Lover's Concerto , แด่เธอผู้จากไป

.....มีหนังอยู่2เรื่องที่ผมคิดจะเขียนถึงมาหลายครั้งแต่ก็ยังไม่ได้ลงมือเพราะกลัวว่า จะเขียนได้ไม่ดีเท่าที่เก็บไว้ในความทรงจำ 1คือเถียนมีมี่หนังที่ผมชอบมากที่สุด กับ เรื่องนี้Lover's Concertoหนังที่ทำให้ผมเสียน้ำตามากที่สุดเพราะบางอย่างมันกระทบใจเหลือเกิน

.....แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้ผมหยิบLover's Concertoมาเปิดดูอีกรอบ เพื่อที่จะได้พบกับ ซูอิน คังยี และ จีฮวาน

-จดหมายที่ไม่ได้ส่ง
....เรื่องราวทั้งหมดเริ่มต้นที่จีฮวาน เขาได้รับจดหมายที่มีรูปถ่ายอยู่ ทุกฉบับไม่มีที่อยู่คนส่งมีเพียงรูปถ่าย1รูปและข้อความสั้นๆ มันทำให้เขากลับไปคิดถึงเรื่องราวในวันวาน

-ซูอิน
.....ภาพแรกของหญิงสาวผมยาว แววตาเศร้า ดูอ่อนแอ เข้ามาในการรับรู้ของเขาที่ร้านอาหาร เพียงพบกันครั้งแรกก็ทำให้เขาตกหลุมรักและตามไปเพื่อทำความรู้จัก พร้อมกับพบของเพื่อนเธอ คือ คังยี

-คังยี
....หญิงสาวผมสั้น ที่ดูร่าเริงเข้มแข็ง ที่เก็บซ่อนความเจ็บปวดและความเศร้าไว้ทุกครั้งกับตัวเอง จนถึงช่วงสุดท้ายของเรื่องราว ที่ดูเหมือนว่าคนที่เข้มแข็งมากที่สุดกลับกลายเป็นซูอิน

-นาฬิกา
......เขาตามไปที่ร้านอาหารพบกับหญิงสาวทั้งสอง และตัดสินใจบอกรักซูอิน พร้อมกับคำตอบของซูอินที่บอกว่าเธออึดอัด เขาจึงออกจากร้านไปที่ร้านนาฬิกาแล้วแบกกลับมาที่ยืนที่นอกร้านอาหาร เขาตะโกนให้หญิงสาวทั้งคู่รับรู้ว่าเขาขอย้อนเวลากลับไปก่อนหน้านี้1ชั่วโมง ให้ลืมสิ่งที่เขาพูดไปและถ้าได้พบกันอีก เราจะมาเป็นเพื่อนกัน

-เพื่อน
....ทั้ง3คนมาเป็นเพื่อนกัน นั่งเชียร์ฟุตบอลกินไอติมข้างกัน ไปเที่ยวด้วยกัน ไปดูหนังด้วยกัน เถียงกับคนพาลในโรงหนังด้วยกัน หลังกลับไปบ้านก็ยังคิดถึงประโยคเดียวกัน" ผมรักคุณเข้าแล้ว มันเจ็บปวดแต่ผมก็อยากเก็บความเจ็บปวดนี้ไว้" ในหนังคือเรื่องราวของIl postno ซึ่งต่อมาชีวิตของพวกเขาก็เดินเรื่องคล้ายกันแต่มีตอนท้ายที่แตกต่างกัน

-ฉันอยากเป็นอย่างเธอ
....คังยีเดินกลับบ้านพร้อมซูอิน พร้อมความอึดอัดที่ได้เห็นซูอินสนิทกับจีฮวาน เธอไม่ยอมอยู่เป็นเพื่อนกับซูอิน ทั้งที่ทั้งคู่จะอยู่เคียงข้างกันตั้งแต่วัยเรียน ซูอินอยากเข้มแข็งเหมือนคังยี หารู้ไม่ว่าตอนนั้นคังยีก็อยากที่จะเป็นซูอิน

-จูบที่อึดอัด
.....จีฮวานพยายามจะจูบเธอหนึ่งครั้งและควบคุมตัวเองตัดใจได้ แต่ไม่นานทั้งคู่ก็ได้จูบกันอย่างแท้จริง ก่อนที่ในตอนท้ายจีฮวานจะรู้ว่านี่เป็นจูบที่อึดอัดของเธอ ความรู้สึกของเขาก็เปลี่ยนไปแล้ว และความสัมพันธ์ก็เริ่มเดินไปในทิศทางที่เปลี่ยนไป

-ความทรงจำ
.....เราแลกชื่อของกันและกัน เพื่อที่ว่าเมื่อเราทั้งคู่ต้องแยกจากกันไป เราจะยังมีอีกคนอยู่ในใจเราตลอดเวลา / เพียงสัมผัสใบหน้าหนึ่งครั้ง เมื่อระลึกถึงก็ยังจำใบหน้านั้นได้อีก

-บทเพลงของซูอิน
....."The child I'm looking for
Is hard to see
Who understands the world
Who even loves tiny leaves
Whoa,whoa,isn't common
Yeah,yeah,is hard to see
The child I'm looking for
I can see
My loving friend Ji-hwan
My loving friend Kyung-hee
Whoa,whoa,they can see
Yeah,yeah,I can see
Whoa,whoa,I can see
Yeah,yeah,I can see "

-นาฬิกา
....ในตอนต้นจีฮวานใช้นิ้วหมุนเข็มนาฬิกาเพื่อย้อนเวลากลับไปเพื่อที่จะคบกับเธอทั้งสองในฐานะเพื่อนเขาทำได้ แต่ในตอนท้ายเวลาไม่สามารถย้อนกลับไปได้เหมือนในตอนต้นอีก

-จดหมายที่ไม่ได้ส่ง
....หนังเริ่มต้นกับจดหมายที่ไม่ได้ส่งของคังยีและจบลงกับจดหมายอีกฉบับที่คังยีไม่ได้ส่งถึงมือจีฮวานและเป็นบทสรุปของความรัก มิตรภาพ และน้ำตา

ผมรักหนังเรื่องนี้เพราะ...

-หนังเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมเสียน้ำตาให้มากที่สุด(ฉากนาฬิกา,ร้านเหล้า,จดหมายฉบับสุดท้าย,เพลง ฯลฯ)

-ผมยิ้มให้กับฉากนาฬิกาในตอนแรก และ เสียน้ำตาให้กับฉากนาฬิกาในตอนท้าย

-ผมชอบในซับพล็อตส่วนของน้องสาวที่แม้ว่าจะเป็นส่วนน้อยแต่มันก็น่ารักประทับใจ กับฉากร้านหนังสือทั้งสองครั้งและการวัดไหล่

-ผมหัวเราะกับฉากชาวนาที่ค่อยๆโผล่ออกมา กับ หิ่งห้อยของจีฮวาน

-อึดอัดในหลายฉาก ที่ตัวละครในเรื่องต้องทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ เจ็บปวดกับสิ่งที่ต้องทำ

-เชื่อในการแสดงของทั้งสามคน ที่ทำให้รู้สึกเข้าไปมีส่วนร่วมในชีวิตที่เกิดขึ้นจริงๆ

-ชอบเนื้อเพลงที่ซูอินร้อง และเพลงที่ร้องก็ไพเราะและมีความหมายมากเหลือเกิน

-ฯลฯ

.......ความละเอียดอ่อนในการเล่าเรื่อง ดนตรีประกอบ/เพลงที่เข้ากับภาพ ความช่างคิดในรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ ฉากจี๊ดๆที่ใส่เข้ามาอย่างรู้จังหวะและอารมณ์ มุขต่างๆที่แอบหยอดไว้อย่างฉลาดและนำมาเฉลยพร้อมกับเป็นการเดินเรื่องทีละน้อย การแสดงที่เข้าถึงบทบาท ทำให้หนังเรื่องนี้มีทั้งรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ความประทับใจ ความเศร้า และน้ำตา และความสุขใจที่ได้ชมไม่ว่าจะดูอีกกี่ครั้งก็ตาม

......หนังอาจเริ่มต้นเหมือนจะเป็นนิยายรักสามเศร้า ก่อนจะกลับมาเป็นเรื่องของมิตรภาพ ความรักที่ทำลายความสุขในมิตรภาพนั้น ความรักที่ซ่อนไว้และความรักที่เปลี่ยนไป พร้อมกับบอกเราว่าความรักบางครั้งก็เกิดขึ้นได้โดยที่เราไม่ทันตั้งตัวและเราเองก็ไม่รู้ตัว

..... ก่อนที่สุดท้ายหนังก็แสดงให้เห็นว่า ถึงแม้จีฮวานจะรักใคร ถึงแม้ซูอินจะรักจีฮวานหรือไม่ หรือคังยีจะรู้สึกอย่างไร ไม่ว่าจะเป็นความรักหรือมิตรภาพทั้งสามคนจะยังคงมีกันและกันอยู่ในใจเสมอแม้ว่าจะต้องแยกจากกัน

"ฉันรักคุณก่อน และตอนนี้ฉันก็ยังรักคุณ"

....กระทู้นี้ขอไว้อาลัยให้แก่คังยี / Lee Eun-ju ผู้จากไป ขอบคุณสำหรับการแสดงที่ทำให้ผมได้พบกับหนังที่ดีที่สุดในชีวิตเรื่องหนึ่ง หนังที่กระทบใจและเสียน้ำตาให้มากที่สุด ขอบคุณแทนคนที่ได้รู้จักเธอได้มีความสุขกับการพบเธอ ต้องเสียน้ำตาให้กับเธอในภาพยนตร์และในเรื่องจริงที่เกิดขึ้น ขอให้เธอได้พบกับความสงบสุขข้างบนนั้นไปชั่วนิรันดร์.....

Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2548 Last Update : 19 มิถุนายน 2548 20:34:51 น. Counter : 4053 Pageviews.		30 comments
Share Tweet

	สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๗ มาช้ายังดีกว่าไม่มา (2 ม.ค. 2567 07:30:30 น.)		๏ ... รามคำแหง แรงคำหาม ... ๏ นกโก๊ก (2 ม.ค. 2567 14:22:51 น.)
	อุ้มสีมาทำบุญ ๙ วัด ในวันขึ้นปีใหม่ที่จ.อุบลราชธานี อุ้มสี (3 ม.ค. 2567 19:10:02 น.)		ไม่ลอดช่องโหว่ ปัญญา Dh (2 ม.ค. 2567 13:44:30 น.)