ขอบคุนนะค่ะ

ที่แวะไปเยี่ยมจ๋า

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

เสียใจด้วยค่ะ...แต่วันนึง มันจะผ่านไป

พรุ่งนี้ ก็เช้าแล้วค่ะ.....เราเริ่มต้นใหม่ได้ด้วยความรู้สึกดีๆทุกวัน

ถ้าคุณเองตัดสินใจที่จะเลือกทางนี้ ก็ขอให้เข้มแข็งกับทางที่คุณได้เลือกแล้วนะคะ

มาเป็นกำลังใจให้นะ....

เติมกำลังใจให้นะค่ะ
เข้มแข็งนะค่ะ

zคำสารภาพจากใจ
ถึง นายจำรัส และนางอัมพร อินประมูล ผู้ซึ่งเป็นบิดามารดาของ นายรัฐภูมิ อินประมูล ข้าพเจ้ามีความต้องการอยากที่จะสารภาพถึงเหตุการณ์ทั้งหมดที่ผ่านมา ข้าพเจ้า ได้รู้จักและพูดคุยกับนายรัฐภูมิ ตั้งแต่ ปี2549 ซึ่งระหว่างนั้น นายรัฐภูมิ(รัฐ)ได้คบหากับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ก่อนหน้าแล้ว ชื่อว่าน้ำฝน พี่รัฐรักฝนมาก แต่เนื่องจาก ข้าพเจ้าก็ชื่นชอบในตัวพี่รัฐเหมือนกัน จึงแอบติดต่อกันเรื่อยมา ทั้งๆที่ระหว่างนั้นข้าพเจ้าก็มีแฟนอยู่แล้ว ซึ่งทางครอบครัวกีดกันขัดขวางการอยู่ด้วยกันของข้าพเจ้า และแฟน เมื่อถึงวันที่ข้าพเจ้าเรียนจบ ม.6 ข้าพเจ้าสอบแอดมิดชั่นไม่ติดในคณะเภสัช มช. เพราะคะแนนข้าพเจ้าได้เพียง 4000คะแนน จึงได้โทรปรึกษา น้ำฝน เธอก็ใจดีพยายามช่วยแนะนำต่างๆแต่ข้าพเจ้าชอบใจที่พี่รัฐยื่นมือเข้ามาช่วยมากกว่า ประกอบกับเป็นช่วงที่เกิดปากเสียงกับแฟน ทำให้เกิดความรู้สึกที่ดีกว่าพี่น้องกับพี่รัฐขึ้นมา หลังจากนั้นข้าพเจ้าก็โทรไปพูดคุยกับพี่รัฐตลอดมา ซึ่งฝนก็เริ่มระแวงในความสัมพันธ์ ระหว่างข้าพเจ้ากับพี่รัฐ จนถึงวันหนึ่งที่พี่รัฐได้บอกเลิกกับฝน ทำให้ข้าพเจ้าได้มีโอกาสได้เข้าใกล้มากยิ่งขึ้น โดยความสัมพันธ์ก้าวหน้าอย่างรวดเร็วอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว เมื่อประมาณเดือน พฤษภาคม ปี 2550 มีการ เดินขึ้นดอยสุเทพในวันเข้าพรรษา วันนั้นพี่รัฐโทรหาข้าพเจ้าและมารับถึงที่บ้าน พาไปซื้อของต่างๆจูงมือขึ้นดอยสุเทพให้ไปนอนที่คอนโด ณ เหตุการณ์วันนั้นนั่นเอง เป็นวันที่ข้าพเจ้ารู้สึกเริ่มหลงรักพี่รัฐเข้าเต็มๆ จึงกลับไปบอกเลิกกับแฟนที่คบอยู่ สองปี และเวลาผ่านไปประมาณสองอาทิตย์ ข้าพเจ้าได้เสียกับพี่รัฐ และได้รู้ว่าพี่รัฐไม่เคยลืมผู้หญิงที่ชื่อฝนเลย และยิ่งได้รู้ว่าเธอกำลังจะไปเรียนต่ออเมริกา พี่รัฐยิ่งตั้งหน้าตั้งตารอคอยวันที่เธอกลับมา แต่ความจริงแล้วเธอไม่ได้ไปเรียนต่อ เธอแค่ไปโครงการ walk &travel เป็นเวลา สามเดือนเท่านั้นเอง จากเรื่องนี้ข้าพเจ้าอดทนไม่ได้ที่จะได้อยู่กับพี่รัฐแค่ตัวไม่เคยได้หัวใจมาเลย ข้าพเจ้าจึงโทรไปบ้านพี่รัฐในเวลาดึกๆ เที่ยงคืนบ้าง ตีหนึ่งบ้าง ก่อกวนต่างๆ แอบปลอมเสียงโทรผิดบ้าน คอยเช็คโทรศัพท์พี่รัฐตลอดเวลาว่าได้โทรออกหรือรับสายอะไรที่แปลกๆบ้าง แล้วฝนก็กลับมาและโทรคุยกับพี่รัฐในวันเด็กในเดือนมกราคมปี 2551 เธอกลับมาเมืองไทยแล้ว แต่ข้าพเจ้าก็ไม่ได้กังวลเท่าไหร่เพราะคิดเสมอว่า รักแท้แพ้ใกล้ชิดเสมอ จนถึงวันเกิดพี่รัฐ วันที่3 เดือน มีนาคม แววตาและความรู้สึกของพี่รัฐ แปลกไปเหมือนรออะไรสักอย่างในวันนั้น และประมาณวันที่ 7มีนาคม พี่รัฐบอกข้าพเจ้าว่าจะไปงานวันเกิดเพื่อน ข้าพเจ้าของติดตามไปก็ไม่ให้ไปด้วย ทำให้ข้าพเจ้าเกิดความขุ่นเคืองใจว่าไปไหนกันแน่ ซึ่งข้าพเจ้าได้แอบเก็บเบอร์โทรของฝนไว้วันนั้นจึงโทรไปหา แต่ให้เบอร์ของเพื่อนโทรไปแทน ซึ่งฝนก็รับสาย ข้าพเจ้าแกล้งโทรผิดเพื่อจะฟังเสียงว่าอยู่ด้วยกันกับพี่รัฐหรือไม่ ซึ่งก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันจริง หลังจากนั้นข้าพเจ้า ก็กลับไปอยู่ที่บ้านเนื่องจากเป็นช่วงปิดเทมอ แต่ไม่ทราบเช่นกันว่าฝนกับพี่รัฐใครแอบโทรหาใครก่อน และใครนัดพบใครก่อน ซึ่งข้าพเจ้าได้ทราบจากเพื่อนข้าพเจ้าว่าเห็นพี่รัฐเดินกับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ทำให้ข้าพเจ้ารู้ทันทีว่า พี่รัฐเดินกับใคร และมีช่วงหนึ่งที่พี่รัฐปิดโทรศัพท์เงียบหายไปหลายวัน ซึ่งช่วงเวลาเหล่านั้นเอง ข้าพเจ้ารู้สึกได้ทันทีว่าเข้าสองคนกำลังอยู่ด้วยกัน ข้าพเจ้ามีคามรู้สึกแค้นใจอย่างมากที่พี่รัฐทำกับข้าพเจ้าอย่างนี้ ทั้งๆที่ตลอดเวลาที่ข้าพเจ้าอยู่บ้าน ข้าพเจ้าได้แวะเวียนไปเยี่ยมที่บ้านพี่รัฐ ไปพุดคุยกับพ่อแม่พี่รัฐ และไปเล่นกับหมาพี่รัฐที่ไปซื้อด้วยกันตลอด แต่พี่รัฐกลับทรยศแบบนี้ รวมถึงช่วงเวลานั้นฝนไม่สบายหนักถึงขั้นนอนโรงพยาบาล และฝนโทรมาที่บ้านพี่รัฐของให้พี่รัฐไปเยี่ยมเพราะคิดถึง ทำให้ข้าพเจ้าคิดแผนการได้คือ ข้าพเจ้าปล่อยข่าวเรื่องการปล่อยของฝน โดยสวมรอยเป็นเพื่อนฝนโทรไปที่บ้านพี่รัฐบอกว่าฝนใกล้ตาย พยายามเรียนคะแนนความสงสารจากพ่อแม่พี่รัฐ ซึ่งได้ผลอย่างไม่คาดคิด และข้าพเจ้าโทรไปบ่อยขึ้นเพื่อให้เกิดความรำคาญที่อยากพบอยากเจอมากจนเกินเหตุ ซึ่งก็ได้ผลตามคาดเช่นกัน แล้วข้าพเจ้าก็หยุดการแก้แค้นไประยะหนึ่ง เพราะพี่รัฐได้พูดกับฝนให้ข้าพเจ้าฟังว่า อย่างไรก็ตามรัฐก็ไม่มีวันเลือกฝนแน่นอน ทำให้ข้าพเจ้ามั่นใจว่าถึงข้าพเจ้าไม่ทำให้ฝนเสื่อมเสีย พี่รัฐก็ไม่มีทางกลับไปคบเหมือนเดิมอีกแน่นอน จากนั้นต่างฝ่ายต่างเงียบหายไป ข้าพเจ้าก็ดำเนินชีวิตตามปกติ จนวันหนึ่งพี่รัฐไปงานรับปริญญาพี่สาว พอได้กลับมาถึงก็เปลี่ยนไป มีความลังเลใจว่าอยากจะเรียนจบเร็วๆได้รับปริญญาเหมือนกับพี่สาว ซึ่งฝนและพี่รัฐก็เรียนอยู่ชั้นปีที่สามแล้ว อีกเพียงแค่ปีเดียวก็จะเรียนจบ ซึ่งพี่รัฐลองค้นใจลึกๆดูว่าถ้ายังรักกันอาจกลับไปคบกันในที่สุด ดังนั้นข้าพเจ้าจึงไม่อาจอยู่เฉยได้ ข้าพเจ้าวานเพื่อนปลอมเสียงโทรเข้าบ้านของข้าพเจ้าเอง เพื่อนตั้งใจจะบอกว่าตัวข้าพเจ้านั้นแหลวแหลกมาก ซึ่งเป็นที่แน่นอนอยู่แล้วที่ทางบ้านจะไม่คิดว่าเป็นตัวข้าพเจ้าทำเอง รวมถึงโทรก่อกวนทางบ้านพี่รัฐ โดยวานเพื่อนชายโทรไปบอกพ่อแม่พี่รัฐว่าฝนท้องไม่มีพ่อแต่มาบังคับพี่รัฐให้รับเป็นพ่อของลูก ทางบ้านพี่รัฐโกรธและเกลียดฝนมาก ซึ่งเป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้ และอีกหนึ่งอาทิตย์ถัดมาข้าพเจ้าได้สืบค้นหาเบอร์โทรบ้านน้ำฝน แล้วโทรไปบอกพ่อแม่ฝนว่าฝนท้องไม่มีพ่อ ใส่ความต่างๆจนทางบ้านฝนเกิดอาการเลือดขึ้นหน้า เพื่อที่จะได้ขึ้นมาโวยวายใส่ฝน แต่เรื่องไม่เป็นไปตามอย่างที่คิดกล่าวคือ เพื่อนชายที่ข้าพเจ้าวานโทรไปบ้านพี่รัฐ เกิดสำนึกผิดเนื่องจากทราบข่าวว่าตอนนี้ฝนกำลังโดนข้าพเจ้าเล่นงานอย่างหนัก และข้าพเจ้าสะใจมาก จึงมาบอกกับข้าพเจ้าว่าจะโทรไปสารภาพกับที่บ้านพี่รัฐ แล้วเพื่อนชายคนนั้นก็ทำจริงๆ แต่ก็ไม่เป็นผลเนื่องจากเขาเชื่อหมดแล้วว่าฝนเป็นคนทำ ดั้งนั้นเรื่องนี้ก็ไม่สามารถทำให้ข้าพเจ้าเดือดร้อนได้ ต่อไปข้าพเจ้าก็ได้โทรไปก่อกวนพี่กิ๊ก พี่หนิง พี่แนน พี่ป้อ ซึ่งเป็นเพื่อนรุ่นพี่ของพี่รัฐ ว่าฝนกำลังจะมาแย่งสามีของพวกเขาไป ซึ่งทุกคนก็เชื่ออย่างสนิทใจ โดยเฉพาะพี่หนิงถึงขนาดขับรถมาหาพี่รัฐที่มหาลัย เพื่อที่จะมาดูหน้าคนที่ชื่อฝนเลยทีเดียว งานนี้ เรียกได้ว่าประสบผลสำเร็จสำเร็จสูงสุด จากนั้นก็มีโทรศัพท์เบอร์หนึ่งโทรมาหาพี่รัฐตลอดซึ่งคนๆนั้นชื่อจ๋า เป็นแฟนเก่าพี่รัฐคนที่พี่รัฐคบก่อนหน้าฝน โทรมาหาอยู่ตลอดแต่พี่รัฐก็รับบ้างไม่รับบ้าง ประกอบกับฝนหายไปแล้ว ข้าพเจ้ากลัวว่าพี่รัฐจะกลับไปพูดดีกลับคนที่ชื่อจ๋าอีก ข้าพเจ้าจึงหาเบอร์แปลกๆโทรเข้าเครื่องตัวเอง แล้วกุเรื่องบอกพี่รัฐว่ามีคนโทรมาด่า พี่รัฐก็เชื่อข้าพเจ้าอยู่แล้ว ข้าพเจ้าเลยปล่อยเลยตามเลยแล้วพยายามบอกว่าเบอร์ที่โทรมาเป็นเบอร์ฝน ข้าพเจ้าพยายามทำทุกอย่างที่จะให้ทุกคนเกลียดฝน รวมถึงส่งเมล์ไปด่าฝนต่างๆนานโดยใช้เมล์ของพี่รัฐส่งไป เพราะถ้าฝนส่งกลับมาอย่างไรพี่รัฐก็คิดว่าฝนเป็นคนเขียนเองอยู่แล้ว โดยส่วนมาพี่รัฐจะอยู่ติดกับคอมตลอดทำให้ค่อนข้างยากที่จะเข้าเมล์ ข้าพเจ้าอาศัยช่วงที่พี่รัฐออกไปเรียน แอบส่งเมล์ไป แล้วก็เป็นไปตามที่คิดว่าฝนจะต้องโกรธแล้วส่งกลับมา และพี่รัฐก็ไม่เชื่อตามคาด ประกอบกับคำพูดของข้าพเจ้าที่ทำให้หมดความสงสัย แล้วเรื่องของคนชื่อฝนก็เงียบหายไปแต่ยังคงมีโทรศัพท์ของคนชื่อจ๋าโทรมาอยู่เรื่อยๆ จนพี่รัฐเปลี่ยนเบอร์ในที่สุดทำให้คนชื่อจ๋าไม่สามารถโทรเข้าหาได้ แม้ข้าพเจ้าจะอยู่กับพี่รัฐตลอดเวลาแต่ข้าพเจ้าก็ไม่ไว้ใจว่าพี่รัฐจะไม่แอบโทรหาฝนหรือจ๋าอีกไหม แต่ข้าพเจ้ามาคิดทบทวนดูแล้วเรื่องที่ข้าพเจ้ากระทำขึ้นมันเป็นเรื่องที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะหวงสามีของตนไว้ไม่ให้ใครมาแย่งไป มันผิดด้วยเหรอ

หนทางยังอีกยาวไกล สิ่งดีๆ ข้างหน้าอีกมากที่รอเราอยู่

เปนกะลังจัยให้ จ๊ะ

สู้นะ....

หลังเวลาฝนตก...ท้องฟ้ามักจะแจ่มใสเสมอ
เอากำลังใจมาเพิ่มให้น้า

สู้ๆนะ ซายูริ
เข้มแข็งมากๆเข้าไว้นะคะ

แวะมาส่งยิ้มและให้กำลังใจซายูรินะจ๊ะ พักผ่อนมาก ๆ ล่ะ

บางทีเวลา
ก็เปลี่ยนจากความเกลียด
เป็นความรัก
ได้อย่างไม่น่าเชื่อ
นี่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้จริงๆ