"เขื่อนเชี่ยวหลาน ๒ :: เมฆทมึน..หน้าบึ้งบนแผ่นน้ำกว้างไกล"

เอาละ!! ถึงเวลาลงเรือกันแล้วนะคะ รวบผมเรียบร้อย...กันแดด หมวกไม่ต้องเดี๋ยวปลิว.. พร้อมนะคะ...^^

พลขับของเราอิมพอตมาจากกรมอุทยานเชียวนะคะ ลูกชายลุงโรจน์ เจ้าของเรือค่ะ 555

ลืมบอกว่าเราขับรถออกจากภูเก็ตแต่เช้า แวะทานข้าวมาถึงนี่ก็เกือบ 9 โมงครึ่ง ด้านบนเหนือเขื่อนจะมีที่จอดรถให้เราจอดตากแดดไว้รอ 555

มองลงมาก็เห็นเรือจอดเกะกะรอรับนักท่องเที่ยว ดูไม่สบายตาเลย...แถมร้อนชมัด.... (อ้าวบรรยายไม่ทันรูปแล้ว....เจ๊ยยย)

ลงเรือมาซักพัก..หันกลับไปเห็นคันดินสูง กับสปริงเวย์สำหรับควบคุมระดับน้ำอยู่ไกลๆ

แต่เบื้องหน้า...เงาเมฆสีดำทมึนรอเราอยู่.. ทำให้รู้สึกว่า...
"เรากำลังจะเดินเข้าสู่โลกลี้ลับที่น่ากลัวรึป่าวนะ ?"

ใจหวั่นๆ ...เวิ้งน้ำที่กว้างใหญ่ ถ้าฝนตกลงมาเรือลำเล็กๆ ของเราจะเป็นยังไง...

ขุนเขา...ถูกดึงเข้ามาใกล้ตาเรื่อยๆ เหมือนหลงเข้ามาอยู่ในดินแดนมหัศจรรย์

เพราะจู่ๆ...ฟ้าก็เริ่มเปิด แสงสว่างส่องกระทบผิวน้ำ...

โล่งอกแฮ่ะ...เอิ๊กกก!! ...ความหวาดกลัวลดระดับ...ความสุนทรีย์เพิ่มขึ้นทันที..

หัวเรือที่นำเรามาถึงจะดูธรรมดาๆ แต่เราก็ควรจะเชื่อใจหล่อนนะคะ...

เช่นเดียวกันพลขับ.. ที่ไม่ใช่คนขับเรือ แต่เป็น จนท.ป่าไม้...

เขาหินปูนที่เด้งขึ้นมาโพล่อยู่กลางน้ำ เดิมที่นี้ต้องเป็นป่าภูเขาหินปูนแน่แท้

ไปทักทายกันซักหน่อยซิ... นี่นะธรรมชาติ...มนุษย์เราที่ว่ายิ่งใหญ่..สุดท้ายตัวเล็กนิดเดียว

เพื่อนร่วมชะตากรรม.... ท่าทางจะ Appreciate น่าดู ^^

หลุดจากป่าเมฆสีดำ เราก็เข้าสู่เขตความสงบเงียบ....

แนวระดับน้ำลดลงจากเดิมไปมาก เห็นจากแนวระดับน้ำที่กัดเซาะนะคะ

ยิ่งใหญ่จริงๆ

เริ่มเห็นเมฆก้อนดำรอเราอยู่ ทำให้นึกถึงครั้งแรกที่รู้จักจังหวัดสุราษฏร์ธานีนะคะ เขาหินปูนกะ..เมฆหมอก...สวยจัง

ยิ่งไกลยิ่งเจอซากต้นไม้ที่เสียสละชีวิตเพื่อพวกเรา..

อีกไกลแค่ไหนนะ เราเริ่มร้อนหน้า....เพราะฝ้ากำลังจะมาเยือน...

เรือไม่มีหลังคาด้วย....งุงิๆ... แต่ไม่เป็นไรสู้ตายเพื่อ...โลกใหม่ที่เรากำลังจะทำความรู้จักละกัน!!

จริงๆ บางช่วงของตลิ่ง เราสังเกตเห็นชาวบ้านที่ทำประมง บางคนปลูกผัก.....น่าอิจฉาชีวิตแบบนี้จังนะคะ

ชีวิตที่ไม่วุ่นวายแบบนี้....มันช่างน่าเพ้อฝันจริงๆ เพราะเคยบ้าบอกคนๆ นึงไปว่า...
......
"อยู่ได้ไม่ว่าที่ไหน ลำบากแค่ไหน ถ้าได้อยู่คู่กัน"

ชีวิตคนเรามันไม่มีอะไรจีรังยังยืนจริงๆ นะคะ คิดถึงแล้วเศร้า...ปิดเอ็นทรีนี่เลยละกัน..55
ใกล้ถึงที่พักแล้วค่ะ...รอเจอกันใหม่นะคะ ^^

ปล.๑ ขอบคุณทุกเม้นท์ที่ทักทาย ที่ทำให้รู้ว่าชีวิตน้อยๆ นี้ยังพอมีแสง ปล.๒ เขื่อนเชี่ยวหลาน...เป็นสถานที่ในความทรงจำ..ภาพในหัวเลยชัดกว่าภาพที่ถ่ายมา..เนื่องจากสมาธิไม่เกินอะ 555 ปล ๓ ขอบคุณเมโลดี้น่ารัก Over the Rainbow - ThePianoGuys กับเด็กๆ น่ารักจากบ้านคุณยายกุ๊กไก่นะคะ


Create Date : 31 พฤษภาคม 2556 |
Last Update : 29 มิถุนายน 2556 11:10:10 น. |
|
12 comments
|
Counter : 4185 Pageviews. |
 |
|