รอบบ้านเคียงเรือน รอบบ้านเคียงเรือน #ห้องแถว ตึกแถวตลาดชลบุรี ห้องแถว ปลูกติดต่อเรียงกัน ฝาบ้านเป็นไม้กระดานแผ่นเดียวกัน ใครทำอะไร พูดสิ่งใด เป็นอันรู้กันไปหมด ต่อมา แทนที่จะปลูกเป็นห้องแถวกลับเป็นตึก เลยเรียกตึกแถว หรืออาคารพาณิชย์ ฟังดูโก้ขึ้นมาอีกนิด เด็กห้องแถวต้องมีเพื่อนบ้านเยอะแยะ บ้านที่เรียงกันไป ติดต่อกัน ไม่มีเว้นที่ระหว่างห้อง มันเป็นวงกลม อ๋อ มีช่องว่างพอให้รถเข้า เท่ากับเส้นรอบรูปวงกลม แหว่งไปหน่อย แต่มันไกลออกไปจากบ้านมาก ๆ ห้องแถวที่เรียงกันเป็นของยายกิมชุน ที่เป็นคหบดีร่ำรวย เจ้าของห้องเช่านับสิบ ๆ ห้อง ไม่เคยนับ เลยบอกไม่ได้ว่าทั้งหมดเท่าไร ตรงกลางของวงกลมเป็นที่ดินที่ให้คนเช่า ทำโรงงานทำขอบบ่อ โรงงานย้อมผ้าเป็นพับยาว ๆ และอะไรอีกไม่รู้แล้ว ต่อมาเมื่อเราเรียนมัธยมปลาย ที่ว่างตรงกลาง ได้ถูกตัดถนนผ่ากลาง ตึกแถวเพิ่มขึ้นอีกมาก ด้วยความคิดของลูก ๆ ที่หวังมีรายได้จากค่าเช่าเพิ่มขึ้น แม่ได้สิทธิ์ในฐานะผู้เช่าเดิม หารู้ไม่อีกสามปี โดนค่าแป๊ะเจี๊ยะ เงินกินฟรี แม่ไม่มีเงินจ่าย เลยต้องระเห็จออกจากตึกแถว ไปอยู่หมู่บ้านการเคหะ บางทีเรียกเด็กตลาด เพราะอยู่ใกล้ตลาดล่าง ทำเลที่บ้านไม่จัดเป็นสองรองใครหรอก เพราะวัดใหญ่เป็นท่ารถที่ทุกสายที่ผ่านชลบุรีต้องจอด ไม่เว้นแม้แต่ท่ารถไปกลับกรุงเทพชลบุรี เราเป็นเด็กห้องแถว อยู่ตรงข้ามหน้าวัดใหญ่ ห้องแถวของพวกเราเป็นไม้ ซ้ายขวาหน้าหลังล้วนเป็นเพื่อนบ้าน ลักษณะของห้องแถวนี้มีฝาบ้านด้านข้างใช้ร่วมกัน ด้านหลังบางบ้านเปิดไปยังที่โล่งได้ห้องแถวหลายสิบห้องเรียงต่อกันเป็นรูปวงกลม ที่ว่างตรงกลางด้านในโล่งกว้าง ส่วนหนึ่งเป็นของร้านอึ้งย่งล้ง มีขอบบ่อ กองทราย อิฐ หิน ดิน ปูน มีต้นชมพู่ ต้นมะยม ขวามือของบ้าน เป็นร้านขายข้าวสาร ร้านขายถั่วงอก ห้องขายผลไม้ของยายกิมชุนเจ้าของห้องแถว ร้านขายยาไทย ร้านขายวิทยุโทรทัศน์ ธนพร กับเพิ่มพูน ร้านไต้จิ้นขายของชำ ร้านขายยาไทยชื่อทิพย์โอสถ ร้านนี้เราไปซื้อชะเอมมาอมเล่นบ่อย ๆ ร้านขายยาจีนไท้ฮั๊วโอสถ คงมีอีกหลายร้านที่จำไม่ได้ ซ้ายมือของบ้าน เป็นร้านเสริมสวยชื่อร้านศิริพร ร้านอึ้งย่งล้งขายวัสดุก่อสร้าง โรงกลึง ร้านกาแฟเจ๊กเต็ก ร้านขายนาฬิกา ร้านขายขนมแห้งกรอบ ร้านขายขนมโก๋ มีอีกเยอะแต่จำไม่ได้แล้ว เลยไปอีกเป็นร้านสินไทยขายแบตเตอรี่รถ ร้านกาแฟเจ๊กเกี๊ยก อีกฝั่งตรงข้ามของถนน เป็นร้านข้าวเป็ดท่าเกวียน ดังมาก ๆ หลายร้านขายข้าวเป็ด แต่ทุกร้านล้วนเป็นพี่น้องกัน แต่อร่อยไม่เหมือนกัน แต่ละคนเลือกร้านที่ชอบเลยทำให้ทุกร้านขายได้ ฝั่งตรงข้ามบ้านคือฝั่งของวัดใหญ่ มีร้านขายเครื่องสังฆภัณฑ์ชื่อคัมภีรญาณนนท์ ร้านรักษาตาของเจ๊คิ้ม ร้านขายโลงศพ วันนั้นกับวันนี้อาจต่างกัน แต่ความทรงจำไม่เคยจางหาย เด็กห้องแถวเติบโตมากับแหล่งทำมาหากิน ค้าขาย จึงเรียนรู้ว่า อาชีพมีหลากหลายอย่าง ที่น่าแปลก เราไม่ได้ยึดอาชีพเป็นช่างเสริมสวยตามอย่างแม่ เพื่อน ๆ ส่วนใหญ่ทำงานมีอาชีพเจริญรอยตามพ่อแม่ ร้านขายข้าวสารที่ติดบ้านเราเลย น่าจะเป็นร้านที่เราสนิทชิดชอบที่สอบ พออาเจ๊กตาย ป้าไน๊เลยต้องขายกล้วยทอด ป้าไน๊เอากล้วยทอดกับกากทอดที่เหลือมาให้กินบ่อยทำให้ไม่เคยซื้อกล้วยทอดกินอีกหลายสิบปี วงเล็บว่าเพราะเบื่อหรือคิดว่ามันคือของฟรี ต่อมาขายข้าวแกง ฝีมือเป็นที่หนึ่ง ร้านป้าไน๊มีมะม่วงกวนของยายกิมชุนสุดอร่อยแผ่นละสลึงขายด้วย มะม่วงกวนเป็นของโปรดเพราะไม่เคยได้กินฟรี ชอบมากจนถึงทุกวันนี้ ร้านขายถั่วงอก อาเจ๊กกับอาซิ้มรอนแรมมาจากเมืองจีน ทุกเย็นอาเจ๊กจะขี่จักรยานไปเที่ยวหน้าศาล ปล่อยให้อาซิ้มอยู่บ้านคนเดียว ไม่เคยเห็นอาซิ้มออกจากบ้านไปไหน เคยถามว่าทำไมไม่ออกไปเที่ยวบ้าง อาซิ้มตอบว่าผู้หญิงต้องอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือน หญิงจีนคิดเช่นนี้เอง ร้านนี้เอาไว้เข้าออกไปยังกองทรายหลังบ้าน จึงได้ผ่านบ่อยและมองเห็นวิธีเพาะถั่วงอก ร้านรักษาตาของเจ๊คิ้ม ใครตาเจ็บตาแดงตาอักเสบหายแน่ ที่หน้าร้านมีรูปตาเห็นชัดเจน พ่อของเจ๊คิ้มเป็นหมอมาจากเมืองจีนจึงเก่งยาจีน ตอนเป็นงูสวัส จะได้ยาจีนสีเขียว ๆ ไปพอก ร้านไต้จิ้นนี่เราแอบกินกุ้งแห้งทีละตัวสองตัวทุกครั้งที่แม่ให้ไปซื้อหัวหอมหัวกระเทียม จำยากมาก 2 อย่างนี้ แม่บอกซื้อสีแดงนะหัวหอมบางทีกลับได้กระเทียมต้องวิ่งไปเปลี่ยน ธนาคารไทยพาณิชย์มีลูกกลมหินใหญ่ ๆ 2 ลูกอยู่ด้านหน้า เด็ก ๆ มักแอบไปปีนบนลูกกลมนี้เป็นที่สนุกสนาน จนยามมาไล่กลับบ้าน |
บทความทั้งหมด
|