|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
พร่ำพรรณนา---> เวิ้งน้ำกลางขุนเขากับเหล่ามิตรสหาย

ขวบปีทีเดียวที่ตั้งใจในการเดินทาง หลังได้ข้อสรุปกับจุดหมายปลายทางของสถานที่ในปีนี้ พวกเราตกลงจะกลับไปที่เดิมอีกครั้ง มันเป็นครั้งที่สี่ในรอบสี่ปีที่ผ่านมา หรือมันก็คือปีละครั้งเหมือนพวกเราที่พยายามออกไปเที่ยวด้วยกันเช่นนี้ในเจ็ดแปดปีที่ผ่านมา
ปีนี้มีสมาชิกมากขึ้นกว่าเก่าแต่มันก็ยังน้อยกว่าเมื่อปีแรกที่เรามาที่นี่ หลายคนบ่นไม่อยากมาสถานที่เดิมๆ เพราะไม่มีอะไรน่าสนใจแต่พวกเราส่วนใหญ่ สถานที่ไม่ใช่เรื่องสำคัญ แต่มิตรภาพที่มีให้กันทั้งระหว่างพวกเราเองและเจ้าของสถานที่ที่เรากำลังไปนั้นมากกว่า ที่น่าสนใจ
ใกล้พลบค่ำเราเดินทางมาถึง แพลำเก่ายังไม่เปลี่ยนแปลงไปจากเมื่อปีที่แล้วมากนัก ยังคงเป็นรูปทรงเดิมเหมือนกระต๊อบลอยน้ำ มันคือแพขนาดประมาณแปดคูณแปดเมตรเห็นจะได้
ทุ่นแพเปลี่ยนไปจากลำไม้ไผ่เป็นถังที่ทนทาน พื้นเป็นไม้กระดานเรียบ ด้านหลังมีเครื่องยนต์ขับเคลื่อนให้แพเคลื่อนที่ ติดกันด้านซ้ายเป็นที่ทำครัว และด้านขวาเป็นห้องน้ำ
ตรงกลางเยื้องไปขวาทำเป็นบันไดขึ้นชั้นลอยซึ่งเป็นห้องนอนขนาดเล็กสองห้อง ข้างหน้าห้องมีทางขึ้นไปดาดฟ้า ทุกค่ำคืนที่ไร้ละอองฝนโปรยปลิวหลายคนขึ้นไปนอนดูดาวที่กราวเกลื่อน บางครั้งหลับไหลให้น้ำค้างปะพรมจนถึงรุ่งเช้า
หลังจากขนถ่ายของขึ้นบนแพเราก็ออกเดินทางบนพื้นน้ำ ปีนี้ในเขื่อนศรีฯน้ำลดลงอย่างน่าตกใจ เกาะแก่งตอไม้มากมายโผล่พ้นผิวน้ำ ในค่ำคืนนี้คงเป็นที่ใกล้ๆเกาะใดสักเกาะที่จะจอดพักแพนอน เสียงเครื่องยนต์กระหึ่มขึ้นพี่จิมมี่นายท้ายชายลูกอีสานที่ระหกระเหินมาตั้งรกราก ณ เวิ้งน้ำแห่งนี้ เจ้าของแพที่เราสนิทชิดเชื้อพาเรามุ่งสู่เกาะที่หมาย
เราจะได้จอดนอนที่นั่น
อาหารการกินจากฝีมือพี่ดุ่ยผู้กุมชะตากับการกินอยู่ของพวกเราทุกทริปไป ออกตามกันมาทีละอย่างสองอย่าง ไม่นานเมื่อถึงจุดหมายได้จอดแพ ความเฮฮาและเสียงพูดจาในวงข้าวก็เริ่มต้น
ก่อนแปรเปลี่ยนไปกลายเป็นวงดนตรีขนาดเล็กอย่างที่ตั้งใจ เสียงกีต้าร์ที่แบกกันมาทุกปีทั้งๆที่ฝีมือไม่ได้เพิ่มขึ้น แต่นั้นก็คือความสุขของทุกๆคน
ท่ามกลางแสงไฟจากหลอดนิออนพลังจากเครื่องปั่นไฟ ใบหน้าทุกคนเป็นสุขอย่างเห็นได้ชัดทีเดียว
วงดนตรีเลิกราในเวลาเลยเข้าวันใหม่ หลายคนหลับไหลไปกับสายลมหนาวที่พาพัด เสียงผ้าใบที่คลุมสะบัดพับๆยามต้องลมดังควบคู่กับเสียงคร่ำครวญครางพรึดๆของบางคนที่เพื่อนๆเคยชิน แต่ใครสามคนยังนั่งพูดคุยในเงาของแสงจันทร์
จะเป็นไรไปในเมื่อความอัดอั้นถูกระบายให้เพื่อนพ้องรับฟัง บางทีหน้าที่การงานที่ทำใช่ความสุขทั้งหมด คงเป็นปกติที่ใครๆต้องเจอกับอุปสรรคข้างหน้า มันอยู่ที่ใครจะรับมันไหวขนาดไหนมากกว่าเท่านั้น ผมก็ไม่ต่างกันเพียงแต่มันไม่อัดอั้นเท่าเพื่อนคนนั่งข้างๆคนนี้
ตีสองกว่าแอ๊ตยังคงพูดจาพร่ำเพ้อ พี่สืบผู้นอนอยู่ใกล้ๆตื่นมาร่วมวงให้มันระบายความในใจ สุดท้ายก็ไม่มีใครช่วยใครได้นอกจากตัวเองจะตัดสินใจเอง
มนุษย์เราน่าจะมีที่สักแห่งและงานสักอย่างที่เรารักและมีความสุขกับมัน อย่างที่อาจารณ์เสกสรรค์ ประเสริฐกุล ว่าไว้

เช้าที่ละอองหมอกละเลียบผิวน้ำ หลายคนตื่นแต่เช้าทั้งๆที่นอนดึกรวมทั้งผม แต่จริงๆก็ยากจะไม่ตื่นในเมื่อพื้นที่เล็กๆมีใครเดินไปเดินมาเอะอะโวยวาย
หมอกจางๆรวมกับความสดชื่นยามเช้า สายลมหนาวเมื่อคืนเหือดหายไปพร้อมกับความมืดที่โดนกลืนกินโดยแสงตะวัน ผืนน้ำสงบนิ่งไร้ระลอกคลื่น ไม้ต้นยืนตายผุดโผล่ให้เห็นเกลื่อนกลาดดั่งศิลปของใครบางคนที่อยากอวดผลงาน
ผมรู้สึกตกใจในความเหือดแห้งของมวลน้ำในเขื่อน ปีนี้ปีแรกที่เราเห็นต้นไม้ยืนตายกลางผืนน้ำกว้างแห่งนี้ นั้นแสดงว่าจำนวนน้ำในเขื่อนลดลงไปมากอย่างน่าตกใจ
พี่จิมมี่บอกว่า ปีนี้ฝนตกน้อยน้ำในเขื่อนจึงมีเท่าที่เห็น บางทีหน้าแล้งปีหน้าที่จะมาถึงอาจลงไปมากกว่านี้อีกหลายเท่า
ผมได้แต่ถอนใจไม่เข้าใจว่า ทำไมในภาคผืนแผ่นดินอื่นถึงน้ำมากล้นท่วมขังเดือดร้อนกันวุ่นวาย แต่ที่นี่กลับไม่มีสายฝนโปรยปรายเพิ่มเติม
พี่อ้วนคว้าคันเบ็ดหายไปตามริมตลิ่งของเกาะ ก่อนกลับมาพร้อมปลากระสูบขนาดข้อมือสามสี่ตัว ซึ่งนั้นน่าจะเป็นปริมาณที่เยอะที่สุดที่พวกเราตกได้เทียบกับทุกๆปี และปีนี้เราไม่ได้เตรียมเหยื่อและอุปกรณ์คันเบ็ดมากมาย นอกจากสปูนในกล่องไม่กี่ตัวของพี่อ้วน
น่าแปลกใจ บางอย่างที่เพียบพร้อมกับไร้ผล แต่บางครั้งกับอะไรที่ไม่ตั้งใจกับได้ผลลัพธ์ที่ดีกว่า

เราจะไปไหนกันดี พี่จิมมี่ปรึกษาขณะข้าวต้มมื้อเช้าฝีมือพี่ดุ่ย เพราะสถานที่ส่วนใหญ่เราไปกันหมดแล้ว ทั้งน้ำตกคิตตี้ น้ำตกห้วยแม่ขมิ้น
ก่อนหน้ามีใครอยากไปโบถส์แสตนเลสที่เที่ยวแห่งใหม่ที่พวกเรายังไม่เคยไป แต่หลังจากปรึกษาพี่จิมมี่ เป็นว่า คนเราเยอะเกินไปในจำนวนที่เรือหางยาวไม่สามารถพาเข้าไปได้หมด เนื่องจากหากจะไป แพลำใหญ่เข้าไม่ถึงต้องไปโดยเรือหางยาวเท่านั้น แปลว่าสถานที่แห่งนั้นตกไป
สุดท้ายทุกคนจึงลงความเห็นว่า น้ำตกห้วยแม่ขมิ้นก็แล้วกันเพราะมีบางคนยังไม่เคยไปและหลายคนยังไม่เคยขึ้นถึงชั้นสี่ที่ว่าสวยที่สุดรวมทั้งผมด้วยเช่นกัน
เอาตามนี้แล้วกันพี่ พรุ่งนี้จะไปทางไหนค่อยว่ากัน ผมทิ้งท้ายก่อนฉวยคว้าแก้วกาแฟที่พึ่งชง เดินไปตามขอบชายตลิ่ง เท้าเปล่าเปลือยเหยียบย่ำไปบนก้อนหินทั้งเล็กใหญ่ บางครั้งถึงกับสะดุ้งให้กับความแหลมคมของมัน

น้ำตกห้วยแม่ขมิ้นในเขตอุทยานแห่งชาติเขื่อนศรีนครินทร์ เป็นน้ำตกที่ขึ้นชื่อว่าสวยงามแห่งหนึ่งของประเทศไทย มีด้วยกันเจ็ดชั้น ได้แก่ ชั้นที่ 1 ดงว่าน ชั้นที่ 2 ม่านขมิ้น ชั้นที่ 3 วังหน้าผา ชั้นที่ 4 ฉัตรแก้ว ชั้นที่ 5 ไหลจนหลง ชั้นที่ 6 ดงผีเสื้อ ชั้นที่ 7 ร่มเกล้า ว่ากันว่าชั้นที่สี่เป็นชั้นที่สวยที่สุด
ในวันนี้ผู้คนมากมายกว่าครั้งก่อนที่มา อาจเป็นว่าตรงกับวันหยุดสุดสัปดาห์ก็ได้ เจ้าหน้าที่เตรียมรถขับเคลื่อนสี่ล้อไว้บริการสำหรับใครที่ต้องการขึ้นชั้นสี่ของน้ำตกโดยไม่ต้องเดิน ราคาเหมาลำหนึ่งร้อยบาทสำหรับสิบเอ็ดคน
แต่พวกเราขอเดินดีกว่าด้วยว่าจำนวนคนที่เกินและมีคนที่มีน้องอยู่ในท้องด้วยเลยกลัวอันตราย แต่ใช่เดินขึ้นไปจะไม่สวยงาม
สถานที่ใดเมื่อถูกรุกล้ำด้วยน้ำมือมนุษย์ธรรมชาติมักเปลี่ยนไป ที่นี่ก็เช่นกันขยะมีประปรายตามรายทาง การสลักชื่อตามต้นไม้มีให้เห็น เป็นเช่นนี้ทุกที่ที่มนุษย์เหยียบย่ำหรือไร
แต่สายน้ำที่ไหลลงตามชั้นหินก็ยังคงสวยงามให้ได้เพลิศเพลิน แม้เสียงเอะอะสนุกสนานวุ่นวายจะมากมายก็ตาม

ค่ำคืนนี้มีกองไฟเล็กๆบนเกาะที่เราจอดนอน แสงสีทองจากกองฟืนตัดกับความสว่างไสวของแสงจากตะเกียงเจ้าพายุที่ได้แอ๊ตเตรียมมา คงหาดูได้ยากในสมัยนี้
เสียงดนตรีจากกีต้าร์ปนเสียงเฮฮาพูดคุยพาให้เวลาของค่ำคืนสั้นลง ท้องฟ้ากว้างหมู่ดาวพราวพรั่งระยิบระยับ สายลมโกรกพัดแผ่วเบาให้เปลวไฟสบัด หลายคนลืมความเหนื่อยล้าและเบื่อหน่ายจากในเมือง
อาจมีบ้างบางคนในมิตรภาพระหว่างเพื่อนที่ขัดแย้งในบางครั้ง แต่ใช่ใครที่จงใจหรือจ้องจะเอาเปรียบ ถ้าเป็นเช่นนั้นอย่ามีมิตรภาพระหว่างกันเลยจะดีกว่า ผมคิดเช่นนั้น
วุฒ เพื่อนคนใต้ตามไปในวันก่อนสุดท้าย ทั้งที่จริงตั้งใจจะมาพร้อมกัน แต่เหตุสุดวิสัยทำให้ไม่สามารถมาด้วยกันได้ แต่หลังจากการรบเร้าโทรตามของใครๆหลายๆคน หลายๆครั้ง สุดท้ายในค่ำคืนสุดท้ายใต้หมู่ดาว เหล้าหนึ่งขวดที่ผมเตรียมไว้ก็ถูกเปิดจนได้ในเวลาที่เพื่อนๆอยู่กันครบ
ใครบางคนถามขึ้นว่า วันข้างหน้าจะมีเวลาอย่างนี้กันอีกไหม
ไม่รู้สิ วันหนึ่งเวลาจะพาให้เราจากกัน ทั้งหน้าที่ ครอบครัว ความรับผิดชอบและแม้กระทั้งสังขารกับความตาย แต่คำว่าเพื่อนไม่ตายจากความทรงจำแน่ๆ เมื่อใดเปิดรูปถ่ายขึ้นมาดู ภาพในความทรงจำก็จะฉายชัดขึ้นมาแน่นอน เป็นคำตอบของใครสักคนที่เริ่มได้ที่กับน้ำเมา
ผมก็คิดเช่นเดียวกับเขาเหมือนกัน

ตะวันบ่ายฉายแสงกระทบผิวน้ำเป็นประกาย สายลมนิ่งสงบเงียบ เราจากเวิ้งน้ำกลางขุนเขาและซากไม้ยืนต้นตายนั้น ใครบางคนอาจได้กลับมาหาความสุขกับมัน หรือใครบางคนอาจไม่ได้กลับมาอีก กาลเวลาข้างหน้าไม่มีใครล่วงรู้
วันนี้ที่ต้องจากกัน เราเก็บของขึ้นรถและถ่ายรูปร่ำลากับพี่จิมมี่ ความเป็นกันเองทำให้มิตรภาพเรายั่งยืนเสมอมา หากไม่เช่นนั้นเราคงไม่มาซ้ำๆที่นี่ถึงสี่ปีติดกัน
ไม่รู้ปีหน้าจะมาที่นี่กันอีกรึเปล่า ไอ้แอ๊ตกระซิบข้างๆ
ผมยิ้มบนใบหน้า ก็ถ้ากูมา มึงจะมากับกูเปล่าหละ
..............................................
สวัสดีตอนบ่ายครับ
อาจไม่ได้ขยับเขยื้อนไปอ่านอะไรๆในบล็อคของคนอื่นช่วงนี้ ด้วยความเงียบงันในตัวเอง
วันนี้เอารูปที่ไปเที่ยวเมื่อเดือนก่อนมาลงให้ชม อาจจะหลายรูปและขนาดใหญ่ทำให้โหลดช้าน่ารำคาญ ขอให้ใจเย็นๆนะครับ
สุดท้ายใกล้ปีใหม่ขอให้มีความสุขทุกๆคนครับ
..............................................
Create Date : 20 ธันวาคม 2553 |
Last Update : 21 ธันวาคม 2553 9:39:37 น. |
|
54 comments
|
Counter : 12660 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: kapeak วันที่: 20 ธันวาคม 2553 เวลา:15:36:32 น. |
|
|
|
โดย: ภายใต้ วันที่: 20 ธันวาคม 2553 เวลา:16:21:55 น. |
|
|
|
โดย: หญิงแก่น วันที่: 20 ธันวาคม 2553 เวลา:16:32:52 น. |
|
|
|
โดย: Junenaka1 วันที่: 20 ธันวาคม 2553 เวลา:17:25:30 น. |
|
|
|
โดย: ดาวริมทะเล วันที่: 20 ธันวาคม 2553 เวลา:22:20:43 น. |
|
|
|
โดย: jamaica วันที่: 20 ธันวาคม 2553 เวลา:23:25:58 น. |
|
|
|
โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์ ) วันที่: 21 ธันวาคม 2553 เวลา:0:54:48 น. |
|
|
|
โดย: ลุงบูลย์ (pantamuang ) วันที่: 21 ธันวาคม 2553 เวลา:10:27:31 น. |
|
|
|
โดย: พรหมญาณี วันที่: 21 ธันวาคม 2553 เวลา:11:41:31 น. |
|
|
|
โดย: Kavanich96 วันที่: 21 ธันวาคม 2553 เวลา:11:55:22 น. |
|
|
|
โดย: ภายใต้ วันที่: 21 ธันวาคม 2553 เวลา:13:08:26 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 21 ธันวาคม 2553 เวลา:15:21:11 น. |
|
|
|
โดย: กลิ่นดอย วันที่: 21 ธันวาคม 2553 เวลา:22:15:52 น. |
|
|
|
โดย: พรหมญาณี วันที่: 22 ธันวาคม 2553 เวลา:10:02:32 น. |
|
|
|
โดย: กลิ่นดอย วันที่: 22 ธันวาคม 2553 เวลา:10:34:05 น. |
|
|
|
โดย: หญิงแก่น วันที่: 22 ธันวาคม 2553 เวลา:13:11:23 น. |
|
|
|
โดย: Junenaka1 วันที่: 22 ธันวาคม 2553 เวลา:14:31:16 น. |
|
|
|
โดย: ดาวริมทะเล วันที่: 22 ธันวาคม 2553 เวลา:16:41:14 น. |
|
|
|
โดย: jamaica วันที่: 22 ธันวาคม 2553 เวลา:21:13:15 น. |
|
|
|
โดย: ฝนโปรย วันที่: 22 ธันวาคม 2553 เวลา:23:50:00 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 23 ธันวาคม 2553 เวลา:7:57:39 น. |
|
|
|
โดย: boublekao วันที่: 23 ธันวาคม 2553 เวลา:9:52:39 น. |
|
|
|
โดย: ภายใต้ วันที่: 23 ธันวาคม 2553 เวลา:10:33:05 น. |
|
|
|
โดย: พรหมญาณี วันที่: 23 ธันวาคม 2553 เวลา:11:11:47 น. |
|
|
|
โดย: กลิ่นดอย วันที่: 23 ธันวาคม 2553 เวลา:22:15:52 น. |
|
|
|
โดย: ploythana วันที่: 24 ธันวาคม 2553 เวลา:0:16:45 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 ธันวาคม 2553 เวลา:7:52:40 น. |
|
|
|
โดย: kapeak วันที่: 24 ธันวาคม 2553 เวลา:8:56:46 น. |
|
|
|
โดย: ผ่านมาสักพัก แล้ว จะผ่านไป IP: 125.25.208.192 วันที่: 24 ธันวาคม 2553 เวลา:12:41:48 น. |
|
|
|
โดย: พรหมญาณี วันที่: 24 ธันวาคม 2553 เวลา:14:05:55 น. |
|
|
|
โดย: คล้ายดาว วันที่: 24 ธันวาคม 2553 เวลา:15:50:40 น. |
|
|
|
โดย: jamaica วันที่: 24 ธันวาคม 2553 เวลา:15:52:47 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 25 ธันวาคม 2553 เวลา:7:40:35 น. |
|
|
|
โดย: นักล่าน้ำตก วันที่: 25 ธันวาคม 2553 เวลา:8:21:27 น. |
|
|
|
โดย: ดาวริมทะเล วันที่: 25 ธันวาคม 2553 เวลา:19:26:50 น. |
|
|
|
โดย: ณ ปลายฉัตร วันที่: 25 ธันวาคม 2553 เวลา:22:17:01 น. |
|
|
|
โดย: คล้ายดาว วันที่: 25 ธันวาคม 2553 เวลา:22:59:42 น. |
|
|
|
โดย: jamaica วันที่: 25 ธันวาคม 2553 เวลา:23:21:57 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 26 ธันวาคม 2553 เวลา:6:04:27 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ยังไงก็ได้เที่ยวติดต่อกันตั้ง 4 ปี ผมคิดว่ามันคงมีปีต่อๆไปเป็นปี 4-5-6 ไปเรื่อย กับความสัมพันธ์อันดีในหมู่เพื่อนฝูง
แต่แน่นอนว่า คนที่จะไปในปีต่อๆไป อาจจะลดจำนวนลงเท่านั้นเอง
ด้วยภาระ หน้าที่ การงาน สังขาร และอีกหลายสิ่งหลายอย่าง
มีความสุขเช่นเดียวกันครับ ใกล้จะปีใหม่แล้ว ได้โบนัสเยอะๆนะครับ ผมเองปีนี้คงจะได้โบนัสเป็นแสน
เพราะแต่ละเดือน แอบมุบมิบเงินเมียไว้เป็นหมื่น
คูณ 12 เดือน แสนกว่าๆเอง 555
ไปเอาเหล้ามา...ฉลองกัน
พูดไปงั้นแหละ..ผมไม่แตะต้องสุราเมรัยทุกชนิดครับ