บนเส้นทางสายพระนิพพาน 222 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 222 222/01 อนัตตา..เสื่อมสลาย..ไปทั้งหมด อันเป็นกฏ..โลกา..พาเป็นไป ถึงต่อสู้..ยื้อยุด..ฉุดอย่างไร ก็เป็นไป..ตามกรรม..กระทำการ 222/02 กระทำการ..กับกาย..ไม่ใช่จิต ไปยึดติด..กายตน..หล่นทุกครั้ง เป็นกงเกวียน..เวียนวน..จนกายพัง ตอนกายยัง..สลัดหลุด..ให้สุดแรง 222/03 ให้สุดแรง..สุดฤทธิ์..ชีวิตสั้น จงมุ่งมั่น..ก้าวไกล..ไปจากนี้ ด้วยดวงจิต..แจ่มใส..อยู่ในดี ปิดบัญชี..ชาติภพ..จบชาตินี้ 222/04 จบชาตินี้..ดีกว่า..อย่าใจอ่อน มัวเดี๋ยวก่อน..ร่ำไป..เดี๋ยวใจแตก ต้องยอมรับ..หนี้กรรม..นำมาแบก รับเอาแอก..ใส่ตัว..อย่างวัวควาย 222/05 อย่างวัวควาย..ใช้กรรม..ดังปรากฏ พอแรงหมด..อนิจจา..ส่งฆ่าขาย การเป็นสัตว์..ยิ่งแย่..ไม่แก่ตาย ต้องพลีกาย..ที่เห็น..เป็นอาหาร 222/06 เรื่องของกาย..หญิงชาย..ไม่แน่ดอก บ้างผมหงอก..อยู่จน..คนเวทนา เจ็บป่วยกาย..อยู่ได้..จนชรา รุ่นหลังมา..ตายก่อน..แสนอ่อนใจ 222/07 แสนอ่อนใจ..อยู่ไป..ทำไมพ่อ ยิ้มทีก็..ปากอ้า..ฟันหน้าหาย การเคลื่อนไหว..ก็ยาก..ลำบากกาย ยังไม่ตาย..ฝึกจิต..พิจารณา 222/08 พิจารณา..ดูตน..เถิดคนแก่ อย่ามัวแต่..ส่งใจ..ไปข้างนอก กรรมของเขา..เราแก้..ไม่ได้ดอก จึงร้องบอก..อย่าแบก..วางแอกลง 222/09 วางแอกลง..ผู้เฒ่า..เบาสบาย เห็นความตาย..ธรรมดา..ไม่น่ากลัว เพราะระลึก..รู้ได้..ว่าตายชัวร์ หน้าที่ตัว..ฝึกใจ..เพื่อไปลับ 222/10 เพื่อไปลับ..ไม่กลับ..มาเกิดอีก หาทางหลีก..หลบลี้..หนีให้ได้ ศีลสมาธิ..ปัญญา..นำมาใช้ เคยเลวร้าย..กลับตน..เป็นคนดี 222/11 เป็นคนดี..มีเมตตา..สรรพสัตว์ ปฏิบัติ..ตนอยู่..ในอู่ธรรม รักษาศีล..ยิ่งหนอ..ไม่ก่อกรรม มุ่งกระทำ..พระนิพพาน..ให้มันแจ้ง 222/12 ให้มันแจ้ง..แก่จิต..ชีวิตสั้น ทั้งเราท่าน..นายกรรม..คอยตามติด จึงมีแต่..แพ้พ่าย..กายชีวิต หาทางปิด..บัญชี..ทุกหนี้กรรม 222/13 ทุกหนี้กรรม..เคยทำ..สำนึกผิด เพราะว่าจิต..โง่เขลา..ไม่เข้าใจ จึงกิเลส..ตัณหา..ลากพาไป ขอน้อมใจ..รับผิด..ด้วยจิตมั่น 222/14 ด้วยจิตมั่น..ไม่หวั่น..ถูกกระทำ ผลของกรรม..เคยก่อ..ขอลุล้าง ตัดสิ้นไป..ไม่ไหล..เป็นลำราง เดินบนทาง..สุดท้าย..สายนิพพาน 222/15 การมาเกิด..กำเนิด..เพื่อจบกิจ เป็นการปิด..บัญชี..ดีที่สุด ทางของผู้..เบื่อหน่าย..กายมนุษย์ หนทางหลุด..กิจจบ..สงบเย็น 222/16 สงบเย็น..ยืนหยัด..ปฏิบัติธรรม ต้องการนำ..ชีวิต..เข้ากระแส สู่จุดหมาย..ปลายทาง..ไม่ผันแปร ก็มีแต่..ฝึกจิต..ลิขิตตน 222/17 ลิขิตตน..อยู่บน..สงบเย็น ทำจนเป็น..ประจำ..นำสู่ผล สงบระงับ..ได้จริง..ไม่วิ่งวน ก็แค่คน..ธรรมดา..เกิดมาตาย 222/18 เกิดมาตาย..จริงแท้..แน่ที่สุด หนทางหยุด..มีอยู่..ท่านผู้เฒ่า รู้ต้นเหตุ..รับผล..ตนไม่เมา จงเลือกเอา..ทางหลุด..หยุดเกิดตาย 222/19 หยุดเกิดตาย..ใช้การ..พิจารณา ด้วยปัญญา..อันยิ่ง..นิ่งตริตรอง จึงเรียกเกิด..มาตาย..ไม่เสียของ ใช้สมอง..คุ้มค่า..สมมาเกิด 222/20 สมมาเกิด..จบกิจ..ไม่ติดกับ ตานอกหลับ..ตาใน..ใสสว่าง เลิกก่อกรรม..ทำเข็ญ..เป็นผู้วาง เดินบนทาง..แห่งธรรม..นำสู่ชัย 222/21 นำสู่ชัย..ไม่ไกล..เกินไปนัก จิตแน่นหนัก..อดทน..จนที่สุด ไม่อยากเกิด..แก่เจ็บตาย..กายมนุษย์ ชั่วต้องหยุด..ทำแต่ดี..แต่นี้ไป 222/22 แต่นี้ไป..ใจว่าง..วางทุกสิ่ง สงบนิ่ง..ไม่วิ่ง..ไปติดกับ กรรมใหม่เก่า..เราพร้อม..จิตน้อมรับ ภาคบังคับ..แต่นี้ไป..มั่นในศีล 222/23 มั่นในศีล..ในธรรม..ย้ำแต่บุญ ไว้เป็นทุน..เดินทาง..วางเป้าหมาย เป็นการวาง..รากฐาน..ในบั้นปลาย หลังความตาย..พุ่งไป..เต็มกำลัง 222/24 เต็มกำลัง..แห่งจิต..คิดดีงาม จงเดินตาม..พุทธครู..ผู้หลุดพ้น ถึงทุกข์ยาก..บากบั่น..พากันทน เกิดเป็นคน..คราวใด..ตายทุกที 222/25 ตายทุกที..ที่อ่อนแอ..แพ้กิเลส จนเลยเขต..ศีลธรรม..นำปัญหา ต้องการหยุด..ฉุดใจ..ใช้ปัญญา ช่วยนำพา..ลากถู..จิตสู่ทาง 222/26 จิตสู่ทาง..ที่ดี..ไม่มีสอง ไม่เสียของ..ที่เกิด..ประเสริฐแท้ รู้ฝึกตน..ชนะใจ..ไม่พ่ายแพ้ ก็มีแต่..มุ่งหน้า..หาจุดหมาย 222/27 หาจุดหมาย..ปลายทาง..วางล๊อคเป้า เป็นผู้เข้า..ถึงจุด..การหลุดพ้น รู้น้อมรับ..กฏแห่งกรรม..จำต้องทน เพื่อมรรคผล..แห่งตน..คนผู้ทำ 222/28 คนผู้ทำ..กรรมดี..แต่นี้ไป หวังเป็นไท..แก่ตน..ไม่วนกลับ บัญชีบาป..แต่นี้..ไม่มีนับ พึงรอรับ..กุศล..ผลบุญ 222/29 ผลบุญ..เบื้องหน้า..อนาคต ถึงวันหมด..ลมปราณ..บันดาลดล เพื่อลาลับ..ไม่กลับ..มาเป็นคน จิตแห่งตน..เท่านั้น..พาท่านไป 222/30 พาท่านไป..ไม่กลับ..จับตรงจุด บริสุทธิ์..แห่งจิต..ปิดทางต่ำ จิตเป็นใหญ่..ใจรู้..เป็นผู้นำ เดินตามธรรม..พุทธองค์..ไปตรงทาง 222/31 จิตหดหู่..เพราะสู..ส่งจิตออก คอยหลอนหลอก..เราอยู่..สูต้องตัด ไม่มีวัน..รู้จบ..ตามขบกัด ต้องกำจัด..จุดอ่อน..รู้ผ่อนคลาย 222/32 รู้ผ่อนคลาย..กายเรา..ไม่เป็นเรื่อง รู้ปลดเปลื้อง..เพื่อชัย..ต้องใช้จิต เอาปัญญา..ไตร่ตรอง..สมองคิด รู้เห็นพิษ..เห็นภัย..ในกิเลส 222/33 ในกิเลส..ตัณหา..ตัวพาหลง ต้องรู้ปลง..รู้ปลด..ให้หมดไป มีสติ..ตั้งหน้า..รักษาใจ ไล่ออกไป..กิเลส..ปฏิเสธมัน 222/34 ปฏิเสธมัน..ป้องกัน..จิตต่ำตม พาล่มจม..ไม่จบ..เพิ่มภพชาติ ขัดถูให้..จิตใส..ใจสะอาด เพื่อตัดขาด..ชาติภพ..ให้จบสิ้น 222/35 ให้จบสิ้น..ดีกว่า..อย่าลังเล จงทุ่มเท..ปัญญา..หาทางจบ มีทางสุข..ยิ่งกว่า..หาให้พบ ใช้ใจรบ..จึงจะ..ชนะขาด 222/36 ชนะขาด..ชาติภพ..จิตรบเถิด หนทางเปิด..ทางเดียว..เคี่ยวให้หนัก ตัดความโลภ..โกรธหลง..ทิ้งดงรัก มาเน้นหนัก..สงบนิ่ง..ไม่วิ่งวน 222/37 ไม่วิ่งวน..เสียจน..จิตวุ่นวาย มาเกิดตาย..ไม่จบ..พบแต่ทุกข์ มัวหมกมุ่น..ติดตาม..หาความสุข เจอแต่ทุกข์..สุดท้าย..ได้ขมขื่น 222/38 ได้ขมขื่น..พลัดพราก..ยากยอมรับ คณานับ..ทุกข์ทน..บนปัญหา นิ่งสงบ..สยบได้..ใช้ปัญญา ช่วยนำพา..หลุดพ้น..จากคนทุกข์ 222/39 จากคนทุกข์..ทนยาก..มากกรรมเกาะ ที่ละเปาะ..ทีละขั้น..เลาะมันออก รู้แจ้งจริง..จากใจ..ใช่ใครบอก หนทางออก..อยู่ใน..ใจเราเอง 222/40 ใจเราเอง..ที่ปรุง..พันนุงนัง รกรุงรัง..กิเลส..และตัณหา โลภโกรธหลง..ไม่ได้..ใช้ปัญญา จึงน้ำตา..ท่วมใจ..ในที่สุด 222/41 ในที่สุด..จุดจบ..พบแต่ทุกข์ ที่ลามรุก..รอบด้าน..ต้านไม่ไหว เมื่อไม่เคย..ฝึกตน..ฝนจิตใจ ก็บรรลัย..คลุ้มคลั่ง..นั่งคร่ำครวญ 222/42 นั่งคร่ำครวญ..หวนไห้..ไร้สติ มีดำหริ..ต่ำตม..นำจมลึก กว่ารู้ว่า..พาฉิบหาย..ไม่รู้สึก ผู้จมลึก..ก็เป็น..เช่นนี้แล 222/43 เช่นนี้แล..มีแต่..จิตหาญหัก มีความรัก..ก็รัก..อย่างเมตตา โลภอยากได้..ใคร่ครวญ..พิจารณา โกรธขึ้นมา..นับหนึ่ง..ให้ถึงพัน 222/44 ให้ถึงพัน..มุ่งมั่น..รักษาศีล ยุงมันบิน..ผ่านหู..รู้ทนไหว แรกเริ่มฝึก..ฟุ้งซ่าน..รำคาญใจ พอฝึกไป..ไม่นาน..มันชินเอง 222/45 มันชินเอง..กัดกิน..ก็ยินดี แต่บางที..ไล่มัน..คันนี่หว่า ไม่คิดฆ่า..ให้ตาย..วายชีวา ต่างมีค่า..เท่ากัน..มันกับเรา 222/46 มันกับเรา..มีค่า..หนึ่งชีวัน เท่าเทียมกัน..ชีวิต..คิดให้ดี รักษาศีล..ข้นเข้ม..อย่างเต็มที่ พ้นจากนี่..ไปลับ..อย่ากลับมา 222/47 อย่ากลับมา..รับกรรม..ความผิดพลาด ก่อภพชาติ..ไม่สิ้น..กินแต่ทุกข์ หนีเถิดหนอ..ต่อข้างบน..วนในสุข จงรีบปลุก..จิตตน..นะคนเอย 222/48 นะคนเอย..คนเฒ่า..เข้าใจด้วย หาทางช่วย..ยื้อยุด..ฉุดจิตขึ้น ถึงกายตน..ไม่ไหว..แต่ใจตื่น ดีกว่าอื่น..หมื่นแสน..แดนโลกา 222/49 แดนโลกา..ลาขาด..ตัดชาติภพ หลังเป็นศพ..ทอดกาย..ตายเป็นผี กายเขาเรา..เน่าเหม็น..ไม่มีดี พอชีพพลี..ก็เผา..เท่านั้นเอง 222/50 เท่านั้นเอง..ชีวิต..คิดดูเถิด ตั้งแต่เกิด..จนตาย..เป็นไงบ้าง ใช้กรรมเก่า..ของสู..ให้ลุล้าง อย่าได้สร้าง..กรรมใหม่..ใหญ่กว่าเดิม 222/51 ใหญ่กว่าเดิม..ดำดิ่ง..สิ่งต้องหยุด วิ่งสู่จุด..ต้องตัด..แต่บัดนี้ มุ่งเปิดศึก..ฝึกจิต..ปิดบัญชี ด้วยจิตดี..จิตใส..ใจสะอาด 222/52 ใจสะอาด..บริสุทธิ์..คือจุดเปลี่ยน ผู้พากเพียร..ไม่ละ..จึงจะพ้น ต้องมุ่งมั่น..ขยัน..และอดทน ผู้มุ่งค้น..ภายใน..จะได้เจอ 222/53 จะได้เจอ..ทางดี..หนีออกไป สิ้นเยื่อใย..ในกาย..และโลกหล้า สุขแท้จริง..คือสิ่ง..ปรารถนา พิจารณา..โดยธรรม..นำสู่ทาง 222/54 นำสู่ทาง..หลุดพ้น..ไปจนสุด หนทางหลุด..มีอยู่..ผู้มุ่งหวัง จิตต้องฝึก..เป็นวัตร..ระมัดระวัง จนกายพัง..จากไป..ใจยอมรับ 222/55 ใจยอมรับ..เพราะรู้..ผู้เกิดกาย ต้องมาตาย..เช่นนี้..หนีไม่พ้น ต้องฝึกจิต..เร่งรัด..ปฏิบัติตน เพื่อมรรคผล..นิพพาน..ไม่นานเกิน 222/56 ไม่นานเกิน..เดินตาม..พระสุคต ค่อยละลด..กิเลส..และตัณหา จนรู้แจ้ง..จิตเปิด..เกิดปัญญา เป็นผู้ว่า..ฝึกใจ..ไปสว่าง 222/57 ไปสว่าง..เส้นทาง..สายนิพพาน ผู้ต้องการ..มรรคผล..เดินบนนี้ ตั้งตนอยู่..ในอู่..แห่งความดี จึงจะมี..ปัญญา..นำพาไป 222/58 นำพาไป..สู่จุด..หยุดเกิดตาย ผู้รู้คลาย..กำหนัด..ปฏิบัติธรรม เมื่อต้องการ..ไปต่อ..ไม่ก่อกรรม มุ่งกระทำ..ความดี..แต่นี้ไป 222/59 แต่นี้ไป..บาปไม่ก่อ..ขอบำเพ็ญ เพื่อให้เป็น..ทางปู..อยู่เบื้องหน้า หวังเดินทาง..สบาย..ไม่เหนื่อยล้า แม้ถึงช้า..ช่างมัน..มุ่งมั่นเดิน 222/60 มุ่งมั่นเดิน..ไปหน้า..หาจุดหมาย ไม่เคยสาย..เลยสู..ผู้กลับจิต เมื่อรู้แน่..จิตจิก..พลิกชีวิต พูดทำคิด..แต่ดี..แค่นี้เอง
|
เฒ่าจอย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
