วันนี้ วันเกิดเธอ...ตอนหลัง
ตอนหลัง
ที่จริงฉันมีหัวหน้าอีกคนอยู่ที่สิงคโปร์ ความที่ฉันไม่ได้ติดต่อกับหัวหน้าโดยตรงต้องผ่านเธอก่อน บางครั้งเราก็มีความไม่ค่อยเข้าใจ และไม่ค่อยลงรอยกันนัก แต่ในโอกาสต่อมาเมื่อระบบอีเมล์ของบริษัทสามารถติดต่อกันได้เฉพาะเจาะจงเป็นรายบุคคล ฉันก็เริ่มรู้สึกว่าเขาก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนี่นา ไปๆ มาๆ เราออกจะสนิทกันจนตกเป็นขี้ปากชาวบ้าน (เพราะเขามีแฟนเป็นสาวไทยและแต่งงานกันไปเมื่อปีที่แล้ว ประโยคภาษาไทยที่เขาไปคุยกับสาวสวยคนนั้น ก็ฉันนี่แหละ สอนให้พูด) และหลังจากนั้นอีกหลายๆ ปีเขาถึงเล่าให้ฟังว่าการที่เขามักจะเข้ามาแทรกแซงการทำงานของเราก็มาจากคำสั่งเบื้องบน ให้เขามาแบ่งเบางานของเธอ
สุขภาพของเธอรวมถึงแม่ของเธอ ไม่ค่อยดีนัก แต่ฉันและทุกคนก็เข้าใจดี เรื่องแบบนี้ไม่เจอกับตัวก็พูดยาก บางครั้งเธอต้องหยุดงานด้วยเรื่องเจ็บไข้ของตัวเองและแม่ บางครั้งเธอต้องไปติดต่องานกับบริษัทที่ปรึกษากฏหมาย หรือ วิ่งจากชลบุรีบ้านเธอไปติดต่อบีโอไอ ตอนเช้าแล้วเข้ามาทำงานในตอนบ่าย
แต่เมื่อถึงเวลาที่นายต้องการนัดกับทางบีโอไอในครั้งหนึ่ง เธอกลับต้องโทรไปถามสำนักงานกฏหมายว่า เจ้าหน้าที่ที่ดูแลบริษัทเราคือใคร เธอจะได้ทำนัดให้นาย
ฉันเคยถามเธอว่า ฉันลองศึกษาเอกสารและระบบงานบางอย่างของบริษัทที่น่าจะมีการปรับเปลี่ยนให้เข้ากับบ้านเรา เธอบอกว่า ไม่ต้องเปลี่ยนอะไรของเขา เพราะของเก่าดีอยู่แล้ว เรามีหน้าที่ทำตาม policies ของเดิม แต่ก่อนที่เธอจะลาจากไป เธอกลับมาบอกฉันว่า ฉันน่าจะมีความคิดอะไรใหม่ๆ อะไรที่เห็นว่ามันใช้ไม่ได้ ก็ควรเปลี่ยน และให้ฉันไปซื้อหนังสือเล่มนึงมา เป็นแบบฟอร์มที่น่าจะปรับใช้กับริษัทเราได้ ... หนังสือเล่มนั้น ก็เป็นเล่มเดียวกับที่ฉันเคยเสนอเธอตั้งแต่เข้ามาทำงานใหม่ๆ
และมาวันนี้ เธอไปแล้ว ไปประกอบกิจการส่วนตัว พร้อมกับงานหลายอย่างที่เธอไม่เคยยอมให้ใครทำแทน ก็ตกมาเป็นของผู้เกี่ยวข้องตามแต่ละแผนก เธอขอร้องให้ฉันปิดอีเมล์ส่วนตัวของเธอเป็นความลับเพราะ เธอไม่ยินดีจะติดต่อกับใคร เราคุยกันทางอีเมล์เสมอๆ แม้แต่แม่เป่าเป้ยซึ่งเคยสนิทสนมกับเธอ ฉันยังต้องขออนุญาตเธอก่อนว่าจะให้ฉันบอกอีเมล์เธอได้ไหม
ในวันหนึ่งที่กิจการของเธอทำท่าจะไม่รอดด้วยตัวมันเอง เธอก็กลับมาปรากฏตัวทางอีเมล์ของนายเกือบทุกคน เมื่อฉันปรับทุกข์ถึงปัญหาในบริษัทที่เกิดจากคนใหม่ทำงานผิดพลาดมหาศาลให้เธอฟัง เธอก็แอบโทรเข้ามือถือนายเพื่อถามว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้เธอพอจะมีเวลาว่างแล้ว ต้องการให้เธอช่วยเหลืออะไรก็เรียกเธอได้นะ แต่สุดท้ายนายๆ ก็แจ้งเธอกลับอย่างตรงไปตรงมาว่า ไม่สามารถให้เธอกลับมาทำงานด้วยกันได้อีก เพราะจ้างคนอื่นมาแทนแล้ว ถ้าเธอกลับมาแล้วจะให้คนใหม่ไปอยู่ตรงไหน
เธอเคยบอกกับฉันว่า เธอจะไปจากที่นี่แบบมือเปล่า เธอจะไม่เอาอะไรติดมือไปเลย เธอก็ทำแบบนั้นจริงๆ และคงจะจริงต่อไป ถ้าเธอไม่พยายาม โทรมา ส่งเมล์มาขอข้อมูลพวกนั้นจากฉัน จริงอยู่ว่ามันก็แค่ตัวอย่างเอกสาร แต่มันจำเป็นหรือที่จะต้องลอกเลียนกัน ทั้งๆ ที่คลุกคลีอยู่ที่นี่เป็นเวลาถึง ๑๐ ปีเศษๆ ก็น่าจะนำเอาแนวคิดไปสร้างงานเอกสารเองได้ แต่เธอติดต่อฉันทุกวิถึทางจนกว่าฉันจะให้ สุดท้ายที่คิดว่าสมควรจบได้แล้ว คือเธอต้องการให้ฉันส่งตัวอย่างแฟ้มที่ทางบริษัทสั่งทำจากสิงคโปร์ไปให้ทางไปรษณีญ์ และจะส่งกาแฟเวียดนาม(เก่าเก็บ)มาให้ฉัน
ขออภัยนะเพื่อน คงให้ไม่ได้จริงๆ ฉันแจ้งไม่รับกาแฟที่เธอเป็นพัสดุมาทางไปรษณีย์ ให้เขาตีคืนกลับไปหาผู้ส่ง คิดว่านั่นน่าจะทำให้เธอหยุดได้
ช่วงที่แม่ของฉันล้มป่วยเข้าโรงพยาบาลเป็นเวลาเนิ่นนานเพราะถึงขั้นต้องตัดขา ฉันจึงปฏิเสธรับสายของใครต่อใครมากมาย เธอไม่ละความพยายามโทรไปหาเพื่อนหมูเพื่อถามว่าทำไมฉันไม่รับสาย แต่ฉันขอร้องเพื่อนหมูไม่ให้บอกใครเรื่องแม่เพื่อนหมูบอกให้เธอรู้ว่าช่วงนี้ทางบ้านฉันกำลังมีปัญหาขั้นสาหัส ไม่ต้องโทรหาฉันหรอก แต่เธอก็อุตส่าห์โทรหาคนรถเพื่อให้คนรถส่งสายต่อให้ฉัน เพราะเธอรู้ว่า ฉันไม่รับสาย ก็ไม่ทราบว่าจะอยากรู้ความเคลื่อนไหวอะไรในบริษัทนักหนา และทำไมต้องเป็นฉัน
วันเกิดของเธอ ธรรมดาเธอจะบอกฉันว่า ตอนนี้มีหนังเรื่องนั้นเรื่องนี้ลงแผ่นแล้ว หรือศิลปินออกอัลบัมใหม่ แถวบ้านเธอยังไม่มีขาย ถ้าฉันเข้าเมืองแล้วเจอ ช่วยซื้อให้ด้วย ซึ่งของพวกนั้นก็กลายมาเป็นของขวัญวันเกิดให้เธอติดต่อกันหลายปี
ดังนั้นเสียงทักทาย "สวัสดีเพื่อนนนนน เธอเป็นไงมั่ง สบายดีหรือเปล่า...." จึงมักต่อท้ายด้วยคำขอ ไปจนถึงคำขอแกมสั่ง ที่ฉันรู้สึกหลอนทุกครั้งที่ได้ยิน
และวันนี้ ก็เป็นวันเกิดเธอ ฉันอยากให้เธอได้เกิด จะได้เลิกมาหลอกหลอนฉันได้แล้ว
ปล. อยากเปิดเพลงประกอบ "ก็เลิกกันแล้ว" ของป้าเบิร์ด ธงไชย แต่ติดขัดด้วยเรื่องลิขสิทธิ์กับแกรมมี่ ดังนั้นหากอยากได้อารมณ์ร่วม ขอให้ฮัมเพลงนี้คลอไปก็แล้วกัน
Create Date : 28 กุมภาพันธ์ 2551 |
|
42 comments |
Last Update : 28 กุมภาพันธ์ 2551 16:43:03 น. |
Counter : 710 Pageviews. |
|
|
|
แต่เอาเหอะ
เจอมาแบบนี้จริงๆ
และเรื่องจริงมี "อะไร" ยิ่งกว่านี้
นางไม้ฯ เคยบอกไว้ว่า ถ้าไม่มีเหตุทำให้เจ็บช้ำน้ำใจกัน
นางไม้ฯไม่มีลืมเพื่อนค่ะ