Bloggang.com : Heavenworth : ละคร ดอกรักริมทาง ตอนที่ 15

มิถุนายน 2553

		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30

6 มิถุนายน 2553

ละคร ดอกรักริมทาง ตอนที่ 15

ตอนที่ 15
เช้าวันต่อมาอนุสร์รีบตื่นขึ้นแต่เช้า พอปฐวีตื่นมาก็อดขำไม่ได้ที่ไม่เห็นอู๊ดอยู่บนเตียงแล้ว เมื่อปฐวีแต่งตัวลงมาจะไปทำงานอู๊ดก็เอากาแฟมาเสิร์ฟเหมือนเคย ก่อนจะถามเรื่องรูปขึ้นมาอีก

“คุณวีครับ เรื่องรูป...”

“รูปก็อยู่กับชั้นไง แกเป็นอะไร ทวงอยู่ได้ ไม่ไว้ใจฉันรึไง”

“เปล่าครับ ผมแค่...อยากไปดู ผมร้อนใจ อยากจะรู้ว่าพินัยกรรมยังอยู่ไหม”

“แกจะร้อนใจไปทำไม ขนาดคนที่เค้าเป็นทายาท เป็นคนที่จะได้รับมรดกจากพินัยกรรมฉบับนี้ เค้ายังไม่เห็นเดือดร้อนเลย แล้วแกจะเดือดร้อนทำไมนักหนา ทำอย่างกับว่าแกเป็น คนรับมรดกซะเอง”

อู๊ดสะอึก ปฐวีเอะใจมองหน้าอู๊ดเหมือน สงสัยอะไรบางอย่าง

“มีอะไรเหรอครับ คุณวี”

“เปล่า ไม่มีอะไร”

ปฐวีเดินไปที่รถครุ่นคิดถึงปฏิกิริยาของอู๊ดแล้วก็อดสงสัยไม่ได้

“อู๊ดเป็นผู้หญิง ทำไมถึงได้ยอมเสี่ยงอันตราย ปลอมตัวเข้ามาหาพินัยกรรมให้กับคนที่ชื่ออนุสร์ แล้วคุณอนุสร์เค้าอยู่ที่ไหน ทำไมถึงไม่ปรากฏตัวออกมาซักที อู๊ด อนุชา...นอกจากจะเป็นผู้หญิง แล้วจริง ๆ เธอเป็นใครกันแน่... หรือว่า”

ที่กองถ่ายละคร มีนาเอาหนังสือพิมพ์มาโวยวายกับเจนจิราถึงเรื่องข่าวที่ให้ไปว่างานวิวาห์ส่อเค้าว่าจะล่ม มีนาคาดว่านักข่าวจะต้องแห่กันมาเพื่อทำข่าวนี้แน่ และก็เป็นจริงอย่างที่มีนาคาดการณ์ไว้ มีนาต้องพาเจนจิราหลบนักข่าวหนีไปอีกทางได้อย่างหวุดหวิด

“เฮ้อ หวุดหวิดไป นึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว”

“ฮึ ลองวิ่งหนีหน้าตั้งขนาดนี้ ยังไงนักข่าวก็ต้องเอาไปลงอยู่ดี ว่างานแต่งงานของน้องเจนมีปัญหา แล้วจะวิ่งหนีไปได้อีกกี่ครั้งคะ น้องเจนคะ พี่ว่า น้องเจนลดทิฐิลงบ้าง แล้วกลับไปง้อขอคืนดีกับคุณวีดีกว่านะคะ ไหน ๆ เราก็แถลงข่าวไปแล้ว ถ้าไม่ได้แต่งขึ้นมาจริง ๆ ขายหน้าเค้าแย่เลยนะคะ น้องเจน”

หลังจากนั้นมีนาก็พาเจนจิราไปหาปฐวีที่บริษัท ปฐวีไม่ได้มาทำงาน หนึ่งกับทินกรบอก ว่าอยู่ที่บ้านนวลจันทร์ เจนจิราจะขอตามไปแต่ทินกรกับหนึ่งไม่ยอมให้เจนจิราตามไปอย่างมีพิรุธ

“ทำไมไม่ได้คะ”

“นั่นสิ เธอสองคนไปได้ แล้วทำไมน้องเจนไปไม่ได้”

“เพราะคุณวีกำลังทำงานสำคัญอยู่ครับ ห้ามใครไปรบกวนทั้งนั้น นอกจากผมกับไอ้ทิน”

“งานสำคัญ!? งานสำคัญอะไรคะ”

หนึ่งชะงัก นึกได้ว่าทำผิดคำสั่งเอามือปิดปากฉับ ทินกรแอบอัดหนึ่งไปทีแล้วโกหกแก้ตัวไป

“ไม่มีครับ ไม่มี้ พี่หนึ่งเป็นอะไรเนี่ย มั่ว ตลอด ไม่มีงานสำคัญอะไรเลยครับ แค่ไปช่วยดูบ้านให้คุณแม่เท่านั้นเอง...คือ ช่างที่จ้างมามันมีปัญหาน่ะครับ เนี่ย พี่วีกำลังเม้งเลย ตะกี๊ก็โทรฯ มาด่าว่าจะไล่ออกให้หมด คุณเจนอย่าไปเลยครับ บรรยากาศมาคุมาก ไป พี่หนึ่ง...พวกผมขอตัวก่อนนะครับ”

ทินกรลุกลี้ลุกลนลากหนึ่งออกไป เจนจิรากับมีนามองตามด้วยความสงสัย

เมื่อหนึ่งกับทินกรเอาอุปกรณ์จากออฟฟิศ ไปให้ที่บ้านนวลจันทร์แล้ว ปฐวีก็เริ่มลงมือจัดการกับภาพวาดที่เลอะสีทันที ปวีณามาคอยดูอยู่ด้วยความข้องใจเพราะไม่คิดว่าสีที่เปื้อนอยู่จะเช็ดออกได้

“วีล้างสีข้างนอกออก แล้วรูปเดิมที่คุณอรรณพเค้าวาดเอาไว้ มันจะไม่ลบไปด้วยเหรอ ถ้าเกิดไปทำลายพินัยกรรมที่เค้าอุตส่าห์ซ่อนเอาไว้ จะทำยังไง”

“สีที่เปื้อนเป็นสีน้ำพลาสติกครับ เราใช้น้ำค่อย ๆ ล้างออก ภาพเขียนด้านในเป็นภาพสีน้ำมัน น่าจะไม่เป็นอะไร...ผมไม่รู้เหมือนกัน ว่าพินัยกรรมมันซ่อนเอาไว้ตรงไหน ถึงต้องค่อย ๆ ล้างแบบนี้ไงครับ”

“พี่วีครับ...มาดูอะไรนี่” ทินกรเรียกปฐวีมาดูด้วยความตื่นเต้น ทินกรส่งรูปที่ตนเพิ่งเช็ดตรงกลางภาพไปได้นิดนึงมาให้ดู สีดำที่ถูกเช็ดออกปรากฏเป็นรูปดวงตาหนึ่งข้าง

“ใช่แน่ ๆ ทิน ภาพนี้แน่ ๆ”

ปฐวีค่อย ๆ เช็ดสีที่เปื้อนออกจนเห็นภาพที่อยู่ด้านหลังเป็นรูปฮั่งตู๋

“รูปฮั่งตู๋...รูปนี้เองเหรอ ที่คุณอรรรพซ่อนพินัยกรรมเอาไว้”

ทุกคนมองไปที่รูปอย่างตื่นเต้น ปฐวีบอกกับทุกคนในห้อง

“ผมอยากจะขอร้องทุกคน ว่าอย่าเพิ่งบอกใคร เรื่องที่เราเจอรูปฮั่งตู๋แล้ว”

“ทำไมล่ะลูก ถ้าลูกคิดว่ารูปนี้มีพินัยกรรมซ่อนอยู่ เราก็น่าจะรีบบอกคุณอนุสร์ เค้าจะได้ทวงสมบัติของเค้าคืนมาซะที”

“ผมขอเวลาอีกนิดเดียวครับ คุณแม่ ขอพิสูจน์อะไรบางอย่างก่อน แล้วผมรับรอง ผมจะส่งมอบภาพเขียนให้ถึงมือเจ้าของอย่างปลอดภัยแน่”

“แต่เท่าที่ดู ณาก็ยังนึกไม่ออกนะคะคุณแม่ ว่าพินัยกรรมจะซ่อนอยู่ตรงไหนได้”

“อู๊ดมันอาจจะรู้ก็ได้ ว่าซ่อนอยู่ตรงไหน ทำไมเราไม่ลองถามมัน...”

“ไม่ได้! ชั้นบอกแล้วไงว่าเรื่องนี้ต้อง เป็นความลับ จะบอกให้ใครรู้ไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง...ไอ้อู๊ด”

เย็นนั้นเมื่อปฐวียืนยันว่ายังไงอู๊ดก็รู้เรื่องรูปว่าอยู่ที่ไหนไม่ได้ อู๊ดก็โวยวายกับปฐวีทันที

“หมายความว่ายังไงครับ บอกไม่ได้! ทำไมคุณวีจะบอกผมไม่ได้ ว่าภาพเขียนของเจ้านายผมอยู่ที่ไหน”

“เพราะฉันตั้งใจว่าจะไม่บอกใครทั้งนั้น นอกจาก คุณอนุสร์ พัฒนปรีดี ตัวจริงเสียงจริง โทรศัพท์ไปบอกเจ้านายแก ว่าฉันอยากนัดเจอเค้า”

อู๊ดรับโทรศัพท์มาอึ้ง ๆ ปฐวีสำทับ

“โทรฯ สิ เจ้านายแกเค้าอยากได้พินัยกรรมนักไม่ใช่เหรอ แกโทรฯ บอกเค้าเดี๋ยวนี้เลย”

ปฐวียืนคุมมองหน้า อู๊ดไม่รู้จะทำยังไงสุดท้ายเลยต้องกดโทรฯ อนสุร์ต้องโทรฯ ไปหาธัญญ์อย่างเลี่ยงไม่ได้

“คุณธัญญ์เหรอครับ ผมอู๊ดนะครับ”

“มีเรื่องอะไรเหรอ นุส ทำไมพูด แปลก ๆ”

“ผมมีเรื่องจะรบกวนคุณธัญญ์หน่อยครับ คือคุณวีอยากจะนัดเจอคุณอนุสร์ครับ”

“อะไรนะ”

“คือมันจำเป็นน่ะครับ ถ้าหากคุณอนุสร์ไม่ออกมาพบคุณวี คุณวีจะไม่ยอมบอกว่าเอารูปเขียนของคุณอรรณพไปไว้ที่ไหน ผมก็ไม่ทราบจะทำยังไงดี คุณธัญญ์ต้องช่วยหน่อยนะครับ”

“นี่นุสโดนคุณปฐวีบังคับให้โทรฯ ใช่ไหม”

“ครับ”

“แล้วคุณวีอยู่ข้าง ๆ ตัวนุสใช่ไหม”

“ใช่ครับ”

“เอางี้ งั้นนุสบอกเค้าว่า พี่นัดให้นุส ออกมาหาที่ออฟฟิศ”

“ครับ ได้ครับ ผมจะออกไปพบคุณธัญญ์พรุ่งนี้ แต่เช้าเลยครับ”

อู๊ดวางสาย ปฐวีสวนทันที “พรุ่งนี้ ชั้นไปด้วย”

“ไม่ได้ครับ”

“ทำไม”

“เพราะคุณธัญญ์บอกว่า จะไม่ยอมพูดกับใครทั้งนั้น นอกจาก ผม อู๊ด อนุชา ตัวจริงเสียงจริง”

ปฐวีมองอย่างหมั่นไส้ “ลวดลายเยอะเหลือเกินนะ แกบอกคุณธัญญ์ด้วยแล้วกัน อย่าคิดเล่นเกมกับฉัน คราวนี้ ถ้าชั้นไม่ได้เจอตัวเป็น ๆ ของคุณอนุสร์ล่ะก้อ อย่าหวัง ว่าใครจะได้ภาพเขียนไป”

วันรุ่งขึ้นอนุสร์ไปหาธัญญ์ที่ออฟฟิศตามที่นัดกันไว้ ธัญญ์คิดว่าปฐวีอาจจะเริ่มสงสัยในตัวอู๊ดแล้ว แต่ก็ไม่แน่ใจว่าจะสารภาพเรื่องทั้งหมดดีหรือไม่

“เราหลอกเค้ามาตั้งนาน เค้าจะไม่โกรธแย่เหรอ พี่ธัญญ์...แล้วอีกอย่างเรายังหาพินัยกรรมของพ่อไม่เจอเลย ถ้านุสเปิดตัวออกไป แล้วพวกยัยจิตรีรู้เข้า แกคงส่งคนมาฆ่านุสอีกแน่”

“ก็จริง แต่เราต้องเอาภาพเขียนมาให้ได้ ไม่งั้นทุกอย่างก็จบ (ตัดสินใจ) เราไม่มีทางอื่นแล้ว นุสต้องเสี่ยง”

“ยังไงคะ”

“นุสต้องไปพบคุณปฐวี (อนุสร์ตกใจ) เค้าไม่เคยเห็นหน้าอนุสร์ พัฒนปรีดี นุสต้องปลอมตัวไป ให้เค้าจำไม่ได้ ว่านุสคือไอ้อู๊ด...”

พัดชาเปิดประตูเข้ามา “มันไม่ง่ายไป หน่อยเหรอ คุณธัญญ์”

อนุสร์กับธัญญ์ตกใจมาก พัดชายิ้มให้อนุสร์

“ไงคะ ตกใจมากเลยเหรอ ที่เห็นฉัน... คุณอนุสร์ พัฒนปรีดี”

อนุสร์อึ้ง ธัญญ์รีบกลบเกลื่อน

“คุณพัดชา นี่คุณ...”

“ฉันได้ยินหมดแล้ว แล้วฉันก็จะเล่าทุกอย่างที่ฉันได้ยิน ให้คุณปฐวีฟังให้หมด เว้นเสียแต่ว่า คุณจะยอมบอกความจริงออกมา ว่าเพราะอะไร คุณถึงต้องปลอมตัวเป็นผู้ชาย แล้วมาอยู่ในบ้านของคุณวี”

ธัญญ์กับอนุสร์มองหน้ากันว่าจะเอายังไงกับพัดชาดี ในที่สุดอนุสร์ก็สารภาพความจริง

“คุณจิตรีเคยพยายามฆ่าฉันค่ะ โชคดีที่ ฉันรอดมาได้ เพื่อความปลอดภัย ฉันเลยต้องปลอมตัวเป็นอู๊ด”

“คุณจิตรีคงนึกไม่ถึง ว่าลูกสาวมหาเศรษฐีอย่างนุส จะยอมปลอมตัวเป็นเด็กรับใช้”

“แล้วทำไมคุณต้องหลอกคุณวีด้วยล่ะคะ คุณวีเป็นคนดี ฉันเชื่อว่าถ้าคุณวีรู้ว่าคุณเดือดร้อน คุณวีต้องช่วยคุณแน่”

“แต่คุณวีเป็นแฟนกับคุณเจนจิรา น้องสาวคุณจิตรี...ฉันเสี่ยงให้คุณวีรู้ว่าฉันคืออนุสร์ไม่ได้หรอกค่ะ”

“ไหน ๆ คุณก็รู้ความจริงทั้งหมดแล้ว ผมขอร้องได้ไหม ขอให้คุณช่วยปิดเรื่องนี้เป็นความลับ จนกว่านุสจะได้พินัยกรรมคืนมา”

“นะคะ คุณพัดชา”

พัดชาคิดนิดนึงแล้วพยักหน้า ธัญญ์ ยิ้มอย่างโล่งใจ เวลาเดียวกันนั้นเจนจิราก็เอาเงินมาจ้างลำดวนเพื่อให้คอยส่งข่าวให้รู้ว่าปฐวีกำลังทำอะไรอยู่กันแน่ ลำดวนแกล้งทำยึกยักแต่พอเจนจิราเพิ่มเงินให้ลำดวนก็ยอมตกลงเป็นสายให้

เย็นนั้นเมื่ออู๊ดกลับมาถึงบ้านปฐวีก็รีบถามทันทีว่าอนุสร์ว่ายังไงบ้าง อู๊ดเอาจดหมายฉบับหนึ่งให้แทนบอกว่าเป็นจดหมายจากอนุสร์ ปฐวีเปิดออกอ่าน

“ถึง คุณปฐวี ถึงแม้ฉันจะไม่อยากรู้จักกับคุณเลยแม้แต่น้อย แต่เพื่อแลกกับภาพเขียนของคุณพ่อ ฉันตกลงจะไปพบคุณ ตามที่คุณต้องการ...เนื่องจากชีวิตของฉันกำลังตกอยู่ในอันตราย ฉันจึงไม่สามารถไปหาคุณที่บ้าน และไม่สามารถให้คุณมาหาฉันได้....อ้าว! แล้ว จะเจอกันยังไง”

“ก็อ่านต่อสิครับ”

“พรุ่งนี้ ที่โอเชียน มารีน่า เวลาบ่ายสามโมงตรง ฉันจะไปรอคุณที่นั่น...เยอะได้อีกนะ ยัยคนนี้”

“ยังไม่จบครับ คุณวี”

“การพบกันครั้งนี้เป็นความลับสุดยอด ฉันขอให้คุณไปคนเดียวห้ามมีใครติดตามไปด้วยเป็นอันขาด ไม่เช่นนั้น ฉันจะถือว่าคุณผิดสัญญา ...อนุสร์ พัฒนปรีดี”

จบตอนที่ 15
เครดิต เดลินิวส์

Create Date : 06 มิถุนายน 2553

Last Update : 6 มิถุนายน 2553 16:21:26 น.

0 comments

Counter : 1120 Pageviews.