รายงานตัวสำหรับสัปดาห์นี้จ้า - ผู้ชายทำให้เสียงาน
ช่วงนี้ไม่ค่อยอยากอัพบล้อกเท่าไหร่ เนื่องจากสิ่งรอบตัวไม่ค่อยโสภา เกรงจะกลายเป็นญาติกับท่านสมัคร อัพไป บ่นไป เพื่อนบล้อกจะพากันหดหู่ไปซะเป่าเป่า แถมคอมก็ออกจะช้าๆ สงสัยต้องไปเพิ่ม RAM
ช่วงนี้นางไม้ฯ..(เออ ขอหน่อยเหอะ ตอนทำบล้อกแรกๆ ก็กระดากที่จะเรียกตัวเองว่านางไม้ฯอย่างโน้น นางไม้ฯอย่างนี้เพราะมันเป็นนามแฝง แต่เดี๋ยวนี้เพื่อนๆในบล้อกเรียกจนเริ่มจะชินแล้วเหมือนกัน เลยอายน้อยลง หรืออีกนัยหนึ่ง หน้าด้านขึ้น)
ช่วงนี้ งานการไม่ค่อยเป็นอันทำสักเท่าไร ตั้งแต่อัพเรื่องชายในฝัน ก็มีผู้ชายมาสร้างความแปรปรวนให้กับชีวิตการงาน
ชายคนแรก - คุณบิดา คุณบิดามีนัดกับจักษุแพทย์ที่คลินิกศูนย์แพทย์พัฒนาเมื่อวันพุธที่ผ่านมา ที่ไปใช้บริการของสถานพยาบาลแห่งนี้ เพราะว่าคุณหมอตาที่คุณบิดาไปผ่าและรักษาต้อด้วยนั้นแนะนำมา เดิมคุณบิดาไปรักษาที่รพ.พระมงกุฎฯ แต่ความที่เป็นรพ.รัฐ คิวจะยาวมาก เสียเวลาไปรอคิวตั้งแต่เช้า รออยู่หลายชั่วโมง เพื่อให้คุณหมอตรวจประมาณ ๕ นาที แล้วก็ออกมารอจ่ายเงิน รับยาอีกนับชั่วโมง
วันหนึ่ง นางไม้ฯอดรนทนไม่ไหว ถามอาจารย์หมอไปว่า อาจารย์ตรวจที่ไหนอีกบ้าง เผื่อจะพาพ่อไป เพราะ(ชักจะเหลืออดกับการ)รอคิวนานมากจนจะไม่ไหวแล้ว อาจารย์วัลลภก็ดีเหลือใจ ถามว่าบ้านอยู่แถวไหน จะได้หาที่ที่เราน่าจะสะดวกให้ เนื่องจากหมอก็อยู่หลายโรงพยาบาลเหมือนกัน พอบอกว่าบ้านอยู่ย่านพระโขนง คุณหมอก็บอกว่าให้ไปที่คลินิกศูนย์แพทย์พัฒนา เลียบทางด่วนเอกมัย-รามอินทรา (ถิ่นเกิดคุณทองแดง)น่าจะสะดวกเรา ใช้สิทธิ์ข้าราชการ(ของพี่สาว)เบิกได้ด้วย และแล้วนางไม้ฯก็พาพ่อย้ายจริงๆ คุณหมอเองก็ับอกว่ามาตรวจที่นี่ก็ดี เพราะหมอมีเวลาตรวจได้ละเอียดขึ้น เนื่องจากธรรมดาคิวคนไข้ยาวมาก ไม่สามารถตรวจอะไรมากได้
คุณบิดาเป็นทั้งต้อกระจกและต้อหิน ต้อกระจกนั้นผ่าตัดเปลี่ยนเลนส์แก้วตาเทียมไปแล้ว แต่ต้อหินนั้นไม่มีวิธีรักษาให้หายขาด นอกจากการหยอดยาลดความดันลูกตาอย่างสม่ำเสมอไปตลอดชีวิต ดังนั้นทุก ๓ เดือนฉันจึงต้องลางานเพื่อพาคุณบิดาไปหาหมอตามนัด
ส่วนวันพฤหัสสระบ่ดี ก็มีเหตุให้ต้องเก็บข้าวของออกจากสำนักงานก่อนเวลาไปตั้งแต่บ่าย ๓ เพราะมีชายหนุ่มหน้ามน ฝ่ายไอทีซึ่งบินมาจาก Head quarter ที่สิงคโปร์ เพื่อมาแ้ก้ไขปัญหาที่สำนักงานเมืองไทยตามคำขอ ต้องการจะไปตรวจสอบราคาสินค้ิาไอทีบางอย่างที่ซีคอน ก็เลยต้อง(จิก)ให้ฉันไปด้วย
หนุ่มนี้เจอกันทีแรกตอนไปประชุมที่โรงงานในมาเลเซีย หนุ่มหน้ามนนี้แกน่ารักมากอยู่ แต่ยังไม่ได้คุยกันมากมายสักเท่าไหร่
ปีที่แล้วนายสั่งให้ตาคนนี้มาจัดการระบบให้เมืองไทย นางไม้ฯก็ต้องเป็นคนช่วยดูแล ตามประสาบริษัทคนน้อย (คนเดียวทำมันได้แทบทุกเรื่อง) เลยได้ค้นพบว่า "ชายแท้มีน้อย ใช้สอยอย่างประหยัด" นั้นเป็นเรื่องจริง แต่ช่างเถอะ เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันก็พอ ดีกว่าเกลียดกันถมถืด แถมจะคบกันได้สบายใจยืดยาวกว่าชายแท้ นางไม้ฯจึงแอบเรียกเขาว่า "หญิงตัน" (นามสกุลเขาน่ะ)
หญิงตันเธอกะว่าจะใช้เวลาประมาณ ๒ ชั่วโมงในการไปติดต่อหาซื้อของต่างๆ ดังกล่าว เราจึงต้องเก็บของออกจากสำนักงานมาเลย เพราะคงไม่น่าสนุกนักถ้าซื้อของเสร็จต้องกลับไปที่สำนักงานย่านสุวรรณภูมิอีก แล้วย้อนกลับบ้าน(สุขุมวิท)ร้อยเอ็ด ทั้งที่ฝั่งตรงข้ามซีคอนฯ เป็นทางลัดกลับบ้านนางไม้ฯได้ หาซื้อของเสร็จตั้งแต่ยังไม่ห้าโมง ก็เลยพาเธอไปเดินหาของฝาก แล้วก็พาเธอไปดินเนอร์...ที่ร้านยำแซบ ก็เธอบอกว่าเธออยากอาหารไทยและเธอสามารถทานอาหารรสจัด
ส่วนวันศุกร์หรือเมื่อวานนี้ นางไม้ฯ กะว่าจะทำงานเอกสารให้เสร็จและอาจจะต้องกลับช้าสักหน่อย เพราะหญิงตันเธอนัดคนอื่นในสำนักงานไปเที่ยว (ที่จริงพวกน้องผู้หญิงและผู้ฉิงเป็นฝ่ายนัดพาเธอเที่ยว)แต่นางไม้ฯไม่เกี่ยวและไม่ว่าง ก็กะว่าจะทำงานจะค่ำจะดึกก็ไม่มีปัญหาอะไร
แต่แล้วเหมือนแกล้ง หญิงตันเธอเดินหน้าแดงก่ำมาหา บอกว่าไม่ไหวแล้ว คงต้องไปหาหมอ เธอเจ็บคอมาสองวันแล้ว นอกจากจะไม่ดีขึ้นเธอยังเหมือนจะเป็นไข้อีกตะหาก นางไม้ฯ ก็จองคนรถไว้ให้จะให้ไปส่งโรงพยาบาลประจำของบริษัทแถวสุขุมวิท ๔๙ แต่พอมานึกๆดูว่า จะปล่อยให้ไปคนเดียวก็จะลำบาก เพราะโรงพยาบาลชวนให้หลงทางอยู่ เลยไปแจ้งใครๆว่าคงต้องพานังนี่ไปหาหมอ คราวนี้โชคดีที่ไม่มีใครแสดงกริยาซุบซิบนินทา มีแต่เออออว่า ดีค่ะ ขนาดเราคนไทยยังไปแทบไม่ถูก แต่งานมันก็มีกำหนดเสร็จในต้นสัปดาห์หน้า ดังนั้นเลยต้องหอบหิ้วเอกสารไปโรงพยาบาลด้วย เพราต้องเอากลับมาทำต่อที่บ้าน
Create Date : 13 มกราคม 2551 |
|
40 comments |
Last Update : 13 มกราคม 2551 0:42:58 น. |
Counter : 1643 Pageviews. |
|
|
|
ไมนอนดึกจังเนี่ย..
คงคับแค้นใจมากสิเนอะ...โอ๋ๆ ต้องอู้งานโดยไม่ตั้งใจ...
ไม่เหมือน sensei เลย.. อู้งานโดยตั้งใจมันทู้กวัน...
นี่อ่านหัวเรื่องตอนแรกคิดว่ามี something wrong นะเนี่ย...เฮ้อ.. แต่สงสัยลุ้นไม่ขึ้น