแขนขาหรือศีรษะมนุษย์ได้ เมื่อถึงเมืองถัดไปอะชิตะกะได้พบกับจิโกะนักบวชพเนจร จิโกะและอะชิตะกะค้างแรมด้วยกัน จิโกะรู้ว่าอะชิตะกะเป็นชาวเอะมิชิเพราะเห็นกวางแดง ธนูหิน และชามที่เขาใช้ เขาบอกอะชิตะกะว่าเขาอาจพบกับสิ่งที่ตามหาได้ในป่าของเทพเจ้ากวาง "ชิชิกะมิ" ในภูเขาทางตะวันตกที่เต็มไปด้วยเทพเจ้าสัตว์ป่าขนาดยักษ์ จิโกะยังบอกอีกด้วยว่าป่านั้นเป็นแดนหวงห้ามที่มนุษย์ไม่อาจรุกล้ำ  ใกล้กับภูเขาทางตะวันตกมีเมืองโลหะนคร คนในเมืองตัดไม้จากป่ามาใช้หลอมแร่เหล็กอย่างต่อเนื่อง ทำให้เกิดการต่อสู้กับสัตว์ป่าที่ต้องการปกป้องถิ่นอาศัยของตน การต่อสู้ครั้งหนึ่งมีหมาป่ายักษ์สามตัว นำโดยเทพเจ้าหมาป่าโมะโระ ลอบโจมตีชาวบ้านที่กำลังขนข้าว นอกจากหมาป่าสามตัวมีซัง เด็กหญิงที่โมะโระเลี้ยงไว้ติดตามมาด้วย ชาวเมืองเรียกเด็กหญิงนี้ว่า "เด็กหญิงหมาป่า" หรือ "โมะโนะโนะเกะฮิเมะ" (แปลว่า ปีศาจที่สร้างความรำคาญ หรือ ผีร้ายที่คอยก่อกวน) การต่อสู้ครั้งนี้ทั้งโมะโระและชาวบ้านต่างบาดเจ็บ วันต่อมาอะชิตะกะเดินทางมาถึงก็ได้พบผู้บาดเจ็บสลบอยู่สองคนในลำธาร ขณะที่เขาลากทั้งสองขึ้นจากน้ำก็เห็นซังกำลังรักษาแผลให้โมะโระ เมื่อซังหันมาอะชิตะกะจึงแนะนำตัวและถามหาชิชิกะมิ ซังและกลุ่มหมาป่ามิได้โต้ตอบและหายตัวไปอย่างรวดเร็ว อะชิตะกะนำชาวบ้านกลับคืนสู่หมู่บ้านถลุงเหล็กผ่านป่าที่เต็มไปด้วยวิญญาณต้นไม้ขนาดเล็กที่เรียกว่าโคะดะมะ ระหว่างทางเขายังได้เห็นชิชิกะมิ (เทพเจ้าแห่งชีวิตและความตาย ซึ่งเป็นกวางคิรินในเวลากลางวัน และเป็นเงาเดินได้ในเวลากลางคืน) เดินผ่านไป แผลที่ต้องคำสาปของเขาตอบสนองกับสิ่งที่เห็นอย่างรุนแรงจนเขาต้องกดแขนข้างนั้นลงในน้ำ ชาวโลหะนครต้อนรับอะชิตะกะอย่างอบอุ่น เอะโบะชิ ผู้นำของเมืองนี้เล่าว่า นะโกะหมูป่ายักษ์ที่เป็นต้นเหตุนำเขามาที่นี้เคยเป็นเทพเจ้าประจำป่าแห่งนี้ แต่เอะโบะชิยิงนะโกะทำให้คุ้มคลั่งกลายร่างเป็นปีศาจ เมื่อทราบเรื่องแขนขวาของอะชิตะกะก็มีความคลั่งแค้นจะฆ่าเอะโบะชิ เขาต้องใช้มือซ้ายระงับไว้ คนโรคเรื้อนที่เอะโบะชิชุบเลี้ยงไว้เพื่อประดิษฐ์ปืนร้องขอชีวิตของเอะโบะชิ และรับรองว่านางเป็นคนดี เป็นผู้ดูแลพวกเขามาโดยตลอดโดยมิได้รังเกียจ เอะโบะชิยังซื้อหญิงโสเภณีมาทำงานเพื่อปลดปล่อยหญิงเหล่านั้นจากซ่อง ระหว่างที่เอะโบะชิพาอะชิตะกะชมเมืองอยู่นั่นเอง ซังก็ลอบเข้ามาในเมืองเพื่อสังหารเอะโบะชิ อะชิตะกะเข้าขัดขวางโดยแสดงให้ทุกคนเห็นว่าความแค้นนี่แหละเป็นเหตุให้เขาต้องเขาสาปและใช้พลังจากแขนนั้นหยุดยั้งการต่อสู้ของทั้งสอง ทั้งสองสลบไปเพราะโดนอะชิตะกะทุบ อะชิตะกะตัดสินใจพาซังออกไปจากเมือง แม้จะถูกยิงทะลุอกอะชิตะกะก็ยังดึงดันใช้พลังจากแขนที่ต้องคำสาปเปิดประตูเมืองขี่ยักกุรุนำซังที่หมดสติออกไปยังป่าได้โดยมีหมาป่าสองตัวติดตามไป แต่ในที่สุดอะชิตะกะก็ทนพิษบาดแผลไม่ไหวร่วงลงจากหลังยักกุรุ ซังไม่พอใจที่อะชิตะกะเข้ามาขัดขวางและสั่งสอนเธอมิให้ต่อสู่กับมนุษย์แต่ให้มีชีวิตอยู่ต่อไป ด้วยความโกรธเธอเกือบจะฆ่าอะชิตะกะ ขณะที่เธอกำลังจะลงดาบอะชิตะกะก็พูดว่าเธอสวย ทำให้เธอตกใจและทิ้งดาบลง ในที่สุดซังตัดสินใจนำอะชิตะกะไปหาชิชิกะมิซึ่งรักษาแผลที่อกของเขาแต่มิได้ถอนคำสาป อะชิตะกะพักฟื้นอยู่ในถ้ำหมาป่าโดยมีซังดูแลเขาอย่างดี กระทั่งเขี้ยวใบไม้ป้อนให้อะชิตะกะด้วยปาก โมะโระซึ่งได้รับพิษจากบาดแผลที่เอะโบะชิยิงในการต่อสู้คราวก่อนเตือนอะชิตะกะว่า มันเป็นไปไม่ได้ที่จะนำซังออกจากเผ่าหมาป่า หากไม่มีป่าซังก็ต้องตาย ในที่สุดเมื่ออะชิตะกะหายดีเขาฝากกริชแก้วให้หมาป่านำไปมอบแก่ซัง ซึ่งเมื่อเธอได้เห็นก็รับไว้โดยไม่ลังเล  ซังทราบว่าพวกหมูป่าภายใต้ผู้นำคือโอคโคะโตะเทพเจ้าหมูป่ากำลังเตรียมแผนโจมตีหมู่บ้านถลุงเหล็ก ส่วนเอะโบะชิก็เตรียมการที่จำทำลายชิชิกะมิเช่นกัน มีความเชื่อกันว่าศีรษะของชิชิกะมิให้ความเป็นอมตะแก่ผู้ครอบครอง จิโกะซึ่งแท้จริงแล้วเป็นพ่อค้า-คนเก็บของป่าล่าสัตว์ ต้องการจะมอบศีรษะชิชิกะมิให้แก่พระจักรพรรดิ เพื่อให้ทรงใช้พระราชอำนาจปกป้องโลหะนครจากไดเมียวที่อยากเข้ามาช่วงชิงความมั่งคั่งในเมือง เอะโบะชิก็รู้ดีอยู่ว่าซามูไรอาจใช้โอกาสบุกยึดโลหะนครได้ในช่วงที่ออกไปล่าชิชิกะมิ แต่เธอก็ดึงดันที่จะออกไปล่าชิชิกะมิกับจิโกะ คนของจิโกะทำหลุมพรางสำหรับหมู่ป่า และยิงโอคโคะโตะด้วยลูกเหล็กพิษชนิดเดียวที่ใช้กับนะโกะ โอคโคะโตะจึงต้องเข้าป่าไปหาชิชิกะมิเพื่อหวังว่าจะได้รับการรักษา อะชิตะกะกลับไปยังโลหะนครแต่พบว่าเมืองกำลังถูกโจมตีและเอะโบะชิกำลังออกไปล่าชิชิกะมิ เขาสัญญากับชาวเมืองว่าจะ?จำ?เอะโบะชิกลับมา ระหว่างทางยักกุรุถูกยิงแต่อะชิตะกะพบหมาป่าเผ่าโมะโระในซากหมูป่า จึงฝากยักกุรุไว้ที่โลหะนครและขี่หมาป่าตามไป เมื่อเขาพบเอะโบะชิก็รีบเตือนว่าเมืองกำลังถูกโจมตีแต่เธอก็ไม่ถอยกลับ โอคโคะโตะกลายร่างเป็นปีศาจใกล้สระน้ำของชิชิกะมิ ซังพยายามยับยั้งไว้แต่ไม่สำเร็จและติดอยู่ในจมูกของหมูป่ายักษ์ที่มีหนอนน่าเกลียดชอนไช ซังกำลังจะต้องคำสาปอย่างเดียวกับที่อะชิตะกะได้รับจากนะโกะ อะชิตะกะเข้าช่วยเหลือซังแต่ถูกสลัดกระเด็นตกน้ำไป โมะโระต่อสู้กับโอคโคะโตะเพื่อช่วยซังและมอบเธอให้กับอะชิตะกะ ชิชิกะมิเข้ามาเอาชีวิตของโมะโระและโอคโคะโตะไป ทั้งสองจึงสิ้นลมอย่างสงบ  ดวงจันทร์เริ่มแจ่มชัดขึ้นบนท้องฟ้า ชิชิกะมิกลายร่างจากกวางเป็นเงาเดินได้ในยามกลางคืน อะชิตะกะพยายามยับยั้งเอะโบะชิด้วยการปาดาบไปปักที่ปืนของเอะโบะชิ เธอก็ยังสามารถใช้ปืนยิงตัดหัวชิชิกะมิที่กำลังแปลงร่างได้ จิโกะรีบนำหัวใส่หม้อเหล็กปิดฝาแล้วให้คนหามวิ่งหนีออกไปอย่างรวดเร็ว ระหว่างนี้หัวของโมะโระคืนชีพมาชั่วคราวกัดแขนของเอะโบะชิขาดไป ร่างที่ไร้หัวของชิชิกะมิกลายเป็นเทพเจ้าแห่งความตายที่ไร้ใจ ซึ่งเป็นเมือกสีดำที่แผ่ขยายออกไปอย่างรวดเร็ว เมือกนี้ทำลายทุกสิ่งที่มันสัมผัส ชาวบ้านต้องทิ้งโลหะนครไปหลบอยู่ในทะเลสาบเพราะเมือกดำนี้ได้ทำลายเมืองลงขณะที่ตามหาหัวของตัวเอง อะชิตะกะช่วยทำแผลให้เอะโบะชิและให้ชาวเมืองพาเธอกลับไป และขอให้ซังช่วยเขา ซังเสียใจและโกรธที่ป่าและชิชิกะมิถูกทำลาย เธอเห็นว่าอะชิตะกะอยู่ฝ่ายตรงข้ามและใช้กริชแก้วที่เขามอบให้ปักอกอะชิตะกะ แต่อะชิตะกะไม่เป็นไรเพราะกริชนั้นปักโดนแผลต้องคำสาปที่ลามถึงอกของเขาแล้ว อะชิตะกะกอดซังและขอให้เธอร่วมมือ  วิกิพีเดีย การเร็นเดอร์ สำหรับใช้สร้างหนอนปีศาจ ซึ่งรวมลงไปในภาพอะชิตะกะที่วาดด้วยมือ อะชิตะกะและซังตามศีรษะชิชิกะมิมาทันในที่สุด จิโกะบอกว่าใกล้รุ่งเช้าแล้วร่างเมือกดำกำลังจะสลายไปไม่จำเป็นต้องคืนหัวแก่ชิชิกะมิ อะชิตะกะและซังไม่เชื่อฟังและตัดสินใจใช้มือของมนุษย์ชูหัวขึ้นคืนให้กับร่างเมืองดำที่ตามมาอย่างไม่เกรงกลัวความตายและขอให้ชิชิกะมิไปสู่สุขคติ เมือกดำถาโถมลงสู่ทั้งสองซึ่งมีรอยแผลดำที่เกิดจากการต้องคำสาปอยู่ทั่วร่างกาย ทั้งสองใช้มือคนละข้างชูศีรษะชิชิกะมิขึ้นและกอดกันไว้แน่นจนหมดสติด้วยพลังอันมหาศาลของเมือกดำที่ถาโถมใส่ ทุกสิ่งทุกอย่างเงียบลงไปชั่วขณะ ร่างเมือกดำล้มลงสู่โลหะนครและทะเลสาบหลังจากรับศีรษะคืน ทุกสิ่งเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง แผ่นดินกลับเขียวขจี คนที่เป็นโรคเรื้อน คนที่ต้องคำสาป รวมถึงอะชิตะกะ ต่างก็ได้รับการเยียวยา อะชิตะกะและซังต้องแยกจากกัน ซังยังไม่อาจให้อภัยมนุษย์และเธอตัดสินใจกลับไปอยู่กับหมาป่า อะชิตะกะตัดสินใจอยู่ที่โลหะนครซึ่งเอะโบะชิปฏิญาณตนว่าจะทำให้ดีกว่าเดิม แต่ทั้งสองสัญญาว่าจะมาพบกันอีก เรื่องราวจบลงด้วยฉากของโคะดะมะกลับคืนมาในป่าแสดงให้เห็นว่าในที่สุดชีวิตก็ได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง Princess Mononoke Main Themesoundtrack  จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี  ขอบคุณของแต่งบล็อกโดย... ไลน์สวยๆโดย...ญามี่ / ภาพกรอบ กรอบ goffymew / โค๊ตบล็อกสำหรัมือใหม่ กุ๊กไก่ / เฮดบล็อก เรือนเรไร /ไอคอน ชมพร / สีแต่งบล็อก Zairill /ภาพไอคอนRainfall in August / แบนด์..การ์ตูน ไลน์น่ารักๆๆจาก... oranuch_sri
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 14 คน [