ชื่อจริงชื่อเล่น ใช้ได้เหมือนกัน ชื่อจริงชื่อเล่น ใช้ได้เหมือนกัน วัดใหญ่อินทารามคือชื่อเต็ม มักเรียกแค่วัดใหญ่ซึ่งไม่ใช่ชื่อเล่น แต่เรียกกันแค่นี้ มันง่ายและสั้นดี เช่นเดียวกัน มักเรียกชื่อเพื่อน ๆ ด้วยชื่อเล่นมากกว่าชื่อจริง คนรุ่นเราเรียกชื่อเพื่อนด้วยชื่อเล่น และตามด้วยชื่อจริงเสมอ ซึ่งรุ่นลูกงงงวยสงสัย เช่น จิ๊บรัตนา เขาสงสัยว่า ทำไมไม่เรียกแค่จิ๊บ หรือรัตนา นั่นซินะ เรียกกันจนชินแล้วมั๊ง ชื่อเล่นจะซ้ำกันหลายคน พอเรียกรวมกับชื่อจริง จะได้แน่ชัดว่าไผเป็นไผ บางคนยิ่งกว่านั้น เรียกชื่อเพื่อนด้วยด้วยชื่อพ่อ แปลกนะ เป็นเฉพาะผู้ชาย แย่กว่านั้นตอนที่ไปบ้านเพื่อน แล้วเรียกชื่อพ่อเพราะติดปากไปแล้ว “ผมมาหาไอ้ธงครับ คุณพ่อ” เพื่อนกลุ่มใหญ่ยกมือไหว้พ่อของเพื่อน “กูนี่แหละชื่อไอ้ธง มีอะไรมั้ย กูอยากรู้” พ่อเพื่อนรู้ดีว่า เพื่อน ๆ จะเรียกชื่อลูกชายด้วยชื่อของตัวเอง จึงทำเสียงดังขู่ให้เพื่อนลูกกลัวจนหงอ แต่สีหน้ายิ้มแย้มตามด้วยเสียงหัวเราะ ทำให้ทุกคนหายตกใจกลัว “ขอโทษครับ” หลายเสียงรีบขอโทษพร้อมกัน รู้ตัวว่าพลาดไปแล้ว เพื่อนทุกคนมีชื่อเล่น แม้แต่พี่น้องมีชื่อเล่นด้วย ยกเว้นเราคนเดียวนี่แหละ จำได้ว่าครั้งหนึ่ง เคยถามพ่อว่า “ทำไมหนูไม่มีชื่อเล่นเหมือนใคร ๆ” “พ่อไม่อยากให้มีผู้ชายมาเรียกชื่อเล่นของลูกพ่อ” พ่อตอบเช่นนั้น หวงลูกสาวตั้งแต่แรกเกิดเลยนะ พ่อคงไม่รู้ว่า การไม่ตั้งชื่อเล่น แล้วเพื่อนคงจะเรียกชื่อเต็มว่า “พรรณี” ตามความคิดของพ่อ และไม่มีใครเรียก “พรร” หรือ “ณี” สักคนเดียว ด้วยเป็นคนผอมแห้งแรงน้อย เหมือนกุ้งแห้ง เพื่อนที่แมรี่เลยใช้สมญานามเรียกแทนชื่อเล่นว่า “แห้ง” สมัยนั้นชื่อเล่นมีคำเดียวโดด ๆ ง่าย ๆ เลยไม่มีใครเรียกกุ้งแห้ง “แห้ง” ในความหมายนี้คือกุ้งแห้งตัวเล็กกระจ๋อยหรอย ไม่ใช่กุ้งแห้งตัวใหญ่ราคาแพง ชื่อแห้งติดตัวมาจนบัดนี้ พอจบมอต้นมาเรียนต่อมอปลายที่ชลชาย มีเพื่อนจากแมรี่มาเรียนด้วย เพื่อนที่ชลชายเลยเรียกแห้ง พอจบจากชลชายมาต่อปริญญาตรีที่บางแสน มีเพื่อนจากชลชายมาเรียนด้วย เลยชื่อแห้งต่อมาอีก ส่วนปริญญาโทและเอก ไม่มีเพื่อนจากที่เดิมมาเรียนด้วย ชื่อแห้งเลยยุติแต่บัดนั้น ครั้นเนตก้าวหน้าอย่างรวดเร็วมีเฟสบุ๊คและไลน์ ชื่อแห้งเลยวนเวียนมาเตะตาอีก ตอนเรียนแมรี่ จำว่าซิสเตอร์ฟรานซิสเคยบอกเพื่อนในห้องว่า ห้ามเรียกว่าแห้ง เพราะยิ่งเรียกจะยิ่งผอมกระหร่อง ตอนนี้แก่ตัว อ้วนมาก น้ำหนักเพิ่มขึ้นถึง 20 กิโลกรัม ถ้าเพื่อนจะเรียกแห้ง คงไม่เป็นกระไร จะได้ผอม ๆ พอได้เป็นดอกเตอร์ เพราะจบปริญญาเอกแล้ว ส่วนใหญ่คนรอบตัวจะเรียกเต็มยศว่า ดร.พรรณี เป็นการให้เกียรติ แต่ยังมีบางคนเรียก “อีด๊อก” พร้อมเสียงหัวเราะ รายการนี้คิดเองแล้วกันว่า ผู้พูดคิดเช่นไร อาจสนุกที่ได้พูด หรือเหยียดหยามเล็กน้อย ปกติไม่คิดมากเรื่องชื่อ ใครจะเรียกชื่อเช่นไร ตามใจพี่ท่านเลย เพราะจะได้รู้ว่า ผู้ที่กำลังจะพูดด้วย ตีค่าเราไว้ในสถานะใด ให้เกียรติหรือเหยียดหยาม คำว่า อี หรือ ไอ้ นี้ จะมองว่าสนิทสนมกันมากก็ได้ หรือจะดูถูกเหยียดหยามเลยตีค่าคนนั้นให้ต่ำกว่าตัวเอง ครั้งหนึ่งตอนเป็นเด็ก คนที่บ้านชื่อนิภา จิกหัวเรียกน้องชายว่า “อีป้อม” ดังเต็มสองรูหู เราหันขวับไปมอง พร้อมเสียงดังหาเรื่องว่า “ทำไมเรียกเช่นนี้” นิภารีบแก้ตัวพัลวันว่า “ไม่ได้จิกหัวว่าแต่อย่างใด แต่เรียกไอ้อีตามความเคยชิน ถ้าเรียกไอ้ป้อมสิ จึงไม่ดี” งงไหมล่ะ งงแน่กับคำอธิบายในตอนนั้น “ถ้าเรียกผู้ชายว่าอีไม่เป็นไร แต่เรียกไอ้กับผู้ชายไม่ได้” สำหรับเราไม่เคยใช้คำว่า ไอ้หรืออีกับผู้ใดแม้แต่ครั้งเดียว ไม่ว่าจะโกรธใครมากน้อยเพียงใด ครั้นอายุ 66 ได้ยินผู้แทนราษฎรอันทรงเกียรติใช้คำว่า “อีช่อ” กับผู้แทนอีกคน ให้รู้สึกไม่พอใจ กับคำตอบที่ไร้เหตุผลเช่นเดียวกับนิภา ยังไม่เข้าใจอยู่ดี จนมีคนแบบเราอีกหลายคนใช้คำ “แถ” กับเหตุผล
   โดย: สมาชิกหมายเลข 4665919
 วันที่: 3 มิถุนายน 2562 เวลา:11:21:01 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [