Lost in love , เคยบ้างไหมที่หัวใจ"หลงทางรัก"

สำหรับบางคน เป็นเรื่องยากที่จะเก็บความรู้สึกแอบชอบคนอื่นไว้กับตัวเอง แต่ สำหรับบางคน เป็นเรื่องยากที่จะเอ่ยปากบอกความรู้สึกตัวเองให้อีกฝ่ายรับรู้

เคยไหม
ที่หัวใจต้องเจ็บปวดเพราะการแอบรัก แม้จะง่ายนิดเดียวแค่ปริปากบอกอีกฝ่ายไป แต่ปากของเราก็ดูเหมือนจะหนักจนไม่สามารถเผยความรู้สึกออกมา มันดูราวกับว่า เรามีความสุขดีกับการแอบรักใครคนนั้น ทั้งที่จริงแล้ว มันไม่ใช่เลย

เคยไหม
กับการเจ็บปวดเพราะต้องสูญเสียใครบางคนไปอย่างไม่ทันตั้งตัว เราได้แต่เฝ้าพร่ำถามตัวเองในใจว่า เราทำผิดอะไร และ ทำไมวันนั้นเราถึงไม่ทำอะไรให้มากพอ

เราทุกคนมีเส้นทางความรักของตัวเอง มีแผนที่อยู่ภายในหัวใจ แต่บางครั้ง เราเองนั้นก็ยังหลงทาง

บนแผนที่เหล่านั้น

บางคนมีเส้นทางที่แน่วแน่ชัดเจน

บางคนมองไม่เห็นอะไรเหมือนอยู่ในม่านหมอกกับเส้นทางพร่าเลือน

บางคนถนนนั้นยอกย้อนวกวน

...ปลายทางของหัวใจของแต่ละคนย่อมมีจุดหมายไม่เหมือนกัน ปลายทางของฉันอาจเป็นเธอ แต่ปลายทางของเธออาจเป็นใครอีกคน

ไม่ใช่แค่นั้น

บางคนสามารถเดินทางไปถึงจุดที่รอคอยแล้วพบกับความสมหวัง แต่ บางคนฟันฝ่าไปถึงกลับพบว่า ปลายทางของความรัก มันไม่ได้งดงามอย่างที่รอคอย ในขณะเดียวกัน บางคนต้องใช้ชีวิตทั้งชีวิตจึงจะค้นพบว่า แท้จริงตัวเองต้องการอะไร

...อย่างไรก็ตาม สิ่งหนึ่งที่เราทุกคนมีเหมือนๆกัน เราหวังว่าจะมีใครสักคนที่จะมาเป็นแผนที่พาเราไปสัมผัสความงดงามของความรัก เราอยากใช้เส้นทางเดินร่วมกับใครคนนั้นบนทางเดินของความรัก และ ใช้ชีวิตร่วมกับเขาที่ปลายทางแห่งนั้นตลอดไป

ปลายทางหัวใจของฉันคือเธอ และ ฉันก็แอบหวังว่า ปลายทางหัวใจของเธอจะเป็นฉัน เช่นเดียวกัน


แผนที่หัวใจของ วูแจ



ชีวิตนักศึกษาและนักกีฬาพายเรือของวูแจ ต้องกลายเป็นเหมือนเรือที่หางเสือพังย่อยยับ นับตั้งแต่วันที่เขาถูกคนรักบอกเลิก เขาออกจากการเป็นนักกีฬาพายเรือ และ ต้องดร็อปเรียนเพราะชกหน้าครู

หากความรักสามารถทำให้คนตาบอด มันคงมิใช่เกิดจากความสุขของความรักเท่านั้น เพราะสำหรับบางคน ความทุกข์ทรมานจากความรักก็ทำให้มองไม่เห็นสิ่งต่างๆรอบตัว และ นั่นทำให้ การเดินทางตามแผนที่ของหัวใจวูแจ จึงเดินทางโดยไม่เคยเห็น ยุนซู อยู่ในสายตา ปลายทางของวูแจมองเห็นแต่คนรักเก่าที่เดินจากไป

วูแจ กลายเป็น สิ่งมี่ชีวิตที่โง่งมที่สุดในโลกชั่วคราว เมื่อเขาไม่ทันสังเกตเลยว่า ยุนซู มาเยี่ยมเขาเพียงลำพังในค่ายทหารเพราะอะไร ทำไมเธอถึงแต่งหน้าให้ดูสวยกว่าปกติเมื่อมาเจอเขา ทำไมเธอตัดสินใจเลือกมาคนเดียวแทนที่จะมากับเพื่อนอีกคนที่เพิ่งกลับไป ทำไมเธอถึงนั่งขังตัวเองในห้องน้ำไม่ยอมกลับเวลารถประจำทางมาถึง

....แม้หัวใจจะมีจุดหมาย มีป้ายบอกทาง แต่ หากเจ้าของหัวใจไม่เคยสนใจ หรือ ตาบอดฝ้าฟาง ก็ย่อมไม่ต่างอะไรกับคนเดินทางที่ต้องหลงทางอย่างไม่มีวันหาทางออกเจอ

เราหลายคนเป็นเหมือนวูแจ ที่ยังหลงเดินทางโดยใช้แผนที่อันเดิมๆ โดยลืมไปว่า แผนที่นั้นมันเก่าหมดอายุแล้ว คนรักของเราได้เดินจากชีวิตเราไปอย่างถาวรแล้ว

เรากำลังเดินทางในวันปัจจุบันโดยใช้แผนที่ที่เป็นอดีต ดังนั้น ต่อให้เราใช้ซ้ำเท่าไหร่ต่อให้เราเดินตามป้ายบอกทางถูกต้องอย่างไร แผนที่อันเก่านี้หรือใครคนเดิมคนนี้ก็ไม่มีทางพาเราไปถึงเป้าหมาย หรือ ปลายทางของความรัก


แผนที่หัวใจของยุนซู



นับตั้งแต่เริ่มต้น เส้นทางในหัวใจยุนซู กระจ่างชัดยิ่งกว่าใครๆ เพราะปลายทางของหัวใจเธอมีอยู่แค่ วูแจ เธอตกหลุมรักวูแจตั้งแต่เขามีคนรัก จนกระทั่งเขาถูกบอกเลิก เพียงแต่ เธอไม่เคยปริปากบอกความรู้สึกของตัวเองให้อีกฝ่ายรับรู้ ถึงจะมี ซังชิก ชายอีกคนที่คอยเฝ้าดูแลและห่วงใย ยุนซูก็มิอาจลบภาพวูแจออกไปจากใจ

ความรู้สึกแอบรักใครบางคน มันทั้งสุขและทุกข์ทรมาน และ มันก็เป็นเรื่องยากสำหรับใครบางคนที่เพียงเอ่ยปากหรือแสดงออกบอกว่า รัก อีกฝ่ายออกมา

นั่นทำให้ แม้ยุนซูจะเดินเคียงข้างวูแจ มาไม่รู้กี่ครั้ง แต่ก็ไม่เคยเลยสักครั้ง ที่คนทั้งคู่ได้เดินอยู่บนถนนเส้นเดียวกันในแผนที่ของหัวใจ

จนกระทั่งในที่สุด ช่วงเวลา 1 วัน 1 คืน ที่ ยุนซูได้อยู่กับวูแจ มันเหมือนกับว่า ฝันของยุนซูได้กลายเป็นจริง

แต่

เธอตื่นมาเพื่อพบกับความจริงที่ว่า ปลายทางหัวใจที่เธอรอคอยมาเกือบสิบปีนั้น มันไม่ได้สวยงามอย่างที่เธอคิด เมื่อวูแจ ตื่นเช้ามา ขอออกไปซื้อบุหรี่ แล้วก้มหน้าก้มตาเดินหายไป เอ่ยเพียงคำว่า ขอโทษ ทิ้งให้เธออยู่ตามลำพัง

วูแจ ก็ยังเป็น วูแจ ผู้ชายห่ามมุทะลุ ผู้มักจัดการกับปัญหาด้วยการเดินหนี เหมือนที่ครูบอกเขาไว้ถึงตอนที่ชกหน้าครูแล้วเดินจากไป ผู้ชายที่ยังไม่กล้าจะรับผิดชอบจริงจัง วูแจกลายเป็นผู้ชายที่น่ารังเกียจ แต่หากมองในอีกมุมหนึ่ง วูแจ ก็น่าเห็นใจ เพราะเขากลับกลายมาเป็น สิ่งมีชีวิตที่โง่ที่สุดอีกครั้ง กลายเป็นคนที่จัดการกับความรักไม่เป็น เขามัวแต่หลงทางในแผนที่ตัวเองโดยไม่เคยรู้ว่าหัวใจของเขาต้องการอะไร


วูแจ มารู้ตัวว่าเขารักยุนซู ในวันที่มีอะไรต่อมิอะไรเปลี่ยนไปมากมาย และ หนึ่งในการเปลี่ยนแปลง คือ ยุนซู ดูเหมือนจะไม่ได้มี วูแจ เป็นปลายทางของหัวใจอีกต่อไป

วูแจ กลับมาหา ยุนซู แต่เธอขอให้เขากลับไปโดยไม่ต้องเอื้อนเอ่ยคำพูดใดๆ วูแจได้แต่คร่ำครวญว่า มันจะจบลงได้อย่างไรในเมื่อมันยังไม่ทันเริ่มเลย



วูแจ อ้อยอิ่งไม่ยอมออกจากสถานีรถโดยสาร ในตอนนั้นเขาคงได้รู้แล้วว่า เพราะอะไร ตอนที่ยุนซูมาเยี่ยมเขาที่ค่ายทหารเมื่อหลายปีก่อน เธอจึงเก็บตัวในห้องน้ำไม่ยอมออกมาขึ้นรถประจำทาง ทันทีที่รถประจำทางที่พาวูแจซึ่งหัวใจสลายเดินทางกลับบ้าน ในเวลาเดียวกันนั้นก็เป็นเวลาเดียวกับที่ ยุนซูเริ่มออกวิ่งไล่ตามวูแจ

และ ในตอนนั้น หากเพียงวูแจ หันกลับมา เขาจะพบว่า

ปลายทางของแผนที่หัวใจยุนซู ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย เธอยังคงมีเขาเสมอมา



....นับตั้งแต่ Christmas in August ผมได้แต่รอดูหนังรักนิ่งเนิบที่ไม่น่าเบื่อจนเกินไป และ สามารถเกาะกุมหัวใจได้เช่นนั้นอีก แต่ก็ไม่ได้พบสิ่งที่รอคอยเช่นนั้นอีกเลย จนกระทั่ง เพื่อนสมาชิกในไทยดีวีดีแนะนำให้ผมรู้จักกับหนังเรื่องนี้ และทำให้ Lost in love คือ หนังรักที่ดีที่สุดในปีนี้ของผม ที่เฉือนเอาชนะ You are my sunshine หนังชาติเดียวกันไปอย่างฉิวเฉียด Lost in love เล่าเรื่องของคนสองคน ที่ต่างก็หลงทางในแผนที่รักของตัวเอง

หนังดำเนินเรื่องอย่างเรียบง่าย แทบจะไม่ปรุงแต่งเรื่องราว และ ก้าวไปข้างหน้าอย่างสุขุม เป็นหนังรักที่ไม่จี๊ดจ๊าดหวือหวา แต่ว่า ค่อยๆเกาะกุมหัวใจคนดูให้ต้องน้ำตาซึม การเล่าเรื่องของหนังหลายฉากใช้ภาษาภาพเล่าเนื้อหาในฉากนั้นๆได้อย่างมีชั้นเชิงไม่ต้องบอกกันโต้งๆตรงๆ ก่อนที่หนังจะปิดฉากลงในตอนจบได้ดีเช่นเดียวกับช่วงเวลาก่อนหน้านี้ที่หนังดำเนินมา นี่คือ หนังรักที่ไม่หวือหวาแต่ว่างดงาม

...ช่วงเวลายาวนานนับสิบปีของทั้งคู่อาจจะบอกให้เราได้เห็นว่า

บางครั้งอาจเป็นเพราะยังไม่ถึงเวลาของความรักของคนสองคน แม้เราจะพบและพลัดพรากกันมาหลายครั้ง แต่บางจังหวะชีวิตก็ยังไม่พร้อมจะลงเอย

เวลาอาจเป็นบทพิสูจน์ถึงความตั้งใจในความรักและรอดูเราอยู่ว่า เราจะเติบโตขึ้นกว่าวันเก่าๆหรือไม่ หรือ เราจะเป็นวูแจคนเดิม คือ สิ่งมีชีวิตที่โง่งมในเรื่องรักไปตลอดกาล หรือจะเป็นอย่างวูแจในร้านอาหารตอนท้าย ที่นั่งดูคู่ชีวิตโต๊ะข้างๆทะเลาะและเลิกรา พร้อมกับรอยยิ้มเล็กๆบนใบหน้า ราวกับว่ายิ้มเยาะอดีตของตัวเอง มันอาจบ่งบอกถึงวัยที่เติบโตมากขึ้นและพร้อมจะดูแลหัวใจของตัวเองและคนอื่นเป็นเสียที

แล้วเขาและเธอคงจะไม่ต้องหลงทางรักอีกต่อไป




Blog เกี่ยวเนื่อง

Christmas in August , เธอคือภาพถ่ายสุดท้ายในใจฉัน คุณคือแสงสว่างสุดท้ายในใจผม
//www.bloggang.com/viewdiary.php?id=aorta&group=2&month=12-2005&date=15&blog=1

ป.ล. เจ้าของ Blog จะไม่อยู่ 5 วันจ้า นี่คงเป็น Blog สุดท้ายที่จะฝากไว้ก่อนเดินทางไปแอ่วเมืองเหนือ ทั้งแม่สาย ดอยตุง และ ราชพฤกษ์ กลับมาพบกันใหม่วันอังคารหน้า เลย up blog ให้อ่านกันแบบล่วงหน้าอย่างจุใจ / หนังเข้าใหม่ช่วงนี้ขอแนะนำ Blood diamond เรื่องนี้แนะนำอย่างแรง ดราม่าหนักแน่นเข้มข้น ให้อารมณ์ใกล้เคียง The Constant gardener กับฝีมือการแสดงในระดับสุดยอดดดด ส่วน Black Dahlia บอกผ่านไปได้เลย เขียนถึงไว้แล้วในบล้อก

ฝาก บ้าน(Blog) ไว้กับเพื่อนๆหน่อยเน้อ


Blog พิเศษ ฉบับส่งท้ายปี

5 หนังไม่ชอบ + 10 หนังชอบ ประจำปี 2549
//www.bloggang.com/viewdiary.php?id=aorta&group=1&month=12-2006&date=31&blog=1

10 "ฉาก"ประทับใจจาก"หนัง"ปีที่ผ่านมา
//www.bloggang.com/viewdiary.php?id=aorta&group=1&month=12-2006&date=29&blog=1

10 ตัวละครประทับใจ จากหนังปีที่ผ่านมา
//www.bloggang.com/viewdiary.php?id=aorta&group=1&month=12-2006&date=27&blog=1


ขอฝาก"หนังสือรัก"ไว้กับผู้อ่านด้วยเน้อ กับ พ็อกเก็ตบุ้คเล่มแรก ที่หยิบยกความรักและความสัมพันธ์ในภาพยนตร์ มาช่วยให้คุณเข้าใจตัวเองและคนรอบข้าง ได้มากขึ้นและลึกซึ้งกว่าเดิม


(วางขายตามร้านหนังสือทั่วไปแว้ว)
เมื่อ "หนัง" ให้อะไรมากไปกว่า "ความบันเทิง"




ชวนไปอ่านบทความเรื่องอื่นๆ คลิก >> หน้าสารบัญ

ชวนคลิก ชวนคุยกับเจ้าของ Blog ที่ --> หน้าแรก

รวบรวมรายชื่อหนังเรื่องเก่าๆที่เคยเขียนไว้แล้วที่ ---> ห้องเก็บหนัง