โดนขโมยหัวใจไปไว้ที่หลีเป๊ะ ๕ :: ตะเวนเท้าเปล่ารอบเกาะหลีเป๊ะ
เช้านี้อากาศดีมาก....เราเดินมาส่งน้องกลุ่มแรกที่กลับก่อน โบกเรือไปโป๊ะกันตั้งแต่เช้าท่ามกลางเม็ดฝนที่ค้างกหลังคาเปาะแปะๆ
วันนี้เราวางแผนกันไว้สำหรับสองคนที่ยังอยู่ต่อ ว่าเราจะเดินเท้าเปล่ารอบเกาะ.....O.๐"
ว่าแล้วเราก็เริ่มปฏิบัติการ....เราเหยียบย่ำไปเรื่อยๆ พื้นทรายเปียกๆ เพราะเม็ดฝนเมื่อคืน
เช้าๆ แบบนี้น้ำทะเลขึ้นสูงจนแทบไม่มีทรายให้เดิน
กะจะเดินเท้าเปล่าบนทรายนุ่มๆ ต้องเลี้ยวเข้าไปด้านในหาด...หน้าโซนที่พัก
เดินไปสักพัก..เริ่มมีเสียงโอดโอย เลยตกลงกันหยุดปูผ้านอนดูฟ้า.....ฟังเสียงน้ำ....ดีกว่าไหม...
ฟ้าข้างบน โดนคลุมด้วยใบสนฝอยๆ จนอยากจะคิดถึงใครบางคน...ที่เพิ่งจะเปลี่ยนความสัมพันธ์กันมาสดๆ ..
นอนไม่หลับ...ส่วนคนข้างๆ หลับปุยไปแระ ลุกขึ้นมายกกล้องมอง view finder กดทุกภาพข้างหน้า.....เหงาดีนะ
นั่งมองทะเล ปล่อยปัจจุบันให้กลายเป็นอดีต ต้อนรับอนาคตเข้ามาเป็นปัจจุบันแทน
ฉันมักพูดเสมอว่า "ไม่มีอะไรแน่นอนในชีวิต แค่เสี้ยวลมหายใจ...อนาคตก็กลายเป็นปัจจุบันได้เสมอ"
ฉันเห็นเรือ 2 ลำ ที่ผูกโยงกันไว้ ปล่อยทิ้งไว้รับคลื่นลมทะเล....แต่เชือกก็ไม่หลุดจากกัน...
ต่อแต่นี้..ฉันคงเป็นเหมือนเรือลำนี้ ผูกไว้กะหลักริมฝั่ง .. รับคลื่นแรงลมที่รุนแรงลำพัง
เพ้อสักพัก เห็นน้องขยับเลยปลุกให้เดินต่อซะเลย แฮ่ๆ..เดินต่อไปเจอรีสอร์ทน่ารักๆ น่าพักจัง.....
นี่อีกหลัง....ดูง่ายๆ ดีอะ..แต่ไม่น่าพักเน๊อะ
ต้องอันนี่ค่ะ...อยากพักอะคราวหน้าดีไหม ที่นี่มีทั้งแบบนี้และแบบไฮโซเลยนะคะ เดี๋ยวพาไปดูค่ะ
นี่ก็น่ารัก..ตั้งอยู่ริมหาดเลย แต่มองเข้าไปไม่เจอใครเลย คาดว่าลูกค้าไม่น่าจะเป็นพี่ไทยอะ
ส่วนนี่อาชีพของ "อุรักราโวย" บนเกาะ ชาวพื้นเมืองที่อาศัยอยู่บนเกาะนี้มาก่อนการท่องเที่ยวจะเข้ามา เห็นแล้วสะท้อนหัวใจ.....
เราเดินมาไกลถึงหาดชาวเล มีชุมชนเล็กๆ มีโรงเรียนและมีวิถีชีวิตของชาวบ้าน
เครื่องมือทำมาหากินค่ะ..
เรายังไม่หยุดเดิน ขนมที่พกมาเริ่มหร่อยหรอ...ไม่เห็นร้านอาหารริมหาดเลยซักที่เดียว
ไม่น่าเชื่อเลยเราเดินตั้งแต่เช้าจนบ่ายแล้ว (อิอิ นอนไปซะครึ่งนึง)
จนน้ำทะเลเริ่มงวดลงไป ลืมบอกว่าแอบเห็นนักท่องเที่ยวลงเรือข้ามมาจากโป๊ะเป็นกลุ่มๆ
เดินไปถ่ายรูปไป...สะดุดเด็กน้อยกะน้องหมา แบบว่านางไม่ยอมออกจากเฟรมกล้อง... แถมชวนป้าว่ายน้ำซะอีก..55
ที่เห็นชื่อเจ้า ปรู๊ฟ พิตบูลหน้าดุ กลัวเล็กๆ ค่ะ...แต่พอเห็นนางว่ายน้ำ..เท่านั้นแหละ น่ารักมากมายยยย
ว่าแล้วก็แอบถ่ายมาซะเลย ป้าว่ายน้ำไม่คล่อง..ไม่กล้าทำแบบหนู เห็นแล้วป้าอยากจะว่ายน้ำได้จริงๆ แม่นางเงือกน้อย
... น้ำทะเลแห้งลงจนเห็นโขดหินแนวปะการังด้านใต้.....
เราเดินไปจนถึงสุดหาดด้านตะวันตก
..ชอบเวิ้งนี้...
เป็นหาดกว้าง..ที่มีแอ่งน้ำเล็กๆ ... หาดฝั่งนี้ส่วนใหญ่เป็นต่างชาติซะมากกว่าคนไทย ต่างจากหาดพัมยา เห็นท่าจะจริง ทั้งคู่รักฝรั่ง...ครอบครัวชาวจีน..และเราพี่น้องชาวไทยแลนด์ 555
จะให้ปูผ้านอนกลางแดดถ่ายรูปแบบเค้าคงไม่ไหว เหลือบเห็นขอนไม้...อิอิ ซักหน่อยดีกว่า
พยายามอยู่หลายเทค...เพราะเจ้าของกล้องไม่พอใจ แต่สุดท้ายเจ้าของนิ้วเจ๋งกว่าอะ..จริงๆ นะเนี้ยะ
สุดหาดจริงๆ มีรีสอร์ทหรูบนหน้าผาค่ะ เดินไปเดินไป ฟ้ามืดมาอีกแล้ว....ปิดไปที่ Moutain resort ละกันนะคะ
อยากตามไปดูทะเลสตูลทางนี้นะคะ แล้วจะรู้ว่าใครขโมยหัวใจมัจฉานุไปไว้ที่หลีเป๊ะ...
"วันเดินทาง" "ดำน้ำตื้นทักทายปะการัง" "หาดดำและหาดขาวในหมู่เกาะตะรุเตา" "ผสมสีบนฟ้า...เป็นผ้าห่มท้องทะเล"
ปล.๑ เมื่อคืนฝนตกหนัก...อากาศร้อนๆ บนเกาะช่วยให้เรานอนสบายขึ้นมากค่ะ (แอร์กากมาก อาจจะเพราะบังกาโลมีรูแยะ อิอิ) ปล.๒ เอ็นทรเป็นเอ็นทรีเอาแต่นอนกะเดินนะคะ..... ขอบใจเมืองไทยที่สวยงามเสมอสำหรับเราค่ะ !! ปล.๓ เพลงประกอบจาก Lisa Lynne - Northern Lights
Create Date : 05 กันยายน 2557 |
|
12 comments |
Last Update : 6 ตุลาคม 2557 13:29:24 น. |
Counter : 3195 Pageviews. |
|
|
|
สวยจัง
อยากไปพักผ่อน ขี้เกียจ ๆ แบบนี้แหละ จะได้นิ่ง ๆ