กระหวัดกวี...ฉาบกำแพงปูน--->ที่ทำงาน

สูงเสียดฟ้าปรารถนาไปให้ถึง ปลายทางสุดคิดคะนึงถวิลหา
เฝ้าลุ่มหลงหวนไห้อยากได้มา
เพียงตัวข้ายืนเหยียบฟ้าเปล่งประกาย
หมู่ผองเพื่อนพี่น้องมองไม่ติด
ยืมบ่านิดหัวหน่อยค่อยค่อยหาย
เหยียบให้ต่ำตอกให้ย้ำย่ำให้ตาย
กูจะได้ชื่นชมพนมกราน
ดีใจด้วยพี่ท่านชำนาญนัก
เฝ้าฟูมฟักหมวกใบที่ได้สาน
เก็บหมวกสวยใบใหญ่ไว้กราบกราน ให้อยู่ย้ำยืนนานตลอดไป
หากวันไหนเสียใจอย่าได้ตก อาจจะเจ็บช้ำพกระบมไข้
แล้วจะรู้หมู่น้องผองเพื่อนใจ จะเหยียบซ้ำให้ตายเลยคอยดู
.............................................
ผ่านวันกาลเวลามานั่งคิด ตรึงตรองจิตที่ร้อนลุ่มสุมในหัว
อันตัวกูของกูสั่นระรัว ฉาบอยู่ทั่วทั้งกายใจให้ร้อนพลัน
จะมีมั่งอดมั่งยั้งให้คิด เฝ้าดูจิตโลภโมและโทสัน
ปล่องวางไว้กลางใจก็แล้วกัน อย่าแผ้วพานอันตรธานให้หายไป
แล้วแหงนมองยอดสายสุดปลายฟ้า โอ้พี่ยายิ้มร่าอยู่ตรงไหน
ฟ้าช่างกว้างหาที่สุดอยู่หนใด
แต่หากใจใหญ่กว่าหาไม่เจอ
ไอ้ตัวอยากพรากใจไปจากจิต
ไม่ได้คิดถึงใจได้พลั้งเผลอ
ขอพี่ยาชลอใจไว้ให้เจอ มีเสมอคำสอนไว้ในคำภีร์
Create Date : 06 กันยายน 2553 |
|
21 comments |
Last Update : 26 ตุลาคม 2553 15:33:46 น. |
Counter : 1753 Pageviews. |
|
 |
|
พรรณาซ่อนรู้สึกที่ลึกล้ำ
เหน็บวิถีจี้นิสัยไม่ชอบธรรม
แต่คนไทยก็ชอบทำเป็นธรรมเนียม
..
..
ทักทายยามบ่ายเจ้าค่ะ