ยอมรับว่า อ่อนแอ..
ฉันทำเวร ทำกรรม อะไรมานะ ทำไมชีวิตฉันต้องวนเวียนแบบนี้ด้วย เมื่อวานไปกินข้าวกับพี่ๆ ที่รู้จักมา ฉันนั่งฟังเพลงไปแล้วฉันก็พูดกับพี่ๆ เค้าว่า การคิดถึงใครสักคน นี่ทรมานเนอะ เค้าถามฉันกลับมาว่า คงไม่ต้องถามเหตุผลนะ ว่าเพราะอะไร เพราะรู้อยู่แล้วว่าทำไมตลกสิ้นดี เรียนมาในระดับฉัน หน้าที่การงานก็ไม่ใช่ว่าจะขี้เหร่ แต่ความคิดของฉัน น่าอายสิ้นดี..ฉันรู้ว่าทุกคนที่ได้อ่านคงเข้าใจว่า ฉันกำลังจะสื่ออะไร ฉันคงไม่ต้องอธิบายออกมาหมดว่า ทำไม ฉันว่าทุกคนคงอ่านเข้าใจในตัวหนังสือที่ฉันถ่ายทอดได้...เมื่อคืน พี่ที่สนิทสอนฉันเยอะ ฉันนั่งฟังและฟัง ฉันชอบประโยคหนึ่งที่พี่เค้าพูดกับฉันว่า เฮ้ย ชีวิตคนเราหน่ะ คนกี่ล้านคน มันจะไม่เจอเลยหรอ และ น้องเอ้ยย คนเราคิดดีมันจะทำให้ความคิดสูงส่งนะและ น้องพี่ ก็ไม่ใช่คนขี้เหร่ ทำไมไม่เปิดตัวเองหล่ะ2 วันมานี่ ฉันได้ยินหลายคนพูดกับฉันว่า เลิกตั้งกำแพงสำหรับตัวเองได้หล่ะ มีคนมาคอมเม้นฉันใน Hi5 ว่าคุณควรมองคนอื่นและเปิดรับคนอื่นบ้าง ถ้าคุณยังไม่ลืมคนๆ นั้น คนที่เข้ามาใหม่เค้าก็ไม่กล้าที่จะเข้ามาหาคุณหรอกถ้าคุณยังไม่ทำลายกำแพงที่คุณก่อขึ้นมาเองเล่นเอาฉันซึ้งไปเลย จริงด้วย ฉันไม่เปิดใจจริงหรอ?? ฉันยังตอบตัวเองไม่ได้เลย ตอนนี้ มีพี่คนหนึ่งมาคุยกับฉันอยู่คุณสมบัติของคนนี้ ไม่ต่างจากคนที่ฉันเพิ่งเจ็บมาเลย ต่างกันแค่ฐานะแค่นั้นเอง อันนั้นไม่ใช่ประเด็นหรอกแต่ประเด็นของฉันมันคือ เรื่องความผิด ถูก ที่ควรจะเป็น....ให้ตายสิเค้ามาให้กำลังใจฉันทุกวัน มาใส่ใจฉันทุกวัน มาบอกคิดถึงฉันทุกวัน แต่เชื่อไม๊ ฉันกลับเห็นเค้าเป็นที่ปรึกษาฉันบอกกับเค้าว่า ฉันคิดถึงคนๆ นั้นของฉันมาก ฉันทรมานแบบไหน แค่ไหน ฉันร้องไห้ยังไง...บางทีคนที่เค้ารู้สึกดีกับเรา เค้าคงแย่ไปเหมือนกันนะ ทั้งๆ ที่เค้ายืนข้างๆฉันให้กำลังใจฉันแต่ฉันกลับไม่เคยเห็นเค้าเลย..เค้าคงนึกตลก ว่าที่เค้าทำอยู่เพื่ออะไรนะ....ฉันบอกกับเค้าว่า ไม่มีใครแทนใครได้ ฉันไม่อยากรับเค้า เข้ามาแบบว่า เพราะต้องการแทนที่ใคร เค้าบอกกับฉันว่า ไม่เป็นไร เค้าจะอยู่เป็นเพื่อนจนหายดี เพราะเค้ารู้ดีว่าเค้าทำได้แค่ไหนเหมือนกันทรมาน สิ้นดีเลย ให้ตายสิ ฉันกำลังต้องการความสัมพันธ์ทางใจอยู่หรอ?? ฉันกำลังโหยหา กำลังใจจากใครๆ หรอฉันตอบตัวเองไม่ได้เลย ฉันกำลังทำอะไรอยู่นะ...สับสน..ฉันต้องการอะไร??ฉันตอบตัวเองไม่ได้สักที....
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
