ขอบคุณ

เค้า..เข้ามาปลอบใจฉัน ในช่วงเวลาที่ฉันกำลังเศร้าเต็มที่ เค้าเป็นเพื่อนของพี่ที่ฉันรู้จัก...
เราเลย แอด Hi5 กัน ฉันก็เข้าไปคอมเม้นเค้าแซวเล่นทุกๆวัน จนผู้หญิงของเค้าเกิดอาการหึง

ฉันรู้สึกได้ เลยหายไปและด่าฝากไว้ใน Hi ของเค้า เค้าก็ยังมาคอมเม้นฉันเหมือนเดิม
แต่ฉันไม่ได้สนใจอะไร ก็เม้นกันไปเล่นๆ จนผู้หญิงคนนั้นเกิดอาการมากขึ้น

ฉันเลยขอเมล์กัน เพราะฉันต้องการเพื่อนคุยด้วยหล่ะ เค้าก็คุยในแบบที่ว่า เราเป็นน้องสาวของเพื่อนเค้า
เค้าเข้ามาปลอบใจ ถามโน้น ถามนี่ ตามสไตค์ของเค้า จนเค้าคงรับฟังปัญหาของฉันมากขึ้นทุกวันหละมั๊ง

เค้าขอเบอร์ฉัน แต่ฉันไม่ให้ เพราะฉันยังไม่อยากคุยและอยากรู้จักใครมากกว่านี้ เค้าก็ไม่กล้าขอเพื่อนเค้า
เพราะเหตุผลอะไร ฉันกับเค้า เรารู้ดี..เค้าพยายามขอฉัน ฉันก็พยายามที่จะไม่ให้เค้าเหมือนกัน..

เค้าได้แต่บอกกับฉันว่า ถ้าว่างโทรหาหน่อยนะ ฉันก็ไม่เคยจะโทรหาเค้าเลย เหมือนกัน..
เค้ามาห่วงใย ปลอบใจฉันทุกวัน ฉันกลับไม่ได้รู้สึกอะไรเลย ฉันเฉยๆ เค้าก็หน้าตาดี สเปคฉัน
เหมือนกันนะ แต่ฉันกลับไม่อยากรู้จัก หรืออยากมีใจอะไรเลย...

จนวันหนึ่งเค้ามาถามฉันว่า “ ถ้าฉันแอบชอบใครบางคนอยู่ ฉันจะบอกกับคนๆ นั้นยังไง”
ฉันรู้หล่ะกับคำถามโง่ๆ แบบนี้ ฉัน เฉยๆ ไม่ตอบ
เค้าบอกกับฉันว่า ฉันทำให้เค้าซึ่งไม่เคยแม้แต่จะสนใจคอมพิวเตอร์เลย ไม่เคยคิดจะเช็คเมล์
ไม่คิดแม้จะเปิดดู Hi5 ที่เคยสมัครไว้ จนเค้ารู้จักฉัน...

ฉันได้แต่บอกเค้าไปว่า “ พี่หลงรักรูปหนูหรอ?? นั่นมันรูป ไม่ใช่ตัวตนหนูสักหน่อย”
เค้าบอกว่า “ ทุกวันที่เค้าคุยกับฉัน เค้าหลงรักตัวหนังสือของฉัน”
ให้ตายสิ ฉันคิดในใจ กรูกำลังทำบาปอะไรอีกละเนี่ย...

เค้าก็ทำเป็นห่วงฉันทุกวัน เตือนฉันไม่ให้เศร้า ปลอบฉันเวลาที่ฉันเหงา ผ่านตัวอักษรเพราะฉันไม่ให้
เบอร์กับเค้า เค้าบอกกับฉันว่า เค้าไม่อยากให้วันหยุด เพราะนั่นคือ มันจะทำให้ไม่ได้คุยกับฉัน..

ความรู้สึกต่างๆ ที่เค้าบอกกับฉัน เป็นกระจกสะท้อน เรื่องของฉันกับคนของฉันมากเลย
คำพูดที่ผ่านตัวอักษรทุกอย่างของเค้า ช่างเป็นฉันตอนที่ฉันมีเค้าไม่มีผิด...

ฉันบอกกับเค้าเสมอว่า ทุกสิ่งที่เค้าทำ ฉันทำมาหมดแล้วกับคนของฉัน
ทุกอย่างสะท้อนฉันเป็นอย่างดี...

ฉันเล่าทุกอย่างให้เค้าฟัง ว่าฉันรู้สึกยังไงกับคนของฉัน จนเค้าบอกว่า เค้าอิจฉาคนนั้นของฉันจัง
ที่มีฉันคอยเฝ้าคิดถึง คอยห่วงอยู่...

เจ็บปวดนะ ถ้าเค้ารู้สึกอะไรกับฉัน เหมือนที่เค้าบอก และเค้าต้องมานั่งรับฟังฉันพูดคิดถึงคนของฉัน
เค้าโทรหาเพื่อนของเค้า ที่รู้จักกับฉัน แต่ก็ไม่กล้าที่จะถามเรื่องของฉัน เพราะกลัวว่าเพื่อนเค้าจะถาม
ว่าถามหาฉันทำไม มีอะไร?? ตลกดีมะ
คิดถึงฉัน แต่ต้องโทรหาเพื่อนของเค้าแทน...ตลกดี

เค้าทิ้ง ตัวหนังสือกับฉันไว้ใน Hi5 ฉันวันนี้ว่า
“ เสาร์-อาทิตย์ ไม่ได้คุย คงคิดถึงใครบางคนในนี้ เพิ่งจะรู้เดี๋ยวนี้นี่เอง ว่าการคิดถึงใครบางคนมัน ทรมานแค่ไหน”

ฉันสะอึกกับคำๆ นี้มาก ฉันเคยเป็น ฉันเคยรู้สึก..ทำไมฉันจะไม่รู้หล่ะ...
อย่าเลยนะ ฉันยังไม่พร้อมจะก้าวออกมาจากโลกตัวหนังสือนี้ ขอให้เรารู้จักกันแบบในนี้
ไปก่อน สักวัน คุณอาจไม่รู้สึกแบบนี้ก็ได้

คุณอาจกำลังหลงรักตัวหนังสืออยู่ ไม่ใช่ตัวฉัน...

Create Date : 03 ตุลาคม 2551		9 comments
Last Update : 3 ตุลาคม 2551 18:17:00 น.
Counter : 506 Pageviews.
Share Tweet